22 Απρ 2015

«Κάποιοι ἤδη ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ 2009 φόρεσαν στὴν πατρίδα μας μὼβ σάβανο…». Καὶ τώρα τί;

Τοῦ Δρ. Κωνσταντίνου Βαρδάκα
«Ὁ παπα-Φώτης ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς τὸ ἀηδόνι τῆς Μυτιλήνης ποὺ ξετρελάθηκε ἀπὸ τὴν Χαρὰ τῆς Ἀνάστασης».
«Οἱ σιωνιστὲς ἐργάζονται, ἐμεῖς τί κάνουμε;
Μὲ τὸ «εὐλογεῖται Γέροντα», αὐτὴ τὴν φράση μοῦ ἔλεγε κάθε φορᾶ ποὺ τὸν συναντοῦσα ἐπὶ 20 καὶ συναπτοὺς χρόνους γνωριμίας.
Τότε ἀναρωτιόμουν γιατί τὸ ἔλεγε κατ΄ ἐπανάληψη καὶ πεισματικά, σήμερα τὸ βιώνουμε ὅλοι μας!!! Ὅταν ἔλεγε αὐτὴ τὴν φράση…
Ὅταν ἔλεγε αὐτὴ τὴν φράση τὸ πρόσωπό του μόρφωνε συσπάσεις ὀργῆς, πονοῦσε...
πάρα πολλὰ χρόνια γιὰ τὰ δόλια σχέδια ποὺ ἐξύφαιναν ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Πατρίδας μας. Στὰ γαλάζια μάτια του ἔβλεπες Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα.
Μετὰ τὴν συζήτηση πάντα, μὰ πάντα μὲ ἀποχαιρετοῦσε μὲ τὸ Χριστὸς Ἀνέστη γιὰ τὴν πατρίδα καὶ καλὴ ἀντάμωση στὴν ἐπουράνια Πατρίδα μας.
5-3-1988, συγκράτησα αὐτὴ τὴν ἡμερομηνία γιατί ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ βρέθηκα στὴν Μυτιλήνη γιὰ νὰ προσκυνήσω τοὺς Νεοφανεῖς Ἁγίους της, τὸν ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ, τὸν ΔΙΑΚΟΝΟ ΝΙΚΟΛΑΟ καὶ τὴν ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΙΡΗΝΗ.
Τὸν πρῶτο ἄνθρωπο ποὺ συνάντησα μόλις βγῆκα ἀπὸ τὸ πλοῖο τῆς γραμμῆς, ἐκεῖ κοντὰ στὴν καταπακτὴ, ἦταν ἕνας ρακένδυτος Λευίτης μὲ γυμνὰ πόδια ποὺ ἔσερνε ἕνα καροτσάκι μὲ παλιοσίδερα καὶ πέτρες. Μὰ καλὰ τί ἔπαθε αὐτὸς ἀναρωτήθηκα, τρελάθηκε;
Τὴν ἀπορία μου τὴν ἔλυσε ὁ ταξιτζὴς:
-¨Εῖναι ὁ Παπα-Φώτης ἀπὸ τὰ Πάμφιλα καὶ ὅλη μέρα γυρίζει μαζεύοντας ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὑλικὰ καὶ μὲ αὐτὰ μόνος του κτίζει Ἐκκλησία.¨
Πέρασε λίγος καιρὸς καὶ σὲ ἑπόμενο ταξίδι μου στὴν Μυτιλήνη ἔψαξα νὰ τὸν βρῶ. Τὸν βρῆκα μέσα στὸν ἐλαιώνα τῶν Παμφίλων, ἦταν μεσοκαλόκαιρο καὶ ὁ Γέροντας ἀναπαυόταν στὴν ψηφιδωτὴ ἀπὸ μαρμαράκια ἁπλωταριὰ ποὺ εἶχε κτίσει μὲ τὰ χεράκια του ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναΐσκου τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Νεομάρτυρα τοῦ ἐκ Παμφίλων ποὺ εἶχε τὸν κατασκευαστικὸ ρυθμὸ τῶν Ναῶν τοῦ Μυστρά.
¨Ευλογείται Γέροντα, τὴν εὐχὴ σας¨ τοῦ φώναξα ἔξω ἀπὸ τὸν βοτσαλωτὸ περιτείχισμα ποὺ περιέβαλε τὰ κτίσματα.
Δὲν μοῦ μίλησε, ἐπέμενα καὶ τότε μὲ κοίταξε αὐστηρὰ καὶ μοῦ λέει:
-¨Ἐγῶ δὲν ἔχω εὐλογία καὶ εὐχὴ¨, καὶ συνεχίζει:
-¨Οἱ σιωνιστὲς ἐργάζονται παλληκάρι μου, ἐμεῖς τί κάνουμε;¨
-¨Τώρα τὸ ρίξαμε στὸ ραχάτι, σὲ λίγο νὰ δεῖς τί θὰ γίνει.¨
- ¨Ἀμὰν πέσαμε σὲ σαλεμένο¨ μονολόγησα, ἔκανα νὰ φύγω.
-¨Ἔλα μέσα νὰ ξεκουραστείς¨ μοῦ λέει.

Ἀπὸ τότε αὐτὴ ἡ διά ΧΡΙΣΤΟΝ σαλότητα ὅσες φορὲς καὶ κατὰ ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ τὸν συνάντησα καὶ σὲ ὅποιο μέρος τὸν συνάντησα πάντα μὲ ἀνάπαυε καὶ γιόμιζα μὲ τὴν ἄλλη Χαρὰ φυσικὰ ὄχι αὐτὴ τοῦ κόσμου. Σὲ αὐτὲς τὶς ἀπρόσμενες συναντήσεις πολλὲς φορές μου ἐκμυστηρεύθηκε γεγονότα τῶν βιωματικῶν διαδρομῶν του ποὺ λόγω χώρου ἐπιλεκτικὰ ἀναφέρω.
-¨Ὁ Γέροντάς μου ὀνόματι Παυλίδης ἦταν γιατρὸς, σπουδαγμένος στὸ Παρίσι καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη, μόναζε στὴν Μεγίστη Λαύρα τοῦ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. Κάποια μέρα μὲ φώναξε καὶ μοῦ ζήτησε νὰ τὸν βοηθήσω νὰ σχίσει τὰ πτυχία του, λέγοντάς μου …αὐτὰ δὲν ἀξίζουν τίποτα μπροστὰ στὸ ΠΤΥΧΙΟ ποὺ δίνει Ο ΘΕΟΣ…¨

-Γέροντα αὐτὴ τὴν ἐποχὴ ..ἦταν μέσα δεκαετίας τοῦ 90.. βγαίνουν βιβλία γιὰ τὸν Γέροντα Παΐσιο, τί γνώμη ἔχετε;
-¨Αυτός παιδί μου εἶναι τὸ διαμάντι τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν γνώρισα καλὰ γιατί μαζὶ βοηθούσαμε τὸν Παπα-Τύχωνα¨
-¨Εμείς εἴχαμε τὴν τύχη νὰ γνωρίσουμε μεγάλους Γεροντάδες καὶ μαζεύαμε τὸ πνευματικὸ μέλι τους ἁπλόχερα. Ἔτσι γνώρισα καὶ τὸν Γέροντα ΑΓΙΟ ΣΙΛΟΥΑΝΟ καὶ μὲ ἔπιασε τότε μία ὄρεξη μέσα ἀπὸ τὶς Ἁγιορείτικες Βιβλιοθῆκες καὶ τὰ συναξάρια τοῦ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ νὰ συγκεντρώσω ὅλους τούς γνωστοὺς μέχρι ἐκεῖνα τὰ χρόνια ΑΓΙΟΥΣ τῆς Νήσου Λέσβου καὶ βρῆκα πολλοὺς Ἁγίους καὶ Νεομάρτυρες τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
-¨Όταν ἐπέστρεψα στὴν Μυτιλήνη παρήγγειλα τὴν πρώτη Εἰκόνα τους καὶ τὴν Ἀσματικὴ Ἀκολουθία τους ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὅρος.¨
-¨Επειδή μάλιστα  καταγινόμουν μὲ τοὺς τοπικοὺς Ἁγίους, τὴν ἐποχὴ ποὺ ἐργαζόμουν στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη μὲ φώναξε ὁ Μακαριστὸς Ἰάκωβος ὁ ἐκ Σιατίστης καὶ μὲ ρώτησε τί γνώμη ἔχω γιὰ τὶς Θαυμαστὲς Ἐμφανίσεις τῶν Νεοφανῶν ΑΓΙΩΝ στὸν λόφο τῶν Καρυῶν τῆς Θερμῆς… ἦταν τὸ 59-60…, προσπαθώντας νὰ λύσει τὶς ἀπορίες του, πὼς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐμφανίζονται οἱ Ἅγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος καὶ Εἰρήνη ὁλοζώντανα σὲ ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους;
-¨Είπα στὸν Σεβασμιώτατο νὰ μὴν ἀμφιβάλλει καθόλου γιατί καὶ ἐγὼ μικρὸ προσφυγόπουλο ἀπὸ τὰ Βουρλὰ τῆς Μ. Ἀσίας, ὅταν ἔβοσκα πρόβατα στὸν Ἔνηπτο λόφο τῶν Καρυῶν ἀξιώθηκα νὰ τοὺς δῶ πολλὲς φορὲς μέσα σὲ ΦΩΣ ὁλοζώντανα δίχως νὰ γνωρίζω τότε τὰ ὀνόματά τους.¨
-¨Αυτοί οἱ Ἅγιοι παιδί μου οἱ Νεοφανεῖς εἶναι πολὺ μεγάλοι ΑΓΙΟΙ καὶ κοσμοῦν τὸ στερέωμα τῆς Θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας.¨
-¨Αυτό τὸ νησὶ ἔχει μεγάλες Εὐλογίες ἀπὸ τὴν ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ γιατί κράτησε Εἰκονόφιλη στάση στοὺς εἰκονομαχικοὺς χρόνους.¨
-¨Από σεβασμὸ στὴν ΜΗΤΕΡΑ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ μας στὴν ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣΣΟΥ παρήγγειλα πρὶν πολλοὺς χρόνους στὸν Γέροντα Γεράσιμο τὸν Μικραγιαννανίτη τὸν Παρακλητικὸ Κανόνα τῆς Ἐφέστιας Εἰκόνας ΤΗΣ.¨

Μοῦ τὰ ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἀπέναντί μου ἔβλεπα ἕναν ρακένδυτο Ἀρχιμανδρίτη, πολλὲς φορὲς ἀνυπόδητο ὅπως τὸν συναντοῦσα μέσα στὶς ἀστικὲς συγκοινωνίες τῶν Ἀθηνῶν ὅταν κατέβαινε ἀπὸ τὴν Λέσβο γιὰ νὰ πάει νὰ λειτουργήσει σὲ φυλακὲς καὶ νοσοκομεῖα.
Διέδραμε μὲ ἕνα τρίχινο ταγάρι ὅλη τὴν Ἑλλάδα ὅπου ὑπῆρχε ἀναγκεμένος λαμβάνοντας ἄνωθεν πληροφορία. Ὁ ἴδιος μου εἶπε…
-¨Τήν δεκαετία τῆς πτώχειας τοῦ 40 μὲ βαρὺ χειμωνιὰ ἔπρεπε νύκτα νὰ πάω ἀπὸ ἕνα χωρίο σὲ ἄλλο διασχίζοντας τὶς παγωμένες πεδιάδες τοῦ Κιλκὶς, οἱ χωριανοί μοῦ ἔδωσαν ἕνα φακὸ γιὰ τὸν δρόμο, ἀλλὰ στὰ μέσα τοῦ δρόμου μὲ περικύκλωσε ἕνα κοπάδι λύκων, τρόμαξα καὶ ἄρχισα νὰ λέω τοὺς ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, τότε εἶδα κάτι πρωτόγνωρο οἱ λύκοι ἐρχόταν ἕνας-ἕνας καὶ ἀκουμποῦσαν μὲ τὶς τρίχες τους τὸ ράσο μου καὶ μὲ ξεπερνοῦσαν βαδίζοντας πιὸ μπροστὰ ἀπὸ μένα. Αὐτὸ γινόταν ὅσο ἔλεγα τοὺς ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ.
Τώρα ποὺ πλάκωσαν «βαρεῖς λύκοι» βλ. τοκογλύφους στὴν πατρίδα μας τὸ ἴδιο νὰ κάνετε καὶ ἐσεῖς!!!¨

Ὁ Παπα-Φώτης ἦταν πολὺ καλὸς γνώστης τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας καὶ μάλιστα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς, ὅμως ἡ ἀγάπη του γιὰ τοὺς Δογματικοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἦταν μοναδική, σὲ σημεῖο μάλιστα πάνω σὲ ἀποκόμματα χαρτονένια ποὺ τὰ ἔβρισκε ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἐκεῖ νὰ γράφει σὲ αὐτὰ τοὺς Λόγους τῶν Θεοφόρων Πατέρων καὶ νὰ τὰ μοιράζει στὸν κόσμο ἀντὶ εὐλογίας. Πάντα μέσα στὸ ταγάρι του εἶχε ἕνα μικρὸ ψαλιδάκι μὲ τὸ ὁποῖο ἀποσποῦσε ἀπὸ  ἀποκόμματα ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν Εἰκόνες Ἁγίων γιατί θεωροῦσε μεγάλη ἀσέβεια νὰ ρίχνονται στὰ σκουπίδια. 
Στὶς δογματικὲς ἐκτροπὲς ἦταν λάβρος κατὰ πάντων καὶ δὲν ἔκανε ἐκπτώσεις.
Προγνώριζε τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα καὶ τί ¨εὐλογίες¨ ἔφερνε αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη …στὴν πατρίδα μας. 

Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 90 τὸν ρώτησα
-¨Παπα-Φώτη τί θὰ γίνει μὲ τοὺς Τούρκους ἀπέναντι; ¨
- ¨Τώρα θὰ κάνουμε τὸν ψόφιο κοριό!! Λίγη ὑπομονὴ καὶ θὰ γίνει τὸ ΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ τοῦ ΘΕΟΥ σὲ αὐτοὺς καὶ σὲ ἐμᾶς. Ὅμως νὰ ξέρεις κάτι τὴν Μ. Ἀσία τὴν χάσαμε τὸ 20 γιατί ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἔβριζε τὰ ΘΕΙΑ καὶ οἱ ἀνώτεροι ἀξιωματικοί του κατέλυαν στὰ χαμαιτυπεῖα τῆς ἐποχῆς ποὺ φρόντισαν οἱ Κεμαλιστὲς νὰ ἔχουν κατασκόπους!!¨

Ἰανουάριος τοῦ 2003, σὲ οἰκία πνευματικῶν ἀδελφῶν χαρίζω στὸ Παπα-Φώτη ἕνα δῶρο-κλειστὸ δέμα καὶ αὐτὸς σὰν ἀντίδωρό μου χαρίζει ἕνα χαρτόνι πάνω στὸ ὁποῖο μὲ βυζαντινὴ γραφὴ καὶ ἐκκλησιαστικὲς μικρογραφίες ἔχει γράψει τὸ κατὰ ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ποὺ διαβάζεται στὴν ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
-¨Παπα-Φώτη, ἄνοιξε γρήγορα τὸ δέμα πού σοῦ ἔδωσα¨.
Ὁ παπα-Φώτης ἔκανε ¨ὑπακοὴ¨ ἄνοιξε τὸ δέμα καὶ ἀσπάσθηκε τὴν εἰκόνα τῆς ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ποὺ τοῦ εἶχα χαρίσει.

Νοέμβριο τοῦ 2009 τὸν συναντῶ γιὰ τελευταία φορὰ στὸ φιλόξενο σπίτι ποὺ τὸν γηροκομοῦσε μὲ ἀγάπη στὴν Ἀθήνα. Ὁ Γέροντας εἶχε τὸ βλέμμα του προσηλωμένο ἀλλοῦ. Αὐτὴ τὴν φορὰ δὲν μὲ ὑποδέχθηκε μὲ τὴν γνωστὴ φράση του «οἱ σιωνιστὲς ἐργάζονται, ἐμεῖς τί κάνουμε;».
«Ἀπόλυτη σιωπὴ σὲ ὅλες τὶς ἐρωτήσεις μου ποὺ μὲ ἀγωνία τοῦ ἐξέθετα καθότι ἡ πατρίδα μᾶς ἕνα μήνα πρὶν ἄρχισε νὰ μπαίνει στὸ καμίνι τῶν δοκιμασιῶν της. ¨Μᾶς πρόβαραν ἤδη τὰ μνημόνια».
Μόνο τραγουδοῦσε μὲ τὴν γλυκεία φωνὴ του ¨τὰ ροῦχα τὰ μελιτζανιά¨. Τότε μοῦ εἶπαν ὅτι ὅταν εἶναι στενοχωρημένος τραγουδᾶ αὐτὸ τὸ τραγούδι!!
Ποῦ νὰ σκεφτῶ τότε ὅτι κάποιοι ἤδη φόρεσαν στὴν πατρίδα μας μὼβ σάβανο…

Σὲ λίγο ὁ Γέροντας ἀνασηκώθηκε ἀπὸ τὸ κρεβάτι καὶ ἔδειξε ἀπέναντί του μία πανέμορφη Εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, χαμογέλασε γλυκύτατα καὶ εἶπε ΩΡΑΙΟ, ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!!!

5-3-2010 ἔμαθα τὴν Κοίμηση τοῦ ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗ.
Σὰν νὰ μοῦ φάνηκε νὰ τὸν εἶδα νὰ σέρνει τὸ καροτσάκι του, ὅπως τὴν πρώτη φορὰ ποὺ τὸν ἀντίκρισα μὲ τὴν μόνη διαφορά, τώρα ἀστραποβολοῦσε καὶ μέσα στὸ καροτσάκι του δὲν εἶχε ἄχρηστα μπάζα ἀλλὰ προσευχὲς καὶ ἱκεσίες γιὰ νὰ τὶς ἐναποθέσει στὸν Θρόνο τοῦ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ νὰ σώσει τὴν ΠΙΣΤΗ καὶ τὴν ΠΑΤΡΙΔΑ, αὐτὰ τὰ δύο γιὰ τὰ ὁποία νοιαζόταν σὲ ὅλη τὴν ἐπίγεια βιωτή του καὶ πολεμοῦσε γιὰ αὐτὰ μὲ τὴν κατὰ ΧΡΙΣΤΟ ΑΓΙΑ ΣΑΛΟΤΗΤΑ του. Ἂς ἔχουμε ὅλοι μας καὶ ἡ Πατρίδα τὴν ΕΥΧΗ του.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

3 σχόλια:

  1. ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;;
    ΤΟΝ ΨΟΦΙΟ ΚΟΡΙΟ ...ΜΕ ΜΩΒ ΣΑΒΑΝΟ..
    ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΠΑΙΔΕΣ,ΓΕΡΟΣ ΔΕ ΕΛΛΗΝ ΟΥΔΕΙΣ.
    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
    Καλλιόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κωνσταντίνε, ἀδελφέ μου, πολὺ μὲ ἀναπαύεις. Ὁ Μεγαλοδύναμος νὰ σὲ φρουρῇ, νὰ σὲ σκέπῃ καὶ νὰ σὲ φωτίζῃ. Χριστὸς Ἀνέστη.
    Νικόλαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Agapita adelfia, ego ton Papa Foti ton gnorisa meso tis Piraikis Ekklisias, exo liges meres pou girisa piso apo tin Mitilini, aisthanomai xalia, pigame stous Agious mas Rafail Nikolao kai Eirini, ston Taksiarxi mas, ston Papa Foti mas, apo pouthena den ithela na figo,apo ekei katalaßa oti einai Agios, tin Eyxi tous kai tin Agapi tous na exoume, eyxomai na me ksanaferoun grigora konta Tous, Xristos Anesti xronia kala kai eylogimena se olous sas, kai kali Leyteria gia tin Patrida mas. mirofora

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.