Ἀγὼνας κατὰ τῆς ἁμαρτίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ζοῦμε σέ μία δύσκολη ἐποχή ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό Θεό καί περιφρονοῦν τίς ἐντολές. Τώρα πιά σχεδόν κανένας δέν μιλάει γιά ἠθική. Ντρέπονται νά ποῦν τό παραμικρό. Καί ὅταν τά τραγικά ἀποτελέσματα τῆςἀνήθικης ζωῆς εἶναι αἰσθητά καί ἐπώδυνα, τά ἐξηγοῦν μέ τό δικό τους διεστραμμένο νοῦ, χωρίς καμία ἀναφορά στό Θεό. Πιεζόμενοι καταφεύγουν στούς εἰδικούς ἐπιστήμονες, γιά νά τούς βοηθοῦν καί ἐλπίζουν σέ μία καλύτερη ζωή. Μάταια ὅμως. Πυκνό τό πνευματικό σκοτάδι. Παντοῦ ὀσμή θανάτου. Οἱ ἄνθρωποι δυστυχοῦν μέσα στήν ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Δέν ὑπάρχουν πιά ὁράματα. Καί πῶς νά ὑπάρχουν, ἀφοῦ ὅλοι εἶναι φιλήδονοι, φιλοχρήματοι καί φιλόδοξοι;

Ὁ συνειδητός χριστιανός μέσα σέ αὐτή τήν κοινωνία αἰσθάνεται ἄβολα καίἀποπνικτικά.

Ἐνοχλεῖται ἀπό παντοῦ. Ἀπογοητεύεται ἀπό ὅλους. Ἡ ἐλπίδα βελτίωσης εἶναι σχεδόν ἀνύπαρκτη. Ὡστόσο, τά πράγματα πρέπει νά ἀλλάξουν. Νά γίνουν προσπάθειες γιά κάτι καλύτερο. Μόνο ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στήν κατρακύλα τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων. Χρειάζεται ὅμως συναγερμός καίπνευματική ἀνύψωση τῶν...

χριστιανῶν, ὅπως μᾶς διδάσκει καί ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία. 

Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, γνωστός γιά τούς μεγάλους ἀγῶνες του κατά τῆςἁμαρτίας πού ἐπικρατεῖ στόν κόσμο, ἐμπνεόταν ἀπό τό παράδειγμα τῶν παλαιοτέρων χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι δέν συμβιβάζονταν μέ τόν κόσμο καί κινητοποιοῦνταν γιά τήν περιστολή τῆς ἁμαρτίας. Ἔγραφε σχετικά:«Οἱ χριστιανοί μέἐπί κεφαλῆς τούς κληρικούς καί δή τούς ἐπισκόπους εἶνε οἱ εὐγενεῖς ὑπό τήν ἱπποτικήν, τήν ἡρωικήν τῆς λέξεωςἔννοιαν. Καί ἦσαν ἐποχαί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κατά τάς ὁποίας τό εὐγενές, τό ἐνθουσιαστικόν, τό ἡρωικόν στοιχεῖονἐπεκράτει καί ἔδιδε μάχας σκληράς κατά τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας καί ἐνίκα καί διέλυεν ὠργανωμένα συγκροτήματα διαφθορᾶς καί ἐθριάμβευε. Δάκρυα ἔρχονται εἰς τούς ὀφθαλμούς τοῦ πιστοῦ, ὅταν ἀνοίγῃ τήν Ἱστορίαν καί ἀναγινώσκῃ σελίδας τῶν ἡρωικῶν ἐποχῶν τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς ἔφθασε μέχρις ἡμῶν ὁ Χριστιανισμός, καί δή ἐν τῇκαθαρᾷ καί ἀμιάντῳ μορφῇ τῆς Ὀρθοδοξίας; Δι᾿ ἀφθάστων ἡρωισμῶν!

«Ἀλλά τώρα, ὤ τώρα! Δειλία ἐπέπεσεν εἰς τάς τάξεις τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Οἱ χριστιανοί πλέον δέν ἀγωνίζονται, πλήν ἐλαχιστοτάτων ἐξαι- ρέσεων. Ἡ πανοπλία ἠχρηστεύθη λόγῳ ἀμελείας καί μή ἐξασκήσεως εἰς τά ὅπλα τοῦ φωτός. Τό ξίφος δέν κόπτει πλέον. Τό ἔφαγεν ἡ σκωρία εἰς τήν θήκην του. Ὁ εὐγενής ἐν τῇ ὑψηλῇ χριστιανικῇ ἐννοίᾳκατήντησεν εὐγενής ἐν κοσμικῇ ἐννοίᾳ. Γλοιώδης εὐγένεια! Ὁ εὐγενής τῶν ἡμερῶν μας ἐφόρεσε κλάκ καί γάντια, κάμνει συνεχῶς ὑποκλίσεις πρό τοῦ κοσμοκράτορος καί τῶν ὀργάνων αὐτοῦ καί χειρίζεται ὅλας τάς ὑποθέσεις τῆςἘκκλησίας “μέ τό γάντι”! Διαρκῶς ὑποχωρεῖ πρό τῶν σκοτεινῶν δυνάμε- ων. Διατηρεῖ σχέσεις ἁβροφροσύνης μέὅλους. Καί μέ ὑλιστάς καί μέ ἀθέ- ους κομμουνιστάς καί μέ μασόνους καί μέ πνευματιστάς καί μέ μοντερνιστάς καί μέοἰκουμενιστάς, ἵνα παρά πάντων ἀκούῃ τό “εὖγε”» («Ἐκκλησιαστικός στρουθοκαμηλισμός», 1973, σελ. 44-45).

Τόν ἀγώνα κατά τῆς ἁμαρτίας ὁ χριστιανός τόν διεξάγει μέ τό δικό του φωτεινό παράδειγμα, μέ τόν καθαρό καίἀνυπόκριτο λόγο του καί μέ τή θερμή του προσευχή. Ὅταν αὐξηθοῦν οἱ πραγματικοί χριστιανοί, τότε θά βελτιωθεῖ ἡκοινωνία. Δέν ὑποστηρίζουμε ὅτι θά ἐξαλειφθεῖ ἡ ἁμαρτία. Εἶναι ὅμως βέβαιο ὅτι θά ἐμπεδωθεῖ στούς πολλούς ὅτι μακριά ἀπό τό Θεό ὁ ἄνθρωπος βυθίζεται στή δυστυχία.

Ὀρθόδοξος Τύπος, 30/1/2015 και dtatsis.blogspot.gr

Θρησκευτικά