12 Οκτ 2014

Ὁ Μακεδονικὸς ἀγώνας

Τοῦ Δημ. Κ. Κουτσουλέλου
“Λόγοι ἐθνικοὶ ἐπιβάλουν νὰ γίνει ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς.” (Ἐλευθέριος Βενιζέλος).
“Μεσ΄τὴν καρδιά μου πάλλει μιὰ προσφιλὴς ἐλπὶς:
οἱ Μακεδόνες πάλι, Ἀντίοχε Ἐπιφανή,
οἱ Μακεδόνες εἶναι μὲσ΄τὴν μεγάλη πάλη.” (Κ.Π.Καβάφης)
Ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας (1904-1908) ὑπῆρξε ἡ κορυφαία φάση τῶν θυσιῶν τῶν Ἑλλήνων γιὰ τὴ Μακεδονία, γραμμένη μὲ αἵματα καὶ ὁλοκαυτώματα, συλλογικὸ δημιούργημα τῶν Πανελλήλων. Προβάλλουν, κατὰ τρόπο συγκινινητικό, ἡ ἀσίγαστη προσδοκία τῆς ἀπολυτρώσεως, ἡ ἡρωικὴ ἐπιδίωξη τῆς νίκης καὶ τὸ ὑπερήφανο δοξαστικό της ἐλευθερίας.
“Έγινε -γράφει ὁ Παναγιώτης Κανελλόπουλος- ἡ ἀφετηρία καὶ ἡ ἀναγκαία προυπόθεση ὅλων των ἄλλων βημάτων τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ Ἀγώνας αὐτὸς ἦταν ταυτόχρονα, πολεμικὸς καὶ πολιτιστικός… Τὴν Μακεδονία ἔσωσαν τὰ ὅπλα καὶ ἡ παιδεία”
Ὁ Παῦλος Μελὰς (1870-1904), ὁ Ἀρχάγγελος τῆς Μακεδονίας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Ἔθνους, τὸ ἱερὸ σφαγίο τῆς ἐλευθερίας, ὁ θρυλικὸς Μίκης-Ζέζας, ὁ καρπὸς τοῦ δοξασμένου δέντρου τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, ὑπῆρξε ἕνα λαμπρὸ μετέωρο στὰ χαράματα τῆς ἔνοπλης δράσεώς του. Θὰ κλαῖνε καὶ θὰ ὑμνοῦν, θὰ θρηνοῦν καὶ θὰ τραγουδοῦν τὸν ἁγνὸ ἰδεολόγο καὶ θρυλικὸ ἥρωα οἱ γενιὲς ποὺ ἔρχονται καὶ παρέρχονται. Απ' τὸ χῶμα ποὺ ποτίστηκε, μὲ τὸ ἁγνὸ αἷμα του, θὰ ξεφυτρώνουν πάντοτε ἡρωικοὶ βλαστοί, ποὺ διατηροῦν αἰώνια τὴν....
μνήμη του, ἄσβεστη τὴ φλόγα τῆς ἐλευθερίας καὶ ἀμόλυντη τὴν ἑλληνικὴ σάρκα τῆς οὐσίας του.
Ὀφείλουμε νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας στὴ διαδρομὴ τοῦ χρόνου δὲν ἀξιοποιήθηκε δυστυχῶς ὅσο ἔπρεπε στὸν τομέα τῆς μελέτης καὶ τῆς διδασκαλίας καὶ παραμελήθηκε στὸ πεδίο τοῦ ἐθνικοῦ φρονηματισμοῦ τῶν νέων.
Ἡ συρροὴ δραματικῶν γεγονότων στὴν πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατὰ τὸν 20ό αἰώνα, συνετέλεσε, κυρίως, στὴν ἀποσιώπηση καὶ στὴν ὑποτίμηση τῆς ὕψιστης ἱστορικῆς σημασίας τῆς ἐθνικῆς αὐτῆς Ἐποοιίας, ὥστε ν΄ἀγνοεῖται τὸ βαθύτερο νόημά της καὶ νὰ ἐκτοπίζεται απ' τὴ μνήμη τῶν νεώτερων γενιῶν.
“Όσα ἔτυχε ν΄ἀκούσουμε γιὰ τὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα- ἔλεγε σὲ σχετικὴ ὁμιλία του ὁ Καθηγητὴς Δημήτριος Εὐρυγένης στὴν Ἑταιρεία Μακεδονικῶν Σπουδῶν, στὶς 10 Μαρτίου 1960 -δὲν ἦταν παρὰ φευγαλέες καὶ ἀσύνδετες λέξεις ποὺ ἐλάχιστα βέβαια συμπλήρωνε στὸ νοῦ μας ἡ θέα τῶν Μακεδονομάχων στὶς παρελάσεις τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων.
Κάποτε, φθάνοντας μὲ τὸ σχολεῖο στὸ χωριὸ Ἄγρα, ἔξω ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα, βρεθήκαμε μπροστὰ στὸ ἀπέριττο, σχεδὸν ξεχασμένο, μνημεῖο τοῦ Καπετὰν Ἄγρα, τοῦ ὁπλαρχηγοῦ Τέλου Ἀγαπητοῦ.
“Απλωμένος ὁ Ἀγώνας σὲ μιὰ ὀκταετία περίπου, χωρὶς ἐντυπωσιακὴ ἔναρξη ἡ λήξη, δὲν συνδέθηκε μὲ μιὰ ἡμερομηνία, δὲν ἀπέκτησε ποτὲ μιὰ ἐπέτειο, ὥστε νὰ βρεῖ καὶ τυπικὰ τὴ θέση στὸ ἐθνικό μας ἑορτολόγιο καὶ ξανάρχεται κάθε χρόνο τουλάχιστον, στὴ συνηθισμένη, μὲ ἡμερολογιακὲς διακρίσεις, μνήμη μας.
Ἡ διαπίστωση αὐτὴ ἃς θεωρηθεῖ, παράλληλα, καὶ στὴν ὁμολογία εὐθύνης. Τῆς εὐθύνης, ὅτι οἱ νεώτεροι παραλείψαμε νὰ σταθοῦμε ὅσο ἔπρεπε ἐμπρὸς στὴ μεγάλη αὐτὴ πράξη ποὺ λέγεται Μακεδονικὸς Ἀγώνας”
Ἕνας καὶ παραπάνω αἰώνας πέρασε ἀπὸ τότε. Κρατοῦμε μὲ σεβασμὸ καὶ θαυμασμό, μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ βαθύτερη αὐτογνωσία, τὸ μεγάλο ὁρόσημο τῆς Ἱστορίας μας, μὲ τὶς σταγόνες απ' τὸ ἀθάνατο κρασὶ τῶν ἑλληνικῶν θαυμάτων.
Μιὰ ἀποθέωση καὶ μιὰ ἀθάνατη μνήμη. Μιὰ αὐτόνομη παρουσία καὶ ἕνα ἄριστο δίδαγμα γιὰ τὶς νέες γενιές. Ντυνόμαστε τὴν πορφυρὴ δόξα τοῦ Μακεδονομάχου ποὺ ἀνοίγει στὶς ὄρθιες συνειδήσεις μᾶς τὴ σκέψη γιὰ ἔργα ἀθάνατα. Φῶς καὶ χαρὰ καὶ καύχηση ἐθνική, δάφνη ὑπέρτατης θυσίας καὶ ἀδελφοσύνης.
Ἡ μοίρα τῆς Φυλῆς μᾶς ἐξακολουθεῖ νὰ μᾶς ὑποβάλει σὲ ἴδιες δοκιμασίες, ἴδιους πόνους καὶ νέα ἀθλοθετήματα. Ἀναιδεῖς, ἀναίσχυντοι, πλαστογράφοι καὶ ἄπληστοι γείτονές μας, ὅλοι κουρσάροι τῆς Ἱστορίας, ἐπιχειροῦν στὴ διαδρομὴ τοῦ χρόνου νὰ διαστρεβλώσουν τὴ φωνὴ τῆς Ἱερῆς Μακεδονικῆς Γῆς καὶ νὰ διαστρέψουν τὴν ἀλήθεια τῆς φωτεινῆς πορείας τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέσα στὸν παγκόσμιο χῶρο, ἐρεθίζοντας ἔτσι τὴν ἱστορικὴ φιλοτιμία τῶν Ἑλλήνων.
Εἰδικότερα, οἱ Σκοπιανοί, προκλητικοὶ καὶ ἀνιστόρητοι, σφετερίζονται τὸ ἱστορικὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας, διεκδικοῦν προγονικὲς ρίζες, ποὺ δὲν τοὺς ἀνήκουν καὶ δημιουργοῦν νέες ἑστίες ἐντάσεως στὴν εὔφλεκτη περιοχή μας. Πίσω απ' αὐτούς, χωρὶς ἀμφιβολία διαγράφονται καταχθόνια σχέδια καὶ ἀνέντιμοι στόχοι ἐναντίον τοῦ Βυζαντίου, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ὁ δρόμος μᾶς εἶναι γνώριμος : μεγάλος, ἴσιος καὶ λευκός. Ἐκεῖ ἐπάνω πάλλει ἡ καρδιὰ τοῦ Ἔθνους καὶ συγκεντρώνονται οἱ πόθοι καὶ ἐκφράζονται οἱ προσδοκίες τῆς Φυλῆς. Ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας συνεχίζεται. Απ' τὸν Ἱερὸ Βράχο τῆς Ἀκροπόλεως καὶ τοῦ Παρθενώνα, τοῦ εὐγενικοῦ αὐτοῦ ἀντιπροσώπου τῆς σοφίας, τῆς συνέσεως καὶ τῆς δυνάμεως, ὑψώνουμε τὶς ψυχές μας στὸ ἱερὸ καὶ ἐθνικὸ προσκλητήριο. Οἱ καρδιές μας στὶς βίγλες καὶ τὰ μάτια μᾶς καρφωμένα στὰ δίστρατα καὶ στὰ μονοπάτια. Εἴμαστε ὅλοι Μακεδόνες. Εἴμαστε ὅλοι Ἕλληνες. Μακεδονία καὶ Ἑλλάδα εἶναι δύο ἄμμωμες καὶ αἰώνιες Ἰδέες.
Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ θάλασσα, ἡ θρησκεία καὶ ἡ γλώσσα, τὸ φρόνημα καὶ ἡ σκέψη, οἱ πόθοι καὶ τὰ ἰδανικὰ οἱ λαχτάρες καὶ οἱ προσδοκίες, ὁ ἑλληνικὸς στοχασμὸς καὶ ἡ ἀθάνατη ψυχὴ τῆς Μακεδονίας ὀρθώνονται πάντοτε μπροστὰ μας ὡς ἀκατάλυτα μνημεῖα τῆς δημιουργικῆς πνοῆς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ ἑνώνουν τὴν πίστη μας στὴ μυριόστομη ἰαχή: Μακεδονία ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι μία:
Ἡ Ἑλληνικὴ Μακεδονία!
Πηγὴ: ἐφημερίδα Ἑστία 7-10-2014.

4 σχόλια:

  1. Tιμή και δόξα στα αθάνατα παλικάρια της Μακεδονίας μας, όπως ο Παύλος Μελάς, Ο καπετάν Άγρας, ο καπετάν κώτας, ο Γκόνος Γιώτας από τα Γιαννιτσά, ο Βαγγέλης Στρεμπενιώτης, ο Αντώνης Μίγγας και φυσικά την πρωτεργάτη ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΎ ΑΓΏΝΟΣ που δεν ήτανε άλλος, απο τον Μητροπολίτη της καρδιάς μας, ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΊΤΗ ΚΑΣΤΟΡΙΆΣ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΌ ΚΑΡΑΒΑΓΓΈΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΊΣΗΣ ΕΛΛΗΝΌΨΥΧΟ ΊΩΝ ΔΡΑΓΟΎΜΗ.tamystikatoubaltou.blogspot.gr.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην χρησιμοποιείτε τις λέξεις "Ελληνική Φυλή".

    Θα πάτε φυλακή με τον "αντιρατσιστικό νόμο".

    Άλλωστε δεν υφίσταται πλέον Ελληνική Φυλή. Η Ελληνική Φυλή εξοντώθηκε από τους κακούς Βυζαντινούς - που δεν ήταν Έλληνες - και όσοι έμειναν αναμείχθηκαν με Σλάβους, Αλβανούς και Τούρκους.

    Απλώς "ελληνόφωνοι" είμαστε.

    Έτσι δεν μας λένε οι "προοδευτικοί" που γράφουν τα σχολικά μας βιβλία ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τὴν Μακεδονία ἔσωσαν τὰ ὅπλα καὶ ἡ παιδεία”
    Παῦλος Μελὰς (1870-1904), ὁ Ἀρχάγγελος τῆς Μακεδονίας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Ἔθνους, τὸ ἱερὸ σφαγίο τῆς ἐλευθερίας, ὁ θρυλικὸς Μίκης-Ζέζας, ὁ καρπὸς τοῦ δοξασμένου δέντρου τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα ,τὸ χῶμα ποὺ ποτίστηκε μὲ τὸ ἁγνὸ αἷμα του...
    Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ ! !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στὸν παρακάτω σύνδεσμο μιλάει ὁ π. Ἀνανίας Κουστένης γιὰ τὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα... ἀξίζει νὰ τὸν ἀκούσουμε!

    https://www.youtube.com/watch?v=CG9mSO714-4

    Γηγενὴς Μακεδών

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.