Ὁ Τυφλός, οἱ Εὐρωεκλογὲς καὶ οἱ Συμπροσευχές

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ. Κυριακή τῶν Εὐρωεκλογῶν, Κυριακή τῆς Οἰκουμενιστικῆς Συμπροσευχῆς  στὸν ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ… Μήπως εἴμαστε ἐμεῖς οἱ τυφλοὶ καὶ δὲν βλέπουμε τὰ "σημεῖα τῶν καιρών"  ποῦ μᾶς δίνει ὁ ἴδιος ὁ ΚΥΡΙΟΣ κατὰ κόρον  μέσα ἀπὸ τὴν ἐπικαιρότητα; Ἂν βάλουμε καὶ τὶς ἐκλογὲς στὴν Οὐκρανία ἐν μέσω τῆς πολεμικῆς σύρραξης στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τῆς πρέπει "νὰ κοιμόμαστε  τελικὰ μὲ τὰ τσαρούχια" καὶ δὲν πήραμε χαμπάρι  τί στήνεται παγκοσμίως  ποὺ θέλουν κάποιοι νὰ καθορίσει τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητας στὰ ἑπόμενα χρόνια.

Σχετικὰ μὲ τὸν τυφλὸ: Ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ ἀρνηθεῖ ὅτι στὶς μέρες μᾶς ὑπάρχουν «ἐκ γενετῆς τυφλοί»; Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ποῦ ὁδηγήθηκαν ἢ γεννήθηκαν στὸ σκοτάδι μιᾶς αἵρεσης δὲν μοιάζουν τραγικὰ μὲ τὸν «ἐκ γενετῆς τυφλό»; Ἄνθρωποι δικοί μας, γονεῖς, ἀδέρφια μας, συνάνθρωποί μας ποὺ πορεύονται μιὰ ζωὴ χωρὶς Χριστὸ καὶ ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς του δὲν μοιάζουν τραγικὰ μὲ τὸν «ἐκ γενετῆς τυφλό»;

Αὐτὰ μποροῦν σὲ μιὰ στιγμὴ νὰ ἀλλάξουν. Μιὰ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος καλοπροαίρετα καὶ ἀπαλλαγμένος ἀπὸ ἐμμονές, προκαταλήψεις καὶ δογματισμοὺς θὰ ἀναγνωρίσει τὸν Σωτήρα Χριστὸ καὶ θὰ στρέψει τὸ πρόσωπό του γιὰ νὰ....

δεχτεῖ τὴν ζωογόνο παρέμβαση τοῦ Κυρίου στοὺς ψυχικοὺς καὶ σωματικοὺς ὀφθαλμούς του. Ἀκόμα ὅμως καὶ οἱ κατ’ ὄνομα «Χριστιανοὶ» ποῦ ζοῦν μέσα στὴν ἀμάθεια ἢ χειρότερα στὴν ἡμιμάθεια, δὲν ἀποτελοῦν μία παραπλήσια ἐκδοχὴ τοῦ «ἐκ γενετῆς τυφλοῦ»; Ἡ δική μας τύφλωση προέρχεται ἀπὸ τὴν δική μας ἀδιαφορία καὶ μεγαλώνει ὅσο ἐμεῖς ἀμελοῦμε. Μέχρι πότε θὰ ζοῦμε στὸ σκοτάδι; I. N  ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΗΒΩΝ

Σχετικὰ μὲ τὶς εὐρωεκλογὲς: Εὐρωσκεπτικιστές, ἢ ὁμοφοβικοὶ ἢ "Εὐρὼ –τυφλοὶ" τελικὰ τί εἴμαστε; Λίγη ὑπομονὴ καὶ οἱ κάλπες θὰ τὸ κυοφορήσουν σύντομα.

Σχετικὰ μὲ τὶς συμπροσευχὲς: Ἡ ἐπιθυμία τῆς ὑμ. Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμὶν νὰ ὑποταχθῆ ἡ Ὀρθοδοξος Εκκλησία εἰς τὸν Πάπαν καὶ ἡ ἐκ μέρους σᾶς ἀνεξήγητος σπουδή, ἐπλήρωσε τήν καρδιάν μας ἀφάτου θλίψεως καὶ ἀθυμίας. Τὰ ὦτα μᾶς ἀκόμη συρίζουν ἀπὸ τό φρικτον τοῦτο ἄκουσμα. Η Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη. Οἱ μὲν σᾶς ἠκολούθησαν, εἰς τὸν ὀλισθηρὸν δρόμον τὸν ἀπάγοντα εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν πατέρων των, ἀποτροπιαζόμενοι καὶ εἰς μόνην τὴν σκέψιν ὅτι ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη τὸν Πάπαν καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας. (Φώτης Κόντογλου: Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς Ἀθηναγόραν  «Ο.Τ.», Ἀπρίλιος 1965).

Σχετικὰ μὲ ἐρώτημα:

Μήπως εἴμαστε οἱ τελευταῖοι  ΕΛΛΗΝΕΣ; Ναὶ, εἴμαστε οἱ τελευταῖοι ΨΕΥΤΟ-Ἕλληνες τοῦ ψευτορωμαίικου. Ἄραγε πόσοι εἶναι αὐτοί; Σὲ κάποιον ποὺ ἀνησυχοῦσε γιὰ τὶς ἐχθρικὲς ἐπιβουλὲς ἐναντίον τῆς πατρίδος, ἔδωσε τὴν ἑξῆς ἐλπιδοφόρο ἀπάντηση: 

«Κι ἄν μου ποῦν ὅτι δὲν ὑπάρχει Ἕλληνας, ἐγὼ δὲν ἀνησυχῶ. Μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ ἀναστήσει ἕναν Ἕλληνα. Φτάνει ἀκόμη καὶ ἕνας». Ἀκόμη πίστευε: «Καὶ ἕνας Χριστιανὸς νὰ μείνει μόνο, ὁ Χριστὸς θὰ κάνει τὸ σχέδιό Του». Ὅταν οἱ ἄλλοι μιλοῦσαν γιὰ δυσάρεστες μελλοντικὲς ἐξελίξεις στὸ Ἔθνος καὶ ἔσπερναν τὸν φόβο, ὁ Γέροντας μετέδιδε αἰσιοδοξία καὶ ἐλπίδα. Μιλοῦσε γιὰ ἀναστημένη Ἑλλάδα καὶ γιὰ ἀνάκτηση τῆς Ἁγίας Σοφίας. «Ὑπάρχει καὶ Θεός. Τὸν Θεὸ ποῦ τὸν ἔχεις βάλει;» εἶπε σὲ κάποιον κληρικὸ ποὺ ἔβλεπε τὸ μέλλον τῆς Πατρίδας ζοφερό. Γέροντας Παίσιος. Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Βίος Γέροντος Παΐσιου τοῦ Ἁγιορείτου» τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Ἅγιον Ὅρος.

Κάνετε λίγη  ὑπομονὴ τὰ "ὡραία" ἔρχονται μὲ τὸ ΤΕΛΟΣ τῆς ΑΡΧΗΣ… Τὸ ΤΕΛΟΣ θὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ θέλουν νὰ κάνουν οἱ τοῦρκοι στὴν ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ. Η ΑΡΧΗ θὰ εἶναι αὐτὰ  ποὺ θὰ ἐπακολουθήσουν  καὶ θὰ δώσουν τελικὰ   ΦΩΣ στὴν ἀνθρωπότητα ὥστε νὰ γιορτάσει πνευματικὰ καὶ  οὐσιαστικὰ τὴν  Λαμπροφόρο  Κυριακή τοῦ ἐκ Γενετῆς ΤΥΦΛΟΥ.