Τὸ παράδοξo τῶν διεθνῶν παρεμβάσεων στὴν Ἑλλάδα

Ὁ διευθυντὴς τῆς Ἀμερικανοεβραϊκῆς Ἐπιτροπῆς μὲ τὸν Σαμαρὰ

Γράφει ὁ Σάββας Καλεντερίδης

Μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἡ ἤδη ἐπιβαρυμένη κατάσταση στὸ λεγόμενο πολιτικὸ σκηνικὸ ἐπιδεινώνεται καὶ σταδιακὰ ἡ πατρίδα μᾶς διολισθαίνει σὲ ἕναν πολιτικὸ ἐκβαρβαρισμό.

Αὐτὰ τὰ τέσσερα χρόνια ποὺ διαρκεῖ ἡ κρίση ἡ κοινωνία παρακολουθεῖ ἔντρομη τὴν οἰκονομική της καταστροφή, τὴ διάλυση ἐργασιακῶν σχέσεων, τὴν κατάρρευση ἐταιριῶν, τὴν ἀπαξίωση περιουσιῶν καὶ τὴν ἐξαέρωση οἰκονομιῶν μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς. Ἡ κατάσταση αὐτὴ γεμίζει ὀργὴ τὴν κοινωνία, οἱ πολίτες τῆς ὁποίας ἐντοπίζουν τὶς αἰτίες τῆς καταστροφῆς μιᾶς ὁλόκληρης χώρας κυρίως στὴ διαφθορὰ καὶ τὴν οἰκογενειοκρατία ποὺ ἐπικρατοῦν στὸ πολιτικὸ σύστημα, παράγοντες ποὺ τρέφονται ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον. Αὐτὴ ἡ ἀντικειμενικὴ κατάσταση στὴν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς προαναφερθεῖσες παθογένειες τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, ὄργωσε καὶ λίπανε τὸ χωράφι πάνω στὸ ὁποῖο φύτρωσαν τὰ «ἄνθη τοῦ κακοῦ» ἤ, πιὸ εὔστοχα ἴσως, τὰ «σταφύλια τῆς ὀργῆς», μιὰ ποὺ τὸ θέμα τοῦ διηγήματος τοῦ....

Στάινμπεκ εἶναι πιὸ κοντὰ στὴν περίπτωσή μας ἀπὸ αὐτὸ τῆς ποιητικῆς συλλογῆς τοῦ Μποντλέρ.

Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἐπηρέασε καθοριστικά το πολιτικὸ σκηνικό, πλήττοντας δραστικὰ τὶς παρατάξεις τῆς Κεντροαριστερᾶς καὶ τῆς Κεντροδεξιᾶς, ποὺ ἐκφράζονταν παραδοσιακὰ μέσω τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ τῆς Νέας Δημοκρατίας. Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἦταν ποὺ μετέτρεψε τὸ ΣΥΡΙΖΑ ἀπὸ ἕνα κόμμα μεταξὺ φθορᾶς καὶ ἀφθαρσίας -γύρω στὸ ὅριο τοῦ 3%- σὲ κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης καὶ ὄχι ἡ ἰδεολογική του φυσιογνωμία, ἡ πολιτικὴ πρόταση, ἡ σοβαρότητα καὶ ἡ πολιτικὴ ἐπάρκεια τῶν στελεχῶν του.

Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἦταν ποὺ ὁδήγησε στὴ γιγάντωση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ἡ ὁποία ἀπὸ ἕνα κίνημα ποὺ κινοῦνταν κάτω ἀπὸ τὸ 0,5% ἔφθασε νὰ πιάνει δημοσκοπικὰ διψήφια ποσοστὰ καὶ σὲ ὁρισμένες περιοχὲς νὰ φλερτάρει ἀκόμα καὶ μὲ τὴ δεύτερη θέση.

Ἐνῶ λοιπὸν ἡ Ἑλλάδα ἦταν ἤδη σὲ καθεστὼς ἐλεγχόμενης χρεοκοπίας, μὲ τοὺς δανειστὲς καὶ τὴν τρόικα νὰ διαλύουν τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν ἐθνική μας κυριαρχία, ἡ γιγάντωση τῶν ποσοστῶν τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἀποτέλεσε ἕναν ἐπιπλέον παράγοντα, ποὺ «δικαιολογοῦσε» τὴν ἀνάμειξη κι ἄλλων παραγόντων στὰ ἐσωτερικά της χώρας μας, ἀνάμειξη ποὺ στὴν ἀρχὴ ἔγινε μὲ σχετικὰ εὐγενικὸ τρόπο στὸν κ. Ρουπακιώτη, ὅπως ὁμολόγησε ὁ ἴδιος, καὶ συνεχίζεται μὲ ἀναιδῆ καὶ ἀπροκάλυπτο τρόπο στὶς μέρες μας.

Τὸ περίεργο δὲ σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση εἶναι ὅτι οἱ ξένες ἐπεμβάσεις στὰ ἐσωτερικά μας γιὰ τὸ συγκεκριμένο θέμα καὶ οἱ συνεπακόλουθες ἐνέργειες ἀπὸ πλευρᾶς τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης καὶ τῆς Δικαιοσύνης, ἀντὶ νὰ λύνουν, γιγαντώνουν τὸ πρόβλημα, γεγονὸς ποὺ δημιουργεῖ στὸν ἁπλὸ καὶ ἀντικειμενικὸ παρατηρητὴ τὴν ἀπορία ἂν οἱ ἐπεμβάσεις γίνονται ἀκριβῶς γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ ὑπάρχει τὸ «πρόβλημα» καὶ νὰ δίνεται ἡ δυνατότητα στὸν ὁποιονδήποτε ἐθνοθρησκευτικὸ σύλλογο ἢ ὀργάνωση, ποὺ θεωρεῖ ὅτι θίγεται ἢ πλήττεται, νὰ ἐπεμβαίνει ἀπροκάλυπτα στὰ ἐσωτερικὰ μιᾶς κυρίαρχης χώρας καὶ νὰ ἐκθέτει βάναυσα τὸν Ἕλληνα πρωθυπουργό.

Ἐπίσης τὸ περίεργο εἶναι πῶς αὐτὲς οἱ ὀργανώσεις, ποὺ διασυνδέονται μὲ δεξαμενὲς σκέψης καὶ πανίσχυρους οἰκονομικοὺς καὶ πολιτικοὺς κύκλους, δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι μὲ τὶς ἀπροκάλυπτες δημόσιες δηλώσεις καὶ ἐπεμβάσεις στὰ ἐσωτερικὰ μιᾶς κυρίαρχης χώρας δίνουν τὰ ἐπιχειρήματα ποὺ ἴσως λείπουν ἀπὸ τὴ Χρυσὴ Αὐγή, γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ εἶναι ἴσως ὁ πιὸ σταθερὸς πολιτικὸς παράγοντας στὴν Ἑλλάδα, παρὰ τὶς διώξεις καὶ τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνονται, φαινομενικὰ γιὰ νὰ περιορίσουν τὴν ἐκλογική της ἐπιρροή.

Νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ «βαριὰ» ἐπιχειρήματα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς εἶναι ὅτι ἡ δράση τῶν σιωνιστικῶν κύκλων καὶ ἡ ἀνάμειξή τους στὰ ἐσωτερικὰ ξένων χωρῶν, μέσω τῆς χειραγώγησης τῶν κυβερνήσεων, ἀποσκοπεῖ στὴν ὑποδούλωση τῶν λαῶν καὶ τὴν παγκόσμια κυριαρχία τῶν σιωνιστῶν.

Οἱ πρῶτοι ποὺ γνωρίζουν αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα εἶναι οἱ ἑβραϊκοὶ κύκλοι καὶ οἱ πανίσχυρες ὀργανώσεις τους καὶ πραγματικὰ εἶναι δύσκολο νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς γιατί μὲ τὶς ἐνέργειές τους, ὅπως οἱ δημόσιες ἐπεμβάσεις στὰ ἐσωτερικά της χώρας μας, ἀντὶ νὰ ἀποδυναμώνουν ἰσχυροποιοῦν τὰ ἐπιχειρήματα αὐτὰ ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκλογικὴ βάση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς.

Ὅλα τα παραπάνω ἀποτελοῦν ἕνα πολιτικὸ παράδοξο, ποὺ κινεῖται στὰ ὅρια τοῦ παραλογισμοῦ. Στὴν ἴδια γραμμὴ κινοῦνται καὶ ὅσα διαδραματίζονται στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ ἴδιο θέμα, τὰ ὁποῖα, μάλιστα, λαμβάνουν διαστάσεις πολιτικοῦ ἐκβαρβαρισμοῦ, ὅπως ἀποδείχτηκε μὲ τὴν περίπτωση τῆς ἀνθρωποφαγίας ποὺ ὑπέστη ὁ Φαῆλος Κρανιδιώτης ἀπὸ στοιχεῖα ποὺ εἴτε εἶναι βουτηγμένα οἰκογενειακῶς στὴ διαφθορὰ εἴτε δὲν μποροῦν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὶς σταλινικές τους καταβολές, ὅσο κι ἂν ἐνδύονται τὴν προβιὰ τοῦ προοδευτικοῦ.

dimokratia