23 Μαρ 2014

Αὐτὴ κι ἂν εἶναι κρίση: Περισσότεροι οἱ πολιτικοὶ γάμοι ἀπὸ τοὺς θρησκευτικοὺς γιὰ τὸ 2012!

Τὸ ἄρθρο ἀπὸ "Τὰ Νέα"
Τὸ 1982, ἡ πρώτη κυβέρνηση τῆς «Ἀλλαγῆς» θεσμοθέτησε, ὄχι χωρὶς ἀντιδράσεις, τὸν προαιρετικὸ πολιτικὸ γάμο. Τὸν πρῶτο καιρό, τὰ ζευγάρια ποὺ διαβαιναν τὴν πόρτα τοῦ δημαρχείου ἦταν ἐλάχιστα, τὰ ΜΜΕ τὰ παρακολουθοῦσαν ὡς ἀξιοθέατο. Ἀλλὰ σήμερα, εἴκοσι δύο χρόνια μετά, οἱ πολιτικοὶ γάμοι εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς θρησκευτικούς... Μαζὶ μὲ τὴν πολιτικὴ ποὺ ἐπέστρεψε μὲ τὴ Μεταπολίτευση τοῦ 1974, ἡ παράλληλη ἔντονη κοινωνικὴ κινητικότητα διεκδικοῦσε νέους θεσμοὺς ποὺ νὰ λαμβάνουν ὑπόψη τὶς κατακτήσεις τοῦ δυτικοῦ κόσμου στὸ ἐπίπεδό της χειραφέτησης. Τὸ φεμινιστικὸ κίνημα ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ ρεύματα ποὺ διαδόθηκαν εὐρύτατα στὴν Ἑλλάδα, τὰ κόμματα μάλιστα ποὺ εἶχαν ἀρχίσει νὰ λειτουργοῦν στὸ ὄνομα τῆς χειραφέτησης ἔκαναν προσπάθεια νὰ τὸ οἰκειοποιηθοῦν, ἰδρύοντας τὶς δικές τους φεμινιστικὲς ὀργανώσεις. Στὸ πλαίσιο τῆς δράσης τῶν φεμινιστριών, καλλιεργήθηκε ἡ ἰδέα τῆς θεσμοθέτησης τῶν....
δυτικῶν θεσμῶν χειραφέτησης.
Ἀλλά, προφανῶς, χρειάστηκε ἡ πολιτικὴ ριζοσπαστικοποίηση τῆς κοινωνίας προτοῦ ριζοσπαστικὰ μέτρα ὅπως ἡ θεσμοθέτηση τοῦ πολιτικοῦ γάμου υἱοθετηθοῦν ἀπὸ τὸ κράτος καὶ περάσουν στὸ οἰκογενειακὸ δίκαιο.

ΜΗ ΦΟΒΟΥ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ. Γιὰ πολλὰ χρόνια ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ἦταν ἐπισήμως ἀνδροκρατική, «ὁ ἀνὴρ ἀρχηγὸς τοῦ οἴκου. Ὁ ἀνὴρ εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς οἰκογενείας καὶ ἀποφασίζει περὶ παντὸς ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν συζυγικὸν βίον», σύμφωνα μὲ τὴ νομοθεσία. Οἱ φεμινίστριες ποὺ φώναζαν «δὲν εἶμαι τοῦ πατρός μου, δὲν εἶμαι τοῦ ἀνδρός μου, θέλω νὰ εἶμαι ὁ ἐαυτός μου», λοιπόν, εἶχαν σοβαρὸ στόχο. Τὴν ἴδια τὴν ταυτότητα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.
Ἡ ἀναγνώριση τοῦ πολιτικοῦ γάμου στὴν Ἑλλάδα ἦταν ἀπὸ τὶς πρῶτες ἀποφάσεις τῆς πρώτης κυβέρνησης τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου (καὶ κατὰ πολλοὺς ἦταν ἀπαίτηση τῆς συζύγου τοῦ Μαργαρίτας Παπανδρέου, ἡ ὁποία ἦταν ἐπικεφαλῆς τῆς Ἕνωσης Γυναικὼν Ἑλλάδας, ΕΓΕ, τῆς γυναικείας ὀργάνωσης τοῦ ΠαΣοΚ). Οὐσιαστικά, ἔγινε μιὰ προσπάθεια προσαρμογῆς τῆς ἑλληνικῆς νομοθεσίας πρὸς τὰ δυτικὰ ἰσχύοντα, ἀλλὰ κατέληξε πράξη συμβιβασμοῦ μὲ τὴν ἀντιδρώσα Ἐκκλησία, πρότυπό της ὁποίας ἦταν ἡ φράση ποὺ συνεγείρει τὶς γυναῖκες στὶς γαμήλιες τελετές: «Ἡ δὲ γυνὴ νὰ φοβῆται τὸν ἄνδρα».
Τὸ νομοσχέδιο ἄρχισε νὰ συζητιέται στὴ Βουλὴ στὶς 17 Φεβρουαρίου 1982. Ψηφίστηκε στὶς 22 Μαρτίου, μὲ τὴν ἀρνητικὴ ψῆφο τῶν βουλευτῶν τῆς ΝΔ. Ὁ Νόμος 1250/82 (ΦΕΚ Α 46/7-4-1982), μὲ τὸν ὁποῖο θεσμοθετήθηκε ὁ πολιτικὸς γάμος ὡς ἰσόκυρος μὲ τὸν θρησκευτικό, συνάντησε τὴν ἀντίδραση τῆς προοδευτικῆς διανόησης τῆς ἐποχῆς. Σύμφωνα μὲ τὴ θέση ὅσων ἀντιδροῦσαν, τὸ νομοσχέδιο θεωρήθηκε παραχώρηση στὴν Ἐκκλησία ἀφοῦ δὲν κηρύχθηκε ὑποχρεωτικὸς ὁ πολιτικὸς γάμος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν ἀπορρέουν ἀπὸ αὐτὸν ὅλα τα δικαιώματα, καὶ μόνο ὅποια ζευγάρια ἤθελαν κατόπιν νὰ κάνουν καὶ θρησκευτικὴ τελετή. Ἡ τελικὴ ἀπόφαση, τὸ δικαίωμα στὴν ἐπιλογή, ἐκτιμήθηκε ὅτι ἦταν ἡ συμβιβαστικὴ ἀντίδραση τῆς πολιτείας στὴν ἀπαίτηση τῆς ὑπὸ τὸν Σεραφεὶμ Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Οἱ λεπτομέρειες γιὰ τὴν τέλεση τοῦ πολιτικοῦ γάμου καθορίστηκαν στὸ Προεδρικὸ Διάταγμα 391 (ΦΕΚ Α 73/18-6-1982). Ὁ πρῶτος πολιτικὸς γάμος στὴν Ἑλλάδα ἔγινε στὶς 18 Ἰουλίου 1982. Ἡ Ἰκαριώτισσα  Σταματούλα Πλακίδα παντρεύτηκε τὸν Δημήτρη Μαῦρο ἀπὸ τὴ Νάξο, στὸ κοινοτικὸ κατάστημα τοῦ χωριοῦ Φραντάτο τῆς Ἰκαρίας.

Η ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ. Ὁ πολιτικὸς γάμος γιὰ πάρα πολλὰ χρόνια ἦταν ἐλάχιστα δημοφιλὴς στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Μάλιστα, αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία πολὺ σύντομα ἔπαψε νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὸ νέο νομοθετικὸ πλαίσιο. Μόνο ἐλάχιστοι πολιτικοὶ γάμοι γίνονταν τὰ πρῶτα χρόνια, κυρίως ἀπὸ ζευγάρια ποὺ εἶχαν ζήσει στὸ ἐξωτερικό, πολλὲς φορὲς μάλιστα τὸν πολιτικὸ ἀκολουθοῦσε καὶ θρησκευτικός. Ἕνα ἀπὸ τὰ ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τοῦ θρησκευτικοῦ γάμου ἦταν ἡ ἐμμονὴ στὶς παραδόσεις. Ἕνα ἄλλο ἔκανε λόγο γιὰ τὴν τελετουργία τοῦ θρησκευτικοῦ γάμου, ποὺ σηματοδοτοῦσε μὲ μεγαλοπρέπεια τὴ νέα ζωὴ τῶν νεονύμφων - σὲ μιὰ ἐποχή, μάλιστα, ποὺ οἱ δῆμοι δὲν ἀσχολοῦνταν ἰδιαίτερα μὲ τὸ ζήτημα, ἐκχωρώντας τὸ κοσμικὸ δικαίωμά τους στὴν Ἐκκλησία.
Τὰ πράγματα ὡστόσο ἄλλαξαν στὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου αἰώνα. Προφανῶς αὐτό, ὀφειλόταν καὶ στὶς μεγάλες κοινωνικὲς ἀλλαγὲς ποὺ εἶχαν ἐπέλθει στὸ μεταξὺ λόγω τῆς εὐρωπαϊκῆς πορείας τῆς χώρας. Τὰ χρόνια ποὺ ἀκολούθησαν, ὁ πολιτικὸς γάμος κέρδιζε συνεχῶς ἔδαφος ἔναντί τοῦ θρησκευτικοῦ. Ἡ ψαλίδα ἔκλεινε ὥσπου, τὸ 2012, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἑλληνικὴ ἱστορία, οἱ πολιτικοὶ γάμοι ξεπέρασαν τοὺς θρησκευτικοὺς (51,8% ἔναντι 48,2%, σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Στατιστικῆς Ἀρχῆς, Αὔγουστος 2013). Ἡ οἰκονομικὴ κρίση, οἱ μεικτοὶ γάμοι καὶ ὁ ἐκδυτικισμὸς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, βαθμιαία, ἄλλαξαν τὶς βεβαιότητες.

Τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης καὶ οἱ διακρίσεις ποὺ παραμένουν
Μὲ τὸν Νόμο 3719 τοῦ 2008 ἀναγνωρίστηκε νομικὰ ἡ συμβίωση ζευγαριῶν ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ τελέσουν γάμο. Ἀντίθετα ὡστόσο μὲ τὶς ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης, ὅπου ἰσχύει τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης, ἡ ἀναγνώριση αὐτὴ ἰσχύει μόνο γιὰ ἑτερόφυλα ζευγάρια. Ἔπειτα ἀπὸ προσφυγὴ τεσσάρων ὁμόφυλων ζευγαριῶν στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου ἡ Ἑλλάδα καταδικάστηκε ἐπειδὴ τὸ ὅτι ἐπιτρέπεται μόνο σὲ ἑτερόφυλα ζευγάρια νὰ συνάπτουν Σύμφωνο Συμβίωσης ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ δικαίωμα σὲ οἰκογενειακὴ ζωὴ (ἄρθρο 8 ΕΣΔΑ) καὶ μὲ τὴν ἀπαγόρευση τῶν διακρίσεων (ἄρθρο 14 ΕΣΔΑ). Ἐκκρεμεῖ ἡ νομικὴ συμμόρφωση τῆς χώρας μας.
Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴ χειραφέτηση δὲν τελειώνει ποτέ.

5 σχόλια:

  1. Ποια χειραφέτηση βρε παιδιά, για τα λεφτά γίνονται όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητήρια νεοέλληνες, γίνατε «ευρωπαίοι».
    «Απαλλαγήκατε» απο το «μεσαίωνα» της Παράδοσης και της Εκκλησίας και αγκαλιάσατε το «φωταδισμό» της θεομαχίας και του (πορνο)μοντερνισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι γυναίκες αν θέλουν να είναι σπουδαίες, ας μιμηθούν την αγία Πρίσκιλλα
    http://niksothropoulos.wordpress.com/2013/02/13/a-168/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το θέμα είναι τι κάνει η διοικούσα Εκκλησία για την αναστροφή της θλιβερής αυτής κατάστασης! Μάλλον έχει συμβιβασθεί, αφού φθάσαμε στο σημείο να ανέχεται την τέλεση πολιτικού "γάμου", δηλαδή πορνογαμίας, και μετά από λίγο καιρό σε πανηγυρική τελετή να "στεφανώνει" τους παραβάτες των εντολών της παντρεύοντάς τους με θρησκευτικό γάμο και βαφτίζοντας μετά από λίγη ώρα το εξώγαμο τέκνο τους, το οποίο "προσκαλεί" στο σχετικό προσκλητήριο τους συγγενείς και φίλους να συμμετάσχουν στο γάμο του μπαμπά και της μαμάς του!
    Αλλά δε βαρυέσαι! Αυτά είναι "ψιλά γράμματα" γιο τον αρχιεπίσκοπο και τους ιεράρχες μας!
    Τα συσσίτια να πάνε καλά και τα συλλείτουργα, λες και η Εκκλησία είναι παράρτημα του Ερυθρού Σταυρού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πρωτοφανής αποστασία κληρικών και λαϊκών κατά τους έσχατους καιρούς είναι προφητευμένη.
      Να προσθέσω ότι στο βιβλίο της Αποκάλυψης και στα γεγονότα που περιγράφονται δεν αναφέρεται καν η λέξη «εκκλησία».
      Αναφέρονται μόνο «άγιοι».

      Διαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.