Ἢ τώρα μὲ ἄνεση ἢ μετὰ μὲ δάκρυα στοὺς δρόμους τῆς Ἑλλάδας

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΡΙΑΣΘΕΙ ΤΟ ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΟ ΚΑΚΟ
Θὰ μποροῦσε ὁ τίτλος τοῦ παρακάτω κειμένου νὰ ἦταν "ἡ Ὀρθοδοξία  πῆρε τοὺς δρόμους"  ἢ θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν σὰν τίτλος  "ΕΙΚΟΝΕΣ ἀπὸ τὸ αὔριο". Ὅποιον τίτλο καὶ ἂν βάλω εἶναι σίγουρο ὅτι θὰ χλευασθεῖ ἀπὸ τὴν σιγουριὰ τῆς εἰκονικῆς καθημερινότητάς μας. ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗ  καὶ ἕνας ἀπροσδόκητος λόγος...
 Πολλοὶ σήμερα εἶναι αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ βγοῦμε στὰ μπαλκόνια τους καὶ νὰ φωνάξουν βοήθεια. Νὰ τοὺς ἀκούσει ὅμως ποῖος; Ὁ γείτονας  ποὺ καὶ αὐτὸς σὰν καὶ αὐτοὺς προδόθηκε ἀπὸ ὅλους καὶ ἀπὸ ὅλα καὶ τώρα ξεφωνίζει; Ἤδη τὸ ἔχουμε πάρει ὅλοι ἀπόφαση, κάποιοι ἀποφάσισαν ἐρήμην μας καὶ φορώντας δημοκρατικὴ προβιὰ ἔγιναν μεταπράτες τῶν ζωῶν μας στὰ σκλαβοπάζαρα τῶν τοκογλυφικῶν ἀγορῶν.  Γιὰ νὰ χρυσώσουν μάλιστα τὸ χάπι τῆς πρωτόγνωρης αὐτῆς γενοκτονίας δημιουργοῦν τὶς θεωρίες  αὐτὲς τῶν ἄκρων, χρησιμοποιώντας τὰ  φασιστικὰ αὐτὰ δίπολα γιὰ νὰ βάλουν ἀδιαμαρτύρητα στὸ κούτελο κάθε δημοκράτη καὶ ἐλεύθερου Ἕλληνα καὶ ἀπὸ ἕνα ΠΩΛΗΤΗΡΙΟ.
Δὲν μιλᾶμε πλέον γιὰ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ διότι αὐτὴ καταργήθηκε αὐτόματα ὅταν οἱ  ἴδιες φάρες τῆς κλεφτουριᾶς τῆς μεταπολίτευσης διαπραγματεύονται μὲ τοκογλύφους καὶ   λαμβάνουν δυσβάστακτα οἰκονομικὰ μέτρα γιὰ νὰ καλυφθοῦν τὰ κλεψιμαίικα τῶν πολιτικῶν προγόνων τους. Δὲν μιλᾶμε πλέον γιὰ τσίπα καὶ φιλότιμο ἢ ἀκόμη καὶ γιὰ ἠθικὴ ὑποχρέωση τῶν περισσοτέρων ταγῶν μας ποὺ.... ἔχασαν πλέον ὅλες τὶς αἰσθήσεις τους  καὶ κράτησαν μόνο αὐτὴ ποὺ κρύβεται στὴν βαθειὰ τσέπη τους.
Ἕλληνες οἱ πολυεθνικὲς γαλέρες εἶναι ἕτοιμες νὰ μᾶς ὑποδεχθοῦν σὰν σκλάβους κωπηλάτες γιὰ νὰ μεταφέρουμε τὸ βιός μας ποὺ ἔγινε τὸ  πλιάτσικο τῶν  μνημονίων.
Τὴν ὥρα μάλιστα τῆς ἐπιβίβασής μας πρὸς τὰ καταναγκαστικὰ ἔργα μᾶς παίζουν μουσικὴ καὶ θέατρο, μὲ τοὺς τηλεοπτικοὺς πρωταγωνιστὲς νὰ καγχάζουν , θέλετε κάποια Ἐλευθερία- παραδῶστε τὴν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Γνωρίζουμε ὅτι τὸ σενάριο δουλεύεται ἀπὸ παλιὰ καὶ εἶναι ἡ σύγκρουση τῶν Ἄκρων μέσα στὴν ἐνδοχώρα μας, Ἐπανάληψη τοῦ ἴδιου σκηνικοῦ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ κατοχὴ- ἐμφύλιος ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ.
Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς καὶ τώρα μὲ τὴν μόνη διαφορὰ , ὅτι τὰ πράγματα εἶναι χειρότερα γιατί ἔχουμε  καὶ τὴν πονηρὴ κόκκινη ἀλεποῦ ποὺ καραδοκεῖ ἐξ Ἀνατολῶν.
Οἱ δρόμοι καὶ οἱ Λεωφόροι μας μυρίζουν πνευματικὸ μπαρούτι.
Ὅταν οἱ τοκογλύφοι καταλάβουν ὅτι εἴμασθε δύστροποι νὰ μπαρκάρουμε στὶς γαλέρες τους , θὰ θελήσουν νὰ μᾶς βάλουν φωτιὰ γιὰ νὰ μᾶς  ἀποτελειώσουν μία καὶ καλή.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΙΑ;
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΚΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ;
ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΘΑ  ΠΛΗΓΩΝΕΙ  Ο ΕΝΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ-  ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΑΔΕΛΦΟ; Μὴ γένοιτο!
Ὑπάρχει κάτι ποὺ νὰ ἐξουδετερώνει τὴν ἀναλγησία καὶ τὴν σκληρότητα τῶν Ταγῶν τοῦ Ἔθνους μας; Ὑπάρχει τίποτε ποὺ νὰ φοβίζει καὶ νὰ διαλύει τὶς μηχανὲς τοῦ ἀντίχριστου πνεύματος ποῦ φώλιασε στὶς διαδρομὲς τῆς ζωῆς μας; Ὑπάρχει κάτι ποὺ νὰ προκαλεῖ τὸ ΕΛΕΟΣ καὶ τὴν ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ;
Ὑπάρχει κάτι ποὺ νὰ ἐνεργεῖ γρήγορα καὶ ἀποτελεσματικὰ τώρα ποὺ παραμένουμε ἀκόμη ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀμετανόητοι στὶς συνήθειές μας;
                                     ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Νὰ ΛΙΤΑΝΕΥΣΟΥΜΕ  τὶς Ζωὲς καὶ τῆς Ψυχές μας στοὺς δρόμους τῶν πόλεων καὶ τῶν χωριῶν  τῆς δύσμοιρης Πατρίδας μαζὶ μὲ τὶς ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ μᾶς καὶ τὸν ΤΙΜΙΟ καὶ ΖΩΟΠΟΙΟ  ΣΤΑΥΡΟ.
Καὶ νὰ τὸ κάνουμε μὲ θάρρος καὶ παρρησία ἀπέναντι στὴν χλεύη τῶν ἀπίστων καὶ τῶν ἐχθρῶν της Πατρίδας γιὰ νὰ μετριασθεῖ πρῶτα καὶ μετὰ νὰ ἐξουδετερωθεῖ τὸ δολοφονικὸ πνεῦμα τοῦ κακοῦ ποὺ γιόμισε τὴν χώρα  μας.
Αὐτά μου εἶπε ἕνα γεροντάκι- καλογεράκι σὲ τρίτο πρόσωπο σὰν νὰ ἔβγαζε λόγο ἀπὸ Ἄμβωνα μὲ τὴν ἰσχνὴ φωνὴ τοῦ ὅταν τὸ μετέφερα μὲ ὠτο-στὸπ μέσα σὲ καταρακτώδη βροχὴ σὲ ἕνα ἐπαρχιακὸ νοσοκομεῖο. .
Πολλοὶ ἀναζητήσαμε  δημοκρατικὲς λύσεις ἀντίδρασης σὲ αὐτὸ τὸ μνημονιακὸ μακέλευμα ποὺ βιώνουμε. Πρώτη φορὰ ὅμως ἄκουσα γιὰ τέτοιου εἴδους διαμαρτυρία καὶ γιὰ αὐτὸ ἀνέτρεξα στὸν μεγάλο Ἅγιο Νικολάου Βελιμίροβιτς γιὰ νὰ μάθω σχετικὰ γιὰ τὴν ΛΙΤΑΝΕΙΑ τῶν ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ.
Οἱ λιτανεῖες γίνονται καὶ μέσα στοὺς ναούς. Ἀλλὰ ἐσὺ ρωτᾶς γιὰ τὶς λιτανεῖες στοὺς δρόμους καὶ στοὺς ἀγρούς. Τί νόημα ἔχουν; Ἔχουν τὴν ἔννοια τῆς παλλαϊκῆς προσευχῆς, σὲ ἀνοικτὸ χῶρο, κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καὶ τοῦ οὐράνιου θόλου, ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ ἱεροῦ του σύμπαντος, τὸ ὁποῖο ἔκτισε ὁ ἴδιος ὁ Κτίστης μὲ τὴ δύναμη καὶ τὴν ἐπιδεξιότητά Του.
Λιτανεία τέλεσαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἰσραηλίτες μὲ τὸν δικό τους τρόπο, ὅταν κατακτοῦσαν τὴν πόλη τῆς Ἱεριχούς. Ἔτσι ἔπραξε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ κατ' ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Μπροστὰ ἀπὸ τὴν κιβωτὸ τῆς Διαθήκης ἔμπαιναν οἱ ἱερεῖς, σαλπίζοντας μὲ σάλπιγγες ἀπὸ κέρας καὶ ὁ λαὸς ἀκολουθοῦσε τὴν κιβωτό. Ἔτσι τριγύριζε ὁ λαὸς ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες τὴν Ἱεριχῶ μὲ τὴν ἑορταστικὴ σιωπηρὴ προσευχή. Τὴν ἕβδομη ἡμέρα τὰ τείχη τῆς Ἱεριχοὺς ἔπεσαν καὶ ἄλωσαν τὴν πόλη.
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ἀντὶ τῆς κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης, μεταφέρουμε τοὺς ΣΤΑΥΡΟΥΣ, τὶς Εἰκόνες καὶ τὰ Λάβαρα, καὶ ἀντὶ σαλπίγγων ἠχοῦν οἱ καμπάνες ἐνῶ ψάλλονται πνευματικοὶ ὕμνοι. Ὁ λαὸς μᾶς ἀποκαλεῖ τὶς λιτανεῖες καὶ  Λιτανοφόρες-Σταυροφορίες, καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους ψάλλει καὶ τὸν δικό του:
"Σταυροὺς φέρουμε,
Τὸν Θεὸ παρακαλοῦμε
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον!"
Ἂπ ὅλα τὰ ἔνδοξα ποὺ μεταφέρουμε, τὸ πιὸ ἔνδοξο εἶναι ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ, ποὺ καταλαμβάνει τὴν πρώτη θέση. Γιατί σ’ αὐτὸ τὸ σύμβολο δόθηκε ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ δύναμη ἤδη ἀπὸ τὸν Γολγοθὰ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ διώχνει τὶς ἀκάθαρτες δυνάμεις, ἐξυγιαίνει, ἀνανεώνει καὶ ἁγιάζει τοὺς ἀνθρώπους, τὰ ζῶα, τὶς ἀνθρώπινες κατοικίες, τὰ ἐργαστήρια καὶ τοὺς ἀγρούς. Αὐτὸ τὸ γνωρίζει ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ καὶ γι’ αὐτὸ ἀποκαλεῖ τὶς λιτανεῖες "λιτανοφόρες-σταυροφορίες".
Σοὺ ἦρθε ἀπὸ κάπου ἡ κακὴ σκέψη ὅτι, μὲ τὶς λιτανεῖες τὰ ἅγια χάνουν τὴν ἁγιοσύνη τους καὶ ἐκτίθενται στὸν χλευασμό. Ὄχι μόνον κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο τὰ ἅγια δὲν χάνουν τὴν ἁγιοσύνη τους, ἀλλὰ ἀκριβῶς μὲ τὰ ἅγια, ἁγιάζεται ἐκεῖνο ποὺ μὲ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων ἔχασε τὴν ἁγιότητά του. Ἡ λιτανεία ἀποτελεῖ τὴν πνευματικὴ στρατιωτικὴ ἐκστρατεία ἐνάντια στὶς κακὲς δαιμονικὲς δυνάμεις, ἐνῶ ὁ λαὸς κατὰ τὴν λιτανεία, μοιάζει σὰν στρατὸς τοῦ Θεοῦ. Ἂν τώρα κάποιος χλευάζει τὶς λιτανεῖες, σημαίνει κάτι; Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι κενὸς ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, χλευάζει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ τοὺς ναούς, καὶ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται μέσα σὲ αὐτοὺς τοὺς ναούς, καθὼς καὶ τὴν πίστη καὶ τὴν προσευχὴ γενικά. Σημαίνει κάτι αὐτό; Μήπως αὐτὸ μπορεῖ νὰ φοβίσει τοὺς  Λιτανοφόρους-Σταυροφόρους, οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν ἐνάντια στὶς ἀόρατες δυνάμεις, ποῦ εἶναι φοβερότερες ἀπὸ τοὺς ἄθλιους χλευαστές; Ἀντιθέτως, ἐκεῖνοι ποὺ χλευάζουν τὰ ἅγια, χλευάζουν τὴν ἴδια τοὺς τὴν εὐτυχία. Ἡ πολὺ μεγάλη ἐμπειρία μας τὸ ἐπιβεβαιώνει.
Σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ χωριὰ τῆς περιοχῆς μας, γινόταν λιτανεία μέσα στοὺς ἀγρούς. Ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε ἐπιστρέψει λίγο καιρὸ πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ ὅπου ἐργαζόταν, στεκόταν μπροστὰ ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του καὶ χλεύαζε  τὴν λιτανεία. Σύντομα, παρὰ τὴν ξηρασία ποὺ ἐπικρατοῦσε, ξέσπασε δυνατὴ βροχὴ στὸ χωριό. Στὸ χωριὸ δὲν συνέβη τίποτα, ἀλλὰ στὸν δικό του ἀγρό, ποὺ ἦταν φυτεμένος μὲ σιτάρι, ἔπεσε τόσο πολλὴ ἄμμος , ποὺ δὲν φαινόταν οὔτε τὸ σιτάρι οὔτε τὸ χῶμα.
Οἱ παλλαϊκὲς προσευχὲς ποτὲ δὲν γίνονται χωρὶς νὰ ἔχουν εὐεργετικὲς συνέπειες, ἰδιαίτερα ὅταν συνδέονται μὲ τὴ μετάνοια καὶ τὴν παράδοση στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ λαὸς αἰσθάνθηκε τὴ χρησιμότητα τῶν λιτανειῶν, γι’ αὐτὸ καὶ ἀγαπᾶ τὶς λιτανεῖες. Ἐὰν δὲν εἶχαν ἀμέτρητες φορὲς οἱ λιτανεῖες φέρει τὴ βροχὴ σὲ περιόδους ξηρασίας, καὶ δὲν ἄμβλυναν τὸ δρεπάνι τοῦ θανάτου σὲ περιόδους μαζικῶν θανάτων, καὶ δὲν ἐπέστρεφαν τὴν εἰρήνη σὲ ταραγμένες ἐποχές, τότε θὰ ἀγαποῦσε τόσο πολὺ ὁ λαὸς τὶς λιτανεῖες, καὶ θὰ βαστοῦσε μὲ τέτοιο ζῆλο τοὺς ΣΤΑΥΡΟΥΣ στὰ χωριὰ καὶ τὶς πόλεις;
Εἰρήνη καὶ εὐλογία Κυρίου.
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δὲν φτάνει μόνον ἡ πίστη…». Ἱεραποστολικὲς ἐπιστολὲς Β’ Ἐκδόσεις «Ἐν πλῶ», 2008)
Καλὰ τὰ λέει ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀλλὰ ἐκεῖνο πού μου ἔκανε τὴν μεγαλύτερη ἐντύπωση στὴν ἀπροσδόκητη αὐτὴ συνάντηση μὲ τὸν σεβάσμιο παππούλη ἦταν οἱ τελευταῖες κουβέντες τοῦ ὅταν μὲ τὴν ὀμπρέλα μου τὸν συνόδευσα μέχρι τὴν εἴσοδο τοῦ νοσοκομείου.
"Ἢ τώρα μὲ ἄνεση ἢ  μετὰ μὲ δάκρυα... ὁ Λαός μας θὰ λιτανεύει τὸν Πόνο του μέχρι νὰ δεῖ τὸ Θαῦμα τοῦ ΘΕΟΥ¨