Οἰκονομικὴ καὶ ὄχι μόνο κρίση: Τίς πταίει;

Ἕνα νέο ἰστολόγιο ἔκανε τὴν ἐμφάνισή του. Τὸ Ἑλληνορθόδοξο Παρατηρητήριο. Ἀναδημοσιεύουμε λοιπόν, ἕνα ὡραῖο ἄρθρο γιὰ τὴν κρίση ποὺ βιώνουμε.

Ἡ Ἑλλάδα κλυδωνίζεται ἀπὸ μία ἄνευ προηγουμένου κρίση. Ἡ οίκονομικὴ κρίση ποὺ χτύπησε τὴν χώρα μας ἔφερε μαζὶ τῆς μία πολιτικὴ κρίση, μία κοινωνικὴ κρίση καὶ μία κρίση ἀξιῶν. Ἔτσι, ἡ Ἐλλάδα πλέον ταλανίζεται ἀπὸ μία πολύπλευρη κρίση καὶ εὔλογο εἶναι σὲ τέτοιες καταστάσεις νὰ γεννῶνται ἐρωτήματα.
Τὸ πιὸ μεγάλο ἀπὸ αὐτά, αὐτὸ ποὺ ἀκοῦμε διαρκῶς, εἶναι τὸ ἐξῆς: «Ποιός φταίει;» Ποιός φταίει ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν αλλοτριωθεῖ, ποὺ ἔχουν ξεχάσει τὸν συνάνθρωπό τους, ποὺ «πατοῦν ἐπὶ πτωμάτων» γιὰ νὰ πετύχουν τὸν στόχο τους χωρὶς κανένα ἴχνος ἠθικῆς καὶ ἀξιοπρέπειας; Ποιός φταίει ποὺ οἱ ἄνρωποι σιγὰ-σιγὰ μεταμορφώνονται σὲ ἄλογα ὄντα;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι μόνο μία: Ἔχουμε ξεχάσει τὸν Θεό. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι ἕνα αὐθαίρετο συμπέρασμα ποὺ συνήγαγε ἕνας ἔφηβος, ἐπειδὴ τὸ εἶδε στὸν ὕπνο του, γιὰ τὸ θέσω λαϊκῶς.
Σκεφθεῖτε ἀπλῶς πὼς θὰ ἀντιδροῦσαν οἱ περισσότεροι ἐάν:...
α. Φορούσατε τὸν βαπτιστικὸ σταυρό σας.
β. Μιλούσατε γιὰ δαιμόνια καὶ δαιμονιζομένους.
γ. Ἀναφερόσαστε στὴν σημασία τοῦ νὰ ἐπισκέπτεται κανεῖς τὴν ἐκκλησία.
δ. Ἀναφερόσαστε στὴν «ἐν Χριστῷ» ζωή.
ε. Ἀναφερόσαστε στὴν σημασία τῆς ὑπομονῆς, τῆς πραότητος κ.λπ.
Σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι γιὰ ἕναν ἔφηβο ὅλα τὰ παραπάνω θὰ σήμαιναν τὸ τέλος τῆς κοινωνικῆς του ζωῆς καὶ τὴν περιθωριοποίησή του.
Ἔχουμε, λοιπόν, ξεχάσει τὸν Θεό. Θεωροῦμε πὼς δὲν τὸν ἔχουμε ἀνάγκη. Θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας ὑπεράνω πάντων, θεωροῦμε πὼς μποροῦμε νὰ καταφέρουμε τὰ πάντα. Ὁ Θεός, εἰδικὰ γιὰ τοὺς νεώτερους, θεωρεῖται κάτι τὸ πεπερασμένο, κάτι τὸ παρελθοντικό. Χαρακτηριστικὸ εἶναι, ἄλλωστε, τὸ γεγονός πὼς ὅποιος προσπαθεῖ νὰ εὐρίσκεται ὅσο πιὸ κοντὰ μπορεῖ στὸν Θεό, ἀποκαλεῖται εἰρωνικὰ «θρῆσκος» καὶ τυγχάνει ἐξαιρετικῶς ἀσχήμου ἀντιμετωπίσεως ἀπὸ ὅλους.

Ὁ Θεός, ὄμως, περιμένει νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἀλλάξουμε στάση ζωῆς. Περιμένει νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ πνευματικὸ σκοτάδι, στὸ ὁποῖο εὐρισκόμεθα. Ἐγώ, ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο αὐτό, ἀπευθύνω αὐτὸ τὸ ἄρθρο κυρίως στοὺς νέους. Γυρίστε στὸν Θεὸ καὶ δὲν θὰ σᾶς ἀφήσει μόνους σας. Ἐλπίζω ὅτι, μὲ τὴν συνδρομὴ καὶ ἄλλων ἀνθρώπων, θὰ καταλάβουν οἱ νέοι ὅτι μόνον ἔτσι θὰ σωθοῦν.

Γίνονται διαρκῶς προσπάθειες ἐξόντωσης τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Θρησκείας. Μέσῳ τῆς τηλεόρασης, μέσῳ μέτρων ὄπως ἡ κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἀκόμη καὶ μέσῳ «στημένων» οἰκονομικῶν κρίσεων, προσπαθοῦν νὰ ἀπομακρύνουν τοὺς πιστούς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Σκεφθεῖτε ἀπλῶς: Τί κερδίσαμε μὲ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Θεό; Τί καταφέραμε; Ἀπὸ τὴν ἄλλη, τί θὰ εἴχαμε καταφέρει, ἐὰν ἤμαστε μὲ τὸν Θεό; Κάνετε ἀπλῶς τὴν σύγκριση καὶ θὰ καταλάβετε.

Μακάρι νὰ καταλάβουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὅτι μόνο ὁ Θεὸς εἶναι ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Σωτηρία καὶ νὰ γεμίσουν οἱ ἐκκλησιὲς μὲ εὐσεβεῖς νέους.

Πάτερ ἡμῶν, ἐλεησόν μας.