Τί θέλει ν΄ἀλλάξει ἡ Ἀλβανία, τὰ βιβλία τῆς ἱστορίας ἢ τὴν ἴδια τὴν ἱστορία;

Μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι τὰ βιβλία τῆς ἱστορίας στὴν Ἀλβανία διακατέχονται ἀπὸ τὴν πνοὴ τοῦ κομμουνιστικοῦ δικτατορικοῦ συστήματος καὶ δὲν ἐκφράζουν τὴν πραγματικὴ ἱστορία τῆς χώρας, στρώθηκε ἐπὶ τάπητος ἡ ἀλλαγή τους.

Ὁ κάθε ἀρχηγὸς ζητᾶ νὰ βγεῖ αὐτὸς ὡς λυτρωτὴς αὐτοῦ τοῦ ἔθνους καὶ αὐτῆς τῆς χώρας. Ξεχνᾶ πὼς ψωμὶ χωρὶς προζύμι δὲ γίνεται. Πῶς δὲν μπορεῖς νὰ παρουσιάσεις ὡς δικός σου τὸ ξένο καὶ ὡς κατορθωτὸ τὸ ἀκατόρθωτο. Μία τέτοια ἱστορία, χωρὶς βάσεις, χωρὶς θεμέλια, βασιζόμενη ἀπάνω στὶς δικές σου ἐθνικιστικὲς φιλοδοξίες, στὸ ψέμα  καὶ τὴν αὐτοπροβολὴ εἶναι καταδικασμένη ν’ ἀποτύχει. Κάποια ἄλλη στιγμή, ἀπὸ κάποιον ἄλλο ἡγέτη.

Τώρα μὲ τὴ νέα τάξη πραγμάτων, τὴν ἀνεξαρτητοποίηση τοῦ Κοσσόβου, μὲ τὶς «ντουφεκιὲς» τῶν ἀρχηγῶν τῶν κομμάτων γιὰ Μεγάλη Ἀλβανία καὶ  γιὰ ἕνα ἔθνος, μὲ τὴν κινητοποίηση τῶν ἀλβανῶν στὰ Σκόπια καὶ στὸ Μαυροβούνιο, μὲ τὴν «ἀνακάλυψη» νέων στοιχείων γιὰ τὴ μεγάλη «συμβολὴ» τῶν ἀλβανῶν στὴν ἀνεξαρτησία τῆς...

 Ἑλλάδος ἀπὸ τὴν Τουρκιά, τὴ δεύτερη «συμβολή» τους στὸν ἑλληνο-ἰταλικὸ πόλεμο,  τὰ «ἀλβανικὰ ἐδάφη» ποὺ προσάρμοσε ἀδίκως ἡ Ἑλλάδα σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας… κι ἄλλα τέτοια «εὐρήματα» καὶ «ἱστορικὰ γεγονότα», πρέπει νὰ καθρεφτιστοῦν στὴν νεότερη ἀλβανικὴ ἱστορία.

Ὄχι πὼς τὰ τωρινὰ βιβλία ἀδυνατοῦν ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο αὐτό, ἀλλὰ νὰ ἐμπλουτιστοῦν περαιτέρω μὲ νέα δεδομένα, νέα στοιχεῖα καὶ νέα τεκμήρια. Ὅπως εἰσήχθησαν εἰς τὸ ἀλβανικὸ Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικό.  Κυκλοφόρησε, κανένας δὲ διαμαρτυρήθηκε κι ἔμεινε ὡς θεῖο δῶρο γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιές.

Σὲ βοήθειά τους ἡ ἱστορικοί, ἀκαδημαϊκοί, ἄνθρωποι μὲ τίτλους καὶ πιστοποιητικὰ ἐμβολιασμένα μὲ τὸ πάθος τοῦ ἐθνικισμοῦ τῶν ἀλβανικῶν κομμάτων.

«Τὰ Ἰωάννινα, τὸ ἱστορικὸ κλειδὶ τοῦ τσάμικου προβλήματος», γράφει σὲ γνωστὴ ἐφημερίδα ὁ πρώην ἀλβανὸς πρέσβης Νεσὶπ Κάτση, ντοκουμέντο (κατ’ αὐτὸν) ποὺ πρέπει νὰ καθρεφτιστεῖ καὶ νὰ κρυσταλλοποιηθεῖ. Γράφει: «Στὶς 7 Μαρτίου 2013 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια ἀπὸ τὴν πτώση τῶν Ἰωαννίνων, ὅπου στὶς 8 Αὐγούστου 1912 οἱ ὀσμανικὲς δυνάμεις ἀντιμετώπισαν τοὺς Ἕλληνες, Βούλγαρους, Σέρβους καὶ Μαυροβούνιους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πίσω τους τὴν Τσαρικὴ Ρωσία καὶ εἶχαν ἱδρύσει τὴν Βαλκανικὴ Συμμαχία. Οἱ κυβερνῆτες τῆς Κωνσταντινούπολης χωρὶς νὰ κάνουν τὴν παραμικρὴ ἀντισταση  ζήτησαν τὴν ντροπιαστικὴ ἀνακωχή. Ὁ ὑποστηρικτὴς τῶν Ἰωαννίνων Μεχμὲτ Ἐσατ Πάσα  μὲ τὸ στρατό του καὶ τοὺς ἀλβανοὺς πατριῶτες δὲν εἰσάκουσε στὴ διαταγή. Ξαναχτύπησαν οἱ Ἕλληνες ἀλλὰ ὁ Μεχμέτ  Πάσα δὲν τὰ παρέδιδε εὔκολα  καὶ πολέμησε σκληρὰ μαζὶ μὲ τὸν ἀδερφὸ τοῦ Χασᾶν.  Τὰ δύο ἀδέλφια ἔδιναν τὴν ἐντύπωση πὼς πολεμοῦσαν γιὰ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ἀλλὰ νὰ μὴν ξεχνοῦμε πὼς στὶς 28 Νοεμβρίου 1912 ἡ Ἀλβανία  εἶχε ἀνακηρύξει τὴν ἀνεξαρτησία της, ἄρα αὐτὴ ἡ ἐντύπωση δὲ στέκει. Θα εἶχαν τὴν ἴδια νίκη μὲ τὸν Χασᾶν Ριζὰ Πάσα στὴ Σκόδρα ἂν θὰ εἶχαν τὴν ὑποστήριξη τοῦ Ἰσμαὴλ Κεμάλ, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση ἀλβανικῶν ἐδαφῶν…  Ἡ πτώση τῶν Ἰωαννίνων εἶναι ὁ γόρδιος δεσμός  γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Τσαμουριᾶς, γιὰ τὴ λύση  τοῦ τσάμικου  προβλήματος καὶ  τὴν ἐπαναφορὰ τῶν δικαιωμάτων τους. Στὰ 45 χρόνια μονοκομματισμοῦ στὴν Ἀλβανία δὲν ὑψώθηκε ἡ φωνὴ γιὰ τὴν Τσαμουριὰ καὶ Ἰωάννινα ὅπως σηκώθηκε γιὰ τὸ Κόσσοβο κι αὐτὸ ἐνθάρρυνε τοὺς Ἕλληνες  νὰ λένε σήμερα «ἔχουμε κλείσει αὐτὸ τὸ θέμα». Ν’ ἀπαντήσουμε πὼς τὸ ἔχετε κλείσει ἐσεῖς,  ἀλλὰ ὄχι ἐμεῖς, γιατί ἔχετε κάνει γενοκτονία πρὸς τὴν Τσαμουριὰ καὶ μὴν προσπαθεῖτε νὰ τὸ κουκουλώσετε ἔτσι γιατί ὁ ἥλιος δὲ σκεπάζεται μὲ τὸν κόσκινο… Πόσο καλὰ ποὺ οἱ ἕλληνες πολιτικοὶ θέλουν τὰ δικαιώματα τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας στὴν Ἀλβανία καὶ ὁ Γιαννουλάτος ὑψώνει τὴ φωνὴ γιὰ τὰ δικαιώματα αὐτά. Ἀφοῦ εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, γιατί δὲν ὑψώνει τὴ φωνή του καὶ τὰ δικαιώματα τῶν Τσάμηδων …».

Σύμφωνα τὸν πρέσβη τὰ  γραφόμενά του πρέπει νὰ μποῦν στὴν ἱστορία. Νὰ πού, ὅμως, ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ γραφόμενα ἄλλων πρέσβεων πὼς οἱ ἀλβανοὶ βοήθησαν στὴν ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ἐδῶ φαίνεται ξεκάθαρα ὅτι μολονότι οἱ Τοῦρκοι ζήτησαν ἀνακωχὴ αὐτοὶ συνέχιζαν νὰ ὑπερασπίζουν τὰ συμφέροντα τῶν Τούρκων.

Μπορεῖτε ν’ ἀλλάξετε τὰ σχολικὰ κείμενα. Δὲν μπορεῖτε, ὅμως, ν’ ἀλλάξετε τὴν ἴδια τὴν ἱστορία. Ὑπάρχουν κι ἄλλα στοιχεῖα, γεγονότα, ἀποδείξεις, μαρτυρίες καὶ ἀλήθειες, γιατί ὅπως λέει ὁ σοφὸς λαός: «Ἡ ἀλήθεια πλέει σὰν τὸ λάδι στὸ νερὸ» ἢ ὅπως λέτε ἐσεῖς ὁ ἴδιος «δὲν σκεπάζεται ὁ ἥλιος μὲ τὸν κόσκινο».

(ἀπὸ συνεργάτη μας στὴ Β. Ἤπειρο)

ΣΦΕΒΑ