Ὁ Εὐαγορας παλληκαριδης, ὁ μαθητής, ὁ μάχητης, ὁ ποιητής, ὁ
εὐσεβής, ὁ ἀσυμβίβαστος, πῆρε τὴ μεγάλη ἀνηφοριὰ τῶν οὐρανῶν! Οἱ Ἄγγλοι
κατακτητές, τὸν ἀπαγχόνισαν καὶ δὲν ἐπέτρεψαν οὔτε τὸν τάφο του νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴ
φυλακή! Ὁ Εὐαγόρας! 18 χρονῶν! Σὰν σήμερα 14 Μαρτίου 1957! Γιὰ τὴν Ἐλευθερία τῆς
Κύπρου μας! Ἐκεῖ εἶναι τὸ ἴνδαλμα τῆς Νεολαίας! Στὴν Ἑλλάδα εἶναι παντελῶς ἄγνωστος.
Ἀκόμη φυλακισμένος! Τὸν κρύβουν ἀπὸ τὰ παιδιὰ Τὸν κρύβουν ἀπὸ τοὺς μαθητές!
Μήπως γνωρίζοντας τὸν πάρουν καὶ ἐκεῖνοι τὴν Ἀνηφοριὰ καὶ βροῦν τὰ σκαλοπάτια
ποὺ πάν' στὴ Λευτεριά:
"Θὰ πάρω μίαν ἀνηφοριά,
Θὰ πάρω μονοπάτια,
νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια,
ποῦ πᾶν στὴ Λευτεριά.
Θ' ἀφήσω ἀδέλφια συγγενεῖς,
τὴν μάνα, τὸν πατέρα,
μεσ' τὰ λαγκάδια πέρα,
καὶ στὶς.....
βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας γιὰ τὴ λευτεριά,
θὰ 'χω παρέα μόνη,
κατάλευκο τὸ χιόνι,
βουνὰ καὶ ρεματιές,
Τώρα κι ἂν εἶναι χειμωνιά,
θὰ 'ρθει τὸ καλοκαίρι,
τὴ λευτεριὰ νὰ φέρει,
σὲ πόλεις καὶ χωριά,
Θὰ πάρω μίαν ἀνηφοριά,
θὰ πάρω μονοπάτια,
νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια,
ποῦ παν' στὴ Λευτεριά,
Τὰ σκαλοπάτια θ' ἀνεβῶ,
θὰ μπῶ σ' ἕνα παλάτι,
τὸ ξέρω θὰ 'ν' ἀπάτη,
δὲν θὰ 'ναι ἀληθινό,
Μὲς τὸ παλάτι θὰ γυρνῶ,
ὥσπου νὰ βρῶ τὸ θρόνο,
βασίλισσα μία μόνο,
νὰ κάθεται σ' αὐτόν,
Κόρη πανώρια θὰ τῆς πῶ ,
ἄνοιξε τὰ φτερά σου,
καὶ πάρε μὲ κοντά σου,
μονάχα αὐτὸ ζητῶ,
Γεια σᾶς παλιοὶ συμμαθηταί!
Τὰ τελευταία λόγια τὰ γράφω σήμερα γιὰ σᾶς.
Κι ὅποιος θελήσει γιὰ νὰ βρεῖ ἕναν χαμένο ἀδελφό,
ἕναν παλιό του φίλο,
Ἂς πάρη μίαν ἀνηφοριά,
ἂς πάρη μονοπάτια,
νὰ βρῆ τὰ σκαλοπάτια,
ποῦ πᾶν στὴ Λευτεριὰ"
"Παλιοὶ συμμαθηταί, Αὐτὴ τὴν ὥρα κάποιος λείπει ἀνάμεσά
σας, κάποιος ποὺ φεύγει ἀναζητώντας λίγο ἐλεύθερο ἀέρα, κάποιος ποὺ μπορεῖ νὰ μὴ
τὸν ξαναδεῖτε παρὰ μόνο νεκρό. Μὴν κλάψετε στὸν τάφο του, Δὲν κάνει νὰ τὸν κλαῖτε.
Λίγα λουλούδια τοῦ Μαγιοῦ σκορπᾶτε του στὸν τάφο. Τοῦ φτάνει αὐτὸ ΜΟΝΑΧΑ"!
5 Δεκεμβρίου 1955
Εὐαγόρας Παλληκαρίδης, μαθητὴς
Αθάνατος !
ΑπάντησηΔιαγραφήDustofroad