Προσθες αὐτοῖς κακά Κύριε......
Χωρίς Ἐσένα δέν θέλω νά σωθῶ. Μοῦ τό ὑπόσχονται ἀπό τήν τηλεόραση, ἀπό τό τηλέφωνο, ἀπό
παντοῦ.
Ὅμως κάτι εἶναι μοναχικό μέσα μου, μετά ἀπό τά λόγια τους,
κάτι περισσεύει ἀνικανοποίητο καί εἶναι αὐτό πού ἀφαιρεῖ τό χρῶμα ἀπό τά
νυχτερινά μου ὄνειρα. Ἐγώ θέλω ὄνειρα μέ φῶς Κύριε καί μέρες μέ λιακάδα. Κουράστηκα στούς χειμῶνες τους, βαρέθηκα νά τούς βλέπω
γραβατωμένους καί χαμογελαστούς -τήν ὥρα πού χάνονται τά πολύτιμά μας-.
Κύριε θέλω ἕνα καντηλάκι, λίγο λιβάνι, μία σημαία περήφανη,
ἕνα πρόσφορο στήν πετσέτα τῆς μάνας μου, θέλω Ἐσένα γιά λιμανάκι καί τήν
καμπάνα τοῦ ἑσπερινοῦ -σάν ὑπόσχεση πώς δέν θάρθει βράδυ δίχως Σου-. Θέλω τούς Φίλους μου στό εἰκονοστάσι, τήν Μάνα μας νά
ρίχνομαι στήν ποδιά Τῆς ὅταν κλαίω καί τόν....
Σταυρό Σου -γιά νά 'χει ἕρμα τό καράβι
τοῦ βίου μου καί τῆς πατρίδας μου τό τρεχαντήρι-.
Ἴσως νά ζητῶ πολλά ἀλλά ξέρω πώς Ἐσύ λίγα δέν δίνεις.
Δῶσε Κύριε νά μήν σωθῶ, ἄν ὁ τόπος τῆς "σωτηρίας"
εἶναι ξενητεμένος ἀπό τήν Χάρη Σου.
Δῶσε μου Κύριε πατρίδα τήν ἐλπίδα Σου καί ἀνάπαυση τήν
σιγουριά τῆς Ἀνάστασής Σου.
Εἶμαι κουρασμένη Χριστέ μου. Δέν μπορῶ νά τούς ἀκούω. Καί ἡ
πατρίδα μου τό ἴδιο.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου