Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς κυριακῆς τοῦ Θωμά

Γράφει ὁ π. Ἰωήλ Κωνστάνταρος

Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερο θαῦμα ἀπό τήν ὕπαρξη καί τήν συνεχῆ καί ἀδιάκοπη ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄν θέλει κάποιος νά εἶναι καλόπιστος καί νά βλέπει τά πράγματα στήν ἀντικειμενική τους διάσταση, αὐτή τήν πραγματικότητα τοῦ συνεχοῦς θαύματος, διαπιστώνει ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως καί τῆς Πεντηκοστῆς.

Τό ξεκίνημα αὐτό καί τήν διάδοση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τόσα καί τόσα ἐμπόδια, μᾶς παρουσιάζει τό Ἀποστολικό μας Ἀνάγνωσμα τό ὁποῖο θά πρέπει μέ προσοχή νά ἀκούσουμε, καί κυρίως νά μελετήσουμε. Καί ὁπωσδήποτε πολλά εἶναι τά σημεῖα πού μποροῦμε νά σταθοῦμε καί νά μελετήσουμε. Ἐμεῖς ὅμως τώρα θά ἐμβαθύνουμε κυρίως στήν Νίκη τῆς Ἐκκλησίας μας.

Σαλπίζει ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ἡ χρυσή σάλπιγγα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Πόσοι ἐπολέμησαν τήν Ἐκκλησίαν;» καί δίνει τήν ἀπάντηση «Καί οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο, Αὔτη δέ, ὑπέρ τούς οὐρανούς ἀναβέβηκεν».

Πράγματι, ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ἐντυπωσιάζει βαθύτατα. Διότι ἀνθρωπίνως δέν φαίνεται νά διέθετε καμμία σπουδαία δύναμη. Ἐμοίαζε μέ τόν μικρό κόκκο τοῦ σινάπεως. Καί ὅμως, ὁ κόκκος αὐτός περιέκλειε τεράστια....

 δύναμη.

Τήν δύναμη τοῦ Θεανθρώπου Ἰδρυτοῦ της.

Ποιός θά περίμενε, ἀνθρωπίνως, οἱ δώδεκα ἀγράμματοι ψαράδες τῆς Γαλιλαίας, χωρίς καμμιά ἐξωτερική δύναμη καί ἰσχύ, νά κατακτήσουν ὁλόκληρο τόν κόσμο;

Ποιός φανταζόταν ποτέ ὅτι ὁ μικρός αὐτός κόκκος, θά γίνει δένδρο μέγα, κάτω ἀπό τή σκιά τοῦ ὁποίου θά βρίσκει ἀνάπαυση καί ἀσφάλεια καί θεία ζωή πλῆθος ἀνθρώπων ἀμέτρητο;

Καί ὅσο θά περνᾶ ὁ καιρός, ὅσο οἱ αἰῶνες, ὁ ἕνας θά διαδέχεται τόν ἄλλον, τόσο καί περισσότερο τό δένδρο αὐτό θά αὐξάνεται, ἕως ὅτου κατακαλύψει ὁλόκληρη τή γῆ.

Τοῦτο δέ, θά γίνεται καί θά πραγματοποιεῖται πρός δόξαν τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί πρός πεῖσμα τῶν φρικτῶν δαιμόνων καί τῶν ἀθλίων ὀργάνων αὐτῶν. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν προκειμένω εἶναι ξεκάθαρος: «Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ, πᾶν γόνυ κάμψη ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων, καί πάσα γλώσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός».(Φιλιππ. β΄ 10-11). Δηλ. Στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ , ὅλα τά ἐπουράνια, τά ἐπίγεια καί τά ὑποχθόνια θά προσκυνήσουν. Καί κάθε γλώσσα θά ὁμολογήσει ὅτι Κύριος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γιά νά δοξάζεται ἔτσι ὁ Θεός Πατέρας.

Ναί, ἀδελφοί μου. Ἄν γνωρίζουμε κάτι γιά τό μέλλον, μετά βεβαιότητος, τοῦτο δέν ἔχει νά κάνει οὔτε μέ τήν λεγόμενη παγκόσμια οἰκονομία, οὔτε μέ τά ὅρια τῶν Ἐθνῶν, οὔτε γενικώτερα μέ τήν ἀνθρώπινη ρευστή πραγματικότητα. Ἄν εἴμαστε γιά κάτι βέβαιοι, μᾶλλον τό ζοῦμε ἀπό τώρα, αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἔνδοξη Νίκη τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.

Ἀντιδράσεις ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καί ὁλονέν καί περισσότερον θά ἐμφανίζονται στήν ἔνδοξη πορεία τοῦ Σώματος Τοῦ Χριστοῦ.  Ὅπως ὅμως ἕως τώρα τά πάντα ἰσοπεδώθηκαν στό πέρασμα τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί στή συνέχεια, παρά τίς ἀντιδράσεις, τή Νίκη θά τήν ἔχει ὁ «Λευκός Ἱππέας τῆς Ἀποκαλύψεως»!

Τό θέμα ὅμως εἶναι τοῦτο. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί παραμένουμε σταθεροί καί ἀκλόνητοι; Δεχόμαστε μέ χαρά καί ἱερό ἐνθουσιασμό τίς μικρές ἤ μεγάλες δοκιμασίες ποῦ μᾶς προσφέρουν οἱ ἐχθροί του Χριστοῦ; Συνειδητοποιοῦμε ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται;» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12). Δηλ. ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζοῦν εὐσεβῶς, ὅπως ἐπιβάλλει ἡ σχέση μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, θά καταδιωχθοῦν.

Ἄν λοιπόν τοποθετούμαστε σωστά μπροστά στούς ποικίλους πειρασμούς καί στίς δυσκολίες, τότε θά θεωροῦμε τιμή μας νά ὑποστοῦμε καί τό ἐλάχιστο γιά τήν ἀγάπη καί τή δόξα τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό ἀδελφοί μου νά εὐχηθοῦμε, ὁ Νικητής τοῦ κόσμου, τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου νά μᾶς ἐνδυναμώνει ὥστε μέ τήν ὀρθή καί ὁμολογιακή στάση μας , ἀφ’ ἑνός μέν νά προκόπτουμε στήν ἀρετή καί στόν ἐξαγιασμό, ἀφ’ ἑτέρου δέ μέ τόν προσωπικό μας ἀγώνα νά συμβάλλουμε στήν ἐπέκταση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἀμήν.