6 Μαΐου:ΟΧΙ σέ ψῆφο μαζοχισμοῦ

Τοῦ Νίκου Χειλαδάκη, Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου 

''Ὄχι στήν ψῆφο τοῦ φόβου....''

Ὅταν περπατᾶς ἀμέριμνος στόν δρόμο καί ξαφνικά πέφτουν ἐπάνω σου, σέ ρίχνουν βίαια κάτω, σέ βρίζουν μέ τόν χειρότερο τρόπο, σέ πλακώνουν στό ξύλο  χωρίς καμία λύπηση καί ἐσύ ἀντί νά ἀμυνθεῖς, ἀντί νά διαμαρτυρηθεῖς, λές καί ἀπό πάνω εὐχαριστῶ, τότε αὐτό λέγετε μαζοχισμός. Ὅταν ἐμπιστεύεσαι σέ κάποιον τά οἰκονομικά σου, τήν ἀσφάλεια τῆς οἰκογενείας σου, τό μέλλον τῶν παιδιῶν σου, τά ἰδανικά σου καί τά θρησκευτικά σου πιστεύω καί αὐτός ἀντί νά τά προστατεύσει τά διαλύει ὅλα, ἀφήνει ξένους νά μπαίνουν στό σπίτι σου καί νά τά κάνουν λίμπα,   ἀφήνει νηστικά χωρίς σχολεῖα τά παιδιά σου,  δέν δίνει φάρμακα καί γιατρούς στούς γονεῖς σου,  καταστρέφει καί κλείνει  τήν δουλειά σου,  σέ πετάει ἔξω στόν δρόμο, περιφρονεῖ ἀκόμα καί βρίζει μέ τόν χειρότερο τρόπο τήν θρησκεία σου τά ἰδανικά σου καί ἐσύ ἐπιμένεις νά τόν ξανά ἐμπιστεύεσαι, τότε ἄν αὐτό δέν εἶναι μαζοχισμός, τί ἄλλο μπορεῖ  νά εἶναι; 

Ὅταν σέ ἁρπάζουν ἔτσι ὅπως σέ ἔκαναν,  χτυπημένος, γεμάτος πληγές, χωρίς μία στήν τσέπη σου, μέ τά ροῦχα σου ξεσκισμένα, μέ τά παιδιά σου νά κλαῖνε νηστικά καί σέ περιφέρουν στίς πλατειές σάν ἕνα εἶδος ἀξιοθέατου, σάν τό παράδειγμα πρός ἀποφυγή τρομοκρατώντας τούς ἄλλους νά μήν πάθουν τά ἴδια ἄν δέν συμμορφωθοῦν καί ἐσύ ἀντί νά.....

 διαμαρτυρηθεῖς, τούς λές μπράβο καλά μέ κάνετε, τότε αὐτό εἶναι μαζόχα πρώτου βαθμοῦ. 

Ὅταν ὅμως αὐτό γίνεται σέ ἐθνικό ἐπίπεδο, τότε εἶναι ἐσχάτη προδοσία. Τότε δέν θά ποῦμε «ὅλοι μαζί τά φάγαμε», ἀλλά ὅλοι μαζί προδώσαμε καί διαλύσαμε μία χώρα μέ τήν μεγαλύτερη ἱστορία, τήν μεγαλύτερη παράδοση καί μία χώρα πού ἔδωσε τόσα πολλά σέ ὅλο τόν κόσμο. Τότε οἱ ἱστορικοί θά γράψουν ὅτι ὅλοι μαζί αὐτοκτονήσαμε, ὅλοι μαζί ὑπογράψαμε τήν θανατική καταδίκη τῶν παιδιῶν μας. Ὅτι ὅλοι μαζί  παραλάβαμε τήν χώρα μας μέ ἕνα ἀπό τούς μεγαλύτερους φυσικούς θησαυρούς στόν κόσμο καί τήν κάναμε Μπαγκλαντές. Εἴμαστε πράγματι τόσο μαζοχιστές ; Ἔχουμε χάσει τελείως τήν αἴσθηση τῆς προδοσίας καί τοῦ ξεπουλήματος τῆς ὕπαρξής μας ;

Ἡ Τουρκία τό 2002 μᾶς ἔδειξε ἕνα δρόμο. Τιμώρησε παραδειγματικά  ὅλους ἐκείνους πού τήν ὁδηγοῦσαν στήν καταστροφή. Μπουλέντ Ἐτσεβίτ, Ταντσού Τσιλέρ, Μεσούτ Γιλμάζ. Πολιτικοί πού εἶχαν κυριαρχήσει ἐπί πολλά χρόνια καί εἶχαν ὁδηγήσει τήν χώρα μέ τήν μεγάλη οἰκονομική κρίση τοῦ 2001 στό ΔΝΤ. Ὁ κόσμος καταστρεφόταν καί οἱ αὐτοκτονίες ἦταν καθημερινό φαινόμενο. Τά δάνεια ἔρχονταν τό ἕνα πίσω ἀπό τό ἄλλο  καί φυσικά τό χρέος ἀντί νά ὠφελεῖ τήν χώρα καί τήν οἰκονομία, τήν ἔριχνε ὁλοταχῶς  στό γκρεμό. Ἔτυχε νά ζήσω τότε στήν Κωνσταντινούπολη καί νά δῶ ἀπό κοντά ὅλη αὐτή τήν δυστυχία. Ὅλα αὐτά ὅμως μέχρι τίς 3 Νοεμβρίου τοῦ 2002. Στίς ἐκλογές νίκησε ὁ Ἐρντογᾶν. Τό ΔΝΤ σταμάτησε τήν καταστροφική του ἐπέλαση. Μπῆκε στόπ στό ξεπούλημα τῆς χώρας. Ἀπό τότε ἡ οἰκονομία ἄρχισε νά παίρνει τά ἐπάνω της καί σήμερα νά θεωρεῖται ἀπό τίς πιό δυναμικές οἰκονομίες παγκοσμίως.

Αὐτά ὅμως γιά τήν Τουρκία. Ἐμεῖς τί θά κάνουμε ; Στίς 6 Μαΐου κρίνεται ὄχι μόνο τό μέλλον μας ἀλλά καί τό μέλλον ὅλης της Εὐρώπης. Ἀπό ἐμᾶς περιμένουν καί οἱ ἄλλοι λαοί. Ἀπό τίς ἑλληνικές καί γαλλικές ἐκλογές. Ὅπως γίναμε «ἀρνίο ἐπί σφαγή» γιά παραδειγματισμό στούς ἄλλους εὐρωπαϊκούς λαούς, στό χέρι μᾶς εἶναι νά γίνουμε καί οἱ ἀπελευθερωτές τῆς Εὐρώπης. Νά γίνουμε ξανά αὐτό πού εἴμαστε καί ὄχι αὐτό πού μᾶς ἔκαναν. Ὄχι στήν ψῆφο τοῦ φόβου καί τοῦ μαζοχισμοῦ. Ἄλλωστε ἡ Εὐρώπη εἶναι λέξη ἑλληνική, ἐνῶ ὁ μαζοχισμός, δέν εἶναι.

agioritikovima.gr