Σάν σήμερα, τό 1843, πέθανε ὁ Γέρος τοῦ Μωρηᾶ
Ὁ Θόδωρος Κολοκοτρώνης ὑπῆρξε ὁ πιό ἀγαπητός ἀντάρτης. Τό 1785 ἔγινε ἁρματολός καί δύο χρόνια ἀργότερα ἔγινε "κλέφτης" στήν Πελοπόννησο καί πολεμοῦσε τούς Τούρκους.Τήν 1η Δεκεμβρίου 1818, μυήθηκε στή Φιλική Ἑταιρεία καί ἀπό τόν Ἰανουάριο τοῦ 1821, ξεκινάει τίς προετοιμασίες γιά τό Μεγάλο Ἀγώνα τοῦ ὑπόδουλου ἑλληνισμοῦ ἐνάντια στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία, τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση τοῦ 1821.
Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Τριπολιτσᾶς, τῆς πρωτεύουσας τῆς Πελοποννήσου πού εἶχε "καταντήσει" ἄντρο τῆς διοικητικῆς καί στρατιωτικῆς δύναμης τῶν τούρκων ἦταν τό πρωταρχικό του μέλημα. Τελικά στίς 23 Σεπτεμβρίου 1821, ἡ Τριπολιτσά εἶναι καί πάλι ἐλεύθερη, χάρη στίς μάχες τῶν ἑλλήνων παλικαριῶν πού στάθηκαν σάν δέντρα ἀγέρωχα μπροστά στόν τοῦρκο εἰσβολέα.
Μετά ἀπό ἕνα μήνα, στίς 23 Ἰουλίου 1822, ὁ Κολοκοτρώνης χτυπάει τό Δράμαλη στά Δερβενάκια, πετυχαίνοντας τήν πιό σημαντική νίκη τῆς ἐπανάστασης, ἀποδεικνύοντας ὅτι ὑπῆρξε μία ἐξέχουσα στρατιωτική καί πολιτική φυσιογνωμία.
"Ὅ,τι κάμομε θά τό κάμομε μονάχοι καί δέν ἔχουμε ἐλπίδα ...
ἀπό τούς ξένους"Ὁ Κολοκοτρώνης εἶχε συνειδητοποιήσει ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔπρεπε νά βασίζονται στίς δικές τους δυνάμεις. "Ὅ,τι κάμομε θά τό κάμομε μονάχοι καί δέν ἔχουμε ἐλπίδα ἀπό τούς ξένους" ἔλεγε καί ξαναέλεγε κρατώντας ἔτσι ὑψηλό τό σθένος καί τό φρόνημα τῶν Ἑλλήνων.
Γιά αὐτό καί πάντα τούς ἀποκαλοῦσε Ἕλληνες, θέλοντας νά τούς κάνει νά συνειδητοποιήσουν τήν ἱστορία πού κουβαλᾶνε, τήν κληρονομική τους μεγαλοσύνη καί τήν ὑψηλή τους ἀποστολή γιά τή σωτηρία ὁλόκληρού του ἑλληνικοῦ ἔθνους καί τή δημιουργία ἑνός ἀνεξάρτητου ἑλληνικοῦ κράτους. Πού νά τό φανταζόταν, ὅτι σχεδόν δύο αἰῶνες μετά, ἡ φράση του θά ἀκουγόταν τόσο -δραματικά- προφητική καί ἐπίκαιρη!
Ὅταν ἀπέτυχε ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1770, τά λεγόμενα Ὀρλωφικά, οἱ τοῦρκοι ἀνελέητα ἔσφαζαν τόν ἄμαχο πληθυσμό. Ἀνάμεσα σέ ὅσους ἔφευγαν γιά νά γλιτώσουν ἀπό τό ἀβυσσαλέο μίσος τοῦ κατακτητῆ πού ξερίζωνε κεφάλια στό διάβα του καί κάρφωνε μαχαίρια στίς καρδιές, ἦταν καί ἡ μάνα τοῦ Θόδωρου Κολοκοτρώνη. Ἄν καί ἑτοιμόγεννη, μαζί μέ τό ὑπόλοιπο πλῆθος πῆρε τό δρόμο πρός τή Μεσσηνία καί ἀπό ἐκεῖ πρός τό Ραμαβούνι, γιά νά γλυτώσει καί ἐκείνη ἀλλά καί τό παιδί πού κουβαλοῦσε στά σπλάχνα της.
Στίς 3 Ἀπριλίου 1770, Δευτέρα τοῦ Πάσχα, τήν ἐπίασαν οἱ πόνοι. Ξάπλωσε κάτω ἀπό ἕνα δέντρο καί ἔφερε στόν κόσμο ἕνα ὑγιέστατο ἀγοράκι, πού θά γινόταν ὁ πιό διάσημος Ἕλληνας, ὁ πολέμαρχος Θόδωρος Κολοκοτρώνης. Κάτω ἀπό ἕνα δέντρο φτελιᾶς εἶδε γιά πρώτη φορά τό φῶς τοῦ ἥλιου ὁ Γέρος τοῦ Μοριά καί μύρισε τόν ἀέρα, ἕνα ἀέρα βρώμικο ἀπό τά χημικά. Τότε λές καί ἔκανε μία "μυστική συμφωνία" μέ τό Θεό νά "καθαρίσει" τόν ἑλληνικό ἀέρα.
Ὁ παππούς του, Γιάννης Κολοκοτρώνης, ὅταν ἔπαιρνε τά συχαρίκια γιά τόν ἐρχομό τοῦ ἀρσενικοῦ ἐγγονοῦ, κουνοῦσε θλιβερά τό κεφάλι τοῦ μονολογώντας: "Ἐάν τύχει καί γλυτώσουμε τώρα ἀπό τό τουρκικό μαχαίρι, αὐτό τό παιδί θά μεγαλώσει, θά παντρευτεῖ, θά κάνει παιδιά, ἀλλά ποτέ οὔτε ἐκεῖνος οὔτε ἐκεῖνα δέν θά δοῦν τή λευτεριά μας".
Εὐτυχῶς ἡ "προφητεία" τοῦ παπποῦ του, δέν ἐπιβεβαιώθηκε!
Τό παιδί πού γεννήθηκε τήν ὥρα τῆς φυγῆς καί τῆς μεγάλης σφαγῆς, ἔγινε στρατάρχης τοῦ ’21 καί πολέμησε γιά τό ὕψιστο ἀγαθό πού ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς σήμερα: Τήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Εἰρωνεία τῆς τύχης ἤ τό ὀξύμωρό του πράγματος; Δέν ξέρουμε. Ἀλλά ἕνα εἶναι σίγουρο: εὐτυχῶς γιά ὅλους τους Ἕλληνες, πόσο λάθος εἶχε ὁ παππούς του!!
Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ἔφυγε ἀπό τή ζωή στίς 4 Φεβρουαρίου 1843.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου