Γράμμα εἰς Δεσμώτην Καθηγούμενον

Ἠγαπημένε μου Γέρων,

Τῆς καρδίας μου συγγενῆ καί  ἐξ αἵματος τοῦ Κυρίου, ἀδελφέ καί πάτερ.  Λόγον ἰσάξιον οὐ δύναμαι προφέρω ὁ ἀδαής, ἴνα ἐκφράσω ὁ ἐλάχιστος τόν πόνον τῆς καρδίας μου καί τῆς ψυχῆς μου,  τό ἀπερίγραπτον ἄλγος.

Ἀντί  ἐπί τοῦ γεροντικοῦ σας, καθηκόντως θρόνου, ὡς λαχταροῦσε ἡ ψυχή μου, τήν διά ζώσης καί ἐκ τοῦ σύνεγγυς συνάντησή  μας, σήμερον,  τά βήματά μου ἔσυρα σιδηροδετά, εἰς χῶρον προσομοιάζοντα τοῦ φρικτοῦ γολγοθά, σέ σωφρονιστικόν τινά ἵδρυμα, τό ὁποῖον ἀναμφιβόλως θά μετατραπεῖ εἰς   καθολικόν  τοῦ ἐν Ἀθήναις νέου Ἄθωνος.

Παρηγορίαν ποιάν νά δώσω, ὁ ναυαγός της ταλαιπώρου ζωῆς μού  τῆς ἀθλίας, ὀρών  Σίμωνα Κηρηναῖον ,ἔφορτον πόνον καρδιῶν ἀνά τά πέρατα τῆς οἰκουμένης,  ἀνερχόμενον ἐπί γολγοθά  φέροντα , τόν εἰδικόν...

του πλέον μεγαλόσταυρον , βαδίζοντας ἑκουσίως σιωπῶν, καί στέφανον ἐξ νομοθετημάτων φέροντα, ἐν δάκρυσι προσευχόμενον , τό” Κύριε Σῶσον τούς Ἀσεβείς”…..

Δρόσος , πλημμύρησεν , τήν καρδία μου εἰς θέαν ,  εἰρηνηκού  γέροντος πού διαβιεῖ τό ὑπόλοιπόν του μοναχικοῦ του βίου , ἀπό ἄλλη φαρέτρα..  Ἐξομολογῶν, λειτουργῶν καί προσευχόμενος..

Ἐκ νέου παρακαλώ  τήν προσευχητικήν σᾶς ἀγάπην,  μή  εἰς λήθην παραπέσει, ἡ μνημόνευσή του ὀνόματός μου, διά τό ἔλεος τοῦ Πατρός καί Κυρίου…

Μνάσων ὁ Παλαιός Μαθητής

Βατοπαίδι