Μίλησα μέ τόν Ἅγιο Νεκτάριο - π.Νεκτάριος Βιτάλης

Μετά ἀπό ἐπιθυμία ἀναγνώστη, δημοσιεύουμε τό κείμενο τοῦ πατρός Νεκταρίου.

O π. Νεκτάριος Βιτάλης, γνωστότατος στό Λαύριο γιά τήν δράση του καί γιά τήν συμπαράστασή του στόν φτωχό καί ξεγραμμένο κόσμο τῆς ὑποβαθμισμένης αὐτῆς περιοχῆς, διηγεῖται τό παρακάτω περιστατικό ὅπως τοῦ συνέβη, ὅταν ἑτοιμοθάνατος ἀπό καρκίνο, περίμενε ἁπλῶς τήν ὥρα τοῦ θανάτου του...

 Τά ὅσα παρουσιάζονται στήν συνέχεια ἔχουν προβληθεῖ ἐπανειλημμένως στά μέσα ἐνημέρωσης, εἶναι δέ καταχωρημένα καί στό βιβλίο «ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ» - Ἀθήνα 1997, τοῦ γνωστοῦ συγγραφέα κ. Μανώλη Μελινού.

 Διηγεῖται ὁ π. Νεκτάριος Βιτάλης:

 - Εἶχα προσβληθεῖ ἀπό σοβαρή μορφή καρκίνου. Τό στῆθος μου ἦταν μία πληγή ἀνοικτή πού ἔτρεχε ἀδιάκοπα αἷμα καί πύον. Ἀπό τούς πόνους ἔσκιζα τίς φανέλες μου. Κατάσταση τραγική, πήγαινα κάτω εὐθείαν στόν θάνατο. Νά φαντασθεῖτε, εἶχα ἑτοιμάσει ἀκόμη καί τά σάβανά μου...

Στίς 26 Μαρτίου 1980 τό πρωί, συζητώντας στx γραφεῖο μου στό ὑπόγειο τοῦ Ναοῦ, μαζί μέ τήν νεωκόρο Σοφία Μπούρδου καί τήν ἁγιογράφο Ἑλένη Κιτράκη ἄνοιξε ξαφνικά ἡ πόρτα καί μπῆκε ἕνα ἄγνωστό μου γεροντάκι.

Εἶχε τά γένια τοῦ κατάλευκα, κοντός καί μέ ἐλαφριά φαλάκρα. Ἴδιος ἀκριβῶς ὅπως A Ἅγιος Νεκτάριος στίς φωτογραφίες πού βλέπουμε. Πῆρε τρία κεριά χωρίς νά ρίξει χρήματα κι ἄναψε μόνο τά δύο. Προσκύνησε ὅλες τίς εἰκόνες τοῦ τέμπλου, προσπερνώντας τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου χωρίς νά τήν προσκυνήσει. Ἐμένα δέν μῬ ἔβλεπε στό σημεῖο πού βρισκόμουνα.

Εἶχα φοβερούς πόνους ὅταν τράβηξα τήν κουρτίνα τοῦ γραφείου καί προχώρησα πρός τό μέρος του. Μπροστά στήν Ὡραία Πύλη σταύρωσε τίς παλάμες του καί χωρίς νά κοιτάξει πουθενά, ρώτησε:

 - Ὁ γέροντας εἶν ἐδῶ;

Ἡ νεωκόρος ξέροντας τήν ἀρρώστια μου θέλησε νά μέ «προστατεύσει»...

- Ὄχι, ὄχι...εἶναι μέ γρίπη στό σπίτι του...

- Δέν πειράζει. Εὔχεσθε, καί καλή Ἀνάσταση, εἶπε ἐκεῖνος καί ἔφυγε.

 Ἦρθε ! νεωκόρος τρέχοντας καί μοῦ λέει"

- Πάτερ Νεκτάριε, ὁ γέροντας πού μόλις ἔφυγε ἐμοίαζε ἴδιος μέ τόν Ἅγιο Νεκτάριο! Τά μάτια τοῦ πετοῦσαν φλόγες. Μοῦ φαίνεται ὅτι ἦταν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος κι ἦλθε νά σᾶς βοηθήσει...

 Τήν εὐχαρίστησα νομίζοντας ὅτι μου ἔλεγε αὐτά γιά νά μέ παρηγορήσει. Ὅμως κατά βάθος «κάτι» δέν πήγαινε καλά. Τήν ἔστειλα μαζί μέ τήν ἁγιογράφο νά βροῦν γρήγορα τόν ἄγνωστο καί νά τόν φέρουν πίσω.

Μπῆκα στό Ἱερό καί προσκυνώντας τόν Ἐσταυρωμένο κλαίγοντας, γιά μία ἀκόμη φορᾶ παρακαλοῦσα τόν Χριστό νά μέ θεραπεύσει. Τά βήματά τους μέ διέκοψαν,

- Πάτερ, A Γέροντας ἦρθε!

Πλησίασα νά τοῦ φιλήσω τό χέρι, ἀλλά μέ ταπείνωση δέν μέ ἄφησε. Ἔσκυψε καί φίλησε αὐτός τό δικό μου! Τόν ρώτησα"

- Πῶς λέγεσθε γέροντα;

- Ἀναστάσιος παιδί μου, εἶπε, λέγοντας τό βαπτιστικό ὄνομα πού εἶχε πρίν γίνει μοναχός...

 Τοῦ ὑπέδειξα νά προσκυνήσει τά ἅγια λείψανα. Ἔβγαλε ἕνα ζευγάρι συρμάτινα γυαλάκια, μῬ ἕνα μόνο μπρατσάκι. Μόλις τά εἴδαμε, ὅλοι ἀνατριχιάσαμε!

Ἦταν τά ἴδια γυαλιά τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου πού εἴχαμε στήν προθήκη μέ τά ἅγια λείψανα. Μοῦ τά εἶχε δωρίσει ! παλιά

γερόντισσα τοῦ μοναστηριοῦ του, στήν Αἴγινα, μοναχή Νεκταρία.

- Ἡ πίστη εἶναι τό πᾶν !..., εἶπε ὁ ἄγνωστος, καθώς φοροῦσε τά γυαλιά του.

Ἄρχισε νά ἀσπάζεται μέ εὐλάβεια ὅλα τά ἅγια λείψανα καθώς τόν ξεναγοῦσε ἡ νεωκόρος. Στά λείψανα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἀδιαφόρησε, προσπερνώντας τά...

- Γέροντα, μέ συγχωρεῖτε τοῦ εἶπα. Καί ὄ  Ἅγιος Νεκτάριος θαυματουργός εἶναι. Γιατί δέν τόν ἀσπάζεστε;

 Γύρισε καί μέ κοίταξε χαμογελώντας. Τόν ρώτησα"

- Ποῦ μένετε Γέροντα;

Μοῦ ἔδειξε τό ταβάνι, ἐκεῖ πού κτίζαμε τήν καινούργια ἐκκλησία, λέγοντας,

- Τό σπίτι μου δέν εἶναι ἀκόμη ἕτοιμο καί στενοχωροῦμαι. Ἡ θέση μου δέν μοῦ τό ἐπιτρέπει νά μένω ἐδῶ κιῬ ἐκεῖ...

- Γέροντα, τοῦ ἐξομολογήθηκα, σᾶς εἶπαν ψέματα ὅτι ἔχω γρίπη. Ἔχω καρκίνο! Θέλω ὅμως νά γίνω καλά, νά φτιάξω τήν Ἁγία Τράπεζα, νά τελειώσω τήν Ἐκκλησία πρώτα  καί μετά ἄς πεθάνω...

- Μή στενοχωρεῖσαι, μοῦ εἶπε. Ἐγώ τώρα ἀναχωρῶ. Πηγαίνω στήν Πάρο νά προσκυνήσω τόν Ἅγιο Ἀρσένιο καί νά ἐπισκεφτῶ καί τόν παπά-Φιλόθεο, πρόσθεσε, ξεκινώντας νά φύγει. Προσπέρασε τήν μεγάλη εἰκόνα τοῦ χωρίς νά δώσει σημασία...

 Τόν σταμάτησα καί ἀκούμπησα τά χέρια μου στό πρόσωπό του.

- Γεροντάκο μου, γεροντάκο μου, τοῦ εἶπα, τοπροσωπάκι σου μοιάζει ἴδιο μέ τοῦ ἁγίου Νεκταρίου πού τιμάει αὐτή ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία μας...

 Τότε, κύλησαν δάκρυα ἀπό τά μάτια του... Μέ σταύρωσε, καί μέ ἀγκαλίασε μέ τά χέρια του... Παίρνοντας θάρρος κι ἐγώ ἄνοιξα τά χέρια μου νά τόν ἀγκαλιάσω. Μόλις τά ἅπλωσα ὅμως, κι ἐνῶ τόν ἔβλεπα μπροστά μου, τά χέρια μου ἔκλεισαν στό κενό!...

Ἀνατριχίασα καί σταυροκοπήθηκα. Τοῦ λέω πάλι"

- Γέροντά μου, σέ παρακαλῶ, θέλω νά ζήσω, νακάνω τήν πρώτη μου λειτουργία. Βοήθησε μέ νά ζήσω...

Ἔφυγε ἀπό κοντά μου καί ἀφοῦ στάθηκε πέρα, στήν εἰκόνα τοῦ μπροστά, μοῦ ἔιπε:

- Ώ, παιδί μου Νεκτάριε, μή στενοχωριέσαι. Δοκιμασία περαστική εἶναι καί θά γίνεις καλά! Θά γίνει τό θαῦμα πού ζητᾶς καί θ ἀκουστεῖ σέ ὅλο τόν κόσμο. Μή φοβᾶσαι...

Ἀμέσως χάθηκε ἀπό μπροστά μας μέσα ἀπό τήν κλειστή πόρτα...

Ἔτρεξαν οἱ γυναῖκες νά τόν προφθάσουν. Τόν πρόλαβαν στήν στάση τοῦ λεωφορείου. Μπῆκε μέσα καί ἀπό ἐκεῖ ἐξαφανίσθηκε, πρίν  ξεκινήσει τό λεωφορεῖο!...

Αὐτά ἀναφέρει ὁ π. Νεκτάριος Βιτάλης, ἕνα σεβαστό καί κατά πάντα ἀξιόπιστο πρόσωπο, παρουσία μαρτύρων, πού τελικά ἔγινε καλά, διαψεύδοντας γιατρούς, ἀκτινογραφίες καί προβλέψεις θανάτου. Γιατί ἐπάνω ὅλων βρίσκεται ὁ Χριστός, ὁ ζωντανός Θεός μας καί οἱ μεσίτες Ἅγιοί του, σύν τήν Παναγία Μητέρα του!

Γιατί «ὅπου Θεός βούλεται, νικαται φύσεως τάξις...»

Ψήγματα Ὀρθοδοξίας