Ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι….

Εἶχα ἐπιβιβαστεί λοιπον στὸν προαστιακὸ μὲ κάποιους φίλους,στὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς,μετὰ ἀπὸ μία ὄμορφη μέρα.Τὰ ἐκδοτήρια εἰσιτηρίων εἶχαν κλείσει ἀπὸ ὥρα. Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς εἴχαμε εἰσιτήριο μὲ ἐπιστροφή,κάποιοι ἄλλοι ὄχι.Ἀνεβαίνουμε λοιπὸν στὸ βαγονάκι μας,περνάει ὁ εἰσπράκτορας καὶ μᾶς ἐπικυρώνει τὰ εἰσιτήρια.Ἔβγαλε καὶ στὴ φίλη μας ποὺ δὲν εἶχε καὶ παράλληλα πιάνουμε τὴν κουβέντα μαζί του.Δίπλα μας ὁ νεαρὸς ποὺ μᾶς καθησύχασε στὸ σταθμὸ πὼς μποροῦμε νὰ βγάλουμε εἰσιτήριο καὶ μὲς στὸν προαστιακὸ(γιατί εἴχαμε κάπως ἀνησυχήσει).Ἀθλητής.Ὁ ἐλεγκτὴς γυρίζει καὶ μᾶς λέει: «Καλὸ παιδί,κάθε μέρα τὸν βλέπω.Κρίμα δὲν εἶναι γιὰ 1,5 στάση νὰ πληρώνει κάθε μέρα εἰσιτήριο;».Κι ἔτσι δὲν τοῦ «ἔκοψε».Ἐμεῖς σπεύσαμε νὰ τοῦ δείξουμε τὸ φοιτητικό μας πάσο,γιὰ νὰ σιγουρευτεῖ πὼς δικαιολογημένα βγάλαμε μειωμένο εἰσιτήριο.Μοῦ λέει:«Κορίτσι μου,αὐτοὺς  ποὺ δὲν ἔχουν πάσο τοὺς καταλαβαίνω.Ποτὲ κάποιος ποὺ δὲν ἔχει μαζί του πάσο,δὲ θὰ μὲ ρωτήσει ἂν θέλω νὰ τὸ δῶ.» Ἐμεῖς τοῦ ἀνταπαντᾶμε πὼς μπορεῖ κάποιος νὰ μπλοφάρει καὶ ἀποκρίνεται πὼς τὴ μπλόφα τὴ μυρίζεται πιὰ ἀπὸ μακριά. Σκέφτομαι …Τί δουλειὰ κι αὐτή…!!Καθημερινὰ νὰ παίζεις τὸν ψυχολόγο καὶ τὸν ἀστυνόμο σὲ τόσους ἀνθρώπους! Λίγο ἀργότερα ὁ χαριτωμένος κύριος ἐπιστρέφει,ὅπως πάντα μὲ χαμόγελο!Γυρίζει καὶ μᾶς λέει: «Μόλις εἶδα ἕναν κύριο ποὺ μὲ συγκίνησε»!Καὶ μᾶς ἀφηγεῖται: « Πῆγα νὰ...

κάνω τὸν προβλεπόμενο ἔλεγχο καὶ στὰ ὑπόλοιπα βαγόνια καὶ ἕνας κύριός μου δείχνει ενα χαρτὶ ποὺ τοῦ ἐπιτρέπει  4 δωρεὰν μετακινήσεις καὶ τοῦ λέω,γιατί μου τὸ δίνεται αὐτό,γιὰ μία τόσο κοντινὴ διαδρομὴ(ἀπὸ Κατερίνη-Θεσσαλονίκη)»;

Γυρίζει καὶ μᾶς λέει: «Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς θὰ μποροῦσε νὰ τὸ χρησιμοποιήσει σὲ κάποια μακρύτερη διαδρομή,θὰ μποροῦσε νὰ διασχίσει ὅλη τὴν Ἑλλάδα,νὰ πάει ἀπὸ τὴν Ἀλεξανδρούπολη ὡς τὴν Ἀθήνα κι αὐτὸς θέλει νὰ ταξιδέψει ἀπὸ τὴν Κατερίνη ὡς τὴ Θεσσαλονίκη»! καὶ συνεχίζει φανερὰ συγκινημένος : «ὁ κύριος αὐτός μου εἶπε πὼς ἡ γυναίκα τοῦ ἔπαθε ἐγκεφαλικὸ καὶ πάει νὰ τὴ δεῖ στὴ Θεσσαλονίκη καὶ πρέπει νὰ ξαναγυρίσει πίσω καὶ αὔριο νὰ ξαναπάει,γι’αὐτὸ καὶ ἤθελε νὰ χρησιμοποιήσει τὶς δωρεὰν διαδρομές του».

Ἐμεῖς εἴχαμε παγώσει,δὲν περιμέναμε τέτοια ἐξέλιξη στὴ μικρὴ ἱστοριούλα μας.Καὶ τὸ ἀποκορύφωμα;Τὰ λόγια του ἐλεγκτῆ ποὺ ἀκόμα ἠχοῦν στ’αὐτιά μου: «Δὲν τοῦ ἀκύρωσα τὸ εἰσιτήριο» καὶ συνέχισε λέγοντας στὸν ἐπιβάτη:«Αὔριο τὸ μεσημέρι καὶ τὸ βράδυ ποὺ θὰ εἶμαι πάλι ἐγὼ στὸν προαστιακὸ ἔλα πάλι τὴν ἴδια ὥρα,γιὰ νὰ πᾶς δωρεὰν νὰ ἐπισκεφτεῖς τὴ γυναίκα σου»!!!!!

Ε,τώρα πεῖτε μου…Εἶναι νὰ ἀπογοητεύεται κανεὶς καὶ νὰ

μιζεριάζει ὅσο ὑπάρχουν τέτοιοι ἄνθρωποι…..;;;

"Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ"