Τὸ παιδὶ καὶ τὰ καρφιὰ (..μία ἱστορία γιὰ τὸν θυμό..)

Μία φορὰ κι ἕνα καιρὸ ἦταν ἕνα παιδὶ ποὺ θύµωνε µἐ τὸ παραµικρὸ καὶ εἶχε πολὺ κακοὺς τρόπους. Ὁ πατέρας του, τοῦ ἔδωσε ἕνα σακούλι µἐ καρφιὰ καὶ τοῦ εἶπε ὅτι κάθε φορᾶ ποὺ θὰ φέρεται ἄσχηµα θὰ πρέπει νὰ καρφώνει ἕνα καρφὶ στὸ φράχτη. Τὴν πρώτη µἔρα τὸ παιδὶ κάρφωσε δεκαέξι καρφιά. Όµως, καθὼς περνοῦσαν οἱ ἐβδοµάδες, ὅλο καὶ κατάφερνε νὰ χαλιναγωγεῖ τὴ συµπεριφορά του καὶ τὰ καρφιὰ ὁλοένα λιγόστευαν.

 Εἶχε καταλάβει ὅτι τοῦ ἦταν προτιµότερο νὰ ἐλέγχει τὶς τάσεις τοῦ παρὰ νὰ τρέχει νὰ καρφώνει καρφιὰ στὸ φράχτη. Καὶ τελικὰ ἔφτασε ἡ µἔρα ποὺ τὸ παιδὶ δὲν ἔχασε καθόλου τὴν ψυχραιµία του. Τὸ εἶπε λοιπὸν στὸν πατέρα του καὶ τότε ἐκεῖνος τοῦ εἶπε ὅτι τώρα θὰ ἔπρεπε νὰ ξεκαρφώνει ἕνα καρφὶ γιὰ κάθε µἔρα ποὺ δὲν θὰ ξεσποῦσε σὲ ὀργή. Οἱ µἔρες πέρασαν καὶ ὁ νεαρὸς τελικὰ εἶπε στὸν πατέρα του ὅτι εἶχε βγάλει ὅλες τὶς πρόκες. Τότε ὁ πατέρας πῆρε τὸ γιὸ τοῦ ἀπ’ τὸ χέρι καὶ τὸν πῆγε κοντὰ στὸ... 

φράχτη, κι ἐκεῖ του εἶπε:

"Πολὺ καλὰ τὰ κατάφερες γιὲ µοὔ, γιὰ δὲς ὄµως τὶς τρύπες στὸ φράχτη. Ποτὲ πιὰ ὁ φράχτης µἂς δὲν θὰ εἶναι ὅπως πρίν.

 Ὅταν εἶσαι θυµωµένος καὶ λὲς ἄσχημα λόγια, αὐτὰ ἀφήνουν πληγές. Μπορεῖς νὰ µἀχαιρώσεις κάποιον, καὶ µἐτὰ νὰ τραβήξεις τὸ µἀχαίρι, ἀλλά, ὅσες φορὲς κι ἂν θὰ ζητήσεις συγγνώµη, ἡ πληγὴ θὰ µεἴνει ἐκεῖ. Κι ἕνα τραύµα µἐ λόγια εἶναι τόσο κακὸ ὅσο κι ἕνα τραύµα στὸ σώµα."

Ὁ καθένας μπορεῖ νὰ θυμώσει, εἶναι εὔκολο. Ἀλλὰ νὰ θυμώσεις μὲ τὸ σωστὸ ἄνθρωπο, στὸ σωστὸ βαθμό, γιὰ τὸ σωστὸ λόγο, τὴ σωστὴ στιγμὴ καὶ μὲ τὸ σωστὸ τρόπο, αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο.

Μπορεῖς νὰ μαντέψεις τὸ μέγεθος ἑνὸς ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ μέγεθος τῶν πραγμάτων ποὺ τὸν κάνουν νὰ θυμώνει.

Συνοδοιπορία

Περισσότερα:http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=24470#ixzz1QH3pl5Mx