Ἀπὸ τὸν καπετὰν Ἄγρα στὰ ἀγάλματα τῶν Σκοπίων

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας-Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

Τὴν Κυριακὴ 10 Ἰουλίου εἶχα τὴν τιμὴ νὰ εἶμαι ὁ κύριος ὁμιλητῆς στὶς ἐκδηλώσεις ΑΓΑΠΗΝΕΙΑ τοῦ Δήμου Τριφυλίας καὶ τῆς πόλης τῶν Γαργαλιάνων. Πρόκειται γιὰ καθιερωμένες ἐπὶ χρόνια ἐκδηλώσεις γιὰ νὰ τιμηθεῖ ἡ μνήμη τοῦ Γαραγαλιανιώτη Μακεδονομάχου Σαράντου Ἀγαπηνοῦ, γνωστοῦ μὲ τὸ πολεμικὸ ψευδώνυμο Τέλλος Ἄγρας. Ὁ Ἄγρας, κεντρικὸς ἥρωας στὰ «Μυστικὰ τοῦ Βάλτου» τῆς Πηνελόπης Δέλτα, σκοτώθηκε ἀπὸ συμμορία κομιτατζήδων στὶς 7 Ἰουνίου 1907 λίγο ἔξω ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα. Μαζί του μαρτύρησε γιὰ τὸ Ἔθνος μας καὶ ὁ Ναουσαῖος συμμαχητὴς τοῦ Ἀντώνης Μίγγας, προερχόμενος ἀπὸ δίγλωσση οἰκογένεια, δηλαδὴ ἀπὸ Ἕλληνες Μακεδόνες ποὺ χρησιμοποιοῦσαν τὸ τοπικὸ σλαβόφωνο ἰδίωμα παράλληλα μὲ τὰ ἑλληνικά...Ὁ Σαράντος Ἀγαπηνὸς-Ἄγρας ἦταν ἀξιωματικός του Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καὶ πῆγε ἐθελοντικὰ στὴ Μακεδονία, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε τότε τμῆμα τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Βοήθησε καὶ αὐτός, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ καὶ ἐθελοντές, τὸν ἀγώνα τῶν ἐντοπίων κατὰ τῶν Τούρκων κατακτητῶν καὶ τῶν Βουλγάρων, ποὺ διεκδικοῦσαν τὴ Μακεδονία.

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ὁμιλίας μου αὐτῆς ἀναλογίσθηκα πόσο μεγάλη εὐθύνη ἔχουμε σήμερα ἀπέναντι στὴν ἡρωικὴ μνήμη ὅλων ἐκείνων ποὺ ἀγωνίσθηκαν στὸ διμέτωπο ἀγώνα τοῦ Ἑλληνισμοῦ γιὰ τὴ διάσωση τῆς Μακεδονίας. Διδάσκουμε ἄραγε στὰ παιδιά μας ὅτι ἀκριβῶς δέκα χρόνια ἀπὸ τὴν πτώχευση τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ Χαριλάου Τρικούπη καὶ ἐνῶ ἀπὸ τὸ 1898 εἶχε ἐπιβληθεῖ στὴν Ἑλλάδα ὁ Διεθνὴς Οἰκονομικὸς Ἔλεγχος (ἡ τρόικα τῆς ἐποχῆς) κατόρθωσαν...

οἱ πρόγονοί μας καὶ ἀντιμετώπισαν ἐπιτυχῶς Τούρκους καὶ Βουλγάρους ἐθνικιστὲς (1903-1908); Διδασκόμαστε ἄραγε ἀπὸ ἐκείνη τὴν προσπάθεια στὴν ὁποία ἀποδείχθηκε ὅτι ὅταν θέλει ὁ Ἕλληνας εἶναι καὶ συστηματικὸς καὶ ὀργανωτικός; Παίρνουμε μαθήματα ἀπὸ τὸν ὀρθὸ συντονισμὸ μεταξὺ Ἐκκλησίας, διπλωματῶν, στρατιωτικῶν, ἐντοπίων καὶ ἐθελοντῶν ποῦ ὁδήγησε στὴ σωτηρία τῆς Μακεδονίας μας; Προσπαθοῦμε ἄραγε νὰ διερευνήσουμε ποιὲς ψυχικὲς δυνάμεις, ποιὰ παιδεία καὶ ποιὸ ἦθος ὤθησε τὴν πτωχευμένη Ἑλλάδα τοῦ 1893, τὴν ἡττημένη ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1897, νὰ ὀρθώσει κεφάλι τὸ 1903 καὶ νὰ στείλει τὴν ἀφρόκρεμα τῆς νεολαίας της στὰ ἕλη τῶν Γιαννιτσῶν καὶ στὰ χιόνια τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας ὑπὲρ Ὀρθοδοξίας καὶ πατρίδος; 

Ὡς Μακεδὼν θεωρῶ χρέος μου νὰ τιμῶ τοὺς προγόνους μου ποὺ ξεκίνησαν τὴν ἀντίσταση κατὰ τῆς Βουλγαρικῆς Ἐξαρχίας ἤδη ἀπὸ τὸ 1872, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν ἔνοπλη φάση τοῦ 1903-1908. Ὅμως ἀκόμη περισσότερο ὀφείλω νὰ ἐκφράσω εὐγνωμοσύνη πρὸς τοὺς Κρητικούς, Μανιάτες, Μεσσήνιους καὶ ἄλλους συνέλληνες, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα γιὰ νὰ ὑλοποιήσουν τὴν προτροπὴ τοῦ διπλωμάτη, λογίου καὶ ὀραματιστὴ Ἴωνος Δραγούμη: «Ἕλληνες, ἂς σπεύσουμε νὰ σώσουμε τὴ Μακεδονία καὶ ἡ Μακεδονία θὰ μᾶς σώσει»! Ὁ ἀδικοχαμένος ἀπὸ ἑλληνικὸ βόλι τὸ 1920 Ἴων Δραγούμης ἐννοοῦσε ὅτι ἕνας λαὸς πτωχευμένος ὑλικὰ χρειάζεται μία Μεγάλη Ἰδέα, ἕνα ἐθνικὸ ὅραμα γιὰ νὰ ἀνορθωθεῖ ἠθικὰ καὶ νὰ ἀναγεννηθεῖ πνευματικά. Εἶχε δίκιο. Ἀλλὰ πόσοι σήμερα τὸν διαβάζουν;

Ἔχουμε εὐθύνη ἀπέναντι σὲ ἐκείνη τὴν ἡρωικὴ γενιά. Ὄχι μόνον νὰ στεφανώνουμε τὰ ἀγάλματά τους καὶ νὰ ἐκφωνοῦμε ὁμιλίες στὴ μνήμη τους. Καλὰ καὶ αὐτά, ἀλλὰ ἡ οὐσιαστικὴ ἀπόδοση τιμῆς εἶναι ἡ συνεχὴς μάχη γιὰ τὴν ταυτότητα τῆς Μακεδονίας, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν διαστρεβλώσεων, γιὰ τὴν καταγγελία τῶν πλαστογράφων. Σήμερα τὰ Σκόπια στήνουν σὲ κεντρικὴ πλατεία ἄγαλμα τοῦ Ἔφιππου Πολεμιστῆ, δηλαδὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ ἐμεῖς ἁπλῶς καταγγέλλουμε ἢ μεμψιμοιροῦμε. Ὅμως πρέπει νὰ ἀναλογισθοῦμε τὰ δικά μας σφάλματα ποὺ ἐξέθρεψαν τὴ θρασύτητα αὐτοῦ του πολυεθνικοῦ καὶ ὑπὸ διάλυσιν κράτους. Τοὺς ἀποθρασύναμε ὅταν ἀλλάξαμε τὴν ἐπίσημη πολιτική μας καὶ ἀρχίσαμε νὰ συζητοῦμε τὴ σύνθετη ὀνομασία, Τοὺς ἐνθαρρύναμε ὅταν ἀφήσαμε νὰ ἰσχύει καὶ μετὰ τὸ 2002, ποὺ ἔληξε ἡ ἰσχύς της, τὴν Ἐνδιάμεση Συμφωνία τοῦ 1995. Οἱ Σκοπιανοὶ τὴν παραβίασαν δεκάδες φορὲς καὶ δὲν μιλήσαμε. Τώρα πατώντας σ’ αὐτὴ τὴ συμφωνία μᾶς ἐνάγουν ἐνώπιόν του Δικαστηρίου Διεθνοῦς Δικαίου τῆς Χάγης. Ἐκεῖ ποὺ μᾶς χρώσταγαν, μᾶς πῆραν καὶ τὸ βόδι, λέει ὁ λαός μας. Τοὺς δώσαμε περισσότερο θάρρος ὅταν δημόσια πρόσωπα ἄρχισαν νὰ συζητοῦν σοβαρὰ τὸ ἐνδεχόμενο ἐπιστροφῆς στὴ Βόρειο Ἑλλάδα τῶν «Μακεδόνων τοῦ Αἰγαίου» δηλαδὴ τῶν ἐπισήμων προπαγανδιστῶν τοῦ τεχνητοῦ Μακεδονισμοῦ, τῶν ὁποίων οἱ γονεῖς κοιμήθηκαν Βουλγαρόφρονες καὶ ξύπνησαν ἀριστεροὶ «Σλαβομακεδόνες» στὴ διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Καὶ ἐνισχύουμε τὴν προπαγάνδα τους μὲ ἀνιστόρητες ἀναφορὲς στὰ σχολικά μας βιβλία, ὅπως αὐτὸ τῆς Γ΄ Γυμνασίου ποὺ δίνει στὰ παιδιὰ μία θολὴ εἰκόνα γιὰ τὴν ἐθνολογικὴ σύνθεση τῆς Μακεδονίας στὶς ἀρχὲς τοῦ 20 οὗ αἰῶνος.

Μία μεγάλη παράλειψή μας, ἡ ὁποία ρίχνει νερὸ στὸν μύλο τῆς σκοπιανῆς προπαγάνδας, εἶναι ἡ παντελὴς ἀπουσία ἀγάλματος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στὴν Ἀθήνα. Ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδος ἀρνεῖται νὰ τιμήσει τὸν Ἕλληνα Μακεδόνα στρατηλάτη ποὺ δόξασε τὸ ὄνομα τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέχρι τὰ βάθη τῆς Ἀσίας. Τὸ ἄγαλμα ἔχει φιλοτεχνηθεῖ καὶ περιμένει σὲ κάποια ἀποθήκη. Κύριε Καμίνη, ἀξιότιμε Δήμαρχε τῆς Ἀθήνας, εἶναι καιρὸς νὰ ἀσχοληθεῖτε καὶ μὲ αὐτὸ τὸ θέμα: Νὰ στηθεῖ ἐπιτέλους τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀλεξάνδρου σὲ περίοπτη θέση τῶν Ἀθηνῶν. Ἂν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀδιαφοροῦμε, ἀδρανοῦμε καὶ ὑποβαθμίζουμε τοὺς ἥρωές μας, τότε γιατί φωνάζουμε ὅταν οἱ γείτονες κλέβουν τὴν Ἱστορία μας; Πρὶν διαμαρτυρηθοῦμε γιὰ τὸν σφετερισμὸ τῆς ἐθνικῆς μας κληρονομιᾶς ἂς ἐργασθοῦμε συνειδητὰ γιὰ τὴν προβολή της.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , 12. 7.2001 (Ἡμέρα κοιμήσεως τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου).

Θρησκευτικὰ