27 Ιουν 2011

Περὶ σωφροσύνης καὶ ἁγνότητος

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΟΥ
(1906-1982)
* Φρόντιζε, σο τ δυνατόν, νος σου ν 'ναι καθαρς π ρυπαρος κα πονηρος λογισμούς. Ν βλέπης τν κτίση κα ν δοξάζης τν Θεό, που π τ χμα πλασε τ πάντα τόσο ραία! Καί, ντ ν βλάπτεσαι π τ θεωρία τν ντων, ν χαίρεσαι κα ν δοξάζης τν Θεό, πο τ πλασε λα μ τόση ρμονία, κα τ διοικε μ τόση σοφία.
* Δεν τ γνωρίζεις τι πολυυπνία δν φελε; Γενν τν κηδία, γενν κα πειρασμούς, κυρίως σαρκικούς.
* Πρέπει, παιδί μου, ν χρησιμοποις κα κάποιες εδικς καλς σκέψεις, μλλον ν τς μεταχειρίζεσαι κατάλληλα, στε ν’ ποδιώκης τν σθένεια τς ψυχς σου. ταν δηλαδή σου λθη ασχρς λογισμός, σ ν ντιτάσσης τ ναντία σ’ ατν κα ν φέρνης στν νο σου καλούς, δηλαδ ταπεινος κα γιους λογισμούς.
* Αν λθη στν λογισμό σου μορφο πρόσωπο, κα ρθουν μαζ μαρτωλο λογισμοί, τότε...
νοερς ν φαιρς τ ραία χαρακτηριστικ κείνου το προσώπου, τ μάτια, τ χείλη κ.λπ., στε στ διάνοιά σου ν πομένη να σχημο κομμάτι σάρκας. Διευκολύνεις τσι τν αυτό σου ν διώξη τν μαρτωλ λογισμό. Θ πς: «Ν τί γαποσες! να κομμάτι σχημη σάρκα. να μορφο πράγμα, πο ταν πεθάνη κα μπ στν τάφο, θ λειώση κα θ καταντήση κόμη πι σχημο κα πι ποκρουστικό». Μ τν τρόπο τοτο πείθεται λογισμς ν μ πειράζη τν νθρωπο μ τ βλεπόμενα. Πείθεσαι τι ατό, πο γάπησες μπαθώς, δν εναι τίποτε λλο π φλέγματα, αματα κα καθαρσίες. Κα τσι μπορες κα κδιώκεις τν σαρκικ λογισμό, πως, χρησιμοποιώντας να καρφί, βγάζεις λλο καρφί. Δηλαδ μ τν να λογισμό, τν καλό, κδιώκεται κα κβάλλεται λλος λογισμός, κακός.
* Η γκράτεια π τ σαρκικ πάθη εναι φυσικ κατάσταση, ν ντίθετα πτώση στς σαρκικς μαρτίες εναι στν πραγματικότητα κάτι τ φύσικο. Σήμερα μως χει τόσο πολ παραπλανηθ κόσμος, στε θεωρε τ φς σν σκότος κα τ σκότος σν φς. Χαρακτηρίζει τος γκρατες κα σώφρονες 'καθυστερημένους' κα 'πισθοδρομικούς', ν ατούς, πο κυλίονται στ βορκο τν σαρκικν δονν, τος θεωρε... προοδευτικούς! Τος θαυμάζει κα τος κθειάζει! λθε ποχή, πο ναφέρει Μέγας ντώνιος, τι θ βλέπουν ατοί, πο εναι φρονες, κείνους, πο σωφρονον, κα θ τος θεωρον σν παράφρονες, μ μπορώντας ν διακρίνουν τι στν πραγματικότητα παράφρονες εναι ο διοι!
* Οι φιλήδονοι καταντον κα αρετικοί!
* Γράφει πόστολος Παλος «Τοτο γρ στι θέλημα το Θεο, γιασμς μν, πέχεσθαι μς π τς πορνείας» (’ Θέσ. 4, 3). γιασμς το κάθε νθρώπου εναι ναπόσπαστα συνδεδεμένος μ τν ποφυγ τν σαρκικν πτώσεων. Κα συνεχίζει. «εδέναι καστον μν τ αυτο σκεος κτάσθαι ν γιασμ κα τιμή, μ ν πάθει πιθυμίας καθάπερ κα τ θνη, τ μ εδότα τν Θεν» (’ Θέσ. 4, 4-5). ς Χριστιανοί, χουμε ποχρέωση ν διατηρομε τ σμα μς γιασμένο κα τιμημένο, διότι ποδούλωση στς σαρκικς πιθυμίες κα δονς εναι χαρακτηριστικ χι τν Χριστιανν, λλ τν εδωλολατρν, πο δν γνωρίζουν τν ληθιν Θεό.
* «Οδαμεν τι ταν φανερωθ ( Χριστός, κατ τ Δευτέρα Το Παρουσία), μοιοι ατ σόμεθα, τι ψόμεθα Ατν καθώς στι. κα πς χων τν λπίδα ταύτην π’ ατ γνίζει αυτόν, καθς κενος γνός στι» (ω. 3, 2-3). Μ τ Δευτέρα Το Παρουσία Χριστς δν μς χαρίζει λικ κέρδη, λλ κάτι, πο εναι σύγκριτα νώτερο: Τ θέα το Προσώπου Του! Δν θ τ πετύχουμε μως ατό, ν δν γωνιζώμαστε στν παροσα ζω γι τν γνότητα κα τ σωφροσύνη, χοντας ψιστο πρότυπο τν Κύριό μας, ποος εναι κατεξοχν γνς κα Σώφρων!
* Κανένας νθρωπος, ετε νδρας, ετε γυναίκα, ποτ το δν μετανοίωσε πού, τηρώντας τν ντολ το Χριστο, διατήρησε τν αυτό του σ σωφροσύνη κα παρθενία μέχρι τν μέρα το γάμου του, κα στ συνέχεια, σ σωφροσύνη κα πιστότητα στν ( στ) νόμιμο σύζυγό του μέσα στν γάμο του. χουν πωσδήποτε πλούσια τν ελογία το Θεο σοι τηρον ατά! ντίθετα, κενοι, πο δν τ τηρον ατά, πολ ζημιώνονται.
* Αυτό, πο λέγεται «γενετήσιο νστικτο», δόθηκε π τν Θε γι να σπουδαο σκοπό, κα εναι συνδεδεμένο μ να «δόλωμα». σπουδαος ατς σκοπς εναι διαιώνιση το νθρωπίνου γένους, πράγμα πο κάνει τν νθρωπο συνδημιουργό του Θεο, κα τ «δόλωμα» εναι δονή. ταν ατ βαδίζουν μαζ μέσα στν ελογημένο π τν κκλησία Γάμο, τότε Γάμος προχωρε μέσα στ θέλημα το Θεο. ντίθετα, ταν σκόπιμα κα γωιστικ ατ διαχωρίζονται, τότε δον καταντ ατοσκοπός, κι ληθινς σκοπς κυρώνεται. Ατ ποτελε μία φύσικη κατάσταση! Εναι νατροπ τς ζως, πο Θες θεσε, κα συνιστ θανάσιμο μάρτημα. Γι να τέτοιο μάρτημα τιμώρησε Θες παραδειγματικ κα τν Ανν (βλ. Γέν. 38, 1-10).
* Τις παρ φύσιν παρεκτροπς τν Σοδομιτν κα Γομορριτν Θες τς τιμώρησε μ να «παρ φύσιν» τρόπο: Μ βροχ δηλαδ χι π νερό, λλ π φωτι κι π θειάφι!
*  Τ σαρκικ μαρτήματα εναι ποκλειστικ θλιβερ γνώρισμα το νθρώπου τς ποστασίας. ταν νθρωπος πέφτη σ τέτοιες μαρτίες, καταντ χειρότερος κι π τ ζα!
* Το σμα μς εναι «νας το Θεο» (πρβλ. ’ Κόρ. 6, 19). Γι’ ατό, ταν τ παραδίδουμε στς σαρκικς μαρτίες, βεβηλώνουμε ατ τν ζωνταν ναό. Κα εναι γραμμένο τι «ε τς τν ναν το Θεο φθείρει, φθερε τοτον Θεός. γρ νας το Θεο γιος στιν, οτινες στε μες» (’ Κόρ. 3, 17).
* Αυτός, πο γωνίζεται ν εναι γνός, ποφεύγοντας κάθε εδους πορνεία κα σέλγεια, προγεύεται δη π τώρα τν φθαρσία τς μέλλουσας νάστασης! Γι’ ατ τν λόγο κα τ λείψανα τν σίων εωδιάζουν!
φιληδονία κα φιλοσαρκία ψυχραίνουν κα ξαφανίζουν τν γάπη στν Θεό.
* Παλαιότερα ο νθρωποι ασθάνονταν ντροπή, ταν πεφταν σ σαρκικ μαρτήματα. Σήμερα δυστυχς τ μαρτήματα ατ διαπράττονται διάντροπα. Καί, μ τν κατήφορο πο πήραμε, θ λθη καιρός, πο χι μόνο δν θ θεωρονται πι μαρτήματα, λλ κα θά... παινονται! Οα κα λίμονον, ταν θ φθάση κοινωνία μς σ’ κενο τ σημεο!
* * *
«Οσιαστικ θεμέλιο γι τν κατ Χριστν Γάμο ποτελε παρθενία κα τν δύο συζύγων μέχρι κα τν μέρα το Γάμου τους. Κατ τ Μυστήριο το Γάμου κκλησία στεφανώνει τος νυμφευομένους, γι ν πιβραβεύση τν γνότητα κα παρθενία, πο προϋποτίθεται τι διαφύλαξαν κα ο δύο μέχρι κείνη τν ερ στιγμή, πο τελεται τ Μυστήριο. συνήθεια, πο δυστυχέστατα πικρατε στς μέρες μας, ν συζον δηλαδ ο ρραβωνιασμένοι, σν ν 'ναι παντρεμένοι, εναι χριστιανικς τελείως παράδεκτη. Τεράστια εθύνη φέρουν γι’ ατ τ μάρτημα κα ο γονες ταν, χι δν διαπαιδαγώγησαν, καθς θ πρεπε, τ παιδιά τους π νωρίς, λλ κα δυστυχς νέχονται, κα προτρέπουν σ’ ατ τν νίερη συμβίωση κάτω π τ στέγη το δικο τους σπιτιο. τσι μως γίνονται κα ατο συνυπεύθυνοι κα συμμέτοχοι στ μάρτημα τς πορνείας».
(π τς «Πατρικς Παραινέσεις» το μακαριστο Γέροντος Γερμανο Σταυροβουνιώτου).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.