ΜΟΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΠΤΑ
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Ὁ μοναχὸς φαίνεται ἀπόκοσμος καὶ ἀκοινώνητος γιὰ πολλούς. Φαίνεται, ὅτι κοιτάζει μόνο τὴν ψυχή του, ὅτι δὲν προσφέρει τίποτα στὴν Ἐκκλησία, στὸν κόσμο. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἔτσι. Τόσα χρόνια ἂν διατηρήθηκε ἡ Ἐκκλησία, ὀφείλεται στὸν μοναχισμό. Αὐτὸ ποὺ μπαίνει στὸ μοναστήρι καὶ τὰ δίνει ὅλα στὸν Χριστὸ μπαίνει στὴν Ἐκκλησία. Ἴσως νὰ πεῖ κάποιος: ''Αὐτοὶ ποῦ ζοῦν μόνοι τους σὲ μία σπηλιὰ βοηθοῦν τὴν Ἐκκλησία;''. Ναί. Οἱ σπηλαιῶτες βοηθοῦν τὴν Ἐκκλησία μυστικά. Ἕνας ποὺ ζεῖ στὴ σπηλιὰ μπορεῖ νὰ μὴ φτιάχνει δέντρα καὶ κήπους, συγγράματα κι ἄλλα ποὺ βοηθοῦν στὴ ζωὴ ἢ στὴν πρόοδο, ἀλλὰ ἐκεῖ μέσα δημιουργεῖ κι ἐξελίσσεται καὶ θεοῦται. Οἱ ἀσκητὲς μένουν στὴ σπηλιά, γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἀποσπᾶ κανεὶς ἀπ' τὴν πνευματικὴ ζωή. Μὲ τὴ θερμὴ καὶ καθαρὴ ζωή τους καὶ κυρίως μὲ τὴν προσευχὴ τοὺς βοηθοῦν τὴν Ἐκκλησία. Θὰ σᾶς πῶ κάτι, ποὺ θὰ σᾶς φανεῖ ὑπερβολικό. Ἀλλά, παιδιά μου, θέλω νὰ μὲ πιστεύσετε. Πρόκειται γιὰ τὴν προσφορὰ τῆς προσευχῆς τοῦ μοναχοῦ.
Ἀκοῦστε μὲ μὲ προσοχή.
Ἂς ὑποθέσομε ὅτι ἔχομε ἑπτὰ ἱεροκύρηκες θεολόγους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἅγιοι στὴ...
ζωή τους. Ἡ ρητορεία τοὺς ἄφθαστη. Ὁ καθένας ἔχει τὴν ἐνορία του, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ δέκα χιλιάδες ἐνορίτες. Κάθε μέρα ἀκοῦνε τὸ λόγο τοὺς ἑβδομήντα χιλιάδες ἄνθρωποι. Συγκλονίζονται χιλιάδες ποὺ τοὺς ἀκοῦνε, μετανοοῦν, ἐπιστρέφουν στὸν Χριστό, σώζονται ὁλόκληρες οἰκογένειες. Ἕνας, ὅμως, μοναχὸς ποὺ δὲν τὸν βλέπει κανείς, καθισμένος σὲ κάποια σπηλιά, μὲ τὴν ταπεινή του προσευχὴ ἐπιδρᾶ πολὺ περισσότερο. Ἕνας ἔναντι ἑπτὰ ἔχει μεγαλύτερα ἀποτελέσματα. Αὐτὸ βλέπω. Εἶμαι σίγουρος. Νὰ ποιὰ εἶναι ἡ σημασία τῆς προσευχῆς τοῦ μοναχοῦ. Εἶναι στὸ κελλὶ τοῦ μόνος, ἀλλὰ τὰ κύματα τῆς προσευχῆς τοῦ φθάνουν σ' ὅλους τους ἀνθρώπους, ἔστω κι ἂν εἶναι μακριά. Μὲ τὴν προσευχὴ ὁ μοναχὸς συμμετέχει σ' ὅλα τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων καὶ κάνει θαύματα.(Γέροντος Πορφυρίου, ''Βίος καὶ Λόγοι, σέλ. 358)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου