Γιὰ τὴν καύση τῶν νεκρῶν

 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ

Στὸν δημοσιογράφο Ι.Τ. ποῦ ἐρωτᾶ γιὰ τὴν καύση τῶν νεκρῶν

Μὲ ρωτᾶτε, γιὰ ποιὸ λόγο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀντίκειται στὴν καύση τῶν νεκρῶν. Πρώτ' ἂπ’ ὅλα, ἐπειδὴ τὸ θεωρεῖ βίαιο. Οἱ Σέρβοι, ἀκόμη καὶ σήμερα ἀνατριχιάζουν μὲ τὸ κακούργημα τοῦ Σινᾶν-πασᾶ, ὁ ὁποῖος ἔκαψε τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου Σάββα στὸ Βράτσαρ*.

Μήπως καῖνε οἱ ἄνθρωποι τὰ νεκρὰ ἄλογα, τοὺς σκύλους, τὶς γάτες καὶ τὶς μαϊμοῦδες; Ἐγὼ δὲν ἄκουσα κάτι τέτοιο. Ἄκουσα καὶ εἶδα νὰ τὰ θάβουν. Γιατί λοιπὸν νὰ ἀσκεῖται βία στὰ νεκρὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων ποῦ εἶναι οἱ κύριοι ὅλων τῶν ζώων πάνω στὴ γῆ; Δὲν θὰ ἦταν, ἀπὸ κάθε ἄποψη πολὺ πιὸ εὔλογο, ἕνας ἀποτεφρωτήρας γιὰ τὰ ψόφια ζῶα, ἰδίως στὶς μεγάλες πόλεις, ἀπ’ ὅ,τι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους;

Δεύτερον, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ παγανιστικὴ καὶ βαρβαρικὴ συνήθεια ἐξαλείφθηκε ἀπὸ τὴν Εὐρώπη χάρη στὸν χριστιανικὸ πολιτισμὸ ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια. Ὅποιος θέλει νὰ τὴν ἐπαναφέρει δὲν ἐπιθυμεῖ τίποτε ἄλλο, οὔτε πολιτισμένο, οὔτε μοντέρνο, οὖτε καὶ καινούριο, παρὰ κάτι ἀρχαῖο ποὺ ἔχει ἀπὸ παλιὰ ἐκπνεύσει.

Στὴν Ἀγγλία, τὴν ὁποία δύσκολα μπορεῖ κανεὶς νὰ ὀνομάσει ἀπολίτιστη, εἶναι πολὺ λαομίσητη τούτη ἡ μορφὴ τοῦ νεοπαγανισμοῦ. Νὰ σᾶς διηγηθῶ μία περίπτωση: στὰ χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ἔχασε τὰ λογικά του ἕνας διάσημος Γιουγκοσλάβος. Ἐρωτηθεῖς πρὶν πεθάνει, δήλωσε ὅτι μοναδική του ἐπιθυμία εἶναι νὰ καεῖ τὸ σῶμα του.

Τὴ συγκεκριμένη μέρα, ἡ μικρή μας γιουγκοσλαβικὴ κοινότητα, βρέθηκε συναγμένη στὸ...

ἀποτεφρωτήριο τοῦ Golders Green. Ὅταν τὸ νεκρὸ σῶμα εἰσῆλθε στὴν πυρακτωμένη κάμινο ἀρχίσαμε νὰ τρέμουμε ἀπὸ τὴ φρίκη. Ὕστερά μας φώναξαν στὴν ἀντίθετη πλευρὰ τῆς καμίνου, νὰ περιμένουμε «ἕνα τέταρτο» γιὰ νὰ δοῦμε τὸν συμπατριώτη μας ὑπὸ μορφὴ στάχτης. Περιμέναμε πάνω ἀπὸ ὥρα καὶ ἀπορούσαμε γιὰ τὸ ὅτι ἡ φλόγα παιδεύεται τόσο μὲ τὸν νεκρό μας καὶ ρωτήσαμε τὸν θερμαστή. Ἀπολογήθηκε μὲ τὸ ὅτι ἡ κάμινος ἦταν παγωμένη: «δὲν θερμαίνεται εἶπε κάθε μέρα, ἀφοῦ σπάνια κάποιος παραδίδεται οἰκειοθελῶς στὴν πυρά». Ἀκούγοντας αὐτὰ διαλυθήκαμε, μὴ μπορώντας νὰ περιμένουμε στὴν ἄκρη τὸν συμπατριώτη μας. Καὶ πρέπει νὰ γνωρίζετε ὅτι στὸ Λονδίνο πεθαίνουν καθημερινὰ πάνω ἀπὸ χίλιες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις.

Ἐγὼ στὴν Ἀμερική, εἶδα τοὺς τάφους τῶν μεγάλων Προέδρων, Οὐίλσον, Ροῦσβελτ, Λίνκολν καὶ ἄλλων πολλῶν σημαντικῶν προσώπων. Κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἔχει ἀποτεφρωθεῖ. Πλέον αὐτοῦ, θὰ μὲ ξένιζε τὸ ὅτι ἀνάμεσα στοὺς ἀπογόνους του Ἁγίου Σάββα θὰ μποροῦσαν νὰ βρεθοῦν καὶ ὁμοϊδεάτες τοῦ Σινᾶν-πασᾶ!....

Ὅμως, γιὰ ποιὸ λόγο ἀπὸ τὰ ἤδη λυμένα ζητήματα νὰ δημιουργοῦμε πάλι ζήτημα; Αν θέλουμε νὰ φορτωθοῦμε μὲ ἀνώφελες ἔγνοιες, τότε θὰ μποροῦσε κάποια μέρα νὰ μᾶς ταλανίσει καὶ τὸ ἐρώτημα: μήπως νὰ σκοτώνουμε τοὺς ὑπέργηρους ἄνδρες καὶ τὶς γυναῖκες ὅπως τὸ πράττουν κάποιες πρωτόγονες φυλές; Καὶ νὰ κάνουμε καὶ συλλόγους ποὺ θὰ προπαγανδίζουν αὐτὴ τὴν «ἰδέα»!

Τέλος, μὲ ποιὰ λογικὴ πολεμοῦμε τὰ κοιμητήρια, ἰδιαίτερα σὲ τούτη τὴ χώρα ὅπου τὸ κοιμητήριο λειτουργεῖ σὰν ἐθνικὴ περηφάνεια, σὰν πηγὴ ἔμπνευσης, καὶ ἂν τὸ θέλετε, σὰν τὸ βιβλίο τοῦ κράτους;

Εἰρήνη ὑμὶν καὶ ὑγεία ἀπὸ Θεοῦ.

* Ὁ Σινᾶν-πασὰς τοῦ Βελιγραδίου, θέλοντας νὰ ἐκδικηθεῖ τοὺς Σέρβους ποὺ εἶχαν ἐξεγερθεῖ, ἔκαψε τὸ ἔτος 1595 τὸ ὁλόσωμα σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Σάββα, Ἃ' ἀρχιεπισκόπου τῶν Σέρβων, στὸ λόφο τοῦ Βράτσαρ ποὺ βρίσκεται στὸ κέντρο τῆς πόλεως τοῦ Βελιγραδίου.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἐπισκόπου Ἀχρίδος 1956

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΟΡΘΟΔΞΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΤΗΛ: 2310212659

Ι.Μ.Παντοκράτορος