Μ. Τετάρτη - Τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρω ἁμαρτωλῆς γυναικός, μνείαν ποιούμεθα

 

Ἀγαπῶντες

«Ὅτι ἠγάπησε πολύ...»

(Μάτ. κs΄ 6-16, Λούκ. ζ΄ 36-48)

Ἀγάπη - Προδοσία.

Οἱ δύο πόλοι τῆς καρδιᾶς.

Ἢ θὰ ἀγαπᾶς τὸν Ἰησοῦν, ἢ θὰ τὸν προδίδης.

Τρίτη κατάστασις δὲν ὑπάρχει. Κανεὶς δὲν στάθηκε ἀδιάφορος μέσα στὴν Ἱστορία ἀπέναντι στὸν Ἰησοῦν. Κάποια ὁπωσδήποτε στάσι θὰ ἔχης πάρει ἀπέναντί Του. Ἢ θὰ τοῦ πλένης τὰ πόδια μὲ τὰ μύρα τῆς ἀγάπης σου ἢ θὰ τὸν προδίδης μὲ τὴν ἱκανοποίησι τοῦ ἐγωισμοῦ σου.

Ἁμαρτωλὴ Γυναίκα - Ἰούδας

Ἡ πρώτη, ἁμαρτωλὴ καὶ μακρυὰ ἀπ' τὸ Θεό, φθάνει μέχρι τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ ἀδειάζοντας σ' αὐτὰ τὸ ἀλάβαστρο τῆς καρδιᾶς της. Ὁ δεύτερος, μαθητὴς καὶ κοντινός του Ἰησοῦ, ἀνοίγει τὸ χέρι νὰ δεχθῆ τὰ ἀργύρια τῆς προδοσίας του. Ἀδελφὴ ψυχή, σὲ ποιὸ πόλο τοῦ συναισθηματικοῦ σου ἄξονα, στάθηκες; Ὁ Λόγος, ἀπὸ ἀγάπη ντύνεται τὴν ἀνθρώπινη φύσι, γιὰ νὰ μάθη ἐσένα νὰ ντύνεσαι τὸ ἔνδυμα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη. Ὁ Θεὸς εἶναι Φῶς.

Ὁ Θεὸς εἶναι Ἀγάπη. Ἡ Ἀγάπη εἶναι Φῶς. Αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ, εἶναι Φῶς. Στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἕνας Νόμος μόνον θὰ ὑπάρχη: ὁ Νόμος τῆς Ἀγάπης. Ἢ μᾶλλον δὲν θὰ ὑπάρχη κανένας Νόμος. Γιατί ὅ,τι γίνεται βίωμα, παύει νὰ ὑπακούη σὲ Νόμο. Τὸν ξεπερνᾶ.

Αὐτὸς ποὺ ἀγάπησε ἐδῶ στὴ γῆ πολὺ τὸν Ἰησοῦν, ἐκεῖ θὰ συναντήση ὁλοκάθαρα τὸ...

αἰώνιο πρόσωπο τῆς Σαρκωμένης Ἀγάπης.

Ἡ ψυχή μου, Κύριε, θέλει πολὺ νὰ σὲ ἀγαπήση.

«Ὅτι ἠγάπησε πολύ...». Τὰ λόγια σου αὐτὰ μὲ πυρώνουν.

Ὅσο στὸν κόσμο αὐτὸν θὰ ζῶ, θέλω κεράκι εὐλαβικὸ στὴν ἄκρη τῆς ἅγιάς Σου Εἰκόνος νὰ φωτίζω, λυώνοντας ἀπὸ δάκρυα ἀγάπης...

Ἑξαποστειλάριον. Ἦχος ἅ'.

Τὸν νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἴνα εἰσέλθω ἐν αὐτῶ. λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, φωτοδότα, καὶ σῶσον μέ.

Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομὰς

Σκέψεις καὶ Πόθοι

Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη

Ι.Μ.Παντοκράτορος