13 Απριλίου: Ὁ Ἅγιος Μαρτῖνος Πάπας Ῥώμης

Γεννήθηκε στὴν κεντρικὴ Ἰταλία, στὸ Τόδι τῆς Ὀμβρικῆς. Ἔγινε Πάπας Ῥώμης τὴν ἐποχὴ ποὺ τὴν Ἐκκλησία ταλαιπωροῦσε ἡ αἵρεση τῶν Μονοθελητῶν. Δυστυχῶς, τότε καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶχε πέσει στὰ δίχτυα αὐτῆς τῆς αἵρεσης, διότι ὁ Πατριάρχης Παῦλος ὁ Β´ ἦταν ὑπέρμαχος τοῦ Μονοθελητισμοῦ, μαζὶ μὲ τὸν αὐτοκράτορα Κώνστα τὸν Β´. Ὁ Πάπας Μαρτῖνος, ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας, προσπάθησε μὲ ἐπιστολή του, ἀλλὰ καὶ μὲ εἰδικοὺς ἀπεσταλμένους κληρικούς, νὰ ἐπαναφέρει τὸν Πατριάρχη Παῦλο στὸ ὀρθόδοξο δόγμα. Μάταια, ὅμως. Ὁ Πατριάρχης,
ἐπηρεαζόμενος ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα, ἐπέμενε στὸ Μονοθελητισμὸ καὶ ἐξόρισε τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Μαρτίνου σὲ διάφορα νησιά. Μάλιστα, ὁ Κώνστας ὁ Β´ ἔστειλε καὶ συνέλαβαν μὲ δόλο καὶ τὸν ἴδιο τὸ Μαρτῖνο καὶ ἀφοῦ τὸν ὁδήγησαν αἰχμάλωτο στὴν Κωνσταντινούπολη, κατόπιν τὸν ἐξόρισαν στὴ Χερσώνα. Ἐκεῖ, πέθανε στὶς 16 Σεπτεμβρίου τοῦ 655, ἀφοῦ κυβέρνησε τὴν ἐκκλησία του ἕξι χρόνια. Τὸ σπουδαιότερο, ὅμως, εἶναι ὅτι ὁ θάνατος τὸν βρῆκε ἀγωνιζόμενο στὶς ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας, «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». Δηλαδή, νὰ διδάσκει ὀρθά, χωρὶς πλάνη, τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας.