Σταυροαναστάσιμη ἔξοδος στὸν πόνο
Εἰσαγωγὴ "Νεκροῦ": Τὸ βιβλίο αὐτὸ τὸ διάβασα καὶ ἔκλαιγα. Εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ ΑΛΗΘΙΝΑ, καὶ ταυτόχρονα ΩΜΑ, βιβλία ποὺ ἔχω διαβάσει γιὰ τὴν πάλη τοῦ πονεμένου ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεὸ & μὲ τὸ σκληρὸ καὶ συχνὰ ἀνελέητο "Γιατί, Θεέ μου;", τὸ ἐρώτημα ποὺ θέτει πρῶτα ἀπ' ὅλους ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή, μὲ τὸ βιβλίο τοῦ Ἰώβ.
Ὁ μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος (ἀστροφυσικός, μὲ καριέρα στὶς ΗΠΑ, ποὺ τὴν παράτησε γιὰ νὰ γίνει μοναχὸς - δὲς τὸ βιογραφικό του στὸ τέλος τοῦ post), εἶναι κατὰ τὴ γνώμη μου ἕνας δεσπότης ποὺ ΛΕΕΙ νὰ τὸν ἔχεις δεσπότη - νοιάζεται γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ὄχι γιὰ τὴ δόξα ἢ τὸ χρῆμα.
Παρακαλῶ κάθε μπλογκοναύτη ποὺ ἐπισκέπτεται αὐτὸ τὸ ταπεινὸ ἰστολόγιο νὰ ΔΙΑΒΑΣΕΙ αὐτὸ τὸ βιβλίο. Θὰ βρεῖ ἐκεῖ, ΟΧΙ εὔκολες ἀπαντήσεις, οὔτε "ἕτοιμες" (ποὺ θὰ ἦταν καὶ ψεύτικες), ἀλλά:
α) θὰ ἀναγνωρίσει τὸν ἑαυτό του ἢ κάποιον γνωστό του καὶ τὴ ΔΙΚΗ ΤΟΥ πάλη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ & τὴ διαμαρτυρία τοῦ ΤΙ ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ, τέλος πάντων, ποῦ ἀφήνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ ὑποφέρουν τόσο;
β) Θὰ ἀνακαλύψει & θὰ συμπεράνει μόνος του ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἀπάντηση σ' αὐτὸ τὸ... τρομερὸ ἐρώτημα. Θὰ τὸ ἀνακαλύψει μέσα ἀπὸ τὶς πραγματικὲς ἱστορίες ἀνθρώπων ποὺ περιγράφονται στὸ βιβλίο - καὶ δὲ θέλω νὰ πῶ περισσότερα, γιὰ νὰ μὴ σᾶς προσφέρω στὸ πιάτο αὐτὸ ποὺ ὁ συγγραφέας θέλει νὰ ἀνακαλύψετε μόνοι σας.
Δημοσιεύω μία παρουσίαση, ποὺ ψάρεψα ἀπὸ τὸ Ἴντερνετ.
«Ἐκεῖ ποὺ δὲν φαίνεται ὁ Θεὸς» στὶς «ταπεινὲς γωνιὲς καὶ στὶς μυστικὲς στροφὲς τῆς πορείας αὐτῆς τῆς ζωῆς» μᾶς ὁδηγεῖ ὁ Νικόλαος, Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικής.
«Ἡ στιγμὴ τοῦ θανάτου εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν στιγμὴ ποὺ ὁρίζεται ἡ ἀνθρώπινη ἀξία καὶ κατανοεῖται ἡ ἐγγύτητα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν καὶ ἀντιμετωπίζεται μὲ δέος, σεβασμό, αἴσθηση μυστηρίου καὶ ταπείνωση», ἔγραφε μεταξὺ ἄλλων στὸ βιβλίο τοῦ «Ἀλλήλων Μέλη», ἐπικαλούμενος τοὺς ὑπερλόγους λόγους τοῦ γέροντος Παϊσίου «Αὐτὸ ποὺ λέει ἡ καρδιά μου εἶναι νὰ πάρω τὸ μαχαίρι, νὰ τὴν κόψω κομματάκια, νὰ τὴ μοιράσω στὸν κόσμο, καὶ ὕστερα νὰ πεθάνω».
Ο ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ξεκινώντας ἀπὸ ἕνα ἤδη βεβαιωθὲν καὶ ἱστορικὸ θαῦμα, ἐκεῖνο τῆς Βηθεσδᾶ, ἀνατέμνει τὴν ὀρθόδοξη θεολογικὴ σημειολογία γιὰ τὸν χρόνο καὶ τὸν τρόπο τῆς θεϊκῆς φανέρωσης.
Παροξυσμὸς
Ἐπειδὴ «Ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι καθῆκον, ἀλλὰ παροξυσμὸς’ δὲν εἶναι προσφορά, ἀλλὰ αὐτοπροσφορὰ δὲν εἶναι φυσικὴ συμπόνοια, ἀλλὰ πνευματικὴ μετοχὴ δὲν εἶναι ξόδεμα, ἀλλὰ ἐπένδυση δὲν εἶναι πράξη, ἀλλὰ μεταμόρφωση τοῦ εἶναι μας δὲν εἶναι μείωση τῆς περιουσίας, ἀλλὰ μοίρασμα δὲν εἶναι κτήση, ἀλλὰ κένωση δὲν εἶναι τήρηση τοῦ θεϊκοῦ νόμου, ἀλλὰ ὑπέρβαση κάθε νόμου. Εἶναι ὁδὸς "καθ’ ὑπερβολήν"».
Διότι «Ἡ ἀγάπη δὲν ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ «κερδίσουμε» τὸν Θεό, ἀλλὰ στὸ νὰ κοινωνοῦμε μὲ τὸν Θεό. Ἀγαπᾶμε, γιατί δὲν μποροῦμε νὰ μὴν ἀγαπᾶμε».
Ὁ Νικόλαος, Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικής, τὸν ὁποῖο ὡς συγγραφέα γνωρίσαμε μὲ τὸ βιβλίο τοῦ «Ἅγιον Ὅρος, τὸ ὑψηλότερο σημεῖο τῆς γής», ὅπου μας ἀποκάλυπτε ἕνα ἄγνωστο, ταπεινὸ καὶ γεμάτο ἀπὸ τὴ θεϊκὴ Παρουσία ποὺ ὅμως ἀγαπᾶ νὰ κρύβεται, Ὅρος, στὸ καινούργιο βιβλίο τοῦ ὑποδεικνύει μὲ διακριτικότητα καὶ ἀνθρώπινο πόνο γιὰ τὰ βάσανα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου τὸ πανταχοῦ παρὸν πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἰδιαίτερα τὶς στιγμὲς αὐτὲς ποὺ δὲν φαίνεται!
Ξεκινώντας ἀπὸ ἕνα ἤδη βεβαιωθὲν καὶ ἱστορικὸ θαῦμα, ἐκεῖνο τῆς Βηθεσδᾶ, ἀνατέμνει τὴν ὀρθόδοξη θεολογικὴ σημειολογία γιὰ τὸν χρόνο καὶ τὸν τρόπο τῆς θεϊκῆς φανέρωσης, διότι περὶ αὐτοῦ πρόκειται, «ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἀπῶν ποὺ ἔρχεται, ἀλλὰ εἶναι παρὼν ποὺ κρύβεται». Γι’ αὐτὸ καὶ «πρέπει νὰ ὑπάρξει μία συνεργασία τῆς στιγμῆς τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ψυχή μας καὶ τῆς καθαρότητος τῶν ὀφθαλμῶν μας, γιὰ νὰ ἀναγνωρίσουμε τὸν ἐμφανιζόμενο Θεό».
Ἀναγνωρίζοντας ὅτι ὑπάρχει ἕνα κυνηγητὸ διαρκές του ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, διότι «ὁ ἀληθινὸς Θεὸς δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ξοδεύεται, αὐτὸς ποὺ ἐξευτελίζεται μὲ πρόχειρες φανερώσεις κατὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου ἀλλὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ κρύβεται στὶς ταπεινὲς γωνιὲς καὶ στὶς μυστικὲς στροφὲς τῆς πορείας αὐτῆς τῆς ζωῆς», ἀναφέρεται ἁπλὰ καὶ μὲ σαφήνεια σὲ περιστατικὰ τῆς θεϊκῆς παρουσίας, ἐκεῖ ὅπου γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δὲν ὑπάρχει πλέον ἐπιστροφή.
Σ' αὐτὴ τὴ φωτο εἶναι ἕνας ἄνθρωπος. Ἔχει ὄνομα, ἱστορία καὶ γονεῖς. Εἶναι ἀδελφός μου, παιδὶ τοῦ ἴδιου Θεοῦ. Ἐπιθυμῶ & προσεύχομαι ὁ Θεὸς νὰ τὸν βοηθήσει ὅπως Ἐκεῖνος ξέρει καὶ νὰ στηρίξει ἐκείνους ποὺ ἀγωνίζονται γι' αὐτὸν (ἀπο εδῶ).
Ἀληθινὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἦταν στὸ νοσοκομεῖο τῆς Βοστόνης γιὰ τὰ καρκινοπαθῆ παιδιά, ἀποκαλύπτει στὸν ἀναγνώστη τὸ ἀληθινὸ νόημα τοῦ θαύματος ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς νὰ ζήσουμε αὐτὴ τὴν ἤδη καὶ σίγουρα πεπερασμένη ζωή. Διότι μὲ κάποιον τρόπο κάποια στιγμὴ θὰ πεθάνουμε, αὐτὸ εἶναι βέβαιον, ἀλλὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κατανοήσουμε τὸ μυστήριο τοῦ πόνου κατὰ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς ὅσο ποτὲ ἄλλοτε εἶναι παρών: «Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπόλυτη καὶ τέλεια στὶς δοκιμασίες καὶ τοὺς πειρασμούς μας, ὅταν ἡ αἴσθηση τῆς ἐγκατάλειψής Του εἶναι ἐντονότερη.
Εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀπουσιάζει ὁ θεὸς ἀπὸ τὴ σωτηρία μας!», γράφει καὶ ἀναφέρεται στὴ μικρὴ Ὄλγα καὶ στὸν Βαλάντη, σὲ γονεῖς τεράστιους ποὺ μέσα ἀπὸ τὸν πόνο τοὺς τοῦ ἔδωσαν τὰ μεγαλύτερα μαθήματα ζωῆς. Στὶς σελίδες του μὲ «Τὸ μεγάλο θαῦμα ποὺ δὲν ἀντέχουμε» καὶ ἐκεῖνα τὰ «εὐλογημένα γιατί», ὁ πατὴρ Νικόλαος ἁπλὸς καὶ φωτεινὸς ὅπως πάντα μᾶς ὁδηγεῖ «ἁπαλά, ἁπαλὰ» «Ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν Ζωήν». Σὲ ἕνα σωτηριολογικὸ καὶ ἀναστάσιμο βιβλίο μὲ τὸν ἀνθρώπινο πόνο νὰ μᾶς ἐγγυᾶται τὸ θεϊκό μας πρόσωπο, ἐκεῖνο τὸ «καθ’ ὁμοίωση», τὸ «μεῖζον» καὶ τὸ «περισσόν» της ἀγάπης.
Μία ἐπὶ τῆς οὐσίας «Σταυροαναστάσιμη ἔξοδος» ὅπου ὅλα εἶναι Θεὸς καὶ αἰώνια ζωή. Ἀλλὰ καὶ καθημερινότητα, κι ἀλήθεια, ἡ ζωὴ ποὺ ζοῦμε ἐμεῖς.
Ὑπενθυμίζοντάς μας διαρκῶς μὲ ἄκρως ρεαλιστικοὺς τρόπους ὅτι «ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ μᾶς εἶναι μυστικὴ καὶ πνευματική». «Ἀπόλυτη καὶ τέλεια» στοὺς πειρασμούς μας καὶ στὶς δοκιμασίες καὶ ὅτι «Τελικά, κόσμος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ φαίνεται ἀλλὰ ἕνας ἄλλος ποὺ ὑπάρχει καὶ ποὺ πρέπει ἐμεῖς νὰ τὸν διακρίνουμε». Καὶ μὲ τὸ βιβλίο αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ διακρίνει ὁ καθείς. Τὸ θαῦμα, διαρκές. Ἡ καθαρὴ ματιὰ καὶ καρδιά μας, γιὰ νὰ τὸ ἀξιωθεῖ εἶναι ἀρκετή.
«ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ»
τοῦ Νικολάου, Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικής.
Ἔκδ. «Ἐκτυπω τικὴ ΑΕ»,
σέλ. 262, € 12.
Ταυτότητα
Νικόλαος, Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικής. Ἡ ἐρευνητικὴ καὶ ἐπιστημονικὴ ἐνασχόλησή του μὲ τὸν φυσικὸ κόσμο (Φυσική, Ἀστροφυσικὴ) καὶ τὸν ἄνθρωπο (Βιοϊατρικὴ Τεχνολογία, Βιοηθική), στὰ Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Χάρβαρντ καὶ MIT καὶ σὲ νοσοκομεῖα τῆς Μασαχουσέτης, καὶ ἡ προσωπική του ἀναζήτηση τὸν ὁδήγησαν στὴν «ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν», τὴ θεολογία, τὴν ὁποία σπούδασε μὲν στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, στὴ Βοστόνη, «ἀναγνώρισε δὲ στὰ πρόσωπα τῶν ἀγνώστων ἀσκητῶν, στὴν ζωὴ τῶν ἁπλῶν μοναχῶν καὶ στὶς κρυφὲς γωνιὲς τοῦ ἁγιωνύμου Ὅρους».
Ὁ πόθος τῆς βαθύτερης γνώσης τῆς θεολογικῆς ἀλήθειας ἔγινε ἀνάγκη ἐγκαταβιώσεως στὸ πνευματικὸ πανεπιστήμιο καὶ θεραπευτήριο τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ὅπου παρέμεινε γιὰ δυόμισι χρόνια στὸ ἱερὸ κοινόβιο τοῦ Ἁγίου Παύλου. Ἡ ἐπαφή του μὲ τὴ χάρη τῆς ἀθωνικῆς ἐρήμου ἀνανεώνεται μέχρι σήμερα μὲ τὴν εὐκαιριακὴ κάθοδό του στὸ... ὑψηλότερο σημεῖο τῆς γὴς γι’ αὐτόν, τὸ Σιμωνοπετρίτικο κάθισμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου».
Ἔχει γράψει, μεταξὺ ἄλλων: «Ἅγιον Ὅρος, τὸ ὑψηλότερο μέρος τῆς γὴς» (Ἔκδ. «Καστανιώτη», «Ἐλεύθεροι ἀπὸ τὸ γονιδίωμα» (Κέντρο Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεοντολογίας), «Ἀλλήλων Μέλη» Οἱ μεταμοσχεύσεις στὸ φῶς τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας καὶ ζωῆς (Κέντρο Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεοντολογίας), «Ἄνθρωπος μεθόριος» (Ἔκδ. «Ἐν πλῶ»).
ΠΗΓΗ:http://o-nekros.blogspot.com/2010/09/blog-post_7690.html
ἀπό: http://www.pentapostagma.gr/2010/11/blog-post_7173.html#ixzz15l1tjcsJ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου