Οἱ Ἅγιοι Γουρίας, Σαμωνᾶς καὶ Ἄβιβος οἱ Ὁμολογητὲς (Ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων)

Ὁ Γουρίας καὶ ὁ Σαμωνᾶς, ἀγωνιζόμενοι τὸν ἱερὸ ἀγῶνα τῆς χριστιανικῆς πίστης,
συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Ἀντωνῖνο, κατὰ τὸ διωγμὸ ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. Καὶ
ἀφοῦ ὑπέστησαν μὲ θαυμαστὴ ὑπομονὴ πολλὰ βάσανα, ἀποκεφαλίσθηκαν. Ὁ Ἄβιβος
ἔζησε λίγα χρόνια ἀργότερα καὶ ἦταν ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῆς Ἔδεσσας ποὺ ὀνομαζόταν
Ἀποθελσαία. Τότε βασιλιὰς ἦταν ὁ Λικίνιος, ὁ γνωστὸς ἀντίπαλος τοῦ Μ.
Κωνσταντίνου. Ὁ Ἄβιβος, λοιπόν, προχειρίσθηκε ἱεροδιάκονος καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν
μεγάλη εὐσέβειά του καὶ τὸν πολὺ ζῆλο γιὰ τὸ ὑπούργημά του. Ἰδιαίτερα, ὅμως,
διακρινόταν γιὰ τὴν θερμὴ ἀγάπη του στὸ ἱερὸ κήρυγμα, τηρῶντας τὸ θεόπνευστο λόγο
τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ λέει: «Κήρυξαν τὸν λόγον, ἐπιστήθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξαν,
ἐπιτίμησαν, παρακάλεσαν, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ». Κήρυξε, δηλαδή, τὸ λόγο
τοῦ Θεοῦ, στάσου ἐπιτηρητὴς καὶ καθοδηγὸς στοὺς ἀκροατές σου, ὄχι μόνο σὲ
κατάλληλες περιστάσεις, ἀλλὰ καὶ σ΄ ἐκεῖνες ποὺ φαίνονται ἀκατάλληλες περιστάσεις,
ἔλεγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε μὲ κάθε μακροθυμία καὶ μὲ κάθε μέθοδο διδασκαλίας.
Ὁ ἡγεμόνας Λυσανίας, ὅταν εἶδε τὸν Ἄβιβο νὰ προσελκύει πολλοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὸ
θερμό του κήρυγμα, τὸν συνέλαβε. Καὶ ἀφοῦ τὸν κρέμασε σὲ στύλο καὶ τὸν ἔσχισε μὲ
σιδερένια νύχια, ἔπειτα τὸν ὁδήγησε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, ὅπου τὸν ἔριξε μέσα στὴ φωτιά,
καὶ ἔτσι ὁ Ἄβιβος παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸ Θεό.
Ὁ