Ὁ Ὅσιος Σισώης εἶχε προσκυνήσει τόν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου;

O Ὅσιος Σισώης θρηνῶν μπροστά στόν τάφο τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἑλλήνων. [Ἡ τοιχογραφία αὐτή, πού βρίσκεται στό νάρθηκα τῆς μονῆς Βαρλαάμ τῶν Μετεώρων (1566), εἶναι ἔργο τοῦ ἱερέα καί σακελλάριου Γεωργίου (Φωτογραφία Ν. Κοντοῦ). Βλέπε καί ἐγκυκλοπαίδεια "Δομή"].
Ὁ Ὅσιος Σισώης εἶχε προσκυνήσει τόν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου;
.....
Ὅποιος διαβάσει τό βιβλίο μας «Ἡ Ἄγνωστη ζωή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου» θά βρεῖ ἕνα κεφάλαιο, πού μιλᾶμε γιά τόν τάφο τοῦ θρυλικοῦ βασιλιᾶ, γιά τόν ὁποῖον ἡ γνωστή Ἑλληνίδα ἀρχαιολόγος κυρία Λιάνα Σουβαλτζή ἔδωσε σκληρούς ἀγῶνες γιά τήν ἀνεύρεσή του στήν ὄαση τῆς Σίουα (ἤ Σίβα).

Εἶναι ἡ ἴδια ἡ κυρία Σουβαλτζή, ἡ ὁποία μέσα στό βιβλίο τῆς «Ὁ τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στήν ὄαση τῆς Σίουα», θυμίζει σ’ ὅλους μας τόν μεγάλο ἀσκητή τῆς ἐρήμου, τόν Ἀββᾶ Σισώη (4ος αἵ. μ.Χ.), ποῦ εἶχε δή τόν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καί ἔλεγε τά ἄγνωστα στό εὐρύ κοινό λόγια του:
«Ὁρῶν σέ, τάφε, δειλιῶ σου τήν θέαν
καί καρδιοστάλακτον δάκρυον χέω, χρέος τό
κοινόφλητον εἰς νοῦν λαμβάνων, πῶς οὔν
μέλλω διελθεῖν πέρας τοιοῦτον. Αἵ, αἵ, θάνατε,
τίς δύναται φυγεῖν σέ.»
Δηλαδή (σέ νεοελληνική ἀπόδοση):
«Βλέποντας σέ, Τάφε, δειλιῶ καί τρομάζω ἀπό τήν θεωρία σου καί χύνω δάκρυα ἀπό τήν καρδιά, φέροντας στόν νοῦ μου τό ὑπό ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὀφειλόμενο χρέος, δηλαδή τοῦ θανάτου` πῶς καί ἐγώ μέλλω νά διέλθω ἀπό τέτοιο τέλος; ΄Ε, θάνατε, ποῖος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ποῦ μπορεῖ νά διαφύγει ἀπό τά χέρια σου;»
Γιά ὅσους διερωτῶνται ποιός ἦταν ὁ ὅσιος Σισώης, θά τούς ποῦμε ὅτι, ὅπως γράφει ὁ «Ὀρθόδοξος Συναξαριστής»:
«Ὁ Ὅσιος Σισώης ἔλαμψε μέ τήν πνευματική του σύνεση, τήν ταπεινοφροσύνη, τή φιλαδελφία καί τό ἐνδιαφέρον του στό νά ἐπιστρέψει καί ἕνα μόνο ἁμαρτωλό. Μεταξύ τῶν ἀσκητῶν ἀναδείχτηκε ὀνομαστός καί μέγας, ἀθλητής τῆς πρώτης γραμμῆς, τύπος ἐγκράτειας, ἀλλά καί ψυχή ποῦ προσευχόταν γιά δικαίους καί ἀδίκους, πλούσιους καί φτωχούς, ἄρχοντες καί ἰδιῶτες, κληρικούς καί λαϊκούς καί γενικά γιά ὅλο τόν κόσμο. Στή γῆ ἦταν, ἀλλά ἡ ζωή τοῦ ἦταν οὐράνια. Ὑψωμένος πάνω ἀπό τή σάρκα, πού χαλιναγωγοῦσε τέλεια μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τή θεία κοινωνία τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μνήμη τοῦ μένει ὑπόδειγμα σ' ὅσους θέλουν τήν ἀσκητική ζωή, γιά νά εἶναι γνήσιοι καί πραγματικοί ἀσκητές, ὄχι μόνο μέ τήν ἀντοχή τοῦ σώματος, ἀλλά καί μέ τήν πνευματική ἀναγέννηση καί τή λάμψη τῆς ἀρετῆς.»
Καί νά ἦταν μόνον αὐτός;

Ο Δωρόθεος, Ἐπίσκοπος Τύρου, ὅταν ἐπανῆλθε ἀπό τήν ἐξορίαν, κατά τήν ὁποίαν εἶχε ἐργασθῆ ὡς σκλάβος στά ὀρυχεῖα τῆς ὀάσεως τῆς Σίουα, ἀνέφερε, ὅτι οἱ κάτοικοι ἦταν εἰδωλολάτρες καί λάτρευαν τόν ΄Ἀμμωνα καί τόν Ἀλέξανδρον , ὁ ὁποῖος ἦταν θαμμένος ἐκεῖ!
orthodoxigynaika.blogspot.com/