7 Απρ 2010

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Πράξ. Ἄπ. Ά΄, 1-8
Δέν ὑπάρχει γιά τόν ἄνθρωπο μεγαλύτερη χαρά καί ορτή πό το γεγονός της νδόξου Ἀναστάσεως του Κυρίου καί Θεού μας Ιησού Χριστού.
Φως και χαρά και ελπίδα γεμίζει τις ὑπάρξεις μας, διότι με την ένδοξη Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος, νίκησε τόν φοβερό ἐχθρό μας, τόν θάνατο, καί μᾶς χάρισε αἰώνια ζωή καί ἀφθαρσία.
Έχει λεχθεῖ ἀπο τους ἁγίους μας, και φυσικά εἴναι αλήθεια, ὄτι η χριστιανική μας πίστη, στηρίζεται ἐπανω σε ἕναν κενό τάφο, σέ ἕνα ἄδειο....μνημεῖο.
Και αὐτήν ἀκριβῶς τήν πραγματικότητα πιστοποιεῖ στόν «Κράτιστον Θεόφιλον» ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, γράφοντάς του τώρα, μετά τόν «πρῶτον λόγον», δήλ. τό Ἱερό του Εὐαγγέλιο, τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων.
Είναι καταπληκτικό τό Βιβλικό αυτο κείμενο, γιά αὐτό ἄς τό δοῦμε καί στή μετάφρασή του: «Στό πρῶτο μου βιβλίο, Θεόφιλε, διηγήθηκα ὅλα ὅσα ὁ Ἰησοῦς ἔκανε καί δίδαξε, ἀπό τήν ἀρχή ἕως τήν ἡμέρα πού ἀναλήφθηκε, ἀφοῦ πρῶτα ἔδωσε ἐντολές μέ τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στούς Ἀποστόλους πού εἶχε διαλέξει ὁ ἴδιος. Μετά τό θάνατό Του, παρουσιάστηκε σ’ αὐτούς ζωντανός, μέ πολλές ἀποδείξεις, καί γιά σαράντα ἡμέρες τούς ἐμφανιζόταν καί τούς μιλοῦσε σχετικά μέ τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐνόσω ἦταν μαζί τους καί ἔτρωγε, τούς παρήγγελλε: «Μήν ἀπομακρυνθεῖτε ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, ἀλλά νά περιμένετε ἀπό τόν Πατέρα τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως γιά τήν ὁποία σᾶς μίλησα. Ὅτι, δήλ., ἐνῶ ὁ Ἰωάννης βάφτιζε μέ νερό, ἐσεῖς θά βαπτισθεῖτε σέ λίγες μέρες μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα». Οἱ μαθητές, λοιπόν, συγκεντρώθηκαν μία μέρα, καί τόν ρώτησαν: «Κύριε, ἔφτασε ἄραγε ἡ ὥρα νά ἀποκαταστήσεις τή βασιλεία στόν Ἰσραήλ;» Κι αὐτός τούς ἀπάντησε: «Ἐσεῖς, δέν μπορεῖτε νά γνωρίζετε τόν ἀκριβῆ χρόνο. Αὐτόν τόν κρατάει ὁ Πατέρας στήν ἀποκλειστική του ἐξουσία. Θά λάβετε ὅμως δύναμη ὅταν θά ἔλθει τό Ἅγιο Πνεῦμα σέ ἐσᾶς, καί θά γίνετε μάρτυρες δικοί Μου, στήν Ἱερουσαλήμ, σέ ὅλη τήν Ἰουδαία καί στή Σαμάρεια καί ὡς τά πέρατα τῆς γής».
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὡς αὐτόπτες μάρτυρες, κήρυξαν στά πέρατα τῆς γνωστῆς τότε οἰκουμένης, τό μέγιστο αὐτό θαῦμα, χωρίς νά ὑπολογίζουν οὔτε κόπους, οὔτε κινδύνους, οὔτε ἀπειλές. Καί τελικῶς ὑπέγραψαν τό ζωντανό κήρυγμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας μέ τό ἴδιο τους τό αἷμα.
Και ὁπωσδήποτε, ἀδελφοί μου, τό κεντρικό μήνυμα της πίστεως μας, τό οὐσιαστικό μήνυμα του χριστιανικού μας κηρύγματος εἶναι ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, διά τοῦ Σταυρικοῦ Του θανάτου καί τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του, συνέτριψε τόν διάβολο, καταπάτησε τόν θάνατο καί χάρισε στούς πιστούς τή νίκη τῆς ζωῆς, τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Τούτο δέ εἴναι που δεν μπορει νά τό χωνέψει ὁ διάβολος, γι’ αὐτό καί τά ἄθλια καί ταλαίπωρα ὄργανά του λυσσοῦν ἔναντί του θαυμαστοῦ αὐτοῦ γεγονότος.
Το βλέπουμε τούτο καθε χρόνο, κυρίως αὐτές τις ευλογημένες ημερες. Βλέπουμε τί προσπάθειες γινονται, τόσο ἀπό τούς φανερούς, ὄσο και από τους ὕπουλους ἐχθρούς Του Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας, κυρίως μέσω τῶν Μ. Μ. Ε., ὥστε νά κλονιστεῖ ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων στήν Ἀνάσταση καί στήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, καί γενικώτερα νά κλονιστεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν ἀνθρώπων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία καί ἀποτελεῖ τό Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας.
Το ὄτι βεβαια ὅλες αὐτές οι προσπάθειες της πολεμικής, γυρίζουν ἐπανω στις ἀνόητες κεφαλες οσων ἀπεργάζονται τον διωγμό Τοῦ Χριστοῦ, τοῦτο ὅλοι τό βλέπουμε καί τό διαπιστώνουμε, καί δέν χρειάζεται νά ἐπιμείνουμε ἄλλο ἐπάνω στήν ἀλήθεια αὐτή. Εἶναι αὐτή ἡ πραγματικότητα δεδομένη. Ὁ Χριστός «ἐξῆλθε νικῶν, καί ἴνα νικήση».
Θα παραμείνουμε ὅμως σέ μια άλλη ἀλήθεια.
Στήν ἐντολή τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου «ἔσεσθε μοί μάρτυρες». Θά γίνετε δήλ. μάρτυρες τοῦ βίου καί τῆς διδασκαλίας Μου στήν Ἱερουσαλήμ, καί τήν Ἰουδαία, καί τήν Σαμάρεια καί ἕως τά ἄκρα τῆς γής.
Και οἱ Ἀπόστολοι, πράγματι, μετά την Πεντηκοστή ἔγιναν μάρτυρες του Κυρίου «ἕως ἐσχάτου της γης».
Αλλά αὐτό που ζήτησε ὀ Κύριος ἀπο τους Ἀποστόλους του, τό ζητᾶ ἀναλόγως τῶν δυνάμεών του, ἀπό κάθε συνειδητό Χριστιανό.
Ζητά δήλ. νά δίνουμε την ωραια και ἁγία ὁμολογία για τον Χριστό καί την Εκκλησία Του. Ὅπως οἱ Ἀποστολοι ἔγιναν παγκόσμιοι φωτεινοί δεῖκτες, ἔτσι και εμεῖς, ἀναλόγως την ιδιοσυγκρασία, την χάρη και την ἀρετή, πρέπει νά εἴμαστε τά φωτεινά ἀντίγραφα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ καί νά ἑλκύουμε τούς ἀνθρώπους στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Στό ἦθος καί στό δόγμα τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας. Ταυτοχρόνως δέ καί νά ἐλέγχουμε τίς διεστραμμένες, κακόδοξες καί οἰκουμενιστικές διδασκαλίες πού κυκλοφοροῦν ἀνάμεσά μας καί διεκδικοῦν περγαμηνές «ἀγάπης» καί «αὐθεντικότητας» μέ «νομοκανονική» μάλιστα κατοχύρωση (φρικτό δηλαδή καί νά τό σκέπτεται κανείς).
Να δώσει λοιπον, ἀδελφοί μου, ὀ Νικητής του θανάτου, νά νικήσουμε κι ἐμείς τήν δειλία, τούς παράλογους φόβους καί τίς «νοθευμένες ὑπακοές», ὥστε νά ὀρθοτομοῦμε καί νά κηρύττουμε λόγω καί ἔργω τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, πού κεφαλή τῆς ἔχει τόν Ἀναστάντα Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Αμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.