«Πῶς ἔγινα Ὀρθόδοξος» Ἀφήγηση τοῦ Καθηγητοῦ Tristram Engelhardt

Στό Συνέδριο πού διοργάνωσε στό Βουκουρέστι τό Κέντρο Περίθαλψης καί Φροντίδας συμμετεῖχε, ὅπως ἀναφέρθηκε καί στό κύριο θέμα τοῦ τεύχους αὐτοῦ, καί ὁ Καθηγητής Φιλοσοφίας καί Ἰατρικῆς Tristram Engelhardt. Ὁ κ. Engelhardt γεννήθηκε στό Τέξας τῶν ΗΠΑ ἀπό Ρωμαιοκαθολικούς γονεῖς, ἀλλά ὁ ἴδιος ἔγινε Ὀρθόδοξος σέ ὥριμη ἡλικία, λαμβάνοντας τό ὄνομα Herman (Γερμανός), ἀπό τόν ἅγιο Γερμανό τῆς Ἀλάσκας. Σπούδασε φιλοσοφία καί ἰατρική καί σήμερα εἶναι Καθηγητής τῶν δύο αὐτῶν ἐπιστημῶν σέ Πανεπιστημιακές Σχολές στό Χιοῦστον τοῦ Τέξας. Οἱ ἔρευνές του ἔχουν γίνει κυρίως στόν τομέα τῆς Βιοηθικῆς καί ἡ σημαντικότερη συμβολή του στήν Ὀρθόδοξη ἠθική εἶναι τό βιβλίο τοῦ «Τά θεμέλια της Χριστιανικῆς Βιοηθικῆς».Κατά τήν διάρκεια τῆς συζητήσεως στό Συνέδριο στό Βουκουρέστι, τοῦ τέθηκε καί ἡ ἐρώτηση, πώς ἔγινε...ὀρθόδοξος. Ἡ ἀπάντησή του δημοσιεύεται κατωτέρω ἀπομαγνητοφωνημένη ἀπό τήν ἀπευθείας μετάφραση πού ἔκανε ὁ κ. Ἀναστάσιος Φιλιππίδης.
Herman Τristram Engelhardt: Πώς ἔγινα Ὀρθόδοξος
Πως ἔγινα Ὀρθόδοξος; Ἡ ἀπάντηση εἶναι: Μόνο μέσω τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Μία φορά ἤμουνα στό Ἅγιον Ὅρος κι ἕνας Μοναχός μου λέει: «Κοίτα τριγύρω σου ὅλους αὐτούς τούς ἀνθρώπους. Ἡ μετάνοια ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἕνα θαῦμα ἀπό τόν Θεό».
Εἶχα πολύ εὐλαβεῖς Ρωμαιοκαθολικούς γονεῖς πού μέ ἔστειλαν σέ ἕνα πολύ καλό Ρωμαιοκαθολικό σχολεῖο, καί στήν Ἐ τάξη διάβαζα τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καί ἀντιλήφθηκα ὅτι τήν Ἐκκλησία τῶν πρώτων 5 αἰώνων δέν τήν εἶχα δή ποτέ. Καί ρώτησα μία μοναχή: «Γιατί ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία δέν εἶναι σάν τήν πρώϊμη Ἐκκλησία;», Ἡ ἀδελφή μέ κοίταξε σάν νά ἤμουνα τρελλός. Καί μία καί ἤμουνα Ἐ τάξη ἔμεινα ἥσυχος.
Τό Δημοτικό μου φαινόταν πολύ βαρετό, ἀλλά μου ἄρεζε ἡ λειτουργία. Καί ἤμουνα παπαδάκι καί μοῦ ἄρεσε πολύ, καί μία καί ἤμουνα τεμπέλης, ὅταν πήγαινα στό Ἱερό δέν πήγαινα σχολεῖο. Μοῦ ἄρεζε περισσότερο αὐτό, παπαδάκι στήν ἐκκλησία.
Στήν 8η τάξη, τό 1954, ὁ Ρωμαιοκαθολικός ἱερέας μου εἶπε ὅτι ἕνας Οὐνίτης ἐπίσκοπος θά ἐρχόταν ἀπό τήν Παλαιστίνη καί αὐτός θά τελοῦσε τή λειτουργία τοῦ Ἄγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Δέν τήν ἤξερα καί θά ἔπρεπε νά τήν διαβάσω γιά νά γίνω τό παπαδάκι στήν λειτουργία. Καί αὐτό ἔκανα. Ἀλλά δέν ἤξερα ὅτι θά ὑπάρχη κι ἕνας Ὄρθρος πρίν ἀπό αὐτό, ὅποτε ἐπί μιάμιση ὥρα δέν καταλάβαινα τί συμβαίνει. Καί μετά αὐτός ὁ ἡλικιωμένος Ἐπίσκοπος ἦρθε στό μέρος μου καί μοῦ εἶπε: «Ἔλα ἐδῶ, αὐτό εἶναι γιά σένα. Ὅλος ὁ ἀληθινός Χριστιανισμός θά ἐξαφανισθῆ στή διάρκεια τῆς ζωῆς σου ἀπό τή Δύση. Ὁ ἀληθινός Χριστιανισμός θά ἔρθη ἀπό τήν Ἀνατολή καί αὐτό θά εἶναι πολύ σημαντικό γιά σένα». Νόμιζα ὅτι εἶναι τρελλός. Τοῦ λέω: «Τί;» Καί μοῦ εἶπε: «Ὅλος ὁ Χριστιανισμός θά ἐξαλειφθῆ ἀπό τήν Δύση στήν διάρκεια τῆς ζωῆς σου. Ὁ ἀληθινός Χριστιανισμός θά ἔρθη ὡς φῶς ἀπό τήν Ἀνατολή». Ρώτησα τό πατέρα μου: «Τί λέει αὐτός; Εἶναι ἕνας τρελλός ἄνθρωπος ἀπό τήν Παλαιστίνη;». Καί συνέχισα νά ζῶ τήν ζωή μου.
Τό 1984 κάποιος μου τηλεφώνησε ἀπό τόν ἄνθρωπο πού εἶχε ἔρθει δεύτερος στίς τελευταῖες ἐκλογές γιά Πάπας τῆς Ρώμης. Ἐφόσον ἦταν ὑποψήφιος γιά Πάπας ἔπρεπε νά ξεκινήση νωρίς, ὅπως καί ὁ ὑποψήφιος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ. Καί μάζευε μία ὁμάδα διανοουμένων γιά νά τόν βοηθήσουν στήν προεκλογική του ἐκστρατεία καί μοῦ ζήτησε νά εἶμαι κι ἐγώ ἕνας ἀπό αὐτούς. Καί μοῦ εἴπανε νά πάω γιά ἔξι ἑβδομάδες στό Μιλάνο. Λέω δέν μπορῶ νά πάω γιά 6 ἑβδομάδες εἶμαι πολύ ἀπασχολημένος. Τότε ὅμως ἡ δεύτερη κόρη μου, ἡ ὁποία ἄν μπορῶ νά τό πῶ, εἶναι τρελλή μαζί μου, (ἡ πρώτη εἶναι 38 χρονῶν καί ἔχει 4 παιδιά), τά Χριστούγεννά μου λέει: «Μπορῶ νά ἔλθω ἐγώ μαζί σου στό Μιλάνο;». Καί πώς νά πῆ ἕνας πατέρας ὄχι στήν 14χρονη κόρη του, ὅποτε εἶπα: «Ἐντάξει». Αὐτός στό τηλέφωνό μου εἶπε ὅτι θά πληρώση αὐτός τά ἔξοδα. Καί ἔτσι ἀσχολήθηκα πολύ μέ τόν Μαρτίνι, αὐτόν τόν ὑποψήφιο. Καί κατάλαβα γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου ὅτι ὅλος αὐτός ὁ Χριστιανισμός στήν Δύση ἦταν μία δημιουργία τῶν Γερμανῶν καί λίγων Ἐλβετῶν, πού εἶχαν κάνει τήν Μεταρρύθμιση.
Τό 1988 προσκλήθηκα στό Ἰνστιτοῦτο Ἀνώτερων Σπουδῶν στό Βερολίνο καί ὅταν προσκλήθηκα νά μιλήσω ἐκεῖ αἰσθανόμουνα σάν πόρνη καί καταλάβαινα ὅτι αὐτό πού κάνω εἶναι λάθος. Καί προσευχόμουνα: «Θεέ μου, ἄν ὑπάρχη κάπου ἡ ἀληθινή θρησκεία, δεῖξε τήν μου κι ἐγώ θά μεταστραφῶ». Καί γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου ἔχω αὐτή τήν ἐμπειρία, ὑπῆρχε στό μυαλό μου ἕνας φόβος πού δέν τόν εἶχα αἰσθανθῆ ποτέ πρίν.
Μέσα σέ μία βδομάδα, βλέπαμε διάφορες διαφημήσεις γιά ρεσιτάλ χριστιανικῆς μουσικῆς, πηγαίναμε σ’ αὐτά. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀπό τόν Νότο πού ἦταν πολύ ζεστά καί φοβόμασταν νά μείνουμε Χριστούγεννα στό Βερολίνο, θά παγώσουμε. Καί λέγαμε πού νά πᾶμε γιά νά μήν παγώσουμε τώρα στίς διακοπές τῶν Χριστουγέννων καί κανόνισα νά δώσω διαλέξεις στό Πανεπιστήμιο τῆς Κωνσταντινούπολης, στό Πανεπιστήμιο τοῦ Μαρμαρά. Καί πήγαμε ἐκεῖ γιά Χριστούγεννα. Ὅποτε τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων ἡ γυναίκα μου εἶπε: Πού νά πᾶμε γιά λειτουργία. Καί εἶπα ἄς πᾶμε στήν ἑλληνική. Καί πήγαμε στό Φανάρι. Ἦταν ἡ πρώτη ὀρθόδοξη λειτουργία πού παρακολούθησα. Ἦταν ὁ Πατριάρχης Δημήτριος. Ἡ δεύτερη κόρη μου μέ ἄγγιξε καί μοῦ λέει: «Πατέρα αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή θρησκεία. Δέν εἶναι;». Καί τῆς εἶπα: «Φοβᾶμαι ὅτι ἔχεις δίκηο, διότι εἶναι πάρα πολύ φτωχή».
Καί πήγαμε πίσω στό Τέξας καί ἄρχισα νά ρωτάω ἄν μπορῆ ἕνας Τεξανός νά γίνη ὀρθόδοξος. Κάποιος ἐκεῖ πού ἦταν Βαπτιστής ἀπό τό Τέξας μου εἶπε: «Ἄν μπορῶ ἐγώ νά γίνω, μπορεῖς κι ἐσύ νά γίνης». Καί ἔτσι μέ τήν ὑπομονή τοῦ Θεοῦ ἔγινα πρῶτα ἐγώ καί μετά οἱ δύο κόρες μου. Καί στήν συνέχεια ἡ σύζυγός μου, ἡ ὁποία εἶναι Ἰρλανδή, οἱ ὁποῖοι εἶναι πολύ παθιασμένοι Βαπτιστές, καί ἔχει δύο ἱστορίες γιά τήν μεταστροφή της. Τήν μία ἦταν πού εἶπε: «Εὐλόγησε μέ, ἅγιε Πατρίκιε, ἐπιστρέφω στό σπίτι» καί τό ἄλλο πού ἔγραψε ἦταν: «Ἀπό τήν Ρώμη στό σπίτι».

Εὐχαριστῶ τόν Θεό!–

ΠΗΓΗ:ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ