" Ἡ Δύναμη τῆς συγνώμης.. "

Δύο ἀδέλφια πῆγαν μαζί στήν ἔρημο κι ἀσκήτευαν στήν ἴδια καλύβη. Ὁ διάβολος, φθονώντας τήν ἀγάπη τους, βάλθηκε νά τούς χωρίση.

'Ἕνα βράδυ ὁ νεώτερος πῆγε ν'ἀνάψη τό λυχνοστάτη, τόν ἀναποδογύρισε καί χύθηκε τό λάδι. Ὁ μεγαλύτερος θύμωσε καί...
τοῦ ἔδωσε ἕνα μπάτσο. Τότε ὁ πιό μικρός, χωρίς νά ταραχτεῖ, ἔσκυψε, τοῦ ἔβαλε μετάνοια καί εἶπε ταπεινά:

-Συγχώρησε τήν ἀπροσεξία μου, Ἀδελφέ. Τώρα ἀμέσως θά ἑτοιμάσω ἄλλο.
Τήν ἴδια νύχτα ἕνας εἰδωλολάτρης ἱερεύς, πού ἔτυχε νά βρίσκεται μέσα στό εἰδώλειο, ἄκουσε τά δαιμόνια νά κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους. 'Ἕνα ἀπ' αὐτά ὁμολόγησε ντροπιασμένο στόν ἀρχηγό του:

-Πηγαίνω καί κάνω ἄνω κάτω τους Μοναχούς. Μά τί φταίω, ὅταν κάποιος ἀπ'αὐτούς γυρίζει καί βάζει στόν ἄλλο μετάνοια καί μοῦ καταστρέφει ὅλη τή δουλειά;
Ἀκούγοντας αὐτά ὁ εἰδωλολάτρης, ἔγινε εὐθύς χριστιανός κι' ἀποτραβήχτηκε στήν ἔρημο. Σ' ὅλη του τή ζωή κράτησε στήν καρδιά τοῦ τήν ταπείνωση καί στό στόμα τοῦ εἶχε διαρκῶς πρόχειρο τό «συγχώρησον μέ».

Γεροντικό

ΠΗΓΗ:ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ