ΘΑ ΔΩΣΕΙΣ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ;

Ἐκτοπίζοντας τή Θεία Χάρη,καί ἀπωθώντας τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀπό τίς καρδιές μας,

ἀφενός μέν καταστρέφουμε τόν ἑαυτόν μας,καί ἀφετέρου γινόμαστε τό κακό παράδειγμα στόν πλησίον μας, στήν οἰκογένειά μας,τό κακό παράδειγμα στά παιδιά μας,καί σέ ὅλο τό κοινωνικό περιβάλλον.

Ἀλλά κάθε πάθος, ὡς ἐνεργουμένη ἁμαρτία, ἔχει πολύ πολύ κακές ἐπιπτώσεις,σέ ὅλους ἐκείνους πού εἶναι γύρω μας.

Εἴμαστε οἱ χαλαστάδες, εἴμαστε αὐτοί πού γκρεμίζουνε, καί ὄχι αὐτοί πού οἰκοδομοῦνε ψυχές.

Τά βλέπουμε σήμερα ὅλα σάν ἀστεία ὅτι ...

ἀφοροῦν τήν πνευματική ζωή,τήν ζωή μέ τόν Χριστό.

Γελᾶμε ἄν ἀκοῦμε τέτοια,ἀδιαφοροῦμε,γυρίζουμε τήν πλάτη μας.

Ἔχουμε ὑποχρέωση σάν μανάδες καί σάν γιαγιάδες,ἔχουμε ὑποχρέωση σάν πατεράδες καί σάν παπποῦδες νά οἰκοδομήσουμε τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας…

Εἴμαστε οἱ φωτοσβέστες, αὐτοί πού σβήνουμε τό λίγο φῶς πού πάει νά ἀνάψει μέσα στίς καρδιές τῶν παιδιῶν μας ἤ τοῦ οἱονδήποτε πλησίον.

Καί δέν εἴμαστε οἱ σωτήριοι φωτοδότες, αὐτοί δηλαδή πού θά μεταδώσουμε,τό φῶς τῆς ἐλπίδος καί τό φῶς τῆς πίστεως.

Ἔτσι ἄν εἴμαστε ἐμεῖς λίγο φωτισμένοι, λίγο, λίγο φωτισμένοι ἀπ’ τή χάρη τοῦ Θεοῦ,νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι αὐτό τό σωτήριο φῶς, θά μεταδώσουμε καί στά παιδιά μας.

Ἀπό τό πιάτο τῆς καρδιᾶς μας, ἡ καρδιά μᾶς ἔχει ἕνα πιάτο,δίνουμε καί στό διπλανό μας,

Ἄν εἶναι μουχλιασμένο αὐτό τό πνευματικό φαγητό, μούχλα θά μεταδώσουμε.

Ἄν εἶναι σκουληκιασμένο, σκουλήκια θά μεταδώσουμε.

Θά ΠΕΘΑΝΟΥΝ τά παιδιά μας!

Ἄν εἶναι πεντανόστιμο καί πώς τό λένε καί ποτισμένο, μέ τό ἁλατοπίπερο τῆς Θείας Χάριτος,

μέ τό Ἁλάτι τῆς Θείας Χάριτος,αὐτό πού ἔχει ἡ καρδιά μας, αὐτό καί προσφέρουμε.

Ὅ,τι ἔχουμε αὐτό δίδουμε.

Ἔχουμε ἀγάπη;

Ἀγάπη θά δώσουμε!

Ἔχουμε καλοσύνη;

Καλοσύνη θά προσφέρουμε!

Ἔχουμε συμπόνια;

Ἅμα ἔχουμε συμπόνια, μ’ αὐτήν θά παρηγορήσουμε.

Ἄν ὅμως ἔχουμε φθόνο μέσα μας, ζήλεια μίσος, μνησικακία, ἐγωισμό, περηφάνεια, κενοδοξία, σκληροκαρδία,πρῶτα πρῶτα θά δηλητηριάσουμε τόν ἑαυτόν μας, καί ὕστερα σκορπᾶμε τήν κακία καί τήν πονηριά μας στούς γύρω μας.

Ἀλλά πώς νά ἔχουμε ἀγάπη ἀφοῦ δέν θέλουμε τόν Χριστό στίς παγωμένες καρδίες μας;

Πῶς νά ἔχουμε καλοσύνη ἀφοῦ δέν θέλουμε οὔτε μέ τόν διπλανό μας νά μιλᾶμε;

Πῶς νά ἔχουμε συμπόνια ἀφοῦ δέν μᾶς καίγετε καρφί γιά τούς ἄλλους;

ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ,ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ,ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΕΓΩΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ.

Ἀναρτήθηκε ἀπό τό ΔΙ΄ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ