28 Νοε 2009

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
(Εφεσίους δ΄ 1-7)

Η προς Εφεσίους επιστολή, είναι και αυτή επιστολή της αιχμαλωσίας. Είναι δηλαδή επιστολή Θεόπνευστη, που ο κήρυκας της Οικουμένης την έγραψε κλεισμένος μέσα στην φυλακή της Ρώμης για την αγάπη και την δόξα του Κυρίου Ιησού.

Ως γνήσιος Απόστολος και αυθεντικός εργάτης του Ιερού Ευαγγελίου, αγωνιά ώστε οι πιστοί στους οποίους κήρυξε και μόρφωσε τον Χριστό, να μην επιτρέψουν ανάμεσά τους να υπάρξουν ταραχές και σχίσματα, αλλά «να σπουδάσουν, να τηρούν την ενότητα του Πνεύματος, εν τω συνδέσμω της ειρήνης» (Εφεσ. δ’, 3).

Τούτο είναι το πρώτιστο, η ενότητα του Πνεύματος. Και όλα τα χαρίσματα αυτόν τον κύριο σκοπό εξυπηρετούν, όταν βέβαια λειτουργούν σωστά και όχι «ανταγωνιστικά». Όταν λειτουργούν προς οικοδομήν του σώματος της Εκκλησίας και όχι εγωιστικά. Διότι πράγματι όλοι αποτελούμε, πρέπει να αποτελούμε, «ένα σώμα». Ένα «Πνεύμα» να ζωοποιεί και να συντηρεί το ηθικό αυτό σώμα. «Μια ελπίδα» να έχουμε όλοι όσοι έχουμε κληθεί από τον Θεό. Την ελπίδα της κατακτήσεως της Βασιλείας του, που δεν είναι άλλη από τη θριαμβεύουσα Εκκλησία του. Και φυσικά δεν μπορεί κανείς να αποτελέσει μέλος της θριαμβεύουσας Εκκλησίας στην άλλη ζωή, αν πρώτα δεν αποτελεί γνήσιο και συνειδητό μέλος της στρατευομένης Εκκλησίας μας σε αυτήν τη ζωή.

Εξάλλου Ένας και μοναδικός είναι ο Κύριος. Μια η Πίστις που μας ενώνει. Ένα το βάπτισμα που έχουμε λάβει. Ένας είναι ο Θεός και Πατήρ μας, που κυριαρχεί επάνω σε όλους τους πιστούς και του οποίου η δύναμις διαχύνεται δια μέσω των μελών της Εκκλησίας και ο οποίος κατοικεί μέσα σε όλους μας. Για αυτό λοιπόν, πρέπει να είμαστε όλοι ένα.

Και φυσικά όλα αυτά κατορθώνονται με την χάρη του Θεού πρωτίστως, αλλά και όταν οι πιστοί περιπατούμε «αξίως της κλήσεως». Κατά τρόπο δηλαδή άξιο της υψηλής κλήσεως, στην οποία προσκληθήκαμε από τον Θεό.

Οπωσδήποτε η ευλογημένη αυτή κατάσταση συνεπάγεται συνειδητό και έντονο πνευματικό αγώνα. Αγώνα και καλλιέργεια των αρετών της ταπεινοφροσύνης, της πραότητας, της μακροθυμίας και κυρίως με την δύναμη της αγάπης, ο ένας να ανέχεται τα ελαττώματα του άλλου.

Και ενώ έτσι πρέπει να έχουν τα πράγματα και έτσι να γίνεται, δυστυχώς όμως, επάνω στα πράγματα και μέσα στην πολύπλοκη καθημερινότητα που ζούμε, με πίκρα διαπιστώνουμε να συμβαίνει κάτι το διαφορετικό.


Βλέπουμε την ενότητα, που όταν επικρατεί, σκορπίζει τόσες ευλογίες, ορισμένες φορές να φυγαδεύεται, ίσως ανεπιστρεπτί, διότι ξεχνούμε την κλήση μας. Λησμονούμε ότι η ενότητα δεν έρχεται «ως δια μαγείας», αλλά απαιτεί τον παραμερισμό των παθών μας. Χρειάζεται το ξεκαθάρισμα των αγκαθιών και των κακιών μας και επιβάλλεται να θέσουμε ως βάση της συμπεριφοράς μας και γενικότερα της πολιτείας μας την αρετή της ταπεινοφροσύνης, η οποία θα κάνει την ψυχή μας υποχωρητική και κυρίως δεκτική της Θείας Χάριτος.

Αρκετές φορές απαιτούμε από τους «μεγάλους» των εθνών να δείξουν στην πράξη αυτό που εμείς οι ίδιοι αρνούμαστε να εφαρμόσουμε μέσα στην ίδια την οικογένειά μας ή στον περιορισμένο χώρο της εργασίας μας. Πόσο όμορφα όμως θα ήταν τα πράγματα εάν παραλλήλως με τις «υψηλές μας απαιτήσεις», «σκάβαμε» μέσα στη συνείδησή μας και αρχίζαμε να σφυρηλατήσουμε τον κακό εαυτό μας.

Να τονίσουμε τώρα ότι και σε αυτά τα θέματα της Εκκλησίας, κυρίως στο χώρο αυτό, χρειάζεται η αυτή διαγωγή που μας περιγράφει ο θείος Παύλος; Πράγματι, αν ρίξουμε μια σύντομη ματιά στις ενδοεκκλησιαστικές ταραχές και αγωνίες, αν μελετήσουμε κατόπιν τις αιτίες των δραματικών σχισμάτων και των δαιμονικών αιρέσεων, θα διαπιστώσουμε ότι όλα προκλήθηκαν διότι κάποιοι από υπέρμετρο εγωισμό δεν βάδισαν «αξίως της κλήσεως, ης εκλήθησαν» με αποτέλεσμα να συμπαρασύρουν μαζί και τους οπαδούς τους και έτσι να αποκοπούν από την ενότητα της Εκκλησίας και τον σύνδεσμο της ειρήνης, που εκφράζεται φυσικά ο σύνδεσμος αυτός κυρίως στην λειτουργική και λατρευτική μας ενότητα.

Αδελφοί μου· αποτελεί όντως μεγάλη αλήθεια η φράση ενός συγχρόνου Αγίου, ο οποίος ερμηνεύοντας το σημερινό αποστολικό μας ανάγνωσμα, μεταξύ των άλλων, τόνισε: «Η Εκκλησία δεν φοβάται την αμαρτία (το σφάλλειν ανθρώπινον). Η Εκκλησία φοβάται τις διαιρέσεις και τα σχίσματα, τα οποία βάση τους έχουν τον δαιμονικό εγωισμό».

Άλλωστε η χρυσή σάλπιγγα της Εκκλησίας μας, ο ιερός Χρυσόστομος, εσάλπισε σε ανάλογη ομιλία του: «Προσοχή, διότι το σχίσμα ούτε και αυτό το αίμα του μαρτυρίου δεν δύναται να το ξεπλύνει».

Είθε να δώσει ο Θείος Δωμήτωρ της Εκκλησίας μας να παραμένουμε ασάλευτοι στην ενότητα του Πνεύματος, εν τω συνδέσμω της ειρήνης, αλλά και όσοι βρίσκονται σε σχησματικές και αιρετικές καταστάσεις, σύντομα να επιστρέψουν στην μοναδική, στην στρατευομένη Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Αμήν.

'ΠΑΓΙΔΕΣ' ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ

ΠΗΓΗ:ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΝΕΑ
Τα πιόνια της πολιτικής και τα σκοτεινά αφεντικά τους στις στοές του σκότους και της ανομίας .

Ευθύς μετά την αλλαγή της κυβέρνησης εδόθη το σύνθημα από τους γνωστούς πλέον σε όλους μας κύκλους της ανομίας, εντός και εκτός Ελλάδος να ενισχυθούν οι επιθέσεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεδομένης και της φρέσκιας λαϊκής εντολής αλλά και των διαθέσεων του νέου σχήματος. Επιθέσεις οι οποίες είχαν ξεκινήσει δειλά- δειλά να εμφανίζονται και κατά το διάστημα της προηγούμενης κυβέρνησης. Η αθέτηση άλλωστε της υπόσχεσης περί αλλαγής της υπουργικής απόφασης, που αφορούσε την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες από τον τ. πρωθυπουργό, το σύμφωνο συμβίωσης δήθεν για την εξυπηρέτηση των ετερόφυλων και η υποβάθμιση του μαθήματος των θρησκευτικών αποτελούσαν σαφές δείγμα της συντονισμένης και μεθοδευμένης από τεκτονικά κέντρα πολεμικής σε βάρος της αγίας Ορθοδοξίας.


Μίας πολεμικής που έχει ως βάση τα νέα δεδομένα που επιβάλλουν άμεσα η έμμεσα η Συνθήκη της Λισσαβόνας η διαφορετικά ευρωπαϊκό σύνταγμα αλλά και το νέο πλαίσιο των θεσμών, όπως λ.χ. το ευρωπαϊκό δικαστήριο, το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κ. α. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι με τα νέα αυτά δεδομένα επιδιώκεται το συντομότερο δυνατό, μία απεξάρτηση των χριστιανικών κυρίως κοινωνιών από καθετί που θυμίζει τον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό, καθώς και από το ηθικό περιεχόμενο που απορρέει από τη σχέση Θεού και ανθρώπου. Εκ του πονηρού και δια της πλαγίας οδού λοιπόν προτάσσονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και προπαντός αυτά των μειονοτήτων. Μειονότητες κυρίως θρησκευτικές που έντεχνα δημιούργησαν και καλλιέργησαν συγκεκριμένες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών που ακολούθησαν για να φθάσουν σε πολιτισμικές και πολυσυλλεκτικές άμορφες κοινωνίες και ελεγχόμενων μαζών...

Ως εκ τούτου η διάρρηξη της ευεργετικής από πάσης απόψεως σχέσης συναλληλίας Εκκλησίας και Πολιτείας και η χαλάρωση με κάθε τρόπο της πίστης, νοούμενης πάντα ως εμπιστοσύνης του ανθρώπου στο Θεό αποτελεί διαρκή στόχο. Η υλοποίηση δε αυτού του στόχου από τα κέντρα αυτά της ανομίας επιτυνχάνεται από συγκεκριμένα πολιτικά πιόνια. Ως τέτοια νοούνται άνθρωποι φιλόδοξοι, εραστές κοσμικής εξουσίας, εξαρτημένοι, όπως οι τοξικομανείς από τα ναρκωτικά, από τα δαιμονικά φώτα ηγετικών ψευδαισθήσεων, θιασώτες του εύκολου χρήματος και της αδικίας, ασεβείς σε ιδεώδη και αξίες…αληθινοί προβατόσχημοι λύκοι βαρείς!

Μέσα λοιπόν στο πλαίσιο αυτό τα συγκεκριμένα πολιτικά πιόνια της σειράς, ευτελή και ανόητα ανθρωπάρια ανεξαρτήτως κομματικής αποχρώσεως και κοινωνικής θέσης ενεργοποιούνται προκειμένου να ευαρεστήσουν τα αφεντικά του σκότους και να προωθηθούν, ως κοινά και ασήμαντα πιόνια που είναι, στην κοινωνική σκακιέρα των Βρυξελών ευαρεστώντας το Σατάν. Δεν έχει σημασία αν φέρουν την ετικέτα του πρωθυπουργού, η του υπουργού, η του βουλευτή, η του δικαστή, η του επίδοξου πολιτευτή, η ακόμη και του μεγαλόσχημου και μεστό κοσμικών φρονημάτων ρασοφόρου. Σημασία έχει πως έχουν επιστρατευθεί στην προσπάθεια υλοποίησης μίας κοινωνίας παρόμοιας μ’ αυτή των Σοδόμων και της Γομμόρας. Μίας κοινωνίας που σημαία της θα έχει την ανηθικότητα και το συνεχές σκάνδαλο της αποστασίας από την ουράνια Πολιτεία. Μίας κοινωνίας που θα αποπνέει τη σαπίλα του ψόφιου ζώου και τη δυσωδία των λυμάτων -ακαθαρσιών του υπονόμου. Μίας πολυσυλλεκτικής η πολιτισμικής, όπως την ονομάζουν κοινωνίας, που χαρακτηριστικό στοιχείο θα έχει το ότι στο κέντρο της θα χορεύουν ανεξέλεγκτα τα ταγκαλάκια και ο Σατάν κατά τη ρήση Αγιορείτη γέροντα.

Είναι λοιπόν λογικό επακόλουθο τα ευτελή και δύστυχα αυτά πιόνια να εγείρουν κατά καιρούς είτε εμμέσως με άτυπες συμφωνίες παρασκηνίου είτε άμεσα, θέματα, όπως η αφαίρεση των θρησκευτικών συμβόλων και δη του Σταυρού, από σχολεία, να προβάλουν αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου από τα ελεγχόμενα μέσα προβολής που διαθέτουν, (βλ. πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αφαίρεση του σταυρού στην Ιταλία) και να παρουσιάζουν ως δήθεν προοδευτικές τις χώρες που και δια νόμου αποστασιοποιούνται από τον τριαδικό Θεό (βλ. Γαλλία, Ολλανδία, Μ. Βρετανία). Και δεν εγείρουν θέματα για να ανοίξουν, όπως θα πίστευε κανείς, διάλογο αλλά για να αξιώσουν και δικτατορικά να επιβάλλουν τις θέσεις και απόψεις τους. Αξιώνουν αφού προηγουμένως εργάστηκαν μεθοδικά για να αλλοιώσουν με πακτωλό χρημάτων και να παγιδεύσουν συνειδήσεις ώστε εύκολα να διαρρηγνύουν ηθικά φράγματα (βλ. επιχορηγήσεις, ενισχύσεις, επιδοτήσεις και δωρεές). Αξιώνουν επιπλέον με μία πλειάδα μέσων διαφθοράς που εκπορεύονται και συντηρούνται από τις υπόγειες διαδρομές της συναλλαγής των κοσμικών εξουσιών. Επιβάλλουν επίσης με την προώθηση αναξίων και ανικάνων… σε άθεους κομματικούς μηχανισμούς εξυπηρέτησης των μύχιων σχεδίων και μεθοδεύσεων.

Το δυστύχημα είναι, πως οι μεθοδεύσεις αυτές των κύκλων της ανομίας παρατηρούνται σε καιρούς που η αγιότητα και η εν Χριστώ ζωή παρουσιάζουν εμφανώς χαλάρωση και τελούν υπό καθεστώς σύγχυσης. Σε καιρούς που ανοίγονται ολοένα και περισσότερες πύλες στο μιαρό Βελζεβούλ ακόμη και από την έχουσα τα σκήπτρα εκκλησιαστική διοίκηση, απαρτιζόμενη από λαϊκούς και ρασοφόρους μικρούς η μεγάλους. Έναντι των δολιοφθορών κατά της Ορθοδοξίας είτε αυτές προκαλούνται εκ των έσω η εκ των έξω η ηγεσία μας είθισται να υψώνει τα χέρια και παραδίδεται... Ως παράδοση εκλαμβάνεται η ένοχη ανοχή και η ουδετερότητα που επιλέγεται με σαφέστατη την προοπτική διατηρήσεως κεκτημένων... Ως παράδοση και συνενοχή νοείται η πλήρης αδιαφορία για τα κοινωνικά δρώμενα και ο εγκλεισμός στο καβούκι μίας ψευτο -διακονίας που διαφημίζεται συνεχώς προς εξυπηρέτηση ενός φαρισαϊκού τύπου εγωιστικού προφίλ και τέρψης. Ως παράδοση, τέλος, αντιλαμβάνεται από τον κοινό νου η άγνοια της δυναμικής που κρύβει ο θησαυρός της πίστης από τους επικεφαλής της Εκκλησίας μας ρασοφόρους και λαϊκούς και η εμμονή σε μία ανούσια τυπολατρία...

Γόρδιος Δεσμός

Αυτές οι παράλογες σκανδαλώδεις και δημαγωγικές συμπεριφορές δημιούργησαν ένα ισχυρό γόρδιο δεσμό τον οποίο καλείται να κόψει η Εκκλησία με την άμεση στροφή όλων στη λησμονημένη και παρεξηγημένη αγιότητα και στην ανιδιοτελή και ειλικρινή προσέγγιση του πλησίον μας, ο οποίος ως γνωστό είναι πάντα το μέσο της σωτηρίας. Η στροφή προς το λαό κατά το παράδειγμα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού θα ανατρέψει την νοσηρή κατάσταση και θα συμβάλει με την ουσιαστική βοήθεια του τριαδικού Θεού στην επανίδρυση της κοινωνίας, έτσι ώστε επίκεντρο της ζωής των Χριστιανών να καταστεί και πάλι η θυσία και η σωτηρία.

Το ξίφος του Μ. Αλεξάνδρου ήδη είναι έτοιμο να κόψει αυτό το γόρδιο δεσμό. Αναμένεται, όμως, αυτός που εκ των άνω θα κληθεί να το σηκώσει και με ορμή να τον κόψει και να αλλάξουμε ρότα και να αλλάξει η Σοδομική εικόνα που έντεχνα καλλιεργείται... και επιδιώκεται! Γένοιτο
Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

27 Νοε 2009

Ο Γέροντας Παΐσιος......

ΠΗΓΗ:ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

Ο Λαζόπουλος ξαναχτυπά! Aμφισβητεί την Ελληνικότητα της Β. Ηπείρου και Κωνσταντινούπολης!

ΠHΓΗ:ΗeLLeNiCReVeNgE
Ξαναχτύπησε ο εθνικός γελωτοποιός μας χθες ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ αμφισβήτησε την Ελληνικότητα της Β. Ηπείρου και της Κωνσταντινούπολης αφήνοντας επίσης να εννοηθεί πως η Ελλάδα προκαλεί πρόβλημα στα σύνορα άλλων χωρών.

Φυσικά και δεν έμεινε εκεί καθώς υπήρξε για ακόμα μια φορά θερμός υποστηριχτής των «παιδιών με τις κουκούλες». Κατηγόρησε για αυθαιρεσία την αστυνομία που συνέλαβε την 22χρονη φερόμενη ως μέλος των Πυρήνων Φωτιάς και συνέκρινε το περιστατικό με την υπόθεση Χριστοφοράκου. Ο λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Άλλο η υπόθεση Siemens και Χριστοφοράκου, άλλο η εγχώρια τρομοκρατία. Βέβαια και στο παρελθόν έχει διαπρέψει δια των απόψεών του ο κ. Λαζόπουλος, ο οποίος μάλιστα προ μερικών εβδομάδων δήλωσε πως η «ακροδεξιά» (εννοώντας πάντα τον πατριωτισμό) είναι η μάστιγα της κοινωνίας και αγωνίζεται για την εξάλειψή της από τη ζωή μας….

Κ. Λαζόπουλε αποφασίστε, σάτιρα κάνετε ή μαύρη προπαγάνδα; Δεν έχουμε καμιά όρεξη να ασχοληθούμε με το άτομό σας αλλά όπως βλέπετε το star system σας έχει εκλέξει ως mainstream φυσιογνωμία και ρυθμιστή της κοινής γνώμης. Οπότε από αυτό το μικρό μέσο που διαθέτουμε δεν θα αφήσουμε ποτέ τη λάσπη σας αναπάντητη.

ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ ΙA΄

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί ΚονίτσηςΟι Μ.τ.Ι. , όπως και ολόκληρος ο Προτεσταντικός κόσμος , κηρύττουν ότι στηρίζονται μόνο στην Αγία Γραφή. Το ότι αυτό αποτελεί έναν μεγάλο μύθο και μία παγίδα της εταιρείας με την οποίο συλλαμβάνει στα δίχτυα της τους αδαείς, τούτο το βλέπει κανείς πολύ καθαρά στην όλη πορεία της «Σκοπιάς».

Μόνο στην Αγία Γραφή δεν στηρίζεται η εταιρεία. Γι’ αυτό , παρά τα όσα υποστηρίζουν οι ταγοί του συστήματος, βασικά δεν μπορεί να γίνεται λόγος περί θρησκείας , αλλά περί ενός συστήματος που εδρεύει στη Αμερική.

Την πραγματικότητα αυτή αποκαλύπτουν και υποστηρίζουν και πρώην σημαίνοντα στελέχη της εταιρείας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αλλά το επικίνδυνο στην όλη υπόθεση είναι πως τα «δόγματα» και οι θεωρίες της Σκοπιάς, έχουν και τραγικά αποτελέσματα και σ’ αυτό τον κοινωνικό ιστό , και μάλιστα στα ευαίσθητα θέματα της υγείας .

Το ότι έχουν φτάσει στο σημείο να απορρίπτουν την μετάγγιση αίματος σε ανθρώπους που κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους, στηριζόμενοι δήθεν στην Αγία Γραφή , τούτο όντως αποτελεί το έσχατο κατάντημα και συνάμα την πλέον φανερή απόδειξη ότι οι οπαδοί της Αμερικανικής αυτής πολυεθνικής εταιρείας , έχουν χάσει κάθε επαφή , όχι απλώς με τον λόγο του Θεού και τον ίδιο το Θεό , αλλά και με την στοιχειώδη λογική.

Κάτι δε που αγνοούν οι σημερινοί οπαδοί της Σκοπιάς, είναι ότι παλαιότερα , η εταιρεία επέτρεπε στα μέλη της την μετάγγιση αίματος , χωρίς να τίθεται καν ζήτημα . Αυτό συνέβαινε μέχρι το 1951. Το έτος αυτό πρωτοέθεσε το θέμα του αίματος. Έως και το 1958 δεν απέκοπτε από τις τάξεις της όσους οπαδούς της έκαναν μετάγγιση , όταν κινδυνευόντας χρειάζονταν αίμα. Από το 1961 και έπειτα, άρχισε να αποκόπτει (ουσιαστικά να απελευθερώνει) , όσους οπαδούς της υποβάλλονταν σε μετάγγιση . Και φυσικά η παράλογη και εγκληματική τακτική , ισχύει μέχρι και σήμερα .

Δεν θα λησμονήσουμε ποτέ την αγωνία ενός μάρτυρα της Σκοπιάς , ο οποίος σε στιγμή κρίσεως ειλικρινείας , ομολόγησε: «Αλλοίμονό μας, πώς μπλέξαμε σε αυτή την υπόθεση του αίματος ; Μακάρι ποτέ να μη χρειαστεί τόσο εγώ, όσο κυρίως δικοί μου άνθρωποι να φθάσουν στην ανάγκη να δεχτούν αίμα...
».

Και στην ερώτηση που του υποβλήθηκε , αν παρ’ ελπίδα , συμβεί τέτοιο γεγονός, τότε τί θα πράξει;

Μέσα σε αφόρητη πίεση , η απάντηση ήρθε ως «από μηχανής θεός», για να αυτοεξευτελιστεί .

«Μακάρι τότε, ο ίδιος ο εισαγγελέας να επιβάλλει την μετάγγιση του αίματος , διότι εγώ δεν τολμώ...».

Ταλαίπωροι άνθρωποι! Βασανισμένες υπάρξεις που ζείτε βίο αβίωτο μέσα στα σπλάχνα της πολυεθνικής και δεν τολμάτε ούτε να αναπνεύσετε ούτε λίγο αέρα ελευθερίας!

Και μόνο η απάντηση αυτή , φίλοι μου , που κρύβει μέσα της τόση αγωνία και που έχει να κάνει με τη ζωή των ανθρώπων , φανερώνει ξεκάθαρα το ψυχικό δράμα όσων απλοϊκών ανθρώπων έχουν μπλέξει στα γρανάζια της Αμερικανικής εταιρείας , πιστεύοντας ότι ενεργούν το θέλημα του Θεού.

Αν ρωτήσει τώρα κανείς. Μα γιατί αυτή η αλλοπρόσαλλη τακτική στο βασικότατο και ευαίσθητο αυτό θέμα που έχει να κάνει με την υγεία , και γιατί ενώ μέχρι το 1951 δεν έθεταν θέμα, τώρα απειλούν με αποκοπή όσους τολμήσουν να σώσουν τη ζωή τους;

Η απάντηση φίλοι μου είναι το λιγότερο τραγική μέσα στην απλότητά της.

Ο Δάντης στο έργο του «Θεία Κωμωδία» , μεταξύ των άλλων που γράφει , επάνω από την πύλη της κολάσεως , έχει θέσει μια επιγραφή η οποία αναφέρει τα εξής: «Όσοι διαβείτε αυτή την πύλη , ξεχάστε κάθε ελπίδα».

Κατ’ επέκταση , και μέσα στο πλαίσιο των όσων αναφέρουμε , μπορούμε να προσαρμόσουμε την φράση αυτή και να πούμε , όσοι πέρασαν την πύλη της εταιρείας, αναγκάζονται να απορρίψουν και να διαγράψουν κάθε λογική σκέψη, και την στοιχειώδη ακόμα από τη συνείδησή τους , για να αποδείξουν ότι είναι πλέον «τέκνα της υπακοής» του Μπρούκλιν και γνήσιοι απόγονοι του Ρώσσελ και των διαδόχων του.

Μη ψάχνετε φίλοι μου , δεν υπάρχει λογική στο χώρο αυτό .

Βασικότατο και κυρίαρχο δόγμα είναι το «Πετάει ο γάιδαρος; Μάλιστα πετάει!»,κατά το δη λεγόμενον. Και για να εκφραστούμε με την αμερικανική νοοτροπία , και στην περίπτωση αυτή ισχύει από τα πλέον «δογματικά» έως και τα πλέον πρακτικά θέματα το : Yes boss.

Θα κλείσουμε το άρθρο αυτό με τα χωρία που ως προπέτασμα καπνού χρησιμοποιούν για να αυτογελοιοποιηθούν για ακόμα μία φορά οι υπεύθυνοι της εταιρείας .

«Να μη φάτε κρέας με αίμα (διότι) στο αίμα εδράζεται η ζωή. Εκείνος που χύνει αίμα ανθρώπου , αντ’ αυτού θα χυθεί το δικό του αίμα». (Γεν. θ΄4,6) Και «Να απέχετε ... από το αίμα»( Πραξ.Απ. ιε΄ 29).

Αυτά τα δύο χωρία χρησιμοποιεί η εταιρεία Σκοπιά για να πείσει τους οπαδούς της ότι σε περίπτωση ανάγκης , θα πρέπει να προτιμήσουν τον θάνατο , παρά να δεχτούν την μετάγγιση του αίματος!

Όμως, α) τα παραπάνω χωρία αναφέρονται στην βρώση του αίματος και όχι στην μετάγγιση . Η αφαίρεση του αίματος του ανθρώπου , την οποία αναφέρει το χωρίο της Γεννέσεως , αφορά τον φόνο, έχει δηλαδή ως αποτέλεσμα το θάνατο, γι’ αυτό και τιμωρείται. Η μετάγγιση όμως του αίματος γίνεται αφ’ ενός με τη θέληση του δότη και αφ’ ετέρου για τη διατήρηση ακριβώς της ζωής.

β) Η μετάγγιση του αίματος με την αναζωογόνηση που προσφέρει , ανακαλεί στη μνήμη μας τη συχνή μετάληψη του αίματος του Χριστού , που τη συνιστά ο Ίδιος( Ιωαν.στ΄ 53-56).

Αυτοί ακριβώς είναι οι λόγοι που οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά και ο κάθε λογικός άνθρωπος γενικώς , όχι μόνο δέχονται την μετάγγιση όταν αυτή χρειαστεί , αλλά και με χαρά προσφέρουμε από το αίμα μας στην αιμοδοσία.

Στηριζόμενη η Ορθόδοξη Εκκλησία μας στο συγκλονιστικό παράδειγμα του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού, ο οποίος πρόσφερε το αίμα Του για την δική μας σωτηρία, για τούτο και η Ελλαδική Εκκλησία έχει καταρτήσει πάνω από 50 μονάδες αίματος όπου προσφέρει το πολύτιμο αυτό αγαθό της ζωής, όταν και όπου το καλεί η ανάγκη.

Εννοείται ότι ο κάθε συνειδητός Χριστιανός, όταν υπάρχουν βέβαια οι προϋποθέσεις, θα πρέπει να αποδεικνύει το πιστεύω του όχι απλά στα λόγια, αλλά να επιβεβαιώνει την πίστη του στο Θεό και την αγάπη του στους ανθρώπους, με το «ίδιο του το αίμα».

(Αυτά για σήμερα και Θεού θέλοντος θα συνεχίσουμε).

ΠΟΝΤΟΣ= ΕΛΛΑΔΑ

90 XΡΟΝΙΑ

Από την Γενοκτονία

του ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ Ελληνισμού

(1919-2009)

21 Νοε 2009

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης

Εφεσ. β΄ 14-22



Μια σπουδαία αλήθεια τονίζει ο Απόστολος στο ανάγνωσμα της Κυριακής. Αλήθεια που ικανοποιεί και συγκινεί τον κάθε συνειδητό πιστό Χριστιανό.

Αδελφοί, τονίζει, ο Χριστός είναι αυτός ο οποίος με την θυσία Του και το τίμιον αίμα Του έφερε την ειρήνη σε εμάς τους ανθρώπους.

Ο Χριστός είναι ο δημιουργός της ειρήνης. Και ενώ οι άνθρωποι χωρίζονταν μεταξύ τους σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, τώρα Αυτός ένωσε σε ένα σώμα τους Ιουδαίους και τους Ειδωλολάτρες. Γκρέμισε τον τοίχο της εχθρότητας, κατέλυσε τον φραγμό της αντιπάθειας, αφού με την απολυτρωτική του θυσία κατήργησε τον ιουδαϊκό Νόμο με τις άπειρες τυπικές του διατάξεις και εντολές.

Τώρα πλέον δεν υπάρχει ο Νόμος και ο διχασμός, αλλά η συμφιλίωση δια του σταυρικού θανάτου. Έτσι με τον τρόπο αυτό ο Χριστός προσήγγισε τους δύο λαούς προς τον Πατέρα Του διά του Αγίου Πνεύματος. Ώστε λοιπόν τώρα «δεν είμαστε ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι στην Βασιλεία του Θεού, αλλά συμπολίτες των αγίων που ευαρέστησαν σε Εκείνον και οικιακοί Του» (Εφεσ. β΄ 19).

Και συνεχίζει το Πνεύμα το Άγιον διά του Αποστόλου: Έχετε κτισθεί ως άλλοι ζωντανοί λίθοι επάνω στο θεμέλιο των Αποστόλων και των Προφητών, ενώ ακρογωνιαίος λίθος, αγκωνάρι που βαστάζει όλη την πνευματική οικοδομή, είναι ο Κύριος Ιησούς. Επάνω σε Αυτόν στηρίζεται και δια μέσου Αυτού η όλη οικοδομή της Εκκλησίας υψώνεται, ώστε να γίνει ναός άγιος, όπως τον θέλει ο Κύριος.

Και καταλήγει ως εξής το αποστολικό ανάγνωσμα: Διά της ενώσεώς σας, λοιπόν, με τον Κύριο, οικοδομείσθε και σεις μαζί με τους άλλους πιστούς για να γίνετε ναός άγιος και κατοικητήριο, στο οποίο θα κατοικεί ο Θεός Πατέρας με το Άγιον Πνεύμα (Εφεσ. β΄ 20 – 22).

Αυτά τα σπουδαία και καταπληκτικά σε θεολογικά νοήματα μας κηρύττει ο λόγος του Θεού αδελφοί μου.

Εμείς θα σταθούμε σε μία μόνο λέξη. Στη λέξη «Ακρογωνιαίος».

Αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος του όλου οικοδομήματος δεν είναι άλλος από...

τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτός είναι η κεφαλή και ο αρχηγός της Εκκλησίας μας.

Βεβαίως η Εκκλησία περιέχει και το ανθρώπινο στοιχείο, αφού αποτελείται και από ανθρώπους (και δε θα μπορούσε βεβαίως να συμβαίνει και διαφορετικά). Κάποιες μάλιστα φορές από ανθρώπους με μεγάλες και αρκετές αδυναμίες. Η Κεφαλή όμως του Σώματος της Εκκλησίας, ο Ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματός της, είναι αυτός ο Ιησούς Χριστός.

Γι’ αυτό και παρά τους πρόσκαιρους κλυδωνισμούς, τους οποίους κατά καιρούς υφίσταται, παρά την μανία και σατανικότητα των εχθρών της, η Εκκλησία, έμεινε, μένει και φυσικά θα παραμένει αήττητη και ένδοξη έως το τέλος της παγκόσμιας ιστορίας.

Η ίδια η ιστορική πραγματικότητα, αν θέλουμε βέβαια να βλέπουμε και να μελετούμε την ιστορία και την εξέλιξη των εθνών στη σωστή τους διάσταση, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Και το συγκλονιστικό στο σημείο αυτό είναι οι ομολογίες στρατευμένων αθέων, απίστων και αντιχρίστων, οι οποίοι αναγκάζονται στο τέλος, είτε εν μετανοία, είτε εν συντριβή, να ομολογήσουν το «νενίκηκας με Ναζωραίε».

Και αφού έτσι έχουν, θέλοντας και μη τα πράγματα αδελφοί μου, γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε το θάρρος μας και την πίστη μας. Δεν πρέπει ποτέ να μεμψιμοιρούμε αν βλέπουμε κάποιες φορές να θριαμβεύει το κακό και η αποστασία.

Όχι. Τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Χριστός, ο οποίος «εξήλθεν νικών και ίνα νικήσει».

Εκείνο όμως που χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να κάνουμε, είναι το να γίνει ο καθένας από εμάς άξιος να οικοδομηθεί επάνω στον Χριστό. Και για να γίνει τούτο, είναι φυσικά ανάγκη να καλλιεργήσουμε και να κατεργαστούμε τον εαυτό μας, ώστε ως ζωντανός λίθος ο καθένας να ομοιάζει κατά το δυνατόν προς τον ακρογωνιαίο, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Οπωσδήποτε η καλλιέργεια αυτή και η λείανση του χαρακτήρα μας, επόμενο είναι να χρειάζεται υπομονή και επιμονή στον ευλογημένο αγώνα. Στον αγώνα της πίστεως και της αρετής. Στην απόλυτη εφαρμογή των θείων εντολών, στην προσευχή, στην μυστηριακή ζωή και γενικώς σε όλη την ευλογημένη ζωή που μας προσφέρει η Εκκλησία μας και που την ονομάζουμε Ορθόδοξη πνευματικότητα.

Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις αφ’ ενός ο άνθρωπος οικοδομείται και εξαγιάζεται και αφ’ ετέρου το σύνολο των πιστών ενώνονται χάρις στον ζωοδότη Χριστό και μεταμορφώνονται.

Γίνονται όλοι μία κοινωνία αγάπης, μία «κοινωνία αγίων», ένας πνευματικός οίκος, ένα Σώμα.

Σ’ αυτή λοιπόν την Εκκλησία, στο Σώμα του Χριστού, στην αγία μας Ορθοδοξία μας αξιώνει η Χάρις του Θεού να ανήκουμε. Μεγάλη και αφάνταστη η τιμή, αλλά και επιτακτικό το καθήκον ώστε μέρα με την ημέρα να αποκτούμε τις αρετές και τα γνωρίσματα του Κυρίου, του Ακρογωνιαίου, για να επικοιδομούμαστε επάνω σε Εκείνον, ως λίθοι ζωντανοί και να γίνεται η Εκκλησία Του «Ναός άγιος εν Κυρίω»!

Αμήν.

ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ....

ΠΗΓΗ:ΔΙΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Νηστεία είναι η πλήρης η μερική εγκράτεια από το καλό και άφθονο φαγητό και ιδιαίτερα από τροφές που προέρχεται από ζώα.


Η νηστεία είναι μία σωματική θυσία, η οποία ενδείκνυται να είναι ενωμένη με την ελεημοσύνη και με τα δώρα που προσκομίζονται στο Άγιο Βήμα.

Η νηστεία μαζί με την ελεημοσύνη, τα προσφερόμενα στην Εκκλησία δώρα (άρτος, οίνος κ.λ.π.) με τις προσκυνήσεις και μετάνοιες των πιστών, όλα μαζί αποτελούν την ...
οφειλομένη σωματική προσκύνηση, σαν μία θυσία στον Κύριο.

Η νηστεία καθιερώθηκε για να ταπεινώνει την ψυχή.
Η νηστεία είναι εγκράτεια απ' όλες τις τροφές ή σε περίπτωση ασθενείας, από μερικές.
Παρομοίως, εγκράτεια από ποτά, απ' όλες....

τις κοσμικές ασωτίες, απ' όλες τις κακές ορέξεις.
Όλα αυτά ονομάζονται νηστεία.

Η νηστεία ονομάζεται από τους Πατέρας πτέρυγα της προσευχής, η οποία μαζί με την ελεημοσύνη ανεβάζει τον άνθρωπο μέχρι του θρόνου του Θεού.

Η νηστεία βοηθάει τον άνθρωπο να κάνει προσευχή με περισσότερη ευκολία, συμφιλιώνει τον άνθρωπο με τον Θεό και βοηθάει πολύ στην κάθαρση της ψυχής, φονεύοντας τις σωματικές ορέξεις και διευκολύνοντας την απόκτηση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος.

Αναλόγως της σκληρότητας της, η νηστεία μπορεί να διαιρεθεί σε πολλά είδη:
-Nηστεία μιας ημέρας
-Nηστεία από ηδονικές τροφές
-Nηστεία «βασιλική» δηλ. από τις καθημερινές τροφές με εγκράτεια την ημέρα, και όχι μέχρι χορτασμού.


ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΝΗΣΤΕΨΟΥΜΕ.
Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ
ΑΣ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΙΕΖΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ.

ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ κ.ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ....

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΡΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:ΑΝΤΙΠΑΡΑΚΜΗ

Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε στους φίλους της Αντιπαρακμής ότι καταδικάστηκε και στο εφετείο ο μουσουλμάνος κάτοικος του Μ.Δέροιου ο οποίος είχε προκαλέσει κάταγμα στο χέρι της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου στα πλαίσια της προσπάθειας εκφοβισμού της πριν από δύο χρόνια περίπου.

Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για όλες τις κατηγορίες και τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών και 20 ημερών, με τριετή αναστολή. Συνεπώς αναγνωρίστηκε τελεσίδικα η προσπάθεια εκφοβισμού της.

Στο δικαστήριο παραβρέθηκαν δεκάδες άτομα, κάθε ηλικίας και επαγγέλματος με κοινό τους χαρακτηριστικό το ότι δεν ήθελαν να επαναληφθεί ότι συνέβει στο προηγούμενο δικαστήριο (το οποίο αναβλήθηκε) δηλ η παρουσία εκατοντάδων μουσουλμάνων που προσπαθούσαν να επηρεάσουν την έκβαση του δικαστηρίου.

Εκ μέρους της Αντιπαρακμής, μεταβήκαμε 4 αυτοκίνητα από Θεσσαλονίκη με κόσμο που προερχόταν αποκλειστικά από Χριστιανικές Ορθόδοξες προσπάθειες της πόλης μας. Φυσικά ΔΕΝ μπορούσαμε να αφήσουμε την ηρωική δασκάλα μόνη της για να κυριαρχήσει μία ακόμη φορά το κλίμα τρόμου που καλλιεργεί το Τουρκικό Προξενείο στη Θράκη.


Στις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε κατ' αποκλειστικότητα, και είναι ίσως οι μοναδικές που υπάρχουν, η σύζυγος του κατηγορουμένου ενώ καταθέτει και ο κατηγορούμενος κατά τη διάρκεια της απολογίας.

Τα Εισόδια Της Θεοτόκου

ΠΗΓΗ:ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονος


21 Νοεμβρίου

Μεγάλη και παγκόσμιος είναι η σημερινή γιορτή της Παναγίας ενδόξου, υπερευλογημένης, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Ολόκληρος ο Ορθόδοξος Χριστιανικός κόσμος σ’ όλα τα μέρη της γης πανηγυρίζει τα Εισόδια στα Άγια των Αγίων της Μητέρας του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Άνθρωποι και άγγελοι συγχωρεύουν και συναγάλλονται. Ευφραίνεται και πανηγυρίζει η γη και οι πιστοί σπεύδουν με κάθε ευλάβεια να τιμήσουν τη\ πανύμνητο Μητέρα του Κυρίου μας. Οι Χριστιανοί προστρέχουν με πίστη για να ασπασθούν την αγία εικόνα Της. Με συντριβή καρδίας στρέφουν οι πονε· μένοι τις προσευχές τους σ’ Αυτή, για να Της εκφράσουν τον πόνο τους, να ζητήσουν την προστασία και τη βοήθειά Της. Όλοι οι πιστοί θα Την μακαρίζουν, θα την ανυμνούν, θα την δοξάζουν σ’ όλες τις εποχές. Η Θεοτόκος Μαρία είναι η πηγή του αγιασμού και της σωτηρίας για όλους, μικρούς και μεγάλους.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου αποτελούν το προπαρασκευαστικό στάδιο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων όπου μόνο ο Αρχιερεύς εισήρχετο μια φορά το χρόνο. Την υποδέχεται ο Προφήτης Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, και λαμπαδηφόροι παρθένες συνοδεύουν την μόλις τριών ετών Παρθένο και Αγνή Κόρη του Ιωακείμ και της Άννης. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που αξιώθηκε να γίνει η έμψυχος Κιβωτός του Θεού και τρέφεται με ουράνια τροφή. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που με την αγιότητά Της ξεπέρασε την αγιότητα όλων των Αγγελικών Ταγμάτων. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, σαν χρυσό θυμιατήρι, Αυτή, που δέχθηκε στα μητρικά Της σπλάγχνα το Πυρ της Θεότητας. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, σαν τη χρυσή στάμνα που περιέχει το Μάννα, Αυτή, που έφερε τον Ουράνιο Άρτιο, τον Χριστό. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που θα έτρεφε τον Δημιουργό του Σύμπαντος.

Η Θεοτόκος Μαρία καταστάθηκε
Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού. Γι’ αυτό την αγία προσωπικότητα Της προφήτευσαν οι Προφήτες. Ο Μωυσής Την είδε, σαν την φλεγόμενη, αλλά μη καιγόμενη Βάτο. Ο Ιακώβ, σαν την Κλίμακα, που ένωνε την γη με τον ουρανό. Ο Αββακούμ, σαν την ένδροσο Πόκο. Ο Αανιήλ, σαν το Όρος το Άγιο και αλλατόμητο.

Η Αειπάρθενος Κόρη, η Θεομήτωρ Μαρία σήμερα εισέρχεται στα αγιότερα μέρη του επιγείου ναού του Θεού και καταξιώνεται να γίνει ο υπέρλαμπρος Ναός του Σωτήρος Χριστού. Φεύγει από το κόσμο και εισέρχεται στα άνω Βασίλεια. Άγγελοι και άνθρωποι την συνοδεύουν. Και η Μήτηρ του Κυρίου παρέστη σαν Βασίλισσα «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».

Πολλά ονόματα μεγάλων γυναικών πέρασαν από την ανθρώπινη ιστορία στην άβυσσο της λήθης. Πολλές βασίλισσες με μεγάλη δύναμη έσβησαν και εξαφανίσθηκαν. Το όνομα όμως της Αειπαρθένου Μαρίας μένει αθάνατο στους αιώνας. Το όνομα της Μητέρας του Θεού συγκινεί, παρηγορεί και σώζει όσους με πίστη προστρέχουν σ’ Αυτήν.

Η Εκκλησία του Θεού σ’ όλα τα σημεία της γης ψάλλει εγκώμια και ύμνους προς το μεγαλείο Της. Ακούγεται η ικετευτική δέηση των πιστών. Η προφητική ρήση της Θεομήτορος, «ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» εκπληρώνεται.

Η δόξα και το μεγαλείο της Θεοτόκου βρίσκεται στη μεγάλη ταπείνωσή Της. Για να συμμετάσχει κανείς στη δόξα του Θεού πρέπει να περάσει προηγουμένως από τους στενούς δρόμους της ταπείνωσης. Η Θεοτόκος παρ’ όλο το μεγαλείο Της, δεν καυχήθηκε. Ήταν η ταπεινή Κόρη, η υπομονητική Μητέρα, που για Χάρη του Υιού Της ανέλαβε όλες τις ευθύνες Της προς Χάρη της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Υπήρξε η μαρτυρική και τεθλιμμένη Μητέρα, που γεύθηκε την πικρία των αδίκων υποψιών του Ιωσήφ.

Την υπερφυή γέννηση του Υιού Της συνόδευσε ο εξοντωτικός διωγμός του Ηρώδη και η φυγή στη Αίγυπτο. Τα θαύματα και τις επευφημίες του λαού για τον Υιό Της παρακολουθούν οι διαβολές και οι συκοφαντίες των Γραμματέων και Φαρισαίων, που αποσκοπούσαν να χύσουν το πικρό δηλητήριο στη μητρική Της καρδιά.

Ο σκληρός και ατιμωτικός θάνατος του Υιού Της την έκαμε να μαρτυρήσει. Αντίκρισε το παιδί Της πάνω στο Σταυρό αιμόφυρτο και παλαίοντας με τον θάνατο. Τον είδε νεκρό, γυμνό, άταφο. Ποιά οδύνη και θλίψη σπάραξε τη μητρική Της καρδιά! Τότε πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Αικαίου Σημεών, ότι από τη καρδιά Της θα περάσει «ρομφαία δίστομος». Αλλ’ η Παρθένος δεν κλονίσθηκε, ούτε ολιγοψύχησε, ούτε αγανάκτησε για την άδικη σφαγή του Υιού Της. Υπέμεινε καρτερικά το Μαρτύριο Εκείνου, σαν να ήταν δικό Της μαρτύριο.

Η Παναγία Παρθένος μας δείχνει με το παράδειγμά Της το δρόμο προς την δόξα. Η ταπείνωσή Της την ανύψωσαν στην ουράνιο δόξα. Τα Εισόδια της Θεοτόκου είναι το προοίμιο της σωτηρίας, που άνοιξε τις πύλες του Ουρανού. Αναδείχθηκε το πολυτιμότερο κόσμημα του ουρανού, διότι έγινε η Πύλη του Ουρανού. Υπήρξε η πιστή δούλη του Κυρίου, που υπέμεινε τους ψυχικούς πόνους για τα όσα υπόφερε ο Σωτήρας του κόσμου. Είναι το καταφύγιο των θλιβομένων.

Σήμερα, οφείλομε να εμπνευσθούμε από την όλη προσωπικότητα της Αειπαρθένου Κόρης. Στις ευτυχίες και στις δυστυχίες μας, στις χαρές και στις λύπες μας, στο πόνο και στους προβληματισμούς μας, ας έχουμε βοηθό και προστάτη τη Υπέρμαχο Στρατηγό.

Η υπερένδοξος του Θεού Μητέρα, και των αγίων αγγέλων αγιοτέρα, μας προσκαλεί να εισέλθουμε και εμείς στα Άγια των Αγίων. Μας καλεί να εισέλθουμε συνοδευόμενοι από τις λαμπαδοφόρες αρετές και να καταστούμε και εμείς ναοί έμψυχοι του Υιού Της. Με την αγία ζωή μας πρέπει να τιμήσουμε τη σημερινή γιορτή. Τα Εισόδια της Θεοτόκου, ας γίνουν αφορμή για να βιώσουμε τα δικά μας εισόδια στο ναό των αρετών.

19 Νοε 2009

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ Ι΄

Στο προηγούμενο άρθρο , όπως θα θυμάστε , κάναμε λόγο για την «Μετάφραση του Νέου Κόσμου» που χρησιμοποιούν οι Μ.τ.Ι. όταν θέλουν δήθεν να μελετήσουν και να «σπουδάσουν» την Αγία Γραφή. Τα όσα γράψαμε είναι ελάχιστα μπροστά στο μέγεθος της τραγικότητας αλλά και της ύβρεως του λόγου του Θεού που εκδηλώνει η εταιρεία Σκοπιά.

Και ότι έτσι έχουν δυστυχώς τα πράγματα , τούτο το αποκαλύπτουν πρώην σημαίνοντα στελέχη της Σκοπιάς. Το φανερώνουν άνθρωποι που οι ίδιοι ομολογούν ότι ήταν οπαδοί της σατανικής αυτής αιρέσεως, και οι οποίοι από την γέννησή τους ανατράφηκαν μέσα σε καθαρώς χιλιαστικό περιβάλλον. Οι άνθρωποι αυτοί τώρα ,όχι απλώς αποκαλύπτουν τα όσα συμβαίνουν , αλλά εκθέτουν την εταιρεία και τους αυτοχαρακτηριζόμενους Μ.τ.Ι. ως διαστρεβλωτές των Αγίων Γραφών.

Μια τέτοια περίπτωση ιδιαίτερης βαρύτητας μας παρουσιάζει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Δρ.Θ. , σε πρόσφατη σύντομη μελέτη του με τίτλο: «Η μετάφραση Νέου Κόσμου (ΜΝΚ) της Αγίας Γραφής των Μ.τ.Ι.». Οι υπεύθυνοι της εταιρείας , διακηρύσσουν ευκαίρως ακαίρως , ότι η μετάφραση αυτή «προσφέρει μια έγκυρη και κατανοητή μετάφραση του ιερού κειμένου σε σύγχρονη γλώσσα». Και ότι η μετάφραση αυτή «έγινε απ’ ευθείας από τα Εβραϊκά , Αραμαϊκά και Ελληνικά στη σύγχρονη Αγγλική από μια επιτροπή χρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά».(Ερώτηση: Ποιός άραγε έχρισε και ποιους και με τι; Άλλο ένα αναπάντητο ερώτημα για την πολυεθνική εταιρεία Σκοπιά).

Έρχεται όμως τώρα ο Γερμανός Günther Pape, που γεννήθηκε από γονείς χιλιαστές και από μικρό παιδί ακολουθούσε τους γονείς του στο προσηλυτιστικό τους έργο , υπήρξε δε για πολλά χρόνια κορυφαίο στέλεχος της εταιρείας Σκοπιά στη Γερμανία, να διαψεύσει τους ισχυρισμούς τους σχετικά με τη μετάφραση αυτή.

Ο Pape , αποκαλύπτει ότι από τα πέντε μέλη της μεταφραστικής επιτροπής, τα τέσσερα δεν είχαν καμμία ειδική επιστημονική θεολογική, φιλολογική ή γλωσσολογική κατάρτιση, ούτε και πτυχίο κάποιας επιστημονικής σχολής! Το πέμπτο μέλος , ο Frederick William Franz , που διετέλεσε και πρόεδρος της εταιρείας Σκοπιά , φοίτησε μόνο δύο χρόνια στο πανεπιστήμιο του Cincinatti χωρίς να λάβει βέβαια πτυχίο. Όταν κάποτε κλήθηκε να μεταφράσει από τα Εβραϊκά ένα στίχο του β΄ κεφ. της Γεννέσεως , δήλωσε αδυναμία!

Ώστε η περίφημη μεταφραστική ομάδα (οι κεχρισμένοι , αυτοί που αποτελούν την κορυφή του «αγωγού του Θεού»), ήταν απόλυτα ανεπαρκής, άπειρη και εντελώς άσχετη με το έργο της μεταφράσεως.

(Είμαστε βέβαιοι ότι τις πραγματικότητες αυτές τις αγνοούν παντελώς όσοι έχουν ενταχθεί στις τάξεις των Μ.τ.Ι.. Τις αγνοούν διότι ουδέποτε επιτρέπονται τέτοιου είδους συζητήσεις είτε κατ’ ιδίαν , είτε εντός των συνάξεών τους. Αγνοούν τις αλήθειες αυτές διότι πάνω από τις κεφαλές τους κρέμεται η φοβερή «δαμόκλειος σπάθη» της αποκοπής από την οργάνωση. Μια τέτοια όμως αποκοπή , οπωσδήποτε θα σηματοδοτούσε την ελευθερία της συνειδήσεώς τους και όχι μόνο...)
Και το χειρότερο σε σχέση και πάλι με την ομάδα των «σοφών και κεχρισμένων» μεταφραστών.

Η ομάδα κακοποίησε συνειδητά και διαστρέβλωσε απαράδεκτα πλείστα όσα αγιογραφικά χωρία , ώστε από αυτά να συνάγεται ότι οι χιλιαστικές διδασκαλίες, ότι δηλ. ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι κτίσμα και όχι Θεός ομοούσιος προς τον Πατέρα , και τόσες άλλες κακοδοξίες , ότι είναι ορθές.

Ο Pape πολύ εμφαντικά και με το δικαίωμα που έχει , ως πρώην σημαίνον στέλεχος της εταιρείας , τονίζει τη σκόπιμη διαστρέβλωση του ιερού κειμένου και την πλήρη αναξιοπιστία της ΜΝΚ της Αγίας Γραφής των μαρτύρων της Σκοπιάς .

Πράγματι, όσο και αν προσπαθούν να κρύψουν τους δόλιους σκοπούς τους οι υπεύθυνοι της εταιρείας , τόσο από τα θύματά τους , όσο και από όσους προσπαθούν να προσηλυτίσουν , δεν το επιτυγχάνουν. Αποκαλύπτονται συνεχώς και αυτό που τελικώς κατορθώνουν είναι να εισπράττουν την χλεύη και την περιφρόνηση του Χριστιανικού κόσμου, αλλά και την αγανάκτηση των πρώην οπαδών τους , για τα τόσα έτη που έχασαν , και για την τόση ζημιά που οι ίδιοι υπέστησαν αλλά και που προξένησαν σε απλοϊκούς ανθρώπους οι οποίοι δεν γνώριζαν την αλήθεια.

Παρακαλούμε τους Μ.τ.Ι. να προσέξουν τα όσα καταγγέλονται , και αν πιστεύουν ότι τους αδικούμε και διαθέτουν την τόλμη και κυρίως την αλήθεια, να απαντήσουν και να αντικρούσουν την ιστορική πραγματικότητα και τα επιχειρήματα που τους παρουσιάζουμε.

(Συνεχίζεται).

18 Νοε 2009

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ....


ΨΗΛΑ ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ.....!!!

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
(Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΡΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ)

17 Νοε 2009

Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου. Ένας απίθανος μύθος

ΠΗΓΗ:ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ 71

Για τον μύθο του «έπους» του Πολυτεχνείου, έναν μύθο που δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε ο Αίσωπος, έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Τι ήταν λοιπόν το Πολυτεχνείο; Μην ήταν σύμβολο της παλλαϊκής αντίστασης του Ελληνικού λαού στη δικτατορία; Φυσικά όχι, γιατί παλλαϊκή αντίσταση δεν υπήρξε. Μην ήταν η σχεδιασμένη εξέγερση από τα κόμματα που διεκδικούν σήμερα την «πρωτοπορία της επανάστασης»; Φυσικά όχι, γιατί αυτά τα κόμματα που σήμερα λυμαίνονται τη μνήμη μιλούσαν για «προβοκάτορες που έπαιζαν το παιγνίδι της χούντας». Έχει γίνει θρύλος το φύλλο 8 της «Πανσπουδαστικής» (όργανο της φοιτητικής οργάνωσης του παράνομου τότε ΚΚΕ) που καταδίκασε με βαριές εκφράσεις την εξέγερση. Μην ήταν εκείνο η αιτία ώστε να πέσει το τότε καθεστώς; Βεβαίως όχι, διότι ακολούθησε για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα νέο στρατιωτικό καθεστώς. Γιατί λοιπόν αυτή την «εθνική γιορτή», το ΚΚΕ και οι άλλες αριστερές και «δημοκρατικές» δυνάμεις την έχουν κάνει σημαία τους; Γιατί το έχουν ιδιοποιηθεί αισχρά, ως να μην υπήρχαν εκείνες τις στιγμές του 1973 μέσα στο Πολυτεχνείο, άτομα που ανήκαν ή ανήκουν σε άλλες παρατάξεις του πολιτικού χώρου; Γιατί δηλητηριάζονται τα νέα παιδιά με τα τόσα ψευδή και ανυπόστατα που ακούν στα σχολεία, στις συγκεντρώσεις, στα κανάλια και αλλού από ινστρούχτορες της κομματικής αποχαύνωσης; Διότι η επέτειος του Πολυτεχνείου παραμένει χρήσιμη, ως λιτανεία βολικών μύθων για τη δικτατορία, ως εκμετάλλευση από τα κόμματα, ως δεκανίκι υπάρξεως ορισμένων, ως κομματική δεξαμενή άγρας οπαδών, ως σκαλοπάτι κομματικής επιβιώσεως, ως ο μύθος των μύθων….. Δεν μπορεί να είναι «εθνική γιορτή» και μάλιστα τριήμερος, όταν οι συμμετέχοντες δέρνονται μεταξύ τους και για να εορταστεί απαιτείται η μαζική κινητοποίηση της αστυνομίας, ο αποκλεισμός του κέντρου των Αθηνών και ο θωρακισμός των χώρων. Δεν είναι γιορτή αυτή όταν κατά την διάρκεια της κατακαίγεται η Αθήνα και ρημάζονται περιουσίες πολιτών. Δεν είναι γιορτή αυτή, όταν όλη την τελετουργία την επιβάλλει και την οργανώνει μονομερώς πάντα η ίδια φοιτητική παράταξη, όταν την σημαία του Πολυτεχνείου την κατακρατεί ετσιθελικά η νεολαία του ΠΑΣΟΚ, όταν ακούγεται η μονομέρεια της ξύλινης γλώσσας, η προπαγάνδα, τα ψευδή γεγονότα και εν μέσω ύβρεων καίγεται και η Ελληνική Σημαία για σασπένς. Όταν μία εορτή δεν οργανώνεται από το κράτος δεν είναι εθνική γιορτή. Δεν ντρέπονται όσοι καταθέτουν στεφάνια, πολιτικοί και στρατιωτικοί, αλλά και οι άλλοι οι παραβρισκόμενοι συνεορτάζοντες τον μύθον, πάντα εν μέσω ύβρεων, χλευασμών, εκτοξεύσεως νερατζιών, ασχημονιών και άλλων..... απρεπών πράξεων, επί της κεφάλας καθηγητή, ο οποίος όταν έγινε το περίφημο αυτό το μνημείο των ανύπαρκτων πεσόντων, ήταν εν ζωή και δεν κάνουν μεταβολή να φύγουν για να σώσουν την ελάχιστη αξιοπρέπειά τους. Και από πάνω και οι γνωστοί άγνωστοι, αναρχικοί και άλλοι αυτόνομοι αριστεριστές και αντεξουσιαστές, να δίδουν το δικό τους ρεσιτάλ στα έκτροπά και στις καταστροφές. Και αντικρίζουμε το ίδιο σκηνικό να επαναλαμβάνεται επί 37 χρόνια τώρα. Και ουδείς έχει το σθένος και την γενναιότητα να βάλει τέρμα σε όλη αυτόν τον ακατανόητο πανηγυρισμό. Ο κατ’ αυτόν τον τρόπο «γιορτασμός» του Πολυτεχνείου απευθύνεται σε ανθρώπους με δεσμευμένη και ισοπεδωτική σκέψη και πράξη και μάλιστα αξιόποινη και όσες φορές η αξιόποινη πράξη κρύφτηκε πίσω από πολιτικά δήθεν αιτήματα, με πρώτη από όλα την Δημοκρατία, τότε, δυστυχώς, γίνανε οι χειρότερες αλητείες και τα μεγαλύτερα εγκλήματα εις βάρος της Πατρίδας διαχρονικώς. Τα ίδια εγκλήματα και οι ίδιες αλητείες γίνονται κάθε χρόνο σ’ αυτόν τον απίθανο γιορτασμό του μύθου. Αλλά ας δούμε μερικά αδιάψευστα γεγονότα της εποχής, αλλά και κάποια ντοκουμέντα: Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο. Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο. Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμει «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη. Στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! . Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23. Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης . Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα.
Τα μεγάλα ψεύδη: Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Η πολιτική εκμετάλλευση. Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’αυτά τα γεγονότα «επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα». Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία, ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη ( λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973.) Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23 Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ακόμη και η Πανσπουδαστική ( όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι «το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη» τότε αρχηγού της ΚΥΠ. Ενώ το θείον βρέφος ( μεγαλούτσικο τότε) ο Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι «Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση»
Η συντονιστική Επιτροπή Η λεγόμενη συντονιστική επιτροπή με ανακοίνωση της 29ης Σεπτεμβρίου 1974, εβεβαίωνε ότι τα γεγονότα ήσαν «μερικώς αυθόρμητα. «Το κίνημά μας είναι πολιτικό αλλά κομματικό. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές τάσεις, αλλά καμιά από αυτές δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα» Βεβαίως οι επικυρίαρχοι των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικώς οι ίδιοι. Οι διάφοροι αριστεριστές που προκάλεσαν και προκαλούν τους εμπρησμούς τις καταστροφές τις λεηλασίες ακόμη τότε και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και του κέντρου ΟΤΕ επί της Πατησιών. Ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζεται η «ευγενής» άμιλλα καπηλείας των γεγονότων του Πολυτεχνείου από όλα τα κόμματα μολονότι κανένα από αυτά ουσιαστικώς δεν υπήρξε πρωταγωνιστής.
Η Έκθεση του Εισαγγελέως Κυριαζή: «..Ολόκληρον το κτιριακόν συγκρότημα πλην του τελευταίου προς την οδόν Τοσίτσα οικοδομήματος, καθώς και οι πέριξ αυτού χώροι, προαύλια και κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν όψιν γενικής λεηλασίας και εκτεταμένων φθορών. Ιδία αι φθοραί παρουσιάζονται εις τους τοίχους εσωτερικώς και εξωτερικώς, αι επιφάνειαι των οποίων γέμουν συνθημάτων και εμβλημάτων.. Ενδεικτικώς τα αναγραφέντα συνθήματα, άτινα συνοδεύονται και με ρυπάνσεις δια διαφόρων χρωστικών ουσιών, έχουσιν ως ακολούθως: Λαοκρατία, Προλετάριε σήκω, Ζήτω το προλεταριάτο, Προλετάριοι της Ελλάδος ενωθήτε, ΚΚΕ, KNE, SS = US, σεξουαλική επανάσταση, κάτω η χούντα, θάνατος στον Παπαδόπουλο, παραιτήσου Παπαδόπουλε, θάνατος στο φασισμό, σπιούνοι φασίστες θα πεθάνετε, Χούντα στο απόσπασμα, έξω το NATO, ψωμί – παιδεία – ελευθερία, εργάτες, φοιτητές στον αγώνα, εργάτες – φοιτητές – αγρότες, όχι εκλογές, θάνατος στον ιμπεριαλισμό, ελευθερία – ισότητα – δικαιοσύνη, κάτω το κεφάλαιο και η γραφειοκρατία, ΕΣΑ = βασανιστές, έφτασε η ώρα σας καθάρματα, Έλληνες αντισταθήτε, Αμερικανοί σπίτια σας, απόψε πεθαίνει η Χούντα, επανάσταση λαέ, ζήτω ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω η λαϊκή αντίσταση, κ.ά. … Επίσης ο εσωτερικός χώρος των προαυλίων, των κλιμακοστασίων γέμει τεμαχίων εκ κατεστραμμένων ξύλινων επίπλων, πάσης φύσεως απορριμμάτων και ιχνών εσβεσμένων πυρών.» Έτσι…… Σε λίγες μέρες θα δούμε πάλι, δυστυχώς, οδοφράγματα, αυτοκίνητα να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται.. Και την κορύφωση της πορείας έξω από κει που τελειώνουν όλες οι «σοβαρές» διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία. Ταυτόχρονα, πολιτικούς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους να τιμούν την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» που χάρις αυτής επανήλθε η «Δημοκρατία» ( του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα ( φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο. Δια πολλοστή φόρα η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.

15 Νοε 2009

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ ΠΑΛΑΜΑ (1)


Αρχ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρους

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι, όπως γνωρίζουμε όλοι, ένας μεγάλος φωστήρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο οποίος επέτυχε με την όλην θεολογία του, που είναι καρπός της εν Χριστώ βιοτής του, να αναβίωσει στην εποχή του η Ορθόδοξος θεολογία εις όλον το βάθος της. Λέγεται εις το Άγιον Όρος ότι η θεολογία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά εκάλυψε όλα τα κενά και του παρελθόντος και του μέλλοντος. Ο Αγιορείτης Άγιος αρχίζει την αθωνική βιοτή του από την μονή της μετανοίας μας, την Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, διδαχθείς την νοερά εργασία και ασκητική ζωή από τον Βατοπαιδινό Άγιο Νικόδημο τον Ησυχαστή. Πεφωτισμένος ο Άγιος Γρηγόριος από τις άκτιστες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος, απέκτησε πνευματική σοφία και έγινε τέλειος διδάσκαλος των αρετών και της κατά Θεόν ζωής.

Ακολουθώντας τη γνήσια πατερική παράδοση δεν αποδέχτηκε την ηθικιστική θεώρησι της πνευματικής ζωής, που προσπάθησαν μερικοί να φέρουν από τη Δύση και να προβάλουν στον χώρο των Ορθοδόξων.

Σε ολόκληρη την πατερική παράδοση τονίζεται ότι η μετάνοια δεν εξαντλείται σε ορισμένες αντικειμενικές βελτιώσεις της συμπεριφοράς ούτε σε τύπους και σχήματα εξωτερικά, αλλά αναφέρεται σε μια βαθύτερη και καθολικότερη αλλαγή του ανθρώπου. Δεν είναι μία παροδική συντριβή από τη συναίσθηση διαπράξεως κάποιας αμαρτίας, αλλά μία μόνιμη πνευματική κατάσταση, που σημαίνει σταθερή κατεύθυνση του ανθρώπου προς τον Θεό, και συνεχή διάθεση για ανόρθωση, θεραπεία και ανάληψη του πνευματικού αγώνα. Μετάνοια είναι το νέο φρόνημα, η νέα σωστή πνευματική κατεύθυνση, που πρέπει να συνοδεύει τον άνθρωπο μέχρι τη στιγμή του θανάτου. Μετάνοια είναι η δυναμική μετάβαση από την παρά φύση κατάσταση των παθών και της αμαρτίας στην περιοχή της αρετής και του κατά φύση, είναι η τελεία αποστροφή της αμαρτίας και η πορεία επιστροφής στον Θεό.

Την αλήθεια αυτή επισημαίνει κατ΄ επανάληψη ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. «Μετάνοια, λέγει, εστί το μισήσαι την αμαρτίαν και αγαπήσαι την αρετήν και εκκλίναι από του κακού και ποιήσαι το αγαθόν». Από τον ορισμό αυτό φαίνεται σαφώς ότι ο Ιερός πατήρ δεν μπορεί να δει την μετάνοια ως τυπική και μηχανική αλλαγή, αφού την προσδιορίζει η οντολογική ανακαίνιση του ανθρώπου. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το γεγονός της μετανοίας δεν είναι δυνατό να αντικειμενοποιείται στις διαστάσεις μιας απρόσωπης συνταγής ή τακτικής, αλλά παραμένει πάντοτε ενδεχόμενο προσωπικής αποκαλύψεως. «Ο μετανοών άνθρωπος εκ ψυχής τη μεν αγαθή προθέσει και τω της αμαρτίας εκστήναι φθάνει προς τον Θεόν» (Ομιλία 3η P.G. 151, 44Β).

Αυτός ο προσωπικός χαρακτήρας της μετανοίας αποκλείει για τον
Παλαμά και γενικώς για όλους τους Αγίους Πατέρες κάθε ευσεβιστική χροιά, πού θέλησε να δώσει στη μετάνοια, και κατά συνέπεια, στην όλη πνευματική ζωή, η Δύση. «Ου γαρ εν ρήμασιν ημών, αλλ’ εν πράγμασιν η ευσέβεια», τονίζει ο ιερός Ησυχαστής (Προς Φιλόθεον 6, Συγγράμματα Β’, σελ. 521).

Αλλά αφού η μετάνοια είναι αρχή και τέλος της κατά Χριστόν πολιτείας, και αφού είναι σκοπός αυτής της ζωής, είναι επόμενο όλα να θεωρούνται από αυτήν και να παίρνουν αξία η απαξία σε σχέση με αυτήν. Και αυτή ακόμη «η πίστις ωφελεί, εάν κατά συνείδησιν πολιτεύηταί τις και ανακαθαίρει εαυτόν δι΄ εξομολογήσεως και μετανοίας» (Ομιλία 30, P.G. 151,185Α). Αυτό άλλωστε δίνεται ως υπόσχεση και συμφωνία κατά την στιγμή του Αγίου Βαπτίσματος.

Ένα βασικό στάδιο, που προηγείται από την μετάνοια, είναι η επίγνωση και η συναίσθηση των αμαρτημάτων, «ήτις μεγάλη εστίν προς ιλασμόν αφορμή» αναφέρει ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (Ομιλία 28, P.G 151, 361C). Ο άνθρωπος, κατά τον Παλαμά, για να έλθει σε μετάνοια, φθάνει προηγουμένως σε επίγνωση «των οικείων πλημμελημάτων» και μεταμελείται μπροστά στο Θεό, στον οποίον καταφεύγει «εν συντετριμμένη καρδία». Αφήνει τον εαυτό του στο πέλαγος της ευσπλαχνίας Εκείνου και πιστεύει, όπως ο άσωτος, ότι είναι ανάξιος να ελεηθεί από τον Θεό και να ονομάζεται υιός του. Και όταν με την επίγνωση και τη συναίσθηση της αμαρτωλότητος ελκύσει επάνω του το έλεος του Θεού, παίρνει τελείαν την άφεση με την αυτομεμψία και την εξομολόγηση.

Θέλοντας ο Θεόσοφος Πατήρ να προσδιορίσει όλα τα στάδια της μετανοίας, λέγει χαρακτηριστικά τα εξής: «Τη γαρ επιγνώσει των οικείων αμαρτημάτων έπεται η οικεία κατάγνωσις· ταύτη δε η επί τοις αμαρτήμασι λύπη, ην ο Παύλος κατά Θεόν προσηγόρευσε. Τη δε κατά Θεόν λύπη ταύτη πέφυκεν ακολουθείν η μετά συντετριμμένης καρδίας προς τον Θεόν εξαγόρευσις τε και δέησις, και η υπόσχεσις της εις το έξης των κακών αποχής και τούτο έστιν η μετάνοια».

Η μετάνοια ως νέα κατάστασης στη ζωή του ανθρώπου, συνοδεύεται από ορισμένες συνέπειες που η βιβλική και πατερική γλώσσα τις ονομάζει «καρπούς μετανοίας». Ως πρώτον καρπό μετανοίας ο ιερός πατήρ προβάλλει την εξομολόγηση, αφού με αυτή κερδίζεται η θεραπεία και η κάθαρση της ψυχής του πιστού και εγκαινιάζεται η καινούργια ζωή: «Η των αμαρτιών ουν εξομολόγησις αρχή εστι της καλλιέργειας ταύτης, ταυτόν ο ειπείν της μετανοίας και της ετοιμασίας του δέξασθαί τινα εν εαυτώ τον σωτήριον σπόρον, τον λόγον του Θεού» (Σοφοκλέους Οικονόμου, Ομιλία ΝΣΤ’, σελ. 201-202).

Η εξομολόγηση όμως δεν είναι ο μόνος καρπός της μετανοίας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος καλώντας με το κήρυγμα του τους ανθρώπους σε μετάνοια, εκτός από την εξομολόγηση τους παρακινούσε σε ελεημοσύνη, δικαιοσύνη, μετριοφροσύνη, αγάπη και αλήθεια, που είναι γνωρίσματα της ανακαινιστικής δυνάμεως της αληθείας.

Ο ιερός Αγιορείτης Ιεράρχης εις την 23η ομιλία του τονίζει ότι «η μετάνοια, είπερ αληθώς εκ καρδίας εστίν, αναπείθει τον κεκτημένον μηκέτι προσκεχηκέναι τοις φθειρομένοις, μηκέτι προσκεχηκέναι ταις ου καλαίς ηδοναίς, αλλά καταφρονείν των παρόντων, αντέχεσθαι των μελλόντων, αγωνίζεσθαι κατά παθών, αντιποιείσθαι των αρετών, εγκρατεύεσθαι πάντα, επαγρυπνείν ταις προς Θεόν δεήσεσιν, απέχεσθαι του εξ αδικίας κέρδους, ίλεων είναι τοις αυτώ πταίουσι, τοις ικετεύουσιν ευμενή, τοις δεομένοις της παρ’ αυτού βοηθείας, οις έχει λόγους έργοις, αναλώμασιν ετοιμότατον» (Ομιλία 23, P.G. 151,364 BC). Δηλαδή ο άνθρωπος που ζει αληθινά την μετάνοια δεν ξαναγυρίζει στις πρώτες αμαρτίες, ούτε προσκολλάται σε πρόσωπα και πράγματα της φθοράς, ούτε προσχωρεί στις αμφίβολες ηδονές, αλλά καταφρονεί τα παρόντα, προσβλέπει στα μέλλοντα, αγωνίζεται κατά των παθών, επιδιώκει τις αρετές, αγρυπνεί στην προσευχή, απέχει από άδικα κέρδη, είναι επιεικής σε όσους πταίουν εναντίον του, εύσπλαχνος σε αυτούς που τον προκαλούν και έτοιμος να βοηθήσει με λόγους, με έργα και με θυσίες ακόμη αυτούς που έχουν την ανάγκη του. Και όταν προτρέπει ο οσιότατος πατήρ τους χριστιανούς να αποκτήσουν έργα μετανοίας, υπογραμμίζει κυρίως το ταπεινό φρόνημα, την κατάνυξη και το πνευματικό πένθος. Ανακεφαλαιώνοντας όλα τα γνωρίσματα του χριστιανού εκείνου που ζει την μετάνοια, λέει ότι είναι γαλήνιος και ήρεμος, γεμάτος έλεος και συμπάθεια προς τους άλλους, ποθεί τη δικαιοσύνη, επιζητεί την καθαρότητα, έχει ειρήνη αλλά και φέρνει την ειρήνη, υπομένει καρτερικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες και νιώθει χαρά και ευχαρίστηση στους διωγμούς, τις ύβρεις, τις συκοφαντίες, τις απώλειες και όσα άλλα πάσχει για την αλήθεια και την δικαιοσύνη (Ομιλία 31, P.G. 151, 392C, Φυσικά Θεολογικά).

Η πορεία της ανορθώσεως με τη μετάνοια, της απομακρύνσεως από την δουλεία των παθών και της ασκήσεως για την εργασία των θείων εντολών είναι πορεία των αγίων και θεουμένων υπάρξεων. Και από αυτήν την αλήθεια ξεκινώντας ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τονίζει τα εξής: «Εάν κάθε χριστιανός δεν μπορεί να φθάσει τους Αγίους και τα μεγάλα και θαυμαστά επιτεύγματα που χαρακτηρίζουν τη ζωή τους και είναι εξ ολοκλήρου αμίμητα, μπορεί όμως και πρέπει να μοιάσει και να τους ακολουθήσει στην πορεία της ζωής τους προς την μετάνοια. Και αυτό, γιατί καθημερινά «πολλά πταίομεν άκοντες» και μοναδική ελπίδα σωτηρίας για όλους μας παραμένει η ανάνηψη και η βίωση, κατά τον Άγιον Γρηγόριο, της «διηνεκούς μετανοίας» (Ομιλία 28, ΡG. 151.361C).

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης

(Εφεσίους β΄ 4-10)

Είναι εντελώς αδύνατο ο άνθρωπος να καταλάβει από μόνος του πόσο τον αγαπά ο Θεός. Είναι φύσει αδύνατον να ανακαλύψουμε το μεγάλο μυστήριο της σωτηρίας μας. Γι’ αυτό και στο αποκαλυπτικό και καθοδηγητικό αποστολικό ανάγνωσμα που θα ακούσουμε στους Ναούς, ο θείος Παύλος, γράφοντας προς τους Χριστιανούς της Εφέσου, κάνει λόγο για το απόρρητο μυστήριο της θεώσεως του ανθρώπου.

Είναι ένα κείμενο τόσο υψηλό που πλήθος αγίων Πατέρων και ιερών ερμηνευτών έχουν ασχοληθεί και έχουν εμβαθύνει στα θεία του νοήματα…

Εμείς θα σταθούμε σε τρεις λέξεις, σε τρία ρήματα που χρησιμοποιεί ο Απόστολος για να εκφράσει, όσο το δυνατόν την μεγαλύτερη αλήθεια, ότι δηλ. ο Θεός μας αγάπησε σε τέτοιο βαθμό, ώστε διά του Υιού Του, Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μας «συνεζωοποίησε… και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις…». «Και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωοποίησε τω Χριστώ∙ Χάριτι εστέ σεσωσμένοι. Και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού» (Εφεσ. β΄ 5-6).

α) «Συνεζωοποίησε», β) «Συνήγειρε», γ) «Συνεκάθισεν»

Λέξεις με νοήματα θεολογικά, αφάνταστα υψηλά για τον πεπτωκότα και ταλαίπωρο άνθρωπο!

Θέλει δηλ. ο Απόστολος να πει ότι ο Κύριος, εμάς τους ανθρώπους που η αμαρτία μας είχε καταντήσει πτώματα πνευματικώς και ηθικώς, διά του όλου έργου της Θείας οικονομίας και εναθρωπίσεως, μας ζωντάνεψε πνευματικώς («συνεζωοποίησε»), αλλά και μας ζωντάνεψε δια της Αναστάσεώς Του και σωματικώς («συνήγειρε»), και τέλος μας τίμησε τόσο πολύ ώστε μας έβαλε να καθίσουμε μαζί Του («συνεκάθισεν») στον ουράνιο θρόνο Του!

Όπως κατανοούμε εδώ, το Πνεύμα το Άγιον, δια του Αποστόλου των εθνών, μας αποκαλύπτει και μας παρουσιάζει το μεγάλο μυστήριο της σωτηρίας μας. Το καταπληκτικό μυστήριο του αγιασμού μας, αυτής της θεώσεώς μας, το οποίο αποτελεί οπωσδήποτε και τον μοναδικό προορισμό της ζωής μας.

Βέβαια ο άνθρωπος ουδέποτε θα μπορέσει με τον νου του να συλλάβει την δόξα την οποία επιφυλάσσει ο Θεός στους δικούς Του ανθρώπους, στην ένδοξη Βασιλεία Του.

Και τούτο διότι η πραγματικότητα που μας αναμένει αδελφοί μου, ξεπερνά και την πλέον γόνιμη φαντασία και τους περισσότερο ιερούς μας πόθους…
Αν όμως δεν δυνάμεθα να συλλάβουμε με την πτωχή μας διάνοια την Βασιλεία του Θεού, τον Παράδεισο δηλ., μπορούμε όμως να τον «κερδίσουμε».

Μπορούμε συνειδητά να αγωνιστούμε «εν Χριστώ», και όταν θα έρθει η ευλογημένη ώρα και η στιγμή που θα αποχωρήσουμε από την πρόσκαιρη τούτη ζωή, η αγάπη του Θεού να μας χαρίσει την Βασιλεία Του, την «ητοιμαμένην από καταβολής κόσμου».

Πόσο μεγάλη ευλογία θα ήταν όχι μόνο να αποδεχόμαστε τις θείες αυτές αλήθειες αλλά να θέταμε σε εφαρμογή και τις σωστικές εντολές του Θεού, προς κατάκτηση του υψηλού προορισμού της ζωής μας…

Είναι βέβαιο πως όταν ο πιστός κινείται με απόλυτη εμπιστοσύνη μέσα σε αυτές τις Χριστολογικές «προδιαγραφές», όλα μα όλα τα εμπόδια που προβάλλουν στην αγωνιστική του πορεία, πολύ εύκολα μπορούν να ξεπεραστούν. Και αποτελεί μεγάλη αλήθεια ο λόγος των αγίων μας ότι αν πράγματι γνωρίζαμε τι δόξα μας προσμένει στη Βασιλεία του Θεού, κοντά στην Κυρία Θεοτόκο, στους προστάτες μας Αγγέλους, και στους εν Χριστώ αδελφούς μας και φίλους μας αγίους, τότε και μέσα στα χειρότερα βάσανα της ζωής μας, ακόμη και μέσα στα μεγαλύτερα μαρτύρια των διωγμών θα ήμασταν μακάριοι, διότι θα προγευόμασταν αυτά τα βέβαια και τα αιώνια που προσδοκούμε!

Όντως «ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (Ρωμ. η΄ 18). Δηλαδή τα όσα υποφέρουμε κατά το διάστημα της παρούσας ζωής δεν είναι άξια κατά κανένα τρόπο να συγκριθούν προς τη δόξα η οποία μέλλει να αποκαλυφθεί και να δοθεί σε μας.

Βέβαια η σωτηρία μας και η αγιότητα, δεν είναι δικό μας κατόρθωμα. Δεν είναι αποτέλεσμα δικών μας προσπαθειών. «Τη Χάριτι εστέ σεσωσμένοι διά της πίστεως∙ και τούτο ουκ εξ ημών, Θεού το δώρον. Ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται» (Εφεσ. β΄ 8-9).

Ναι αδελφοί μου, δεν μπορεί ο άνθρωπος από μόνος του να εξαγιαστεί.

Δεν υπάρχει αυτοσωτηρία όπως διδάσκουν ορισμένοι που έχασαν τον δρόμο της πίστεως και της ταπεινώσεως. Ο άνθρωπος δεν είναι αυτοδημιούργητος. Είναι και ως σώμα και ως ψυχή δημιούργημα του Τριαδικού Θεού. Εκείνος τον φέρνει στην ύπαρξη, Εκείνος τον σώζει από το κακό και την αμαρτία, Εκείνος τον αναγεννά δια των Μυστηρίων, τον αγιάζει και τον οδηγεί στη σωτηρία του.

Φυσικά, εννοείται, όλα αυτά πραγματοποιούνται εφ’ όσον ο άνθρωπος αποδέχεται ελεύθερα την πρόσκληση του Θεού. Όταν εντάσσεται οργανικά στο Σώμα του Χριστού, που βέβαια είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, όταν αγωνίζεται να εφαρμόζει πιστά και κατά πάντα το Πανάγιο και Παντοκρατορικό θέλημά Του.

Είθε να δώσει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, όλοι οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε εικόνες δικές Του. Να αισθανθούμε ότι έχουμε ανάγκη τη δική Του σωτηρία, την Χριστοσωτηρία, την οποία εντελώς δωρεάν και από ανέκφραστη αγάπη μας πρόσφερε επάνω στον Σταυρό.

Τέλος δε, με αγάπη και ταπείνωση να ανταποκριθούμε στο Θεϊκό του κάλεσμα.

Αμήν.

13 Νοε 2009

Η Μέλλουσα Κρίση

gerontas paisiosπηγή:ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ




Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης (347-407 μ.Χ.)


Ο μεγάλος αυτός Πατέρας και Διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 347 μ.Χ. στην Αντιόχεια της Συρίας. Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα, μια ευσεβέστατη, ενάρετη και μορφωμένη χριστιανή. Γρήγορα έμεινε ορφανός από πατέρα, και η μητέρα του - χήρα τότε 20 ετών - τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο.

Ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια - κοντά στο διάσημο τότε ρήτορα Λιβάνιο - αλλά και στην Αθήνα. Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο και σε ένα από τα πολλά μοναστήρια στα γύρω βουνά της Αντιόχειας για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευσε προσευχόμενος και μελετώντας τις Αγίες Γραφές.

Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, όπου χειροτονήθηκε διάκονος - το 381, σε ηλικία 34 ετών - από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Πέραν των λειτουργικών του καθηκόντων ασχολείται με τη συγγραφή και το φιλανθρωπικό έργο της τοπικής Εκκλησίας που συντηρούσε καθημερινά 3.000 άτομα.

Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό χειροτονήθηκε πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών. Κατά την ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματά του. Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές των ανθρώπων βαθύτατα. Ο κόσμος έλεγε ότι «έρεε χρυσός» από το στόμα του, γι’ αυτό και τον ονόμασαν Χρυσόστομο.

Η φήμη του έφτασε μέχρι τη Βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397, με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο ιερός Χρυσόστομος, εκτός των άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται και από τα πολλά συγγράμματά του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του).

Ως Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, φρόντισε για τη μόρφωση του Κλήρου, εργάστηκε για τη διάδωση του Χριστιανισμού σε βάρβαρους λαούς, προστάτεψε τους φτωχούς και δυστυχισμένους, ιδρύοντας πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα. Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή, με λίγες μόνο, από τότε μετατροπές.

Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του, υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα την ίδια την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο (ενός μοχθηρού και ασεβούς ανθρώπου), συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρεστημένοι από τον Άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σε χωριό της Βιθυνίας.

Η απόφαση όμως αυτή εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402) . Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404).

Σταθμοί στη μαρτυρική του πορεία ήταν η Χαλκηδόνα, η Νικομήδεια, η Νίκαια, η Άγκυρα, η Καισάρεια. Μετά διατάχθηκε να μετακινηθεί στην Κουκουσό της Αρμενίας όπου έμεινε 3 χρόνια και έγραψε 204 εξαίρετες επιστολές σε διάφορα πρόσωπα και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο ιερός Χρυσόστομος πέθανε την 14η Σεπτεμβρίου, αλλά λόγω της εορτής της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μετατέθηκε η εορτή της μνήμης του την 13η Νοεμβρίου. Επίσης την 15η Δεκεμβρίου εορτάζουμε τη χειροτονία του σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και την 27η Ιανουαρίου την ανακομιδή των λειψάνων του. Η μνήμη του εορτάζεται και την 30η Ιανουαρίου μαζί με τον Μέγα Βασίλειο και τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, των Τριών Ιεραρχών. Τέλος την 26η Φεβρουαρίου εορτάζουμε την χειροτονία του σε πρεσβύτερο.

Υπήρξε και αναγνωρίζεται ως ο πιο άριστος και δημοφιλής διδάσκαλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε υπήρξε εφάμιλλος του στην ετοιμολογία, την απλότητα αλλά και στη φλόγα και τη δύναμη της ρητορείας. Υπήρξε ρήτορας θαυμαστός, λογοτέχνης απαράμιλλος, βαθύτατος και διεισδυτικώτατος, ψυχολόγος και καταπληκτικός κοινωνιολόγος με αίσθημα χριστιανικής ισότητας, χωρίς προνομιούχους, με καθολική αδελφότητα. Ανήκει σε αυτούς που φαίνονται «ως φωστήρες εν κόσμω» δηλαδή σαν φωτεινά αστέρια μέσα στο κόσμο.

Απολυτίκιο,Ήχος πλ.δ'
« Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις τήν οἰκουμένην ἐφώτισεν• ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυρούς ἐναπέθετο• τό ὓψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλά σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν »



ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ Θ΄

Όταν κανείς αποφασίσει να μελετήσει σε βάθος και πλάτος την πολυεθνική εταιρεία «Σκοπιά» , που εδρεύει στο Μπρούκλιν της Αμερικής , και που παρουσιάζεται ως δήθεν «αγωγός του Θεού», καταλήγει σε δύο μεγάλα ερωτήματα: α) Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι , και μάλιστα Έλληνες , οι οποίοι καταντούν οπαδοί αυτής της ξένης εταιρείας ; και β) Πώς είναι δυνατόν η εταιρεία αυτή όχι μόνο, στην κυριολεξία να μην έχει αφήσει τίποτε όρθιο, όσον αφορά τη Χριστιανική διδασκαλία, αλλά και πώς κατά καιρούς η ίδια η Σκοπιά , αλλάζει τις βασικές της διδασκαλίες. Τις διδασκαλίες αυτές ακριβώς που μέχρι πριν , με φανατισμό απίστευτο υποστήριζε;

Όντως τα δύο αυτά ερωτήματα που γεννώνται μετά την μελέτη της όλης ιστορίας , δομής και κινήσεως της εταιρείας , φαίνονται καταρχάς αναπάντητα . Όμως υπάρχουν οι απαντήσεις που ξεσκεπάζουν το προσωπείο της εταιρείας , και ταυτοχρόνως αποδεικνύουν το κενό των απλοϊκών οπαδών της, οι οποίοι στο σύνολο τους στερούνται μορφώσεως και μάλιστα κλασσικής Ελληνικής.

Τούτο αποδεικνύεται και από το ότι κανένας Μ.τ.Ι. , από τον πλέον ολιγογράμματο έως και αυτούς που παρουσιάζονται ότι κατέχουν «τίτλους και περγαμηνές» ,κανένας απολύτως δε μελετά το κείμενο της Αγίας Γραφής στην πρωτότυπη μορφή του, όπως δηλ. ακριβώς γράφτηκαν τα κείμενα στην κοινή Ελληνική γλώσσα μας.

Θα ρωτήσετε τώρα με το δίκιο σας . Και τί διαβάζουν ή τί μελετούν; Μέχρι πρότινος «μελετούσαν» από διάφορες αμφίβολες μεταφράσεις και παραφράσεις του ιερού κειμένου. Εδώ και λίγα έτη όμως, η ίδια η εταιρία Σκοπιά έχει εκδώσει και στα Ελληνικά την γνωστή όπως οι ίδιοι την επιγράφουν «Μετάφραση του Νέου Κόσμου».

Αποτελεί και αυτή μια από τις μελανές σελίδες στην τραγική ιστορία της Σκοπιάς.

Η μετάφραση αυτή για την Ελλάδα έχει μια πρωτοτυπία . Είναι μια μετάφραση στα Ελληνικά, της μεταφράσεως που έγινε στα Αγγλικά από τα ... Ελληνικά!

Μα είναι δυνατόν αυτό, θα ρωτήσετε; Φίλοι μου όλα τα παράδοξα και τα απίθανα είναι δυνατά για την Αμερικανική αυτή εταιρεία!...
Και η μετάφραση αυτή της εταιρείας , δεν είναι κάτι το αφελές γι’ αυτήν. Είναι παμπόνηρο!

Γιατί; Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τις τόσες πολλές και τόσο σκανδαλιστικές διαστροφές, μιας από τις χειρότερες και πιο προκατειλημμένες μεταφράσεις της ιστορίας;

Προσέξτε. Ένας ξενόγλωσσος αναγνώστης της (Μ.Ν.Κ.), δεν μπορεί να καταλάβει τι πραγματικά αναφέρει η Αγία Γραφή στο Ελληνικό της πρωτότυπο. Όμως ένας Έλληνας αναγνώστης μπορεί, έστω και αν δεν διαθέτει άριστες φιλολογικές γνώσεις. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο σχεδίασαν να εκδώσουν από μία μετάφραση της μεταφράσεως , για να μπερδέψουν τον Έλληνα απλοϊκό αναγνώστη...

Στην πραγματικότητα φίλοι μου, είναι τόση η διαστροφή της «μεταφράσεως» αυτής , που ως οτιδήποτε άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί , εκτός από μετάφραση και μάλιστα του λόγου του Θεού.

Για να καλύψουν τα «παράδοξα και όμως αληθινά» της πολυεθνικής εταιρείας , τόσο οι «ποιμένες» της όσο και οι οπαδοί της , ως δήθεν επιχείρημα τώρα , διακηρύττουν τον αστείο ισχυρισμό που για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα , καταντά εκτός από κωμικός και τραγικός.

Λένε τώρα : Ορίστε, βλέπετε; Εμείς οι Μ.τ.Ι. χρησιμοποιούμε τη μετάφραση για να την κατανοεί ο κόσμος, ενώ οι παπάδες χρησιμοποιούν το κείμενο για να μη καταλαβαίνει κανείς τι διδάσκει ο λόγο στου Θεού.

Όντως αστεία αλλά και τραγικά «επιχειρήματα» . Αλλά η κατάσταση καταντά ακόμα περισσότερο ζοφερή για τους οπαδούς της εταιρείας , διότι οι Μ.τ.Ι. δεν εξοικειώνονται ποτέ πλέον με το αυθεντικό κείμενο ώστε να δουν τι πραγματικά αναφέρει ο λόγος του Θεού. Ουδέποτε το χρησιμοποιούν στις «μελέτες» τους. Ποτέ δεν αισθάνονται την ανάγκη ή μάλλον τους απαγορεύουν να το αναζητήσουν . Ελάχιστοι απ’ αυτούς το διαθέτουν στους οίκους τους και ακόμα λιγότεροι το ανοίγουν.

Έτσι απομακρυσμένοι από το πρωτότυπο κείμενο της Αγίας Γραφής και εθισμένοι τώρα σε μια μετάφραση κακίστης αγγλικής μεταφράσεως από τα Ελληνικά , είναι πολύ ευκολότερο για την εταιρεία να τους περνά όσα μηνύματα και διδασκαλίες θέλει, και μάλιστα με τη μετάφραση του δήθεν «αγωγού του Θεού» (του Μπρούκλιν), τη διαστρεβλωμένη «Μετάφραση του Νέου Κόσμου».

Αν ρωτήσετε τώρα , τι θα συμβεί αν κανείς απλά από περιέργεια πάρει στα χέρια του να μελετήσει την μεταφραστική αυτή «τερατογέννηση» της Σκοπιάς, σε συνδυασμό με το πρωτότυπο κείμενο;

Απλά , κινδυνεύει να ξεχάσει και τα Ελληνικά που γνωρίζει!...

(Συνεχίζεται...).

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.