Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Μονάχα ἕνα ὀν ὑπάρχει ποὺ ἀγάλλεται μὲ κάθε δολοφονία ἀπὸ τότε ποὺ πλάστηκε τὸ ἀνθρώπινο γένος. Δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν ἀρχέκακο καὶ μισάνθρωπο διάβολο. Αὐτὸ τὸ ἀρχέγονο μῖσος γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ, ἔχει μετατραπεῖ στὴν ἐποχή μας σὲ ἕνα λυσσαλέo μηδενιστικὸ κίνημα ποὺ ὅσο ὁδηγούμαστε σὲ πνευματικὴ σύγκρουση δύο κόσμων, τόσο ἀποκαλύπτει τὸ θηριῶδες πρόσωπό του.
Οἱ λωτοφάγοι τῶν ἡδονῶν πολιτεύονται πλέον μόνο μὲ τὰ ζωώδη ἔνστικτά τους. Ψηφίζουν μὲ τὴ σάρκα. Διαδηλώνουν γιὰ τὴν ἀσυδοσία τοῦ κρέατός τους. Γιορτάζουν τὸ μῖσος. Πανηγυρίζουν τὸ ἀθῶο αἷμα. Γιὰ νὰ ὀργιάσουν... εἶναι διατεθειμένοι ἀκόμα καὶ νὰ σκοτώσουν. Χορεύουν νοητὰ πάνω ἀπὸ τάφους ἐνάρετων ἀνθρώπων. Εὐφραίνονται μὲ κάθε νίκη τοῦ κακοῦ ἀπέναντι στὸ καλό. Εἶναι πνευματικὰ τέκνα τοῦ ἀρχαίου ἀφεντικοῦ τους.
Στὶς διαταραγμένες μέρες μας τὸ κακὸ ἀπεκδύεται ὅλους τοὺς ἰδεολογικοὺς μανδύες του καὶ παρουσιάζεται μὲ ὅλη τὴ μεγαλοπρεπῆ φρίκη τῆς ἀληθινῆς μορφῆς του. Φύγαμε ἀπὸ τὰ πολιτικὰ μανιφέστα, τὶς παραδοσιακὲς ἰδεολογίες, τὶς ταξικὲς ζυμώσεις. Ἡ δαιμονοπληξία εἶναι αὐτὴ ποὺ παγιώνεται ὡς κοινωνικοπολιτικὸ ρεῦμα. Πρωτόγονη, ὠμὴ καὶ ὀργιώδης ὅπως στὰ ἀρχαῖα σκοτάδια τῆς εἰδωλολατρίας ἢ ὅπως στὰ πρωτοχριστιανικὰ χρόνια, ὅταν οἱ χριστιανοὶ τάϊζαν μὲ τὶς μαρτυρικὲς σάρκες τους τὰ θηρία καὶ τὰ ὄργανα βασανιστηρίων.
Ἡ κτηνώδης δολοφονία τοῦ Τσάρλι Κὲρκ σὲ πανεπιστήμιο τῆς Γιούτα, δὲν ἔρχεται νὰ βαθύνει τὴν τομὴ ἀνάμεσα σὲ δεξιοὺς καὶ ἀριστερούς, σὲ Ρεπουμπλικανοὺς καὶ Δημοκρατικούς, σὲ συντηρητικοὺς καὶ «προοδευτικούς». Ὡς ἕνα ἀκόμα ἐσχατολογικὸ ὁρόσημο τοῦ καιροῦ μας, ἐντείνει τὸν διαχωρισμὸ σὲ κάτι πολὺ εὐρύτερο καὶ κοσμογονικό. Εἶναι ἕνα ἀπύθμενο ὄρυγμα μεταξὺ τῆς ἀνθρωπιᾶς καὶ τῆς ἀπανθρωποποίησης. Εἶναι μιὰ πνευματικὴ ρομφαία ποὺ τέμνει το φῶς ἀπὸ τὸ σκοτάδι.
Γιατί τί ἄλλο παρὰ ἄνθρωποι τοῦ σκότους εἶναι ὅσοι τέρπονται μὲ ἀρρωστημένη ἡδονὴ ἀπὸ τὴ δολοφονία ἑνὸς 31χρονου οἰκογενειάρχη; Πόσα ἀνομολόγητα δὲν εἶδαν τὰ μάτια μας καὶ δὲν ἄκουσαν τὰ αὐτιά μας ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ σφαῖρα καρφώθηκε στὸν λαιμὸ τοῦ νεαροῦ ἀκτιβιστῆ ποὺ ἔκανε θραύση μὲ τὴ δράση του στὴ νεολαία τῶν ΗΠΑ;
Προτοῦ κἂν κηδευτεῖ ὁ Κέρκ, ἄλλοι πανηγυρίζουν ἀνοιχτά, ἄλλοι δηλώνουν ὅτι καλὰ ἔπαθε, ἄλλοι λένε ὅτι θὰ τὸν δολοφονοῦσαν καὶ οἱ ἴδιοι, ἄλλοι περνᾶνε τὸ πτῶμα του ἀπὸ woke ἱερὰ ἐξέταση, ἄλλοι τυπώνουν κοροϊδευτικὰ μπλουζάκια μὲ τὸ στιγμιότυπο τῆς δολοφονίας του καὶ ὅλοι μαζὶ ξερνᾶνε τόνους σκατοψυχιὰς ἀπὸ τὸ περίσσευμα τῆς μηδενιστικῆς χαβούζας ὅπου κολυμποῦν.
Μὴν ἀναρωτηθεῖτε πῶς κατάντησε ἔτσι ὁ κόσμος μας. Τὰ πράγματα δὲν πῆραν αὐτὴν τὴν τροπὴ ἀπὸ τὴ μιὰ στιγμὴ στὴν ἄλλη. Τὸ ταξικὸ μῖσος εἶναι μιὰ ἀνεστραμμένη ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ καλλιεργεῖται ἐδῶ καὶ αἰῶνες σὰν καρκίνωμα τῆς ἀνθρωπότητας ποὺ ξεκίνησε μὲ τὸν Διαφωτισμὸ καὶ σήμερα ἔφτασε νὰ δίνει τὶς τελικές του μεταστάσεις. Τὸ ταξικὸ μῖσος ἦταν ἡ κινητήριος δύναμη τοῦ Μαρξισμοῦ, τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ καὶ κάθε ἀντίχριστου καθεστῶτος ποὺ ἀσέλγησε στὸ «ἀγάπα τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν» τοῦ Χριστοῦ.
Μόνο ποὺ στὴν ἐποχή μας τὸ ζητούμενο τοῦ ταξικοῦ μίσους παύει νὰ εἶναι ἡ ἀναδιανομὴ πλούτου καὶ ἐξουσίας. Τὸ μῖσος λαμβάνει ὀντολογικὲς διαστάσεις. Τὸ ὑπέρτατο ἀγαθὸ εἶναι ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ νομιμοποίησή της. Ἡ πάλη τῶν τάξεων γίνεται σύγκρουση μεταξὺ τοῦ ἐθελούσιου κολασμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας. Καὶ ἡ πιὸ σκληρὴ καταδίκη ἀξίζει σὲ ἐκεῖνον ποὺ ὑπενθυμίζει στοὺς λωτοφάγους τῆς ἡδονῆς τοὺς ἀφυπνιστικοὺς νόμους τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἕνας ἀφυπνιστῇς ἦταν καὶ ὁ Τσάρλι Κέρκ. Μέσῳ τῆς διαλεκτικῆς ἀποδείκνυε μὲ ἐπιχειρήματα τὶς παρανοϊκὲς θέσεις τοῦ δικαιωματισμοῦ. Συγκέντρωνε πάρα πολλὲς ἀπὸ τὶς προϋποθέσεις ποὺ τσουρουφλίζουν τὸν νεοταξικὸ μηδενισμό. Ἄνθρωποι ποὺ μέχρι χθὲς δὲν τὸν ἤξεραν, τὸν χαρακτηρίζουν ἀκροδεξιό, φασίστα, ὁμοφοβικὸ καὶ μισογύνη, γιατί πολὺ ἁπλᾶ εἶδαν ὅτι ἀποδομοῦσε τὴ δικαιωματιστικὴ Βαβέλ τους, γιατί κεντρίζει σὰν ἀγκάθι τὰ προσωπικὰ πάθη τους, γιατί ἀσκοῦσε κριτικὴ στὶς διαστροφές, τὶς ἕξεις καὶ τὰ ἐγκλήματα τους.
Παρόλα αὐτὰ τὸ ἔκανε μὲ ζωντανὸ διάλογο πρόσωπο πρὸς πρόσωπο γιὰ νὰ ἀφυπνίζει τὴ νεολαία μὲ τὴ λογική, κάτι ποὺ μόνο φασίστα δὲν θυμίζει. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν wokeισμὸ ποὺ ἐπιβάλλεται μὲ νόμους, ποινές, ἀπαγορεύσεις, ἀποκλεισμούς, βλασφημίες, χρυσοπληρωμένες καμπάνιες, παρελάσεις, στρατολογήσεις μαθητῶν καὶ φοιτητῶν καὶ τόσα ἄλλα.
Ἐλάχιστη σημασία ἔχει ἂν ὁ φερόμενος δολοφόνος τοῦ Τσάρλι Κέρκ, Τάϊλερ Ρόμπινσον, θὰ ἦταν λευκὸς ἢ ἔγχρωμος, straight ἢ μή, συντηρητικὸς ἢ «προοδευτικὸς» κ.ο.κ. Ὅπως καὶ ὅλες οἱ πολιτικὲς δολοφονίες, ἡ δολοφονία τοῦ Κὲρκ δείχνει νὰ ἔχει πολὺ μεγαλύτερο βάθος ἀπὸ ἕναν ἀχυράνθρωπο ποὺ πάτησε τὴ σκανδάλη. Τὰ κίνητρα τοῦ δολοφόνου εἶναι ἐντελῶς ξεχωριστὸ ζήτημα ἀπὸ τὸν πόλεμο τῶν δύο διαφορετικῶν κόσμων ποὺ περνάει στὴν πιὸ ἐκρηκτικὴ φάση του. Καὶ ἴσως ἐκεῖ νὰ κρύβεται καὶ ὁ πραγματικὸς λόγος τῆς δολοφονίας, δηλαδὴ στὸ νὰ ὁδηγηθεῖ ἡ πόλωση σὲ μιὰ νέα κλιμάκωση ποὺ θὰ δημιουργήσει ντόμινο παγκόσμιων ἐξελίξεων.
Ἡ δολοφονία τοῦ Κὲρκ εἶναι δολοφονία τῆς ἐλεύθερης γνώμης, τῆς διανόησης, τῆς λογικῆς, τῆς κριτικῆς καὶ τοῦ ὑγιοῦς διαλόγου. Εἶναι μιὰ «11η Σεπτεμβρίου» γιὰ τὸ ἐλεύθερο πνεῦμα. Καὶ σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν τρομοκρατικὴ ἐπίθεση στοὺς Δίδυμους Πύργους, αὐτὴ ἡ ἐγκληματικὴ ἐνέργεια δὲν ἀφορᾶ ἕνα ἔθνος, ἀλλὰ ὅλα τὰ ἔθνη. Ἡ καρδιὰ τοῦ διχασμοῦ μπορεῖ νὰ χτυπάει στὶς ΗΠΑ ἀλλὰ ἐπεκτείνεται σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο ἀφοῦ εἶναι ἕνα ζήτημα ποὺ ἀγγίζει τὸν πυρῆνα τῆς προαίρεσής μας πρὸς τὸ καλὸ ἢ πρὸς τὸ κακό. Ὁ σκοτεινὸς ἀγῶνας γιὰ κατοχύρωση τῆς διαστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου δὲν γνωρίζει πλέον σύνορα. Τὸ κακὸ εἶναι οἰκουμενικό.
Τὸ μῖσος στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἔνθεο ἄνθρωπο εἶναι ἡ κυρίαρχη ἰδεολογία τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Ἡ ἀποκτήνωση τῶν ἀνθρώπων φέρνει μηδενικὴ ἐνσυναίσθηση μπροστὰ καὶ στὸν πιὸ βίαιο θάνατο. Στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ἀναφέρεται γιὰ τὰ ἔσχατα χρόνια ὅτι ὅταν θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ φονευτοῦν οἱ δύο μεγάλοι προφῆτες Του (ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Ἐνὼχ κατὰ τοὺς Πατέρες) οἱ ἄνθρωποι θὰ ἔχουν τέτοια σατανικὴ μανία καὶ τέτοια ἀγαλλίαση ποὺ θὰ ἀνταλλάζουν δῶρα ἀπὸ τὴ χαρά τους. Τόσο πολὺ θὰ ὑποφέρουν καὶ θὰ «καίγονται» ἀπὸ τὸν ἐλεγκτικὸ λόγο τῶν προφητῶν.
Ἀνακαλῶντας ὅλο αὐτὸ τὸ ἀπύθμενο μῖσος ποὺ ἐκτοξεύεται στὶς μέρες μας γιὰ ἕναν δολοφονημένο καὶ ἄταφο ἄνθρωπο, βρίσκετε ὅτι ἀπέχουμε πολὺ ἀπὸ τὴ ζοφερὴ εἰκόνα ποὺ περιγράφει ὁ Ἰωάννης;
Οἱ λωτοφάγοι τῶν ἡδονῶν πολιτεύονται πλέον μόνο μὲ τὰ ζωώδη ἔνστικτά τους. Ψηφίζουν μὲ τὴ σάρκα. Διαδηλώνουν γιὰ τὴν ἀσυδοσία τοῦ κρέατός τους. Γιορτάζουν τὸ μῖσος. Πανηγυρίζουν τὸ ἀθῶο αἷμα. Γιὰ νὰ ὀργιάσουν... εἶναι διατεθειμένοι ἀκόμα καὶ νὰ σκοτώσουν. Χορεύουν νοητὰ πάνω ἀπὸ τάφους ἐνάρετων ἀνθρώπων. Εὐφραίνονται μὲ κάθε νίκη τοῦ κακοῦ ἀπέναντι στὸ καλό. Εἶναι πνευματικὰ τέκνα τοῦ ἀρχαίου ἀφεντικοῦ τους.
Στὶς διαταραγμένες μέρες μας τὸ κακὸ ἀπεκδύεται ὅλους τοὺς ἰδεολογικοὺς μανδύες του καὶ παρουσιάζεται μὲ ὅλη τὴ μεγαλοπρεπῆ φρίκη τῆς ἀληθινῆς μορφῆς του. Φύγαμε ἀπὸ τὰ πολιτικὰ μανιφέστα, τὶς παραδοσιακὲς ἰδεολογίες, τὶς ταξικὲς ζυμώσεις. Ἡ δαιμονοπληξία εἶναι αὐτὴ ποὺ παγιώνεται ὡς κοινωνικοπολιτικὸ ρεῦμα. Πρωτόγονη, ὠμὴ καὶ ὀργιώδης ὅπως στὰ ἀρχαῖα σκοτάδια τῆς εἰδωλολατρίας ἢ ὅπως στὰ πρωτοχριστιανικὰ χρόνια, ὅταν οἱ χριστιανοὶ τάϊζαν μὲ τὶς μαρτυρικὲς σάρκες τους τὰ θηρία καὶ τὰ ὄργανα βασανιστηρίων.
Ἡ κτηνώδης δολοφονία τοῦ Τσάρλι Κὲρκ σὲ πανεπιστήμιο τῆς Γιούτα, δὲν ἔρχεται νὰ βαθύνει τὴν τομὴ ἀνάμεσα σὲ δεξιοὺς καὶ ἀριστερούς, σὲ Ρεπουμπλικανοὺς καὶ Δημοκρατικούς, σὲ συντηρητικοὺς καὶ «προοδευτικούς». Ὡς ἕνα ἀκόμα ἐσχατολογικὸ ὁρόσημο τοῦ καιροῦ μας, ἐντείνει τὸν διαχωρισμὸ σὲ κάτι πολὺ εὐρύτερο καὶ κοσμογονικό. Εἶναι ἕνα ἀπύθμενο ὄρυγμα μεταξὺ τῆς ἀνθρωπιᾶς καὶ τῆς ἀπανθρωποποίησης. Εἶναι μιὰ πνευματικὴ ρομφαία ποὺ τέμνει το φῶς ἀπὸ τὸ σκοτάδι.
Γιατί τί ἄλλο παρὰ ἄνθρωποι τοῦ σκότους εἶναι ὅσοι τέρπονται μὲ ἀρρωστημένη ἡδονὴ ἀπὸ τὴ δολοφονία ἑνὸς 31χρονου οἰκογενειάρχη; Πόσα ἀνομολόγητα δὲν εἶδαν τὰ μάτια μας καὶ δὲν ἄκουσαν τὰ αὐτιά μας ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ σφαῖρα καρφώθηκε στὸν λαιμὸ τοῦ νεαροῦ ἀκτιβιστῆ ποὺ ἔκανε θραύση μὲ τὴ δράση του στὴ νεολαία τῶν ΗΠΑ;
Προτοῦ κἂν κηδευτεῖ ὁ Κέρκ, ἄλλοι πανηγυρίζουν ἀνοιχτά, ἄλλοι δηλώνουν ὅτι καλὰ ἔπαθε, ἄλλοι λένε ὅτι θὰ τὸν δολοφονοῦσαν καὶ οἱ ἴδιοι, ἄλλοι περνᾶνε τὸ πτῶμα του ἀπὸ woke ἱερὰ ἐξέταση, ἄλλοι τυπώνουν κοροϊδευτικὰ μπλουζάκια μὲ τὸ στιγμιότυπο τῆς δολοφονίας του καὶ ὅλοι μαζὶ ξερνᾶνε τόνους σκατοψυχιὰς ἀπὸ τὸ περίσσευμα τῆς μηδενιστικῆς χαβούζας ὅπου κολυμποῦν.
Μὴν ἀναρωτηθεῖτε πῶς κατάντησε ἔτσι ὁ κόσμος μας. Τὰ πράγματα δὲν πῆραν αὐτὴν τὴν τροπὴ ἀπὸ τὴ μιὰ στιγμὴ στὴν ἄλλη. Τὸ ταξικὸ μῖσος εἶναι μιὰ ἀνεστραμμένη ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ καλλιεργεῖται ἐδῶ καὶ αἰῶνες σὰν καρκίνωμα τῆς ἀνθρωπότητας ποὺ ξεκίνησε μὲ τὸν Διαφωτισμὸ καὶ σήμερα ἔφτασε νὰ δίνει τὶς τελικές του μεταστάσεις. Τὸ ταξικὸ μῖσος ἦταν ἡ κινητήριος δύναμη τοῦ Μαρξισμοῦ, τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ καὶ κάθε ἀντίχριστου καθεστῶτος ποὺ ἀσέλγησε στὸ «ἀγάπα τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν» τοῦ Χριστοῦ.
Μόνο ποὺ στὴν ἐποχή μας τὸ ζητούμενο τοῦ ταξικοῦ μίσους παύει νὰ εἶναι ἡ ἀναδιανομὴ πλούτου καὶ ἐξουσίας. Τὸ μῖσος λαμβάνει ὀντολογικὲς διαστάσεις. Τὸ ὑπέρτατο ἀγαθὸ εἶναι ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ νομιμοποίησή της. Ἡ πάλη τῶν τάξεων γίνεται σύγκρουση μεταξὺ τοῦ ἐθελούσιου κολασμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας. Καὶ ἡ πιὸ σκληρὴ καταδίκη ἀξίζει σὲ ἐκεῖνον ποὺ ὑπενθυμίζει στοὺς λωτοφάγους τῆς ἡδονῆς τοὺς ἀφυπνιστικοὺς νόμους τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἕνας ἀφυπνιστῇς ἦταν καὶ ὁ Τσάρλι Κέρκ. Μέσῳ τῆς διαλεκτικῆς ἀποδείκνυε μὲ ἐπιχειρήματα τὶς παρανοϊκὲς θέσεις τοῦ δικαιωματισμοῦ. Συγκέντρωνε πάρα πολλὲς ἀπὸ τὶς προϋποθέσεις ποὺ τσουρουφλίζουν τὸν νεοταξικὸ μηδενισμό. Ἄνθρωποι ποὺ μέχρι χθὲς δὲν τὸν ἤξεραν, τὸν χαρακτηρίζουν ἀκροδεξιό, φασίστα, ὁμοφοβικὸ καὶ μισογύνη, γιατί πολὺ ἁπλᾶ εἶδαν ὅτι ἀποδομοῦσε τὴ δικαιωματιστικὴ Βαβέλ τους, γιατί κεντρίζει σὰν ἀγκάθι τὰ προσωπικὰ πάθη τους, γιατί ἀσκοῦσε κριτικὴ στὶς διαστροφές, τὶς ἕξεις καὶ τὰ ἐγκλήματα τους.
Παρόλα αὐτὰ τὸ ἔκανε μὲ ζωντανὸ διάλογο πρόσωπο πρὸς πρόσωπο γιὰ νὰ ἀφυπνίζει τὴ νεολαία μὲ τὴ λογική, κάτι ποὺ μόνο φασίστα δὲν θυμίζει. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν wokeισμὸ ποὺ ἐπιβάλλεται μὲ νόμους, ποινές, ἀπαγορεύσεις, ἀποκλεισμούς, βλασφημίες, χρυσοπληρωμένες καμπάνιες, παρελάσεις, στρατολογήσεις μαθητῶν καὶ φοιτητῶν καὶ τόσα ἄλλα.
Ἐλάχιστη σημασία ἔχει ἂν ὁ φερόμενος δολοφόνος τοῦ Τσάρλι Κέρκ, Τάϊλερ Ρόμπινσον, θὰ ἦταν λευκὸς ἢ ἔγχρωμος, straight ἢ μή, συντηρητικὸς ἢ «προοδευτικὸς» κ.ο.κ. Ὅπως καὶ ὅλες οἱ πολιτικὲς δολοφονίες, ἡ δολοφονία τοῦ Κὲρκ δείχνει νὰ ἔχει πολὺ μεγαλύτερο βάθος ἀπὸ ἕναν ἀχυράνθρωπο ποὺ πάτησε τὴ σκανδάλη. Τὰ κίνητρα τοῦ δολοφόνου εἶναι ἐντελῶς ξεχωριστὸ ζήτημα ἀπὸ τὸν πόλεμο τῶν δύο διαφορετικῶν κόσμων ποὺ περνάει στὴν πιὸ ἐκρηκτικὴ φάση του. Καὶ ἴσως ἐκεῖ νὰ κρύβεται καὶ ὁ πραγματικὸς λόγος τῆς δολοφονίας, δηλαδὴ στὸ νὰ ὁδηγηθεῖ ἡ πόλωση σὲ μιὰ νέα κλιμάκωση ποὺ θὰ δημιουργήσει ντόμινο παγκόσμιων ἐξελίξεων.
Ἡ δολοφονία τοῦ Κὲρκ εἶναι δολοφονία τῆς ἐλεύθερης γνώμης, τῆς διανόησης, τῆς λογικῆς, τῆς κριτικῆς καὶ τοῦ ὑγιοῦς διαλόγου. Εἶναι μιὰ «11η Σεπτεμβρίου» γιὰ τὸ ἐλεύθερο πνεῦμα. Καὶ σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν τρομοκρατικὴ ἐπίθεση στοὺς Δίδυμους Πύργους, αὐτὴ ἡ ἐγκληματικὴ ἐνέργεια δὲν ἀφορᾶ ἕνα ἔθνος, ἀλλὰ ὅλα τὰ ἔθνη. Ἡ καρδιὰ τοῦ διχασμοῦ μπορεῖ νὰ χτυπάει στὶς ΗΠΑ ἀλλὰ ἐπεκτείνεται σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο ἀφοῦ εἶναι ἕνα ζήτημα ποὺ ἀγγίζει τὸν πυρῆνα τῆς προαίρεσής μας πρὸς τὸ καλὸ ἢ πρὸς τὸ κακό. Ὁ σκοτεινὸς ἀγῶνας γιὰ κατοχύρωση τῆς διαστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου δὲν γνωρίζει πλέον σύνορα. Τὸ κακὸ εἶναι οἰκουμενικό.
Τὸ μῖσος στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἔνθεο ἄνθρωπο εἶναι ἡ κυρίαρχη ἰδεολογία τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Ἡ ἀποκτήνωση τῶν ἀνθρώπων φέρνει μηδενικὴ ἐνσυναίσθηση μπροστὰ καὶ στὸν πιὸ βίαιο θάνατο. Στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ἀναφέρεται γιὰ τὰ ἔσχατα χρόνια ὅτι ὅταν θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ φονευτοῦν οἱ δύο μεγάλοι προφῆτες Του (ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Ἐνὼχ κατὰ τοὺς Πατέρες) οἱ ἄνθρωποι θὰ ἔχουν τέτοια σατανικὴ μανία καὶ τέτοια ἀγαλλίαση ποὺ θὰ ἀνταλλάζουν δῶρα ἀπὸ τὴ χαρά τους. Τόσο πολὺ θὰ ὑποφέρουν καὶ θὰ «καίγονται» ἀπὸ τὸν ἐλεγκτικὸ λόγο τῶν προφητῶν.
Ἀνακαλῶντας ὅλο αὐτὸ τὸ ἀπύθμενο μῖσος ποὺ ἐκτοξεύεται στὶς μέρες μας γιὰ ἕναν δολοφονημένο καὶ ἄταφο ἄνθρωπο, βρίσκετε ὅτι ἀπέχουμε πολὺ ἀπὸ τὴ ζοφερὴ εἰκόνα ποὺ περιγράφει ὁ Ἰωάννης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου