Στὴν ὁμιλία του κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία, ὁ Σεβασμιώτατος ἔλαβε ἀφορμὴ ἀπὸ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὅπου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλει, «Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ ᾽Ιησοῦ. Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ·» (Β’ Τιμ. 2, 2). Τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸ μαθητῆ του Τιμόθεο ἀπηχοῦν καὶ στὴ μαρτυρικὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος ποὺ ἑορτάζει ἡ Ἁγίας μας Ἐκκλησία σήμερα, ἀλλὰ ὄχι μόνον. Ἔχουν ἐφαρμογὴ καὶ γιὰ τὸν κάθε ἕναν πιστὸν Χριστιανόν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει στὸν Τιμόθεο νὰ εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὸ μαρτύριο, διότι ἡ ἰδιότητα τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν ὁμολογία καὶ τὸ μαρτύριο. Ὁ Τιμόθεος ὁ ὁποῖος ἔζησε στὴν ἐποχὴ ὅπου ἐξαπλοῦτο ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν δεχόταν τὴν πολεμικὴ ἀπὸ δύο κατευθύνσεις. Πρῶτον, ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες εἰδωλολάτρες καὶ δεύτερον ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους οἱ ὁποῖοι δὲν ἀποδέχθηκαν τὸ Χριστὸν ὡς Μεσσία – Σωτῆρα. Γιὰ αὐτό, ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι κατὰ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν ὁμολογία τους μαρτύρησαν ἅπαντες. Ὅμως, ὑπενθυμίζει στὸν Τιμόθεο, ἐὰν εἶσαι ἀληθινὸς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος σὲ ἐπιστράτευσε γιὰ νὰ γίνεις κήρυκας τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ τοῦ Εὐαγγελίου Του δὲν πρέπει νὰ συμβιβάζεσαι μὲ τὶς κοσμικὲς πραγματεῖες οἱ ὁποῖες θὰ σοῦ προσφερθοῦν ὡς ἀντιστάθμισμα στὴ διακονία τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος συμβιβάζεται μὲ τὴν κοσμικὴ ζωὴ δὲν εἶναι μαχητῆς γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ μας καὶ δὲν εἶναι ἄξιος τῆς κλήσεως διὰ τῆς ὁποίας ἐκλήθη στὸ Ἀποστολικὸ ἀξίωμα.
Ὁ Ἅγιος Παντελεήμων ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴ νεότητά του ξεχώρισε γιὰ τὴν ἀγάπη του καὶ τὴν ἀφοσίωσή του στὸ Χριστό, καὶ ἐκεῖνος, μέσα σὲ ἕνα κλίμα εἰδωλολατρίας ἐργάστηκε γιὰ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Πρῶτον, στὸν ἕνα τομέα τῆς ζωῆς του, στὴ διακονία τῆς φιλανθρωπίας καὶ τοῦ χαρίσματος τοῦ ὁποίου ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν γιὰ νὰ προσφέρει τὴν ἴαση καὶ τὴν θεραπεία στοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφούς του, ἀναργύρως. Δηλαδή, ὅλη ἡ ζωή του ἦταν γεμάτη ἀπὸ φιλανθρωπία καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον ποὺ ταυτόχρονα αὐτὴ ἡ ἀγάπη καὶ ἡ διακονία ἀφοροῦσε πρωτίστως τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Δεύτερον, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος. Ὁ Ἅγιος Παντελεήμων ἐπειδὴ ἀκριβῶς δὲν ἔκανε ἐκπτώσεις στὰ κοσμικὰ παραγγέλματα τῶν εἰδωλολατρῶν αὐτοκρατόρων, οἱ ὁποῖοι ἤθελαν πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἐξοβελίσουν ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων τὸν Χριστό, διὰ τοῦτο, ὁδηγήθηκε στὸ μαρτύριο τοῦ αἵματος. Μπορεῖ μὲν πρὸς στιγμήν, οἱ δήμιοί του νὰ πίστευσαν ὅτι ἀπαλλάχθηκαν ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ὁ ὁποῖος μὲ τὶς προσφορές του καὶ τὴ διακονία του παρέσυρε τοὺς ἀνθρώπους στὴν χριστιανικὴ πίστη, ἐν τούτοις, τὸ μαρτύριο καὶ ὁ θαυμαστὸς βίος του ἔγιναν ἡ μεγαλύτερη αἰτία τῆς διδασκαλίας τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Μπορεῖ μὲν νὰ πέρασαν αἰῶνες ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του, ὅμως, δὲν λησμονήθηκε ποτὲ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες καὶ ἡ παρουσία του παραμένει ζωηρὰ στὴ ζωὴ τοῦ σύγχρονου Χριστιανοῦ ὁ ὁποῖος ἀποζητᾶ στήριγμα καὶ ἀπαντοχή.
Τρίτον, σήμερα, ἐμεῖς οἱ κληρονόμοι αὐτῆς τῆς μεγάλης πνευματικῆς κληρονομίας ποὺ φέρουμε «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα», τὸ τετιμημένο ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ καὶ ποὺ φυσικὰ εἴμαστε οἱ διάδοχοι καὶ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Μαρτύρων καὶ ὅλων Ἀπολογητῶν καὶ Ὁμολογητῶν τῆς πίστεώς μας, καλούμαστε σὲ αὐτὴ τὰ σύγχρονη ἐποχή, ἡ ὁποία ἔχει παραμορφωθεῖ καὶ ἔχει διαστραφεῖ ἀπὸ τὴν ποικίλη κακία καὶ ἁμαρτία τῶν ἀνθρώπων, καλεῖται ὁ καθένας μας νὰ ξεκαθαρίσει τὸ τοπίο τῆς πίστεως καὶ τῆς θέσεώς του μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ μέσα στὴν κοινωνία. Σήμερα, οἱ περισσότεροι ἐξ ἡμῶν μπορεῖ μέν, νὰ ἐπιθυμοῦμε τὴν τιμὴν τοῦ Χριστιανοῦ, ἡ ζωή μας ὅμως δὲν συμβιβάζεται μὲ τὶς ἀρχές, τὸ ἦθος καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα, καθὼς ἠχοῦν στὰ αὐτιά μας τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ», οἱ ἐκπτώσεις καὶ οἱ συμβιβασμοὶ στὴ ζωή μας εἶναι ἐμφανέστατοι καθὼς οἱ ἐπιταγὲς τῶν νόμων τῆς πολιτείας ἀλλὰ καὶ τοῦ κοσμικοῦ κράτους θέλουν νὰ διαμορφώσουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τὴν πίστη μας μὲ ἕναν τρόπο οἱ ὁποῖος, ὄχι μόνο ἀποκλίνει ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Τελευταῖα, μὲ τὰ διατάγματα καὶ τὶς ἐντολὲς προκειμένου νὰ συμβιβαστεῖ ὁ Χριστιανὸς μὲ τὸ κατεστημένο ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ σύστημα τὸ ὁποῖο ἐγκλωβίζει τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ παραμερίζει ὅλες τὶς ἠθικὲς καὶ Χριστιανικὲς ἀξίες, φθάνει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος σὲ ἀδιέξοδα στὴ ζωή του. Αἰσθάνεται νὰ συμπνίγεται ἀπὸ ὅλην αὐτὴν τὴν κατάσταση ἡ ὁποία, βεβαίως, δὲν εἶναι μαρτύριο τοῦ αἵματος, ἀλλὰ καλεῖται νὰ δώσει μαρτυρία τῆς συνειδήσεως καὶ νὰ μὴν κάνει τὸν ὁποιονδήποτε συμβιβασμὸ στὴ ζωή του.
Ὁμοίως, ὁ Σεβασμιώτατος ἔκανε λόγο καὶ γιὰ τοὺς ἐθνικοὺς συμβιβασμοὺς οἱ ὁποῖοι γίνονται σὲ βάρος τῆς πατρίδος μας καὶ ποὺ σχετίζονται καὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἐσχάτως, στὴ Βόρειο Ἤπειρο ὅπου εἶναι ἀμιγῶς ἑλληνικὰ τὰ χωριά, διὰ μιᾶς νυκτός, κατεστράφησαν ὅλες οἱ σημάνσεις καὶ οἱ ἐνδείξεις τῶν χωριῶν ποὺ ἦταν στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ καθαιρέθηκαν τὰ πάντα. Ὡς ἐπιστέγασμα ἔρχεται τὸ ὅραμα τοῦ ἡγέτου τῆς Ἀλβανίας νὰ πεῖ ὅτι καὶ ἡ Κέρκυρα καὶ ἡ Ἤπειρος καὶ ἕως τὰ Γρεβενὰ εἶναι Ἀλβανία. Ἡ Ἐκκλησία, λοιπόν, πέραν τῆς πνευματικῆς εὐθύνης, σὲ καιροὺς δύσμοιρους ἀφύπνιζε καὶ τὸ πατριωτικὸ καὶ ἐθνικὸ συναίσθημα. Σήμερα λοιπόν, ἐμεῖς, οἱ κατοικοῦντες εἰς τὴν Κέρκυρα δὲν μποροῦμε νὰ ἀνεχθοῦμε τέτοια κηρύγματα ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι εἴτε ἐκ Δυσμῶν, εἴτε ἐξ Ἀνατολῶν, ἐπιβουλεύονται τὴν πατρίδα μας, τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά μας.
Στὸ τέλος, ὁ κ. Νεκτάριος εὐχήθηκε στοὺς ἑορτάζοντες ἐγκάρδιες πατρικὲς εὐχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου