Ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη
Πρός
Τὸν Ἀξιότιμον κ. Κυριάκον Μητσοτάκην, Πρωθυπουργόν
Τὸ Ὑπουργικὸν Συμβούλιον
Τὴν κ. Λ. Μενδώνη, Ὑπουργὸν Πολιτισμοῦ
Ἀθήνας
Κοινοποίησις: Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Μετὰ πολλῆς ὀδύνης, βαθείας ἀνησυχίας καὶ ἐντόνου πνευματικοῦ προβληματισμοῦ, ἀπευθύνομαι διὰ τῆς παρούσης πρὸς πάντας Ὑμᾶς μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκ νέου ἀνάρτησιν, εἰς τοὺς ἐκθεσιακοὺς χώρους τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης, τῶν ἔργων τὰ ὁποῖα, ὄχι δὲν συνιστοῦν τέχνη, ἀλλὰ ἀποτελοῦν ὠμή, βλάσφημον καὶ κατάφορον ὕβριν ἔναντι τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, διαπομπεύοντας ἀνερυθριάστως τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσιά μας καὶ ὑβρίζοντα κατὰ τρόπο προκλητικὸν καὶ βάναυσον τὸ σεπτὸν πρόσωπον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἐθνικὴ Πινακοθήκη – κορυφαῖος πολιτιστικὸς θεσμὸς τῆς Πατρίδος μας – ὄχι μόνον φιλοξένησε, ἀλλὰ καὶ ἐπανεξέθεσε τὰ ἔργα αὐτά, συνιστᾶ πρᾶξιν βαθύτατα προσβλητική, τὸ ὁποῖον δὲν δύναται ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀποσιωπήσει...
Τὰ ἐν λόγῳ ἐκθέματα, ὑπὸ τὸ προσωπεῖο τῆς δῆθεν καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας, δὲν ἐκφράζουν οὔτε πολιτισμό, οὔτε δημιουργικότητα· ἀποτελοῦν εὐθεῖα ἐπίθεσιν ἐναντίον τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί, διὰ τῆς μεθόδου τοῦ αἰσχροῦ χλευασμοῦ καὶ τῆς αἰσθητικῆς ἐκπτώσεως, καταπατοῦν τὴν θρησκευτικὴν ἐλευθερίαν τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καὶ καταρρακώνουν τὸ ἐθνικόν μας ἦθος.
Ὁ αὐτοπροσδιοριζόμενος ὡς καλλιτέχνης, πρωταγωνιστὴς τούτων τῶν «ἔργων», ὁ ὁποῖος σὲ δημόσιες ἐκδηλώσεις καὶ μάλιστα εἰς τὰ λεγόμενα "Gay Pride", τόλμησε νὰ ἀναρτήσει εἰς τὰ γεννητικά του ὄργανα εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου, παραποιεῖ σκοπίμως τὴν ἔννοια τῆς καλλιτεχνικῆς ἐκφράσεως. Ἐν ὀνόματι μιᾶς ἀνεξέλεγκτης «ἐλευθερίας», μετατρέπει τὴν δημόσια ἔκθεση σὲ βῆμα κακόγουστης πρόκλησης, ἀσυδοσίας, βλασφημίας καὶ ντροπῆς. Καὶ τὸ πλέον ἀνησυχητικόν: τοῦτο τελεῖται ὑπὸ τὴν αἰγίδα καὶ μὲ τὴν θετικὴ συμβολὴ τῆς Πολιτείας.
Μεταξὺ τῶν προκλητικῶν καὶ αἰσχρῶν αὐτῶν ἐκθεμάτων περιλαμβάνονται καὶ ἔργα τὰ ὁποῖα παρουσιάζουν τὴν πάνσεπτον μορφὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς αἰσχρὲς καὶ ἐξευτελιστικὲς ἀποτυπώσεις, ἀλλὰ καὶ ἀναφορὲς εἰς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον ὑπὸ μορφὴν σκωπτικῶν, ὑβριστικῶν ἀπεικονίσεων, ἐμφανίζοντάς τον ἐντὸς κάδων ἀπορριμμάτων. Ἡ βεβήλωσις τοῦ ράσου, ἀποτελεῖ ὄχι μόνον ὕβριν κατὰ τῶν κληρικῶν, ἀλλὰ κατὰ τῆς ἴδιας τῆς θείας Χάριτος, ἡ ὁποία μυστηριακῶς ἐνεργεῖ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διὰ τῶν χειροτονημένων λειτουργῶν Της.
Ἡ ἱερωσύνη εἶναι διακονία θυσιαστικὴ· εἶναι τὸ ἀναντικατάστατον στήριγμα τοῦ λαοῦ μας σὲ ἐποχὲς δουλείας, κατοχῆς, πείνας καὶ ἠθικοῦ ξεπεσμοῦ. Ὁ ἱερεὺς ἦτο ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὴν Ὀκτάηχο, τὸ Ψαλτήρι καὶ τὸ Τριώδιο δίδασκε καὶ στήριζε τὴν ἐλπίδα τοῦ λαοῦ ὅταν ὅλα κατέρρεαν. Τοιαῦται εἰκόνες προσβολῆς τῆς ἱερωσύνης δὲν πλήττουν μόνον τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ τραυματίζουν βαθέως καὶ τὴν ἐθνική μας αὐτοσυνειδησία.
Ἡ Ἐκκλησία, ὡς μήτηρ καὶ τροφὸς τοῦ Γένους, δὲν δύναται νὰ σιωπᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴν συστηματικὴν ἀπόπειρα ἐκριζώσεως τῶν πνευματικῶν μας ριζῶν καὶ καταρράκωσης τῶν ἠθικῶν μας σταθερῶν. Ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία, ἀντὶ νὰ προάγει τὸν ἀληθῆ πολιτισμό, νὰ τιμᾶ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τοῦ λαοῦ της καὶ νὰ διαφυλάττει τὴν κοινωνικὴ συνοχή, φαίνεται νὰ ἐνδίδει εἰς τὰ κελεύσματα μιᾶς μεταμοντέρνας «κουλτούρας», ἐπενδύει στὴν προσβολὴ ὡς τάχα προοδευτισμό. Ἐν ὀνόματι τῆς «προόδου» καὶ τῆς «ἐλευθερίας», εὐτελίζεται ἡ Ἱερὰ Παράδοσις τοῦ Γένους καὶ ἀκυροῦται ἐν τοῖς πράγμασι ἡ πνευματικὴ συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν διαμόρφωσιν τῆς ἐθνικῆς καὶ ἠθικῆς ταυτότητος τοῦ λαοῦ μας.
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, φέρω τὴν ἱερὰν καὶ ἀμετακίνητον εὐθύνη νὰ διαφυλάσσω τὴν ὀρθόδοξον συνείδησιν τοῦ πληρώματος, νὰ διαμαρτύρομαι ἐν παρρησίᾳ, καὶ νὰ ὑπερασπίζομαι τὸ δικαίωμα τῶν πιστῶν νὰ ζοῦν εἰς κοινωνίαν ὅπου τὰ ἱερά των δὲν διαπομπεύονται. Οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία κατεδίωξε τὴν τέχνη· ἀλλ’ ἡ τέχνη, ὅταν καθίσταται ἐργαλεῖο θεομαχίας, χάνει τὸν χαρακτῆρα της καὶ γίνεται ὄργανο πνευματικῆς κακοποιήσεως.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς φιλόστοργος μήτηρ, ἡ ὁποία διαφυλάττει τὴν παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ προσεύχεται ἀδιαλείπτως ὑπὲρ τοῦ κόσμου, δὲν δύναται νὰ ἀνέχεται τὴν μετατροπὴ τῆς καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας εἰς ἐργαλεῖο θεολογικῆς ἀνατροπῆς καὶ ψυχικῆς διαστροφῆς. Καλλιτεχνικὴ ἐλευθερία χωρὶς ὅρια, χωρὶς σεβασμό, χωρὶς διάκρισιν ἱεροῦ καὶ βέβηλου, καταντᾶ ἀσυδοσία – καὶ ἡ ἀσυδοσία εἶναι τὸ ἀντίθετον τῆς Δημοκρατίας.
Ἡ ἀνοχὴ τοιούτων ἐκθεμάτων, ἰδιαιτέρως ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας, τῶν πολιτικῶν ἡγητόρων, τῶν κρατικῶν λειτουργῶν καὶ θεσμικῶν διαχειριστῶν, καθίσταται ἐπικίνδυνος ἔνδειξις ὄχι μόνον πολιτιστικῆς διολισθήσεως ἀλλὰ καὶ ἐθνικῆς ἐκπτώσεως. Διότι, ὅταν ἡ Πολιτεία νομιμοποιεῖ τὴν βλασφημία καὶ ἐνδύει μὲ τὸν μανδύα τοῦ πολιτισμοῦ την ἀτιμία, τότε δὲν ἠμπορεῖ νὰ ὁμιλεῖ περὶ ἐλευθερίας· τότε πρόκειται περὶ πνευματικοῦ ἐκφυλισμοῦ καὶ θεσμικῆς προδοσίας.
Καλῶ λοιπὸν τοὺς ἁρμοδίους τῆς Πολιτείας, τὸν κ. Πρωθυπουργό, τοὺς Ὑπουργούς, τὴν Κυβέρνηση ἐν γένει νὰ ἀναλογισθοῦν τὰς εὐθύνας των· νὰ ἀποσύρουν ἄμεσα τὰ ἐν λόγῳ ἐκθέματα· καὶ νὰ ἀποκαταστήσουν τὴν τάξιν, τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν πνευματικὴ ἀξιοπρέπεια ποὺ ἀξίζει εἰς τὸν λαό μας καὶ εἰς τὴν Ἱστορία του. Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι θερμῶς ἐκ καρδίας, νὰ ὑπάρξει εἰλικρινὴς ἀναστοχασμός, ὄχι μόνον γιὰ τὸ συγκεκριμένον συμβάν, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἄσχημον κατεύθυνσιν ποὺ λαμβάνει ἡ κοινωνία μᾶς ἐν συνόλῳ.
Πρός
Τὸν Ἀξιότιμον κ. Κυριάκον Μητσοτάκην, Πρωθυπουργόν
Τὸ Ὑπουργικὸν Συμβούλιον
Τὴν κ. Λ. Μενδώνη, Ὑπουργὸν Πολιτισμοῦ
Ἀθήνας
Κοινοποίησις: Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Μετὰ πολλῆς ὀδύνης, βαθείας ἀνησυχίας καὶ ἐντόνου πνευματικοῦ προβληματισμοῦ, ἀπευθύνομαι διὰ τῆς παρούσης πρὸς πάντας Ὑμᾶς μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκ νέου ἀνάρτησιν, εἰς τοὺς ἐκθεσιακοὺς χώρους τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης, τῶν ἔργων τὰ ὁποῖα, ὄχι δὲν συνιστοῦν τέχνη, ἀλλὰ ἀποτελοῦν ὠμή, βλάσφημον καὶ κατάφορον ὕβριν ἔναντι τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, διαπομπεύοντας ἀνερυθριάστως τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσιά μας καὶ ὑβρίζοντα κατὰ τρόπο προκλητικὸν καὶ βάναυσον τὸ σεπτὸν πρόσωπον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἐθνικὴ Πινακοθήκη – κορυφαῖος πολιτιστικὸς θεσμὸς τῆς Πατρίδος μας – ὄχι μόνον φιλοξένησε, ἀλλὰ καὶ ἐπανεξέθεσε τὰ ἔργα αὐτά, συνιστᾶ πρᾶξιν βαθύτατα προσβλητική, τὸ ὁποῖον δὲν δύναται ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀποσιωπήσει...
Τὰ ἐν λόγῳ ἐκθέματα, ὑπὸ τὸ προσωπεῖο τῆς δῆθεν καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας, δὲν ἐκφράζουν οὔτε πολιτισμό, οὔτε δημιουργικότητα· ἀποτελοῦν εὐθεῖα ἐπίθεσιν ἐναντίον τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί, διὰ τῆς μεθόδου τοῦ αἰσχροῦ χλευασμοῦ καὶ τῆς αἰσθητικῆς ἐκπτώσεως, καταπατοῦν τὴν θρησκευτικὴν ἐλευθερίαν τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καὶ καταρρακώνουν τὸ ἐθνικόν μας ἦθος.
Ὁ αὐτοπροσδιοριζόμενος ὡς καλλιτέχνης, πρωταγωνιστὴς τούτων τῶν «ἔργων», ὁ ὁποῖος σὲ δημόσιες ἐκδηλώσεις καὶ μάλιστα εἰς τὰ λεγόμενα "Gay Pride", τόλμησε νὰ ἀναρτήσει εἰς τὰ γεννητικά του ὄργανα εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου, παραποιεῖ σκοπίμως τὴν ἔννοια τῆς καλλιτεχνικῆς ἐκφράσεως. Ἐν ὀνόματι μιᾶς ἀνεξέλεγκτης «ἐλευθερίας», μετατρέπει τὴν δημόσια ἔκθεση σὲ βῆμα κακόγουστης πρόκλησης, ἀσυδοσίας, βλασφημίας καὶ ντροπῆς. Καὶ τὸ πλέον ἀνησυχητικόν: τοῦτο τελεῖται ὑπὸ τὴν αἰγίδα καὶ μὲ τὴν θετικὴ συμβολὴ τῆς Πολιτείας.
Μεταξὺ τῶν προκλητικῶν καὶ αἰσχρῶν αὐτῶν ἐκθεμάτων περιλαμβάνονται καὶ ἔργα τὰ ὁποῖα παρουσιάζουν τὴν πάνσεπτον μορφὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς αἰσχρὲς καὶ ἐξευτελιστικὲς ἀποτυπώσεις, ἀλλὰ καὶ ἀναφορὲς εἰς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον ὑπὸ μορφὴν σκωπτικῶν, ὑβριστικῶν ἀπεικονίσεων, ἐμφανίζοντάς τον ἐντὸς κάδων ἀπορριμμάτων. Ἡ βεβήλωσις τοῦ ράσου, ἀποτελεῖ ὄχι μόνον ὕβριν κατὰ τῶν κληρικῶν, ἀλλὰ κατὰ τῆς ἴδιας τῆς θείας Χάριτος, ἡ ὁποία μυστηριακῶς ἐνεργεῖ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διὰ τῶν χειροτονημένων λειτουργῶν Της.
Ἡ ἱερωσύνη εἶναι διακονία θυσιαστικὴ· εἶναι τὸ ἀναντικατάστατον στήριγμα τοῦ λαοῦ μας σὲ ἐποχὲς δουλείας, κατοχῆς, πείνας καὶ ἠθικοῦ ξεπεσμοῦ. Ὁ ἱερεὺς ἦτο ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὴν Ὀκτάηχο, τὸ Ψαλτήρι καὶ τὸ Τριώδιο δίδασκε καὶ στήριζε τὴν ἐλπίδα τοῦ λαοῦ ὅταν ὅλα κατέρρεαν. Τοιαῦται εἰκόνες προσβολῆς τῆς ἱερωσύνης δὲν πλήττουν μόνον τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ τραυματίζουν βαθέως καὶ τὴν ἐθνική μας αὐτοσυνειδησία.
Ἡ Ἐκκλησία, ὡς μήτηρ καὶ τροφὸς τοῦ Γένους, δὲν δύναται νὰ σιωπᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴν συστηματικὴν ἀπόπειρα ἐκριζώσεως τῶν πνευματικῶν μας ριζῶν καὶ καταρράκωσης τῶν ἠθικῶν μας σταθερῶν. Ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία, ἀντὶ νὰ προάγει τὸν ἀληθῆ πολιτισμό, νὰ τιμᾶ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τοῦ λαοῦ της καὶ νὰ διαφυλάττει τὴν κοινωνικὴ συνοχή, φαίνεται νὰ ἐνδίδει εἰς τὰ κελεύσματα μιᾶς μεταμοντέρνας «κουλτούρας», ἐπενδύει στὴν προσβολὴ ὡς τάχα προοδευτισμό. Ἐν ὀνόματι τῆς «προόδου» καὶ τῆς «ἐλευθερίας», εὐτελίζεται ἡ Ἱερὰ Παράδοσις τοῦ Γένους καὶ ἀκυροῦται ἐν τοῖς πράγμασι ἡ πνευματικὴ συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν διαμόρφωσιν τῆς ἐθνικῆς καὶ ἠθικῆς ταυτότητος τοῦ λαοῦ μας.
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, φέρω τὴν ἱερὰν καὶ ἀμετακίνητον εὐθύνη νὰ διαφυλάσσω τὴν ὀρθόδοξον συνείδησιν τοῦ πληρώματος, νὰ διαμαρτύρομαι ἐν παρρησίᾳ, καὶ νὰ ὑπερασπίζομαι τὸ δικαίωμα τῶν πιστῶν νὰ ζοῦν εἰς κοινωνίαν ὅπου τὰ ἱερά των δὲν διαπομπεύονται. Οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία κατεδίωξε τὴν τέχνη· ἀλλ’ ἡ τέχνη, ὅταν καθίσταται ἐργαλεῖο θεομαχίας, χάνει τὸν χαρακτῆρα της καὶ γίνεται ὄργανο πνευματικῆς κακοποιήσεως.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς φιλόστοργος μήτηρ, ἡ ὁποία διαφυλάττει τὴν παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ προσεύχεται ἀδιαλείπτως ὑπὲρ τοῦ κόσμου, δὲν δύναται νὰ ἀνέχεται τὴν μετατροπὴ τῆς καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας εἰς ἐργαλεῖο θεολογικῆς ἀνατροπῆς καὶ ψυχικῆς διαστροφῆς. Καλλιτεχνικὴ ἐλευθερία χωρὶς ὅρια, χωρὶς σεβασμό, χωρὶς διάκρισιν ἱεροῦ καὶ βέβηλου, καταντᾶ ἀσυδοσία – καὶ ἡ ἀσυδοσία εἶναι τὸ ἀντίθετον τῆς Δημοκρατίας.
Ἡ ἀνοχὴ τοιούτων ἐκθεμάτων, ἰδιαιτέρως ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας, τῶν πολιτικῶν ἡγητόρων, τῶν κρατικῶν λειτουργῶν καὶ θεσμικῶν διαχειριστῶν, καθίσταται ἐπικίνδυνος ἔνδειξις ὄχι μόνον πολιτιστικῆς διολισθήσεως ἀλλὰ καὶ ἐθνικῆς ἐκπτώσεως. Διότι, ὅταν ἡ Πολιτεία νομιμοποιεῖ τὴν βλασφημία καὶ ἐνδύει μὲ τὸν μανδύα τοῦ πολιτισμοῦ την ἀτιμία, τότε δὲν ἠμπορεῖ νὰ ὁμιλεῖ περὶ ἐλευθερίας· τότε πρόκειται περὶ πνευματικοῦ ἐκφυλισμοῦ καὶ θεσμικῆς προδοσίας.
Καλῶ λοιπὸν τοὺς ἁρμοδίους τῆς Πολιτείας, τὸν κ. Πρωθυπουργό, τοὺς Ὑπουργούς, τὴν Κυβέρνηση ἐν γένει νὰ ἀναλογισθοῦν τὰς εὐθύνας των· νὰ ἀποσύρουν ἄμεσα τὰ ἐν λόγῳ ἐκθέματα· καὶ νὰ ἀποκαταστήσουν τὴν τάξιν, τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν πνευματικὴ ἀξιοπρέπεια ποὺ ἀξίζει εἰς τὸν λαό μας καὶ εἰς τὴν Ἱστορία του. Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι θερμῶς ἐκ καρδίας, νὰ ὑπάρξει εἰλικρινὴς ἀναστοχασμός, ὄχι μόνον γιὰ τὸ συγκεκριμένον συμβάν, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἄσχημον κατεύθυνσιν ποὺ λαμβάνει ἡ κοινωνία μᾶς ἐν συνόλῳ.
Ὁ Κερκύρας, Παξῶν & Διαποντίων Νήσων
Νεκτάριος
Νεκτάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου