Γράφει ὁ μακαριστὸς καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τοῦ Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ, Πρόδρομος Ἀκανθόπουλος περὶ τοῦ ἔργου τῶν διακονισσῶν: «Οἱ διακόνισσες βοηθοῦσαν τοὺς πρεσβυτέρους στὸ βάπτισμα τῶν κατηχουμένων γυναικῶν καὶ στὴν τήρηση τῆς τάξης μεταξὺ τῶν γυναικῶν, ὅταν γίνονταν λατρευτικὲς συνάξεις, καθὼς καὶ στὸ ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας τὸ σχετικὸ μὲ τὶς γυναῖκες»(1). Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ διακόνισσες οὐδεμία σχέση εἶχαν μὲ τὰ προσφάτως τελεσθέντα (Μεγάλη Πέμπτη 2024) ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ζιμπάμπουε τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ὅταν «χειροτόνησε» -μὲ ταχυδακτυλουργικὸ τρόπο- γυναῖκα διακόνισσα.
Σύμφωνα μὲ τὸ φωτογραφικὸ ὑλικό, ἐκείνη κοινωνοῦσε τοὺς πιστοὺς σὰ νὰ ἔλαβε τον πρῶτο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης, ἀνοίγοντας δρόμο καὶ γιὰ τὸ ἑπόμενό της βῆμα, δηλαδὴ ἐκεῖνο τῆς ἱέρειας καθὼς καὶ γιὰ τὸ μεθεπόμενο, δηλαδὴ... ἐκεῖνο τῆς ἐπισκοποίησής της! Πιθανὸν σὲ λίγο νὰ λάβει καὶ τὸ ὀφφίκιο τῆς ἀρχιδιακόνισσας, κυκλοφορῶντας μὲ ἐπανωκαλύμμαυχο! Ἢ ἐκτὸς ἄν -αὔριο- μεθαύριο- ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας τὴν ἀναβαθμίσει ὡς ἀρχιδιακόνισσά του, καθιστῶντας τη μέλος τῆς συνοδείας του.
Ἐπειδή, ὅλα αὐτὰ εἶναι ὄχι ἁπλῶς τραγικὰ ὡς πρὸς τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, ποὺ κάποτε φάνταζαν μόνο ὡς σενάρια ἐπιστημονικῆς φαντασίας, γι’ αὐτὸ παραθέτουμε καὶ τὰ σχετικὰ μὲ τὶς διακόνισσες ποὺ σημειώνει ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ, Γεώργιος Μαντζαρίδης: «Σημαντικὴ» γράφει «ἦταν καὶ ἡ συμβολή τῶν διακονισσῶν στὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ θεσμός τῶν διακονισσῶν, ποὺ παρουσίασε ἰδιαίτερη ἀκμὴ ἀπὸ τὸν τέταρτο ὡς τὸν ἕκτο αἰῶνα, δὲν ἀπέβλεπε μόνο στὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ ἁγιαστικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἦταν ἡ βοήθεια κατὰ τὴ βάπτιση τῶν γυναικῶν, ἀλλὰ καὶ στὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ φιλανθρωπικοῦ ἔργου. Ὅταν μάλιστα μὲ τὴν καθιέρωση τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ δὲν ὑπῆρχε ἡ ἀνάγκη γιὰ βοήθεια τῶν διακονισσῶν κατὰ τὶς βαπτίσεις, τὸ βάρος ἔπεσε στὸ φιλανθρωπικό τους ἔργο».
Συνεπῶς, τὰ προσφάτως τελεσθέντα ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφεὶμ τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας μὲ τὴ «χειροτονία» γυναίκας διακόνισσας ἀποτελοῦν μαγικὲς πράξεις, δηλαδὴ ταχυδακτυλουργίες –γεγονὸς ποὺ ἐπιφέρει τόσο τὴ δική του καθαίρεση ὅσο καὶ ἐκείνων ποὺ κοινωνοῦν τῆς αὐτῆς ἀποφάσεως- ὁδηγῶντας μὲ μαθηματικὴ ἀκριβεία τοὺς πιστοὺς τῆς Ἀφρικῆς στὴν ἐγκατάλειψη τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καὶ στὴ ἔνταξή τους στὴ νεοϊδρυθεῖσα Πατριαρχικὴ Ἐξαρχία Ἀφρικῆς, ποὺ ἀνήκει στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας (3).
(1) Πρόδρομος Ἀκανθόπουλος, Κώδικας Ἱερῶν Κανόνων καὶ Ἐκκλησιαστικῶν Νόμων, ἐκδόσεις Ἀδελφῶν Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1995 (2η ἔκδοση), σ. 567.
(2) Γεώργιος Μαντζαρίδης, Κοινωνιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐκδόσεις Παναγιώτη Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη 1999 (5η ἔκδοση), σ. 346.
(3) http://www.patriarchia.ru/gr/db/text/5878067.html.
Διαβάστε σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου