Τὴν ἑβδομάδα ποὺ πέρασε ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ψήφισε τὸ σχετικὸ μὲ τὸ γάμο των ὁμοφυλοφύλων νομοσχέδιο. Ἀρχικὰ δὲν εἶχα τὴν πρόθεση νὰ ὀργανώσω κάποια δράση, γιατί μὲ κάλυπτε ἀπόλυτα ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ λάβαμε κατὰ τὴ συνεδρίαση τῆς 23 Ἰανουαρίου 2024. Μὲ ἐνόχλησαν ὅμως πολλὰ καὶ κυρίως οἱ σχετικὲς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ περὶ Ἐκκλησίας, ὅπως τὸ ὅτι «ἢ παπᾶς παπᾶς ἢ ζευγᾶς ζευγᾶς». Θυμᾶμαι ἔντονα τὶς δηλώσεις του στὸ διάστημα τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ τὴν προσπάθεια νὰ μᾶς πείσει ὡς Ἐκκλησία νὰ συμπορευθοῦμε στὴ διαχείριση τοῦ προβλήματος. Γράφοντας δὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις στὸ γραφεῖο μου, φέρνω ὡς εἰκόνα ἀπέναντί μου ὑπουργὸ ποὺ μὲ ἐπισκέφτηκε ἐκείνη τὴν περίοδο μὲ ντόπιους παράγοντες, προσπαθῶντας νὰ μὲ πείσει γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς συνεργασίας πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας καὶ διερωτῶμαι:... Τί πιστεύουν οἱ ἄρχοντές μας; Πότε τὸ ἐννοοῦν αὐτὰ ποὺ λένε καὶ πότε ὄχι; Τὸ ἴδιο αἰσθάνθηκα καὶ μὲ τὴ βουλευτὴ τοῦ νομοῦ μας, ἡ ὁποία στὸ γραφεῖο μου πρὸ ἡμερῶν ἔλεγε πὼς προσανατολίζεται πρὸς τὴν ἀποχὴ καὶ τελικὰ ψήφισε ΝΑΙ καὶ ἐπιπλέον πανηγύριζε μέσα στὴ Βουλή. Αὐτὸ τελικὰ μὲ ὠθεῖ στὸ νὰ γράψω τὰ ὅσα ἀκολουθοῦν, χωρὶς σὲ αὐτὸ τὸ κείμενο νὰ ὑπάρχει κάποια θεολογικὴ προσέγγιση τοῦ θέματος.
Ἀδιαμφισβήτητο τὸ γεγονὸς τῶν συνεχῶς αὐξανομένων προβλημάτων τῆς κοινωνίας μέσα στὰ ὁποῖα ζοῦμε. Ἀσθένειες, δυσβάστακτες ἀκρίβειες τῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν, ἀγωνίες γιὰ ἐθνικὰ θέματα, διαμαρτυρίες – ἐξεγέρσεις μεγάλων κοινωνικῶν ὁμάδων – κλάδων δημιουργοῦν τὴν εἰκόνα μιᾶς ἔκρυθμης κοινωνίας, μιᾶς κοινωνίας ἡ ὁποία αἰσθάνεται προδομένη, ἐγκαταλειμμένη, χωρὶς στήριγμα ἢ ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον της. Μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ἦρθε πρὸ ἡμερῶν καὶ ἡ ψήφιση στὴ βουλὴ τοῦ σχετικοῦ νομοσχεδίου.
Δὲν μπορῶ νὰ μὴν ἐκφράσω τὴ βαθύτατη λύπη μου γιὰ τὸ σκηνικὸ ποὺ ἔστησε ἡ κυβέρνηση πρίν, κατὰ καὶ μετὰ τὴν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου. Ἂν ἴσχυε τὸ ἐπιχείρημα πὼς πρόκειται γιὰ νομοσχέδιο τὸ ὁποῖο θὰ κάλυπτε προβλήματα λίγων ἑκατοντάδων συνανθρώπων μας, πιστεύω πὼς εὔκολα θὰ μποροῦσε νὰ ρυθμιστεῖ μὲ μιὰ τροπολογία – προσθήκη στὸ ὑπάρχον σύμφωνο συμβίωσης. Ἀντ΄ αὐτοῦ εἴδαμε μιὰ πρωτοφανῆ τακτική. Πρώτη φορὰ στὰ χρονικὰ ὁ πρωθυπουργὸς προέτρεψε τοὺς βουλευτὲς ποὺ διαφωνοῦσαν νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὴν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου, ὅπως καὶ πρώτη φορὰ εἴδαμε τοὺς βουλευτὲς νὰ περνοῦν ἀπὸ ἐνημέρωση (κατηχητικὸ τὸ εἶπα ἐγὼ ὡς κληρικός, μασὰζ τὸ εἶπαν κάποιοι ἄλλοι) μὲ σκοπὸ νὰ πειστοῦν νὰ ψηφίσουν ΝΑΙ ἢ νὰ ἀπέχουν. Πρώτη φορὰ εἴδαμε πανηγυρισμοὺς μέσα στὴ βουλή, λέτε καὶ ἀνακοινώθηκε ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ ἀπὸ τὰ κατεχόμενα στὴν Κύπρο. Καὶ τὸ πιὸ θλιβερό, πρώτη φορὰ εἴδαμε τὸν ἀνώτατο ἄρχοντα του κράτους, τὴν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, νὰ συμμετέχει σὲ ἑόρτιο γλέντι μετὰ τὴν ψήφιση νομοσχεδίου.
Ὡς ποιμένας τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνιῶ καὶ ἀγωνίζομαι καί, παρὰ τὰ λάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μου, θὰ πῶ πὼς τὸ νομοσχέδιο αὐτὸ ἦταν γιὰ τὴν Εὐρυτανία ὄχι μόνο ἡ ταφόπλακα, ἀλλὰ ἡ σφράγιση τῆς ταφόπλακάς της. Ἡ ἔμφαση ποὺ δόθηκε, οἱ πανηγυρισμοὶ καὶ τὰ ὅσα παρουσίασαν τὰ ΜΜΕ βεβαιώνουν πὼς δὲν πρόκειται γιὰ νομοσχέδιο ποὺ ἀποσκοποῦσε στὴ ρύθμιση τῶν προβλημάτων λίγων συνανθρώπων μας καί, δυστυχῶς, φοβᾶμαι πὼς θὰ ἀκολουθήσουν κι ἄλλα. Πέραν κάθε ἄλλης συνέπειας, τὸ βέβαιο εἶναι πὼς ὁδηγεῖ τὸν Ἑλληνικὸ λαό, καὶ δὴ τὴν γερασμένη Εὐρυτανία μας, σὲ μεγαλύτερη ὑπογεννητικότητα. Εἴτε τὰ ζευγάρια, οἱ γονεῖς Α καὶ Β, εἶναι ἄνδρες εἴτε γυναῖκες, τὸ σίγουρο εἶναι πὼς δὲ θὰ μποροῦν νὰ τεκνοποιήσουν, νὰ φέρουν παιδιὰ στὴ ζωή! Τὸ ἐὰν υἱοθετήσουν, δὲ σημαίνει πὼς ἔφεραν παιδὶ στὴ ζωή. Ἀντὶ ἄλλων σχολίων, θυμίζω τὴν ἀπάντηση μιᾶς νεαρῆς κοπέλας σὲ σχετικὴ ἐρώτηση: «ἡ προγιαγιὰ μου εἶχε 12 παιδιά, ἡ γιαγιὰ μου 6 καὶ ἡ μαμὰ μου 2, ἐγὼ ἔχω ἕνα σκυλάκι». Δὲν μπορῶ αὐτὴ τὴ στιγμὴ νὰ μὴν ἐκφράσω τὸν πόνο καὶ τὴ θλίψη μου καὶ νὰ ρωτήσω τὴ βουλευτὴ τοῦ Νομοῦ καὶ τοὺς ἄλλους δύο βουλευτὲς (καὶ ὄχι μόνο) ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν Εὐρυτανία: Γιατί τὸ κάνατε αὐτό; Τί πρότυπα δίνετε στὰ Εὐρυτανόπουλα, τί τὰ μαθαίνετε στὰ σχολεῖα; Γιατί;;; Ἄδειασε ὁ τόπος μας, ρημάζουν τὰ χωριά μας. Εὐρυτανία δὲν εἶναι μόνο ὁ Αὔγουστος, εἶναι καὶ ἄλλοι 11 μῆνες τὸ χρόνο. Διανύω διαδρομὲς μιᾶς καὶ δύο ὡρῶν καὶ δὲν συναντῶ ἄλλο αὐτοκίνητο στὸ δρόμο. Γιατί;;; Ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἐδῶ νὰ ἐξάρω καὶ νὰ ἐπαινέσω τὴν ἀνακοίνωση τοῦ Δήμου Ἀγράφων πὼς θὰ στηρίζει οἰκονομικὰ κάθε μάνα, ἡ ὁποία θὰ φέρνει στὴ ζωή, σὲ χωριὸ τῶν Ἀγράφων, ἕνα νέο Εὐρυτανόπουλο!
Μᾶς μίλησαν οἱ ἄρχοντές μας καὶ τὰ ΜΜΕ γιὰ τὰ δικαιώματα καὶ καλὰ ἔκαναν. Δικαιώματα ὅμως ἔχουν κι ἄλλες κοινωνικὲς ὁμάδες, τὶς ὁποῖες ἀγνοοῦν προκλητικά. Πόσοι ἐργαζόμενοι ἢ χαμηλοσυνταξιοῦχοι ζοῦν σὲ καθεστὼς πείνας; Τί γίνετε μὲ τοὺς ἀγρότες; Ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα˙ Τὸ κιλὸ τὸ σιτάρι πωλεῖται ἀπὸ τὸν ἀγρότη περίπου 20 λεπτά. Πόσο κοστίζει ἕνα κιλὸ ψωμί, ἂν τὸ ἀγοράσεις ἀπὸ τὸ φοῦρνο; Προσέξτε κάτι˙ ἀπὸ τὰ 20 λεπτὰ τὸ πολὺ 5 λεπτὰ εἶναι τὸ κέρδος του, τὰ ὑπόλοιπα ἀνάγονται στὰ ἔξοδα τῆς παραγωγῆς του. Γιὰ σκεφτεῖτε τώρα πόσα κιλὰ σιτάρι πρέπει νὰ πουλήσει ἕνας ἀγρότης ἐὰν θέλει νὰ ἀγοράσει ἕνα κιλὸ ψωμί! Τὸ ἴδιο δυστυχῶς γίνεται μὲ ὅλα τὰ ἀγροτικὰ προϊόντα.
Γιατί λοιπὸν σ΄ αὐτὸ τὸν τόπο κάποιοι ἔχουν μόνιμα δικαιώματα καὶ κάποιοι ἄλλοι μόνον ὑποχρεώσεις! Τὰ παιδιά μας ἐδῶ καὶ δεκαετίες γαλουχοῦνται στὰ σχολεῖα μας μὲ τὸ ὅτι ἔχουν μόνο δικαιώματα. Ὑποχρεώσεις ὄχι! Ἀποτέλεσμα οἱ συγκρούσεις τῶν πολλῶν δικαιωμάτων, ἄρα ἡ ἐνδοσχολικὴ βία. Ποιός μπορεῖ νὰ ὑποστηρίξει ὅτι τὰ παιδιά μας σήμερα παιδαγωγούμενα μαθαίνουν νὰ σέβονται, νὰ ἀγαποῦν τὸ συνάνθρωπο καὶ τὴν πατρίδα τους! Νὰ θυμίσω ἐδῶ ἕνα σύνθημα ἀνθρώπων σύγχρονων πεποιθήσεων: «στὸ διάολο ἡ οἰκογένεια, στὸ διάολο ἡ πατρίς, ἡ Ἑλλάδα νὰ πεθάνει, νὰ ζήσουμε ἐμεῖς». Δυστυχῶς ζοῦμε σὲ ἐποχὲς ἰσοπέδωσης τῶν πάντων. Δὲν ὑπάρχουν σύνορα (τὸ ἀκούσαμε), δὲν ὑπάρχουν φῦλα (τὸ ἀκούσαμε), δὲν ὑπάρχουν θρησκεῖες, φυλές, γλῶσσες. Δυστυχῶς κύριοι, μᾶς ὁδηγεῖτε σὲ μιὰ παγκοσμιοπολτοποίηση. Μᾶς θέλετε ὡς ἕνα μωσαϊκό, ποὺ τὸ μόνο ποὺ θὰ ξεχωρίζει θὰ εἶναι οἱ διαφόρων χρωμάτων πέτρες του, λεῖο, γυαλισμένο, πάνω στὸ ὁποῖο θὰ μπορεῖτε νὰ πατᾶτε καὶ νὰ κινεῖστε ἀκίνδυνα. Μιὰ ἐρώτηση: ἂν μιὰ ὁμάδα ἀνθρώπων μὲ ἄλλες ἐκ γενετῆς ἰδιαιτερότητες γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν φταίει, ὅπως ἐπὶ παραδείγματι οἱ κλεπτομανείς, συγκεντρωθεῖ καὶ συγκροτήσει φορεῖς (π.χ. συλλόγους) διεκδικῶντας τὰ δικαιώματά τους, τί θὰ πράξουμε; Θὰ ποῦμε πὼς ἔχουν δίκαιο; Θὰ μποροῦν ἐλεύθερα νὰ ἱκανοποιοῦν τὴν ἀδυναμία τους; Ἂν εἶναι πυρομανεῖς ἢ ἔχουν ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόβλημα, τὸ ὁποῖο δὲν ἐπέλεξαν μὰ γεννήθηκαν ἔτσι, θὰ δικαιωθοῦν καὶ θὰ τὸ ἱκανοποιοῦν ἐλεύθερα;
Κλείνοντας, καὶ γιὰ ὅσους θὰ περίμεναν νὰ διαβάσουν κάτι πιὸ θεολογικό, θὰ πῶ τὸ ἑξῆς: Τὰ αὐτονόητα καὶ ἡ Ἀλήθεια, ὅσο κι ἂν πολεμηθοῦν ἢ διαστραφοῦν, δὲν θὰ καταρρεύσουν. Ὅποιος πιστεύει καὶ τὸ ἐννοεῖ, ἂς διαβάσει ὄχι αὐτὰ ποὺ λέω ἐγώ, μὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του (κεφάλαιο Α΄, στίχοι 22-23) κι ἂς προσεύχεται καὶ γι΄ αὐτοὺς ποὺ μᾶς κυβερνοῦν, γι΄ αὐτοὺς ποὺ μᾶς κατηγοροῦν, μὰ καὶ γιὰ κάθε δοκιμαζόμενο ἀδελφό μας.
Ὁ Μητροπολίτης
Ὁ Καρπενησίου Γεώργιος
ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΡΙΧΤΕ ΤΟΝ!