22 Απρ 2022

Μεγάλη Παρασκευή: Ἡμέρα πένθους καί θριάμβου - Ὁ θάνατος τοῦ Θεανθρώπου σάρωσε τό κράτος τοῦ θανάτου

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Μέρα ἁγιασμένη καί παράδοξη, ἡ Μεγάλη Παρασκευή πλέκει τή λύπη μέ τή χαρά, τή συντριβή μέ τήν κατάνυξη, το πένθος τοῦ θανάτου μέ τήν ἐπερχόμενη Ἀνάσταση.
Μεγάλη Παρασκευή: «ἡ ζωή ἐν τάφῳ, κατετέθης Χριστέ, καί θανάτῳ σου τόν θάνατον ὤλεσας καί ἐπήγασας τῷ κόσμῳ τήν ζωήν». Χριστέ, Ἐσύ, πού εἶσαι ἡ (ὄντως) ζωή, τοποθετήθηκες σέ τάφο, καί μέ τόν θάνατό Σοῦ κατέστρεψες (καί ἐξαφάνισες) τόν θάνατο. Ἕνας παράδοξος λόγος, βγαλμένος ἀπό τά ἐκπληκτικά ἐγκώμια πού ψάλλονται στόν Ἐπιτάφιο Θρῆνο γιά.... τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Ἕνας λόγος πού δέν εἶδε ὅμοιο του ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, οὔτε ποτέ φανταζόταν ἀνθρώπου νοῦς, πώς θά μποροῦσε νά νικηθεῖ τό κράτος τοῦ θανάτου μέ ἕναν... θάνατο! Κανένας φιλόσοφος, κανένας λόγιος, κανένας στοχαστής τῆς πρό Χριστοῦ ἐποχῆς δέν μπόρεσε ποτέ νά συλλάβει ἕνα τόσο ἀντιφατικό μήνυμα, ἕνα τόσο ἀκραῖο σενάριο.

Μόνο τό πάνσοφο σχέδιο ἑνός ἀληθινοῦ Θεοῦ, θά μποροῦσε νά δώσει μιά τέτοια ἀσύλληπτη τροπή στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός σταυρώθηκε, ἀπέθανε, καί ὁ θάνατος τοῦ σήμανε τήν ὁριστική ἧττα τοῦ θανάτου, τήν μεγάλη πίκρα τοῦ ἀδηφάγου Ἅδη, πού δέν ἄντεξε νά βαστάξει στά σκοτεινά σπλάχνα του, τή ἴδια τήν Πηγή τῆς Ζωῆς.

Ὁ Χριστός βρίσκεται καταματωμένος πάνω στό Σταυρό. Γίνεται ἡ Ἀποκαθήλωση καί ἀργότερα, τό ἄχραντο σῶμα Του τοποθετεῖται «ἐν καινῷ μνημείῳ». Μιά ἑκούσια ταφή, μιά προσωρινή δύση τοῦ Φωτός τοῦ Ἀληθινοῦ, πού ἀποσύρει τή Ζωοδόχο φεγγοβολιά του ὥστε νά ἐκπληρωθεῖ ἡ προφητεία τῆς Τριημέρου Ἀναστάσεως.

Καί ὅμως. Μέσα στό σκότος τῆς ἀπόγνωσης καί τῆς λιποψυχίας, ἀνατέλλει ἡ λυτρωτική συγχώρεση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τό σημεῖο μηδέν ὁλάκερης τῆς κτίσης. Τό γεγονός πού ἔδωσε νόημα στήν ὕπαρξη τοῦ σύμπαντος κόσμου. Συγγνώμη ἐκ τοῦ Τάφου ἀνέτειλε, κραυγάζει πανηγυρικά ὁ Ἱερός Χρυσόστομος!

Πάνω σέ ἐκεῖνον τόν Τάφο πού λούστηκε ἀπό τό φῶς τῆς Ἀνάστασης, ἀκούμπησε τό βάρος ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Ὁ θάνατος τοῦ Θεανθρώπου, σήμανε τόν θάνατο τοῦ θανάτου! Ἔφερε τήν ὁριστική πανωλεθρία τοῦ Ἅδη καί τῆς κυριαρχίας τοῦ ἀνθρωποκτόνου διαβόλου. Θανάτῳ Θάνατον πατήσας!

Συνοδεύοντας τόν Ἐπιτάφιο θρῆνο, καί ἔχοντας ἐπίγνωση τῆς τελικῆς ἐπικράτησης τοῦ Θεοῦ ἐνάντια στό θηρίο τοῦ θανάτου, ὁ πιστός καταλαμβάνεται ἀπό μιά γλυκιά χαρμολύπη. Ἀπό ἕνα χαροποιό πένθος μοναδικοῦ χαρακτῆρα. Συμμετέχει στόν θρῆνο τοῦ Ἐπιταφίου, συντρίβεται ἀπό τό προσωρινό σκέπασμα τοῦ θανάτου πάνω στό Ἄχραντο σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἄλλα ὄχι μέ σπαραγμό καί ἀπογοήτευση. Τά ἐγκώμια κουβαλοῦν τό πνεῦμα τοῦ θριάμβου, μοιάζουν περισσότερο μέ παιᾶνα μιᾶς ἀνεκλάλητης νίκης.

Ὅλη ἡ κτίση σαστίζει κάτω ἀπό τήν ἔνδοξη σκιά τοῦ Ἐπιταφίου
Ὄχι μόνο οἱ πιστοί ἄλλα ὁλόκληρη ἡ πλάση συμμετέχει στόν θρῆνο καί στόν θρίαμβο. Στά ἐγκώμια ὁλόκληρη ἡ κτίση καλεῖται νά δοξάσει τόν Χριστό. Τά ἄλογα ζῶα, τά βουνά καί τά δέντρα, τά ἄνθη καί τά φυτά, οἱ πεδιάδες καί τά βουνά, οἱ ἀστέρες, ἡ σελήνη καί ὁ ἥλιος, ὅλα μετέχουν σέ μιά ὑπερκόσμια δοξασία, ὅλα συγκινοῦνται καί κλίνουν τό γόνυ μπροστά στό μεγαλεῖο του Βασιλέα τῆς Δόξης.

Ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος εἶναι ἕνα γεγονός πού κάνει ὅλο τόν κτιστό κόσμο νά ἀναριγά ἀπό δέος. Σαστίζει κάθε ὕπαρξη μέ τήν τρομερή κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στόν Ἅδη καί τήν λεηλασία τῶν πολύτιμων λαφύρων του. Ἐκεῖ, ἀπό τά ἔγκατα τῆς «φυλακῆς» τῶν ψυχῶν, ἔλαβε χώρα τό πιό χαρμόσυνο, τό πιό ἀνέλπιστο κήρυγμα ἀπολύτρωσης. Ἐκεῖ συνεθλίβησαν τά αἰώνια δεσμά πού ἀκολουθοῦσαν τόν ἄνθρωπο πέραν τοῦ τάφου.

Καί ὅσο ἡ ψυχή τοῦ Χριστοῦ κατέλυε τήν αὐτοκρατορία τοῦ θανάτου, τό ἄφθαρτο σῶμα Του στόν Τάφο καταργοῦσε τούς φυσικούς νόμους. Ἀψηφοῦσε τή σωματική φθορά καί ἔδινε σύνθημα νίκης, ἀφθαρσίας καί ἔνδοξης Ἀνάστασης.

Τό παρηγορητικό φῶς τοῦ Παναγίου Τάφου ἀνατέλλει γιά μιά ἀκόμη φορά. Ἄς συνοδεύσουμε τόν Ἐπιτάφιο μέ τή κατάνυξη καί τή συντριβή πού τοῦ πρέπει. Ὄχι ἐθιμοτυπικά, ὄχι κοσμικά, ὄχι μέ ἀναισθησία, ὄχι σάν εὐκαιρία περιπάτου γιά κουβέντες καί γελάκια, τήν ὥρα πού τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ βρίσκεται στόν Τάφο, γιά λογαριασμό τῆς ἐλεεινότητας μᾶς.

Τό ἀνέσπερο φῶς τοῦ Ἐπιταφίου θερμαίνει καί πυρώνει τίς ψυχές καί ὁλόκληρη τή θεοσκέπαστη κτίση. Μονάχα σέ ἕνα σημεῖο δέν μπορεῖ νά φτάσει καί δέν μπορεῖ νά τό ζεστάνει, γιατί ὁ Θεός δέν παραβιάζει τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου. Τό σημεῖο αὐτό εἶναι ἡ ψυχρή, ἡ ἀδιάφορη, ἡ πωρωμένη καρδιά.

Ἄς προετοιμάσουμε λοιπόν τίς καρδιές μας, καί ἄς προσευχηθοῦμε γιά ὅσους γυρίζουν τήν πλάτη στόν Θεό. Ἄς εὐχηθοῦμε γι' αὐτούς πού ἀρνοῦνται νά ἐντρυφήσουν στή γλυκύτητα πού πηγάζει ἀπό τή σταυρική θυσία τοῦ Θεανθρώπου, ὥστε νά εὐδοκήσει ὁ Θεός καί κάποια στιγμή νά τούς ἀξιώσει αὐτῆς τῆς ἀσύγκριτης χαρᾶς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.