Μέ ἀφορμή τήν ἀναφορά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου στήν ὑπακοή καί τή σύνδεσή της μέ τόν ἐμβολιασμό, ἐπιχειροῦμε νά ἀναδείξουμε, κατά τήν ἄποψή μας, τό σημαντικότερο πρόβλημα σέ αὐτή τήν τεράστια ἀναστάτωση πού προκλήθηκε, ὡς μή ὄφειλε, μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ ἐμβολιασμός ὅπως καί ὁποιαδήποτε ἄλλη ἰατρική πράξη, εἶναι κατοχυρωμένος ὡς μιά ἐλεύθερη ἐπιλογή μετά ἀπό ἐνημερωμένη συγκατάθεση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἐπειδή ὅμως ἐπιχειρήθηκε νά ταυτιστεῖ αὐτό τό θέμα μέ τήν ὑπακοή... μέσα στήν Ἐκκλησία, πιστεύουμε ὅτι εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικό νά ἀποκρούσουμε αὐτή τήν λανθασμένη προσέγγιση. Ἄλλωστε, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δέν θά ἔπρεπε νά ἀσχοληθεῖ καθόλου μέ τό θέμα.
Ἡ λανθασμένη τοποθέτηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου περί ὑπακοῆς, ἀποτελεῖ μιά πρώτης τάξεως εὐκαιρία νά διαπραγματευτοῦμε αὐτό τό πολύ παρεξηγημένο θέμα πού ταλαιπωρεῖ τήν Ἐκκλησία, ἔτσι ὥστε νά καταλήξουμε ἐν τέλει σέ κάτι θετικό (οὐδέν κακόν ἀμιγές καλοῦ).
Εἶναι σημαντικό νά θέσουμε ἀρχικά τήν βασική τοποθέτηση ὅτι ἡ ὑπακοή μέσα στήν Ἐκκλησία καί στά πλαίσια τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἀποτελεῖ τήν κορυφαία πράξη ἐλευθερίας. Μέ αὐτήν ἐπιλέγει ὁ ἄνθρωπος νά ὑπακούσει στόν Θεό διότι ἀναγνωρίζει τή σωτηριώδη ἀξία τῶν ἐντολῶν του καί πιστεύει ὅτι αὐτές θά τόν ὁδηγήσουν μέσα στή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὄντως ζωή πέρα ἀπό κάθε καταναγκασμό, περιορισμό ἤ ὑποτέλεια. Ἔτσι, ὅσο καί ἄν μπορεῖ νά ἀκούγεται παράξενο ἤ περίεργο, ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀποθέωση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου.
Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐπιδιώκουμε νά μιμούμαστε τόν Χριστό. Ὁ Χριστός ὡς Θεάνθρωπος μᾶς δίδαξε τήν τέλεια ὑπακοή ἀφοῦ ἔγινε ὑπήκοος ἄχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ. Ἐλεύθερα, ἀπό ἀγάπη, καί ὄχι ἀπό ὁποιαδήποτε ὑποχρέωση ἤ ἀνάγκη, ὁ Χριστός ἀκολούθησε τό θέλημα τοῦ Πατρός καί θυσιάστηκε γιά χάρη μας μέ τήν ὑπέρτατη θυσία, τόν θάνατο, καί μάλιστα μέ τόν πιό ἐξευτελιστικό γιά τήν ἐποχή θάνατο ἐπάνω στό Σταυρό, γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο καί νά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνια ζωή. Ὅποιος θέλει (ὅστις θέλει, ὅπως μᾶς λέει ὁ Χριστός), μπορεῖ νά θέσει τόν ἑαυτό του ἐλεύθερα στήν διάθεση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ ὥστε νά καταστεῖ μέρος τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ἔτσι, ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ὑποταγή ἀλλά ἡ ὑπέρτατη καί ἐλεύθερη ἐπιλογή τοῦ ἀνθρώπου νά ἀκολουθήσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ὑπακοή λοιπόν μέσα στήν Ἐκκλησία καί τήν πνευματική ζωή ὡς ἡ κορυφαία πράξη ἐλευθερίας καί ἀγάπης δέν ἔχει καμία σχέση μέ τά δυτικόφρονα καί ξενόφερτα μηνύματα ὑποχρεωτικῆς ὑποταγῆς σέ κάποιο ἀνθρώπινο θέλημα. Γι' αὐτό τόν λόγο, ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νά θέσει σέ ἀργία τούς ἱερεῖς, τήν ὁποία προσπάθησε νά δικαιολογήσει μέ τήν ἐπίκληση τῆς ὑπακοῆς, εἶναι ἀπαράδεκτη καί ἀπορρίπτεται. Ἀπορρίπτεται διότι ἀλλοιώνει τόν χαρακτῆρα τῆς ὑπακοῆς ἀπό πράξη ἐλευθερίας σέ ὑποχρέωση ὑποταγῆς. Αὐτό τό ἦθος εἶναι ξένο πρός τήν Ὀρθοδοξία.
Τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, ὁλοκληρώνεται στήν ἀποκοπή τοῦ προσωπικοῦ θελήματος καί τήν καταπολέμηση τοῦ ἀνθρώπινου ἐγωϊσμοῦ μέ τήν ἐλεύθερη ἐπιλογή του θελήματος τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ἄνθρωπο πού ἐλευθερώνεται ἔτσι ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου.
Ἔχουμε πλαστεῖ «κατ' εἰκόνα Θεοῦ καί καθ' ὁμοίωση». Ἡ βασική προδιαγραφή τῆς λειτουργίας μᾶς ὡς ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἐλευθερία καί τό ἀτέρμονο τέρμα τῆς πορείας μας ἡ ἀγάπη. Ὅποιος ἐπιχειρεῖ νά ἀλλοιώσει τίς προδιαγραφές τοῦ δημιουργοῦ μας προσβάλλοντας τόν πυρῆνα τῆς ὑπόστασής μας, δηλαδή τήν ἐλευθερία, ὄχι μόνο εἶναι καταδικασμένος νά ἀποτύχει, ἀλλά καθίσταται βλάσφημος ἀπέναντι στόν ἴδιο τόν Θεό. Ταυτόχρονα, ὅποιος πνευματικός προωθεῖ τήν τυφλή ὑπακοή πού δημιουργεῖ ἄβουλα ὄντα καί ἀναιρεῖ τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας καί μακριά ἀπό τό γράμμα καί τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ ἀργία πού ἐπέβαλε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στούς ἱερεῖς παραβιάζει μιά πλειάδα νόμων, ἀποφάσεων, Εὐρωπαϊκῶν κανονισμῶν, διεθνῶν διακηρύξεων, ἐπιτροπῶν βιοηθικῆς, ἀποφάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἄλλων. Ὅλα αὐτά εἶναι πολύ σημαντικά διότι ὑποδηλώνουν μιά ἄκρως περιφρονητική, ἀπαξιωτική καί ἐγωϊστική στάση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία καί σέ ὁλόκληρη τήν κοινωνία. Τήν ἴδια ὥρα πού ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀναφέρθηκε σέ δῆθεν ἐγωϊσμό τῶν ἱερέων, συμπεριφέρθηκε ὁ ἴδιος μέ ἕνα ἄκρατο ἐγωϊσμό.
Παρόλα αὐτά, ὅλα τά πιό πάνω, θά μποροῦσαν νά θεωρηθοῦν πταίσματα μπροστά στό τραγικό λάθος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νά προβάλει μιά ψευδεπίγραφη ὑπακοή ὡς δικαιολογία. Μέ αὐτό τό ἀτόπημα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἐνδεχομένως ἀκούσια, προσβάλλει καί ἀλλοιώνει τήν ἴδια τήν ἀνθρώπινη ὑπόσταση καί τό κορυφαῖο μήνυμα τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου πού εἶναι ἡ ἐλευθερία μέσα στήν ὁποία καλλιεργεῖται ἡ ἀληθινή ἀγάπη.
Γι' αὐτό καί εἶναι καθῆκον ὅλων τῶν Ἀρχιερέων νά ἀποκρούσουν ἄμεσα αὐτή τήν ἐνέργεια πού ἀλλοιώνει τό ὀρθόδοξο ἦθος καί ντροπιάζει τόν πυρῆνα τῆς Ὀρθόδοξης μᾶς πίστης ἀκυρώνοντας τήν ἐλεύθερη ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν θυσία καί τήν τέλεια ἀγάπη.
Μιά ἀριστουργηματική κινηματογραφική ταινία πού πραγματεύεται μέ σκηνοθετική μαεστρία τό θέμα τῆς ἐλευθερίας στή σχέση μας μέ τόν Θεό, καθώς καί τῆς ἀέναης προσπάθειά μας νά προσεγγίσουμε καί νά ἀποκτήσουμε προσωπική σχέση μέ τόν Θεό εἶναι ἡ ταινία «El Greco». Εἶναι μιά ἐξαιρετική ταινία πού συστήνουμε ἀνεπιφύλακτα σέ κάθε συμπατριώτη μας. Ἄλλωστε, εἶναι ἀναμενόμενο μιά τέτοια ταινία νά εἶναι ἑλληνικό ἐπίτευγμα ἀφοῦ πραγματεύεται τήν ἐλευθερία, τό διαχρονικά κορυφαῖο ἀγαθό τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανισμοῦ.
Στό ἐρώτημα λοιπόν κατά πόσο νά ἐπιλέξουμε τήν ἐλεύθερη ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ νά ὑποταχθοῦμε δουλικά σέ ἀνθρώπινα κελεύσματα παράνομων, παράλογων, ἀντι-ἐπιστημονικῶν καί ἀντι-ἐκκλησιαστικῶν ἐνεργειῶν, ἡ ἀπάντηση κάθε Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ εἶναι προφανής καί ἀδιαπραγμάτευτη.
Εὐχόμαστε, ἐνόψει τοῦ Τριωδίου καί τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νά συνειδητοποιήσει τό κακό πού ἔχει προκληθεῖ στήν Ἐκκλησία, νά μετανοήσει ἀληθινά καί νά ἀνακαλέσει τήν ἀργία τῶν ἱερέων τό συντομότερο δυνατό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου