21 Οκτ 2021

Μήπως καί μιά ἀπεργία γιά νά ἀποκτήσουμε Παιδεία ἐθνική;

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
«Σήμερα φορτώνουν τά παιδιά ἕνα σωρό καί τά μπερδεύουν. Τά μπουχτίζουν στά γράμματα χωρίς πνευματικό ἀντιστάθμισμα. Στά σχολεῖα τά παιδιά πρέπει πρῶτα νά μαθαίνουν τόν φόβο Θεοῦ. Μικρά παιδιά νά πᾶνε νά μάθουν ἀγγλικά, γαλλικά, γερμανικά-ἐνῶ Ἀρχαῖα νά μήν μάθουν-μουσική, τό ἕνα, τό ἄλλο... Τί νά πρωτομάθουν; Ὅλο γράμματα καί ἀριθμούς καί ἐκεῖνα πού εἶναι νά μάθουν, γιά τήν Πατρίδα τους, δέν τά μαθαίνουν. Οὔτε πατριωτικά τραγούδια οὔτε νά τίποτε...
-Καί οἱ ἀπεργίες, Γέροντα, τί κακό κάνουν!
Ὁλόκληρο μῆνα χωρίς μαθήματα τά παιδιά, νά... γυρίζουν στούς δρόμους!
-Ἐγώ λέω τούς δασκάλους ποτέ νά μήν κάνουν ἀπεργία, ἐκτός ἄν πᾶνε καταργήσουν τά θρησκευτικά, τήν προσευχή ἤ νά κατεβάσουν τόν σταυρό ἀπό τήν σημαία. Τότε πρέπει νά διαμαρτυρηθοῦν....».....
(Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ἀ΄, «Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο», ἐκδ. «Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου», σελ. 297).

Αὐτά εἰπώθηκαν πρίν ἀπό 50-60 χρόνια ἀπό τόν ἅγιο. Σάν τούς παλαιούς προφῆτες μᾶς προειδοποίησε γιά τήν ἐπερχόμενη λαίλαπα τῆς ἀθεΐας καί τῆς ἀφιλοπατρίας, πού ξεβράζονται στόν χῶρο τῆς παιδείας.

«Κατέβηκε», ὡς εἴθισται νά λέγεται, πρόσφατα, ὁ κλάδος τῶν ἐκπαιδευτικῶν σέ ἀπεργία μέ κυρίαρχο αἴτημα τήν κατάργηση τῆς ἀξιολόγησης. (Ἄν δέν κάνω λάθος εἶναι μνημονιακή ὑποχρέωση καί ἐπιταγή, ὁπότε ἐφ' ὅσον εἴμαστε χώρα μειωμένης κυριαρχίας καί ἀξιοπρέπειας καί ἕνα χρόνο νά ἀπεργήσουμε τίποτε δέν θά καταφέρουμε. Ἡ ΕΕ, δηλαδή τό γερμανικό κοινοβούλιο λαμβάνει τίς ἀποφάσεις. Τά ἄλλα εἶναι γιά τούς ἀφελεῖς πού νομίζουν ὅτι ζοῦν τήν δεκαετία τοῦ '80, τότε κυβερνοῦσαν οἱ συνδικαλιστές μέ τά τρωκτικά τῶν κλαδικῶν). Προσωπικῶς δέν ἔλαβα μέρος. Αὐτό δέν σημαίνει ἐπ' οὐδενί ὅτι ὑποτιμῶ ὅσους συναδέλφους ἀπήργησαν. Σέβομαι ἰδιαιτέρως τούς μάχιμους δασκάλους, πού ἀγωνίζονται μέ αὐταπάρνηση μές στίς αἴθουσες γιά νά μάθουν γράμματα στά παιδιά τοῦ λαοῦ μας. Καί εἶναι σίγουρο πώς, ἄν τό ὑπουργεῖο, πού εὐφημιστικώς ὀνομάζεται Παιδείας, μᾶς ἄφηνε ἥσυχους καί δέν μᾶς βομβάρδιζε ὁ ἑκάστοτε «παιδοσωτήρας» ὑπουργός μέ τίς ἐπαναλαμβανόμενες μεταρρυθμίσεις, ἀναγεννήσεις, δεξιότητες καί ἐπανεκκινήσεις του, θά ἦταν πολύ καλύτερα τά ἐκπαιδευτικά δρώμενα καί τά σχολεῖα θά εἶχαν λιγότερα προβλήματα.

Τίς ἀπεργίες τίς προκηρύσσουν οἱ συνδικαλιστικές ἡγεσίες. Ὁ κλάδος τῶν δασκάλων ἐκπροσωπεῖται ἀπό τήν Διδασκαλική Ὁμοσπονδία Ἑλλάδος (ΔΟΕ). Τό Διοικητικό Συμβούλιο ἀποτελεῖται ἀπό συνδικαλιστές, ἐκπαιδευτικούς πού ξέχασαν πότε πάτησαν τό πόδι τους τελευταία φορά σέ αἴθουσα γιά νά διδάξουν. Εἶναι περίπου ἐπαγγελματίες, ἀνήκουν σέ κόμματα καί ἀπολαμβάνουν περίοπτα προνόμια.

Οὐδείς ἐχέφρων πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας διαφωνεῖ ὅτι ὁ συνδικαλισμός εἶναι ἀπό τά καρκινώματα, τίς πυορροοῦσες πληγές τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Εἶναι συνένοχος στήν οἰκονομική καί κοινωνική ἀποσύνθεση τῆς πατρίδας. (Ὀρθῶς ἔχει εἰπωθεῖ ὅτι οἱ κοινωνίες, τά κράτη πρῶτα ἀποσυντίθενται καί μετά πεθαίνουν σέ ἀντίθεση μέ τούς ζωντανούς ὀργανισμούς πού πρῶτα πεθαίνουν καί μετά ἀποσυντίθενται).

Εἶναι γνωστό ὅτι τά στελέχη τῶν συνδικάτων, ἐξαιτίας τῆς ἔνταξης τους σέ κόμματα, κατέχουν ἐνίοτε καί ὑψηλά ἀξιώματα στούς μηχανισμούς τῶν πολιτικῶν παρατάξεων. Σκέπτονται καί ἐνεργοῦν, ὄχι ὡς ἐκπρόσωποι τῶν ἐργαζομένων, ἀλλά ὡς ἐντολοδόχοι τοῦ ἀρχηγοῦ. Εἶναι δεκάδες τά παραδείγματα συνδικαλιστῶν πού διαρρήγνυαν τά ἱμάτιά τους γιά τά δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων, οἱ ὁποῖοι «ἐπιβραβεύτηκαν» καί μέ ὑπουργικές θέσεις, προφανῶς γιατί ὑπονόμευαν τούς ἀγῶνες καί τούς ἐνδιέφερε μόνο ἡ προσωπική ἀναρρίχηση.

Ὁ συνδικαλισμός, ὅπως τόν γνωρίσαμε, εἶναι πιά πτῶμα τυμπανιαῖο, ἐκφυλίστηκε σέ ὁμοίωμα, σέ ἀντίγραφο τῶν κομμάτων ἐξουσίας, ὑπόδουλος, ἑτερόφωτος ἐξαρτημένος. Καί μακάρι νά συσταθεῖ κάτι ἄλλο, ἀπό δασκάλους πού οὔτε σέ κομματικές παρατάξεις θά ἀνήκουν, ἀλλά, τό κυριότερο, θά εἶναι δάσκαλοι τῆς τάξης. (Προσωπικῶς ἔχω διαγραφεῖ ἀπό τήν ΔΟΕ ἐδῶ καί πολλά χρόνια. Αἰτία ἦταν ἡ δήλωση τοῦ τότε προέδρου της, ὀνόματι Μπράτης-τώρα διαβάζω εἶναι Γενικός Γραμματέας τῆς ΑΔΕΔΥ-ὅτι συμφωνεῖ νά κατεβοῦν οἱ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ ἀπό τίς σχολικές αἴθουσες).

Ἔχω γράψει καί ἄλλοτε πόσο ὡραῖο θά ἦταν καί τί ὑγιῆ ἀντίκτυπο θά εἶχε στήν ἑλληνική κοινωνία μιά ἀπεργία τῶν δασκάλων μέ θέμα τό εἶδος τῆς παρεχόμενης Παιδείας. Μιά ἀπεργία γιά τά ἀκατάλληλα σχολικά βιβλία, γιά τήν κατάργηση τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου στά διδακτήρια ἤ τόν περιορισμό μαθημάτων ὅπως τά Θρησκευτικά ἤ ἡ Γεωγραφία. Μιά ἀπεργία γιά τήν εἰσαγωγή πονηρευμάτων ὅπως ἡ σεξουαλική ἀγωγή ἀπό τό νηπιαγωγεῖο κιόλας, τήν ὁποία ἐπιβάλλουν μέ τό καρύκευμα τῶν λεγόμενων «δεξιοτήτων». Μιά ἀπεργία, τέλος πάντων, πού δέν θά ἐνδιαφέρει ἀποκλειστικά τόν κλάδο μας, ἀλλά τόν λαό μας, τά παιδιά του καί τό τί γράμματα μαθαίνουν. Θά μᾶς προσπόριζε κῦρος μιά τέτοια ἀπεργία καί θά κερδίζαμε σέ ὑπόληψη καί ἐκτίμηση τοῦ ἁπλοῦ κόσμου. Αὐτά ὅμως μέ τέτοια συνδικαλιστική ἡγεσία, ἀνθρώπους ἀνίδεους ἀπό διδασκαλία ἤ ἐπαγγελματίες τῶν ποικιλώνυμων συνιστωσῶν, δέν γίνονται.

Παρέθεσα στόν πρόλογο κάποιες ἀπό τίς, «μέ πόνο καί ἀγάπη», συμβουλές τοῦ ἁγίου Παϊσίου γιά τήν παιδεία. Οὐσιαστικά αὐτό πού μᾶς κανοναρχεῖ ὁ ὅσιος εἶναι νά ξαναγίνει ἡ παιδεία μας, ἐθνική. Παιδεία πατριδογνωσίας. Ξέρω, κάποιοι χαμογελοῦν μέ συγκατάβαση, ἄλλοι ἴσως εἰρωνευτοῦν σκεπτόμενοι ὅτι αὐτά εἶναι λόγια ἑνός καλογέρου, εἴμαστε στόν 21ο αἰῶνα, στήν Εὐρώπη, ὁ κόσμος πάει μπροστά, ἄλλαξε ἤ, χειρότερα, εἶναι σκοταδιστικά καί λοιπά καί λοιπά.

Θά παραπέμψω στό βιβλίο τοῦ Ἀλέξανδρου Δελμούζου (1880-1956), «Μελέτες καί πάρεργα». Ὁ Δελμοῦζος, μέ σημερινούς ὅρους, θά χαρακτηριζόταν προοδευτικός, ἀριστερός, ἀντιφασίστας, οἱ γνωστές ταμπέλες πού κραδαίνουν οἱ ἡμιμαθεῖς γιά νά ἐξοντώσουν «διά τῆς γραφικότητος» τούς ἀντιπάλους τους, οἱ ὁποῖες ταμπέλες τούς ἀπαλλάσσουν καί ἀπό τήν βάσανο τῆς σκέψης καί τῆς σοβαρῆς ἐπιχειρηματολογίας. Μία μόνο φράση ἀπό τό βιβλίο του ἐρανίζομαι: «Δέν μπορεῖ ἡ Παιδεία νά ἀρνηθεῖ τήν ἐθνική μόρφωση καί νά γίνει ἀχρωμάτιστη παιδεία ἐκτός τόπου καί χρόνου». (σελ. 42). Ἐνῶ στό βιβλίο του «τό κρυφό σχολειό», στό κεφάλαιο γιά τόν σκοπό τῆς παιδείας, μιλᾶ ἀπροκάλυπτα γιά «ἀγωγή μέ ἐθνικό χρῶμα». (σελ. 359). Σέ τί διαφέρει ἡ προτροπή τοῦ ἁγίου Παϊσίου «νά μαθαίνουν τά παιδιά γιά τήν πατρίδα», ἀπό τίς ὑποθῆκες τοῦ Δελμούζου γιά «ἐθνική μόρφωση»; Ὡς πότε θά ὑπομένουμε τούς ἐπικίνδυνους πειραματισμούς τοῦ κάθε ἄγευστου ἀπό Ρωμιοσύνη πολιτικοῦ; Τί κακό εἶναι αὐτό; Νά ἔχεις στά χέρια σου χρυσάφι, τήν ἀνθρωποποιό ἑλληνική παιδεία, καί νά καταφεύγεις στά εἰσαγόμενα χαρούπια;

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς

1 σχόλιο:

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.