8 Φεβ 2020

Ἡ ἀνοχὴ στὰ ἐλαττώματα τῶν ἄλλων

Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ βαστάζωμε «τὰ βάρη ἀλλήλων».
Ὅποιου πράγματος ἡ διόρθωσις δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν θέλησί μας, πρέπει μὲ ὑπομονὴ νὰ τὸ ὑποφέρουμε, ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό.
Σ' αὐτὲς τὶς περιπτώσεις πρέπει νὰ σκέπτεσαι πὼς ἴσως καλλίτερα τὰ πράγματα νὰ γίνωνται ἔτσι, ὥστε νὰ δοκιμάζεται ἡ ὑπομονή σου καὶ νὰ γυμνάζεται ἡ ψυχή σου ποὺ ἔχει ἀξία ἀνεκτίμητη.
Πρέπει πάντως νὰ προσεύχεσαι θερμά, καὶ νὰ ζητᾶς ἀπ' τὸν Θεὸ νὰ δυναμώνη τὴν ὑπομονή σου, ὥστε νὰ ὑποφέρης χωρὶς γογγυσμοὺς καὶ νὰ περνᾶς σίγουρα ὅλα τὰ ἐμπόδια.
Ὅταν βλέπης πὼς ἕνας συνάνθρωπός σου παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες σου προσπάθειες μένει ἀδιόρθωτος, μὴν φιλονικεῖς μαζί του...
Άφησέ τον στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ κι Ἐκεῖνος ξέρει νὰ τακτοποιήση τὰ πάντα.

Βλέπεις στοὺς ἀδελφοὺς σοῦ ἐλαττώματα;

Πρέπει νὰ ὑποφέρης μὲ κατανόησι καὶ ἀγάπη.

Σκέψου ὅτι κι ἐσὺ ἀσφαλῶς ἔχεις πολλά, κι οἱ ἄλλοι ἐν τούτοις σὲ ἀνέχονται.

Ἀφοῦ ἐσὺ δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι ὅπως σὲ θέλουν οἱ ἄλλοι γιατί περιμένεις νὰ εἶναι οἱ ἄλλοι ὅπως θέλης ἐσύ;

Ἔχουμε τὴν ἀπαίτησι οἱ ἄλλοι νὰ εἶναι τέλειοι.

Ἐμεῖς ὅμως ἀφήνουμε τὸν ἑαυτό μας, γεμᾶτο ἐλαττώματα.

Στοὺς ἄλλους μᾶς ἀρέσει νὰ κάνουμε τὸν αὐστηρό.

Τῶν ἄλλων ὅμως ἡ αὐστηρότης ἀπέναντί μας, μᾶς στενοχωρεῖ.

Γιὰ τὸν ἑαυτό μας τὰ θέλουμε ὅλα ἐλεύθερα.

Τοὺς ἄλλους ὅμως μᾶς ἀρέσει νὰ τοὺς βλέπουμε μέσα σὲ περιορισμούς.

Οἱ ἄλλοι ἂς εἶναι δεμένοι μὲ νόμους αὐστηρούς.

Ἐμεῖς νὰ μὴν ἔχουμε κανένα περιορισμό.

Μὲ ἄλλο τρόπο ζυγίζουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ μὲ ἄλλο τὸν ἀδελφό μας.

Ἄν ὅλοι ἦσαν τέλειοι, ἀπὸ ποιοὺς τότε ἐμεῖς θὰ ὑποφέραμε χάριν τοῦ Θεοῦ;

Ὁ πάνσοφος Θεὸς τακτοποίησε ἔτσι τὰ πράγματα, ὥστε νὰ μάθουμε νὰ ἀνεχώμεθα «ἀλλήλων τὰ βάρη». Κανεὶς τέλειος δὲν ὑπάρχει.

Κανεὶς χωρὶς φορτίο.

Κανεὶς χωρὶς τὴν ἀνάγκη του πλησίον του.

Κανεὶς τόσο σοφὸς ὥστε νὰ περιφρονῆ τὶς γνῶμες καὶ τὶς συμβουλές των ἄλλων.

Ἔχουμε λοιπὸν ἀνάγκη νὰ αλληλοανεχώμεθα, νὰ αλληλοπαρηγορούμεθα, νὰ αλληλοβοηθούμεθα καὶ νὰ συμπληρώνη ὁ ἕνας τὶς γνῶμες καὶ τὴν πεῖρα του ἄλλου.

Ὁ βαθμὸς καὶ τὸ σημεῖο τῆς ἀρετῆς ποὺ φθάσαμε, θὰ φανῆ στὶς δύσκολες περιστάσεις.

Ποιὸς εἶναι πράγματι ὁ ἄνθρωπος, φαίνεται ὄχι στὶς ἥσυχες κι ἀνέφελες στιγμές.

Στὶς δοκιμασίες˙ στὶς θλίψεις˙ τότε φαίνεται.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἡ Μίμησις τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κεμπησίου Θωμᾶ.
Νεοελληνικὴ ἀπόδοσις τῆς ἐκδοθείσης τὸ 1902 μεταφράσεως τοῦ Αβερκίου Λαμπίρη
ὑπὸ τὴν ἔγκρισιν καὶ εὐλογίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἐκδόσεις ΦΩΣ
Ἡ/Υ ἐπιμέλεια Σοφίας Μερκούρη

7 σχόλια:

  1. Απ" ότι ξέρω, οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας (π. χ. ο Ιγνάτιος Μπριαντσανίνοφ) δεν συστήνουν να διαβάζουν οι πιστοί το βιβλίο του ρωμαιοκαθολικού μοναχού του Θωμά του Κεμπησίου " Η Μίμησης του Χριστού" , γιατί ο συγγραφέας της ήταν αιρετικός , και το βιβλίο του περιέχει πλανεμένες ιδέες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά τα γράφεις σχολιαστή 1:31 μ.μ.
      Οπως ακριβώς τα γράφεις είναι.

      Στάχυς

      Διαγραφή
  2. Το συγκεκριμένο
    απόσπασμα
    είναι μάλλον εντάξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. φαουλ του ''ρωμεικου'', αλλα και της ιερας συνοδου που ενεκρινε βιβλιο αιρετικο. Το οτι μοιαζουν σωστα τα λογια δεν ειναι αποδεκτο, διοτι ολα τα δαιμονικα κατασκευασματα ''μοιαζουν καλα'' στην πρωτη ματια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, η σύνοδος ενέκρινε την εκκλησιαστικότητα και αυτοκεφαλία των καθαιρεμένων αιρετικών της Ουκρανίας.
      Σε ένα βιβλίο θα κόλλαγε;

      Διαγραφή
  4. «Ὅταν βλέπης πὼς ἕνας συνάνθρωπός σου παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες σου προσπάθειες μένει ἀδιόρθωτος, μὴν φιλονικεῖς μαζί του...Άφησέ τον στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ κι Ἐκεῖνος ξέρει νὰ τακτοποιήση τὰ πάντα.» Κεμπήσιος Θωμάς
    «Ὅταν βλέπης πὼς ἕνας συνάνθρωπός σου παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες σου προσπάθειες μένει ἀδιόρθωτος, μὴν φιλονικεῖς μαζί του...Προσευχήσου στον Θεό για αυτόν και Εκείνος θα βρει τον τρόπο να τον βοηθήσει.» Άγιος Πορφύριος (Έλεγε αυτό με λίγο αλλαγμένα λόγια)
    Αυτή είναι μια από τις λεπτές και ύπουλες διαφορές της δυτικής από την Ορθόδοξη θεολογία. Ο δυτικός
    αν δει κάποιον παράξενο άνθρωπο θα πει: «Άστον στον Θεό» ή «Θεέ μου δώσε μου υπομονή να τον αντέξω».
    Ο Ορθόδοξος όμως θα πει: «Εγώ φταίω που ο αδερφός μου είναι έτσι διότι ξέχασα να προσευχηθώ γι'αυτόν...»



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΩΣΤΑ!!!
      ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΥΤΟ.Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.
      ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΟΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ κ ΠΑΠΙΣΜΟΥ.
      ΒΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ κ ΣΥΜΠΑΣΧΕΙΣ.ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΥΝΑΙΤΙΟ κ ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ.
      ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΕΣΥ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ κ Ο ΑΛΛΟΣ.
      ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΕΙ;;;''ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ ΒΑΣΤΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΥΤΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΑΤΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ''
      ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ κ ΤΗΝ ΑΡΧΙΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ.
      Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ.ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ...ΑΣΤΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ.
      ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΒΑΘΟΣ ΕΧΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ κ ΠΟΣΟ ΡΗΧΟΣ κ ΦΘΗΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΝ ΔΥΣΗΣ.....
      Ο ΠΟΝΤΙΟΣ

      Διαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.