9 Μαρ 2019

Ὁ Σταυρός, σημάδι εἶναι τῶν πιστῶν καὶ φόβος τῶν δαιμόνων!

Τοῦ Παναγιώτη Τσαγκάρη, Θεολόγου
- Ὁ Σταυρὸς ὡς σύμβολο ἀγάπης καὶ θυσίας θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει παντοῦ καὶ ὄχι μὲ μίσος νὰ γκρεμίζεται.
- Ὁ Σταυρὸς ὡς σύμβολο κρίσης τῶν ἀνθρώπων καὶ «Σημεῖον ἀντιλεγόμενον», θὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα εἴτε τὴν «πτώση» εἴτε τὴν «ἀνάσταση πολλῶν».
- Ὁ Σταυρὸς ὡς σύμβολο ἐλευθερίας καὶ ἀγώνα τῶν χριστιανῶν ἔναντι ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν εἶναι ἡ δύναμη, ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ σημαία τους.
- Οἱ τῆς «ἀριστερᾶς καὶ τῆς προόδου» καλύτερα νὰ ἀφήσουν ἥσυχο τὸ πιστεύω τῶν χριστιανῶν καὶ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν προβληματικὴ πολιτικὴ τῆς «πρώτης φορᾶς ἀριστερᾶς» κυβέρνησης.
Ἀναλυτικότερα:
Ἡ ἄφιξη τόσων πολλῶν ἀνθρώπων - μεταναστῶν στὴ Λέσβο, ποὺ ἔφτασε νὰ μὴν...
τοὺς χωράει τὸ νησί, δημιούργησε ἀρκετὰ προβλήματα (πχ αὔξηση ἐγκληματικότητας, βίαιες συγκρούσεις, κλπ), τὰ ὁποία οὔτε εἶχε τὴν ἐμπειρία οὔτε  καὶ μποροῦσε, ὅμως, ἀντικειμενικά, νὰ διαχειριστεῖ εὔκολα ὁ λαὸς καὶ οἱ ἀρχὲς τῆς Μυτιλήνης.

Βέβαια, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅλο αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα παρατηρεῖ κανείς, ἀπὸ τὴ μία πλευρά, νὰ τονίζεται ἡ προσφορά, ἡ φιλοξενία καὶ ἡ ἀδιάκριτη χριστιανικὴ ἀγάπη τῶν Λεσβίων πρὸς τοὺς εἰσερχόμενους μετανάστες καί, ἀπὸ τὴν ἄλλη, νὰ ὑπάρχει σχεδιασμένη προσπάθεια ἔτσι ὥστε, ὅποτε ὑπάρχουν κάποια προβλήματα καὶ ἐκφράζονται διάφορες προτάσεις ἢ ἀπόψεις γιὰ τὴν ἐπίλυσή τους να στιγματίζεται ἀμέσως ὡς ἀκροδεξιὸς καὶ νὰ φιμώνεται, ὅποιος τολμήσει νὰ ἔχει διαφορετικὴ θέση, γνώμη ἢ πρόταση ἀπὸ ἐκείνη ποὺ κάποιοι ἄλλοι ἤθελαν ἢ θέλουν νὰ ἐπιβάλουν γιὰ τὸ χειρισμὸ κάποιων ζητημάτων.

Τὸ πρόβλημα ἐμφανίστηκε καὶ πρόσφατα, μάλιστα δὲ σὲ ἀκόμη πιὸ ἔντονη μορφή, μὲ τὴν τοποθέτηση ἀπὸ ὁμάδα συμπολιτῶν μας, ἑνὸς Σταυροῦ στὴ θέση Ἀπελὴ δίπλα ἀπὸ τὴ δημοτικὴ πλὰζ Τσαμάκια καὶ παραδίπλα ἀπὸ τὸ ἄγαλμα τῆς ἐλευθερίας ποὺ κοσμεῖ τὴν εἴσοδο τοῦ λιμανιοῦ τῆς Μυτιλήνης.

Ἀμέσως οἱ γνωστοὶ - ἄγνωστοί τῆς «ἀριστερᾶς καὶ τῆς προόδου» τῆς Λέσβου ἐπετέθηκαν ἐναντίον ἐκείνων ποὺ συνέβαλαν στὴν τοποθέτηση τοῦ Σταυροῦ ἀλλὰ ὄχι ἐναντίον ὅσων γκρέμισαν τὸν πρῶτο Σταυρὸ ποὺ στήθηκε. Μάλιστα πρώτη ἀντέδρασε περὶ τὰ τέλη Σεπτεμβρίου 2018, ἡ Κίνηση Πολιτῶν τῆς Μυτιλήνης «Συνύπαρξη καὶ Ἐπικοινωνία στὸ Αἰγαῖο» ἡ ὁποία μὲ ἀνακοίνωσή της, χαρακτήριζε τὴν τοποθέτηση τοῦ Σταυροῦ, πράξη «προσβλητικὴ γιὰ τὸ σύμβολο τοῦ χριστιανισμοῦ, σύμβολο ἀγάπης καὶ θυσίας καὶ ὄχι ρατσισμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας». Ἄραγε γιατί βλέπουν μίσος στὴν τοποθέτηση τοῦ Σταυροῦ καὶ ὄχι στὸ γκρέμισμά του; Μᾶς συγκινεῖ βέβαια ἡ ἀναγνώριση, ἀπὸ τὰ μέλη τῆς «Συνύπαρξης», τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας ὅτι ὁ Σταυρὸς εἶναι σύμβολο ἀγάπης καὶ θυσίας, καθὼς καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τους νὰ μὴν προσβάλεται αὐτὸ τὸ ἱερὸ σύμβολο τῆς χριστιανοσύνης. Ὅμως, δὲν μᾶς βρίσκει σύμφωνους ἡ διαπίστωσή τους ὅτι ἡ τοποθέτηση τοῦ Σταυροῦ εἶναι πράξη «ρατσισμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας» καθὼς ὁ συλλογισμὸς τους εἶναι ὁλοφάνερα ἀντιφατικός.

Διότι ἂν ὁ Σταυρὸς εἶναι σύμβολο ἀγάπης καὶ θυσίας θὰ ἔπρεπε λογικὰ σκεπτόμενοι, ὡς τέτοιο σύμβολο νὰ τὸ προβάλουμε παντοῦ καὶ πάντα -ὁ μακαριστὸς πάπα-Φώτης Λαυριώτης ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς τῆς Μυτιλήνης, ἔλεγε συχνά, «τὸν Σταυρὸ θέλω νὰ τὸν βλέπω παντοῦ, στὰ σπίτια, στὶς πόρτες, στοὺς τοίχους,… παντοῦ»- γιὰ νὰ θυμίζει σὲ ὅλους τὴν χριστιανικὴ θυσιαστικὴ ἀγάπη, τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος θυσιάστηκε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κάθε ἀνθρώπου καὶ συνεπῶς νὰ ἀναπτερώνει τὴν ἐλπίδα σὲ ὅλους τους κατατρεγμένους τῆς γὴς ὅτι μποροῦν νὰ ἐλπίζουν γιὰ τὴ σωτηρία τους στοὺς χριστιανούς. Καὶ πράγματι ἔτσι φαίνεται νὰ γινέται ἀφοῦ οἱ μουσουλμάνοι μετανάστες ἔρχονται στὶς χριστιανικὲς χῶρες γιὰ νὰ ζητήσουν καταφύγιο καὶ ὄχι στὶς ὅμορες ὁμόθρησκές τους χῶρες (βλ. Σαουδικὴ Ἀραβία, Κουβέϊτ, κλπ)!

Βέβαια σὲ αὐτὴν τὴν θέση θὰ ἀντιτείνουν κάποιοι ὅτι οἱ ἀλλόθρησκοι μετανάστες δὲν θέλουν νὰ βλέπουν τὸ σύμβολο τοῦ Σταυροῦ διότι δὲν συμφωνοῦν μὲ τὸ χριστιανισμό. Ὅμως καὶ πάλι εἶναι λανθασμένη ἡ ἔνσταση αὐτὴ διότι α) ἡ χώρα στὴν ὁποία ζητοῦν τὴ σωτηρία τους οἱ μετανάστες εἶναι κατάσπαρτη ἀπὸ ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια ποὺ φέρουν τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ συνεπῶς θέλουν δὲν θέλουν, βλέπουν τὸν Σταυρὸ συνεχῶς μπροστά τους καὶ ἄρα ενας Σταυρὸς παραπάνω σὲ τί θὰ τοὺς ἐνοχλοῦσε; καὶ β) ἀλλοίμονο ἂν ἔπρεπε νὰ κρύβουμε ὅτι ἐνοχλεῖ τοὺς ἀλλόθρησκους μετανάστες καθως σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση θὰ ἔπρεπε ὅλοι μας ὡς βαπτισμένοι χριστιανοὶ νὰ ἐξαφανιστοῦμε ἀπὸ προσώπου γὴς διότι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους δὲν θέλουν νὰ βλέπουν χριστιανούς, τοὺς θεωροῦν ἄπιστους ποὺ ἀνήκουν στον Οῖκο τοῦ πολέμου (Dar al Harb) καὶ οἱ ὁποῖοι μὲ κάθε τρόπο θὰ πρέπει μὲ νὰ ἀσπαστοῦν τὸ Ἰσλὰμ καὶ νὰ γίνουν Οἴκος τοῦ Ἰσλὰμ (Dar al Islam). Θα ἔπρεπε ἐπίσης καὶ τὸ δημοκρατικό μας πολίτευμα νὰ μεταβάλουμε, καθὼς τὸ ἀπεχθάνονται καὶ ἐπιθυμοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Σαρίας, τοῦ ἰσλαμικοῦ νόμου!

Σὲ ὅσους ὅμως ἀκόμη, συνεχίζουν νὰ ὁμιλοῦν γιὰ τὸ «διχαστικὸ Σταυρὸ» θὰ πρέπει νὰ τοὺς ποῦμε ὅτι ἀπὸ μία ἄποψη ἔχουν …δίκιο! Καὶ αὐτὸ διότι ὁ Σταυρὸς δὲν εἶναι μόνον σύμβολο ἀγάπης ἀλλὰ καὶ κρίσης τῶν ἀνθρώπων, καθώς ο Χριστὸς εἶναι «Σημεῖον ἀντιλεγόμενον», κατὰ τὴ ρήση τοῦ πρεσβύτη Συμεὼν στὴν Θεοτόκο καὶ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ: «Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς ἐμφάνισης τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ καὶ μέχρι τὴν σήμερα ὁ Χριστὸς πολεμήθηκε καὶ πολεμᾶται ὅσο κανένας ἄλλος ἀλλὰ καὶ δοξάσθηκε καὶ δοξάζεται ὅσο κανένας ἄλλος. Ἔτσι, μένει ἡ μορφὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅσο καμιὰ ἄλλη μορφὴ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου, ὡς «σημεῖον ἀντιλεγόμενον», καθὼς δημιουργεῖ κρίση στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων μὲ ἀποτέλεσμα εἴτε τὴν «πτῶσιν» εἴτε τὴν «ἀνάστασιν πολλῶν». Οἱ ἐχθροί Του δηλαδὴ πέφτουν, συντρίβονται καὶ ἐξαφανίζονται. Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ οἱ ψυχὲς ποὺ ἔχουν πίστη καὶ τὸν ὁμολογοῦν δημόσια μὲ θάρρος κερδίζονται, γίνονται παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς Οὐράνιας Βασιλείας Του.

Ὅμως, στὴ σημερινὴ πραγματικότητα ἠ νεοταξική πολιτικη ὀρθότητα τύπου Τζὼρτζ Σόρος δὲν θέλει ουτε νὰ ἀκούει γιὰ διαχωριστικὲς γραμμές, θέλει ὁμοιομορφία, πολτοποίηση τῶν πάντων, θέλει ἰσοπέδωση, θέλει «ἀγάπη μόνο»! Γὶ΄ αὐτὸ και ο κύριος στόχος τῆς εἶναι νὰ ἀλλάξει τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος, τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, τὸ πιστεύω τῶν χριστιανῶν, ὥστε νὰ τοὺς ἐντάξει εὐκολότερα μέσα στὴ χοάνη τῆς πανθρησκείας.

Εἶναι λυπηρὸ ὅμως, νὰ παρατηρεῖ κανεὶς σήμερα καὶ ἐκκλησιαστικοὺς ἀκόμη ταγοὺς νὰ ἔχουν ἀποδεχθεῖ αὐτὴ τὴν «Σόρεια» πανθρησκειακὴ λογικὴ καὶ νὰ ἀναρωτιοῦνται ἀφελέστατα «τί νόημα ἔχει νὰ γεμίσουμε ὅλη τὴν ἐπικράτεια μὲ σταυρούς;» ἢ πάλι «γιατί ὑψώνουμε τὸν σταυρὸ τῆς θυσιαστικῆς του ἀγάπης, σὰν “ξόανο’’ ἀποτροπῆς “ἀοράτων’’ ἐχθρῶν;» Ἄραγε θὰ τοὺς προβληματίσουμε καθόλου ὥστε νὰ συνέλθουν ἀπὸ τὴν πλάνη ποῦ βρίσκονται, ἂν τοὺς θυμίσουμε ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων ἔγραφε; «Μὴ ντρεπόμαστε, ἔγραφε ὁ ἅγιος, τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Κι ἂν ἄλλος ντρέπεται καὶ τὸν κρύβει, ἐσὺ κᾶνε φανερὰ τὸν Σταυρό σου, γιὰ νὰ δοῦν οἱ δαίμονες τὸ σημεῖο αὐτὸ τοῦ βασιλιᾶ Χριστοῦ, καὶ νὰ φύγουν μακριά, τρέμοντας. Κᾶνε μάλιστα τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ συχνά, εἴτε τρῶς, εἴτε πίνεις, εἴτε κάθεσαι, εἴτε ξαπλώνεις, εἴτε σηκώνεσαι, εἴτε μιλᾶς, εἴτε περπατᾶς, δηλαδὴ σὲ κάθε περίσταση. Γιατί ὅποιος σταυρώνεται ἐδῶ στὴ γῆ, βρίσκεται νοερὰ πάνω στὸν οὐρανό... Εἶναι μεγάλο τὸ φυλακτήριο. Δωρεὰν τὸ παίρνουν οἱ φτωχοὶ καὶ ἄκοπα οἱ ἄρρωστοι, ἐπειδὴ ἡ χάρη του προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό. Σημάδι εἶναι τῶν πιστῶν καὶ φόβος τῶν δαιμόνων.»

Ἄραγε θὰ τοὺς προβληματίσουμε ἂν πάλι τοὺς θυμίσουμε ὄτι ο Σταυρὸς εἶναι καὶ σύμβολο τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ ἀγώνα καὶ τῆς πάλης τῶν χριστιανῶν ἔναντι ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν; Ἂν τοὺς θυμίσουμε ὅτι οἱ Ἕλληνες στοὺς μεγάλους ἐθνικοὺς ἀγῶνες τους «μὲ τὴν σημαία καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Σταυροῦ συνέτριψαν τὴν τυραννία καὶ ἀνέκτησαν τὴν ποθητή τους ἐλευθερία. Καὶ καθιέρωσαν ὡς ἐθνικό τους πανίερο σύμβολο, ἀγώνων καὶ θυσιῶν καὶ νίκης καὶ θριάμβων τὸν Τίμιο Σταυρό, τὴν γαλανόλευκη σημαία τους μὲ τὸν λευκὸ Σταυρὸ στὸ μέσον καὶ λάμποντα στὸ κοντάρι τῆς Σημαίας πάλι τὸν Τίμιο Σταυρό… Ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι αὐτὸς ὁ Σταυρὸς ἡ διακήρυξη τῆς πίστεως καὶ ὁμολογίας τους, ἡ διαλάληση τῆς δυνάμεως καὶ τῆς ἐλπίδας τους, ἡ βαθειὰ ἐκδήλωση τῆς εὐγνωμοσύνης τους πρὸς τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστό, καὶ γιὰ τὴν ψυχικὴ σωτηρία ποὺ τοὺς χάρισε καὶ χαρίζει μὲ τὸν θάνατο Τοῦ τὸν σταυρικό, καὶ μὲ τὴν ἐλευθερία πού τοὺς δώριζε καὶ δωρίζει μὲ τὴν δύναμη τοῦ Σταυροῦ Του.»

Ὁ Σταυρὸς ἦταν καὶ εἶναι τὸ διακριτικὸ γνώρισμα τῶν χριστιανῶν.  Γι΄ αὐτὸν τὸν Σταυρὸ ἑκατομμύρια μαρτύρησαν, ἄνθρωποι ἁπλοί τοῦ λαοῦ, διότι ὁ λαὸς πιστεύει καὶ προηγεῖται τῆς ἡγεσίας του καὶ στὰ πνευματικὰ θέματα. Αυτοί οἱ μάρτυρες δὲν ἦταν οἱ περισσότεροι ἴσως, μορφωμένοι καθηγητὲς ἀλλὰ ἦταν ἁπλοὶ ἄνθρωποι, οἱ τρελοί τοῦ χωριοῦ, τῆς πατρίδας καὶ τῆς πίστης, δὲν ἦταν δηλαδή, οἱ συμβιβασμένοι, συμφεροντολόγοι καὶ ἰσαποστάκηδες τῆς καριέρας, οἱ ἕτοιμοι νὰ προδώσουν τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα πρὸς χάριν τῆς εὐζωίας τοὺς ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν φιλότιμο καὶ προτιμοῦσαν ἀπὸ τὶς εὔκολες μεσοβέζικες λύσεις ποὺ θὰ τοὺς γλίτωναν ἀπὸ τὰ βάσανα, νὰ κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ νὰ δίνουν, μὲ θυσιαστικὸ φρόνημα, τὴν ἴδια τους τὴ ζωὴ γιὰ τὸν Χριστό, τὸν Σταυρό του καὶ τὴν πατρίδα τους. Όλοι αὐτοὶ λοιπὸν σήμερα μέσα ἀπὸ τοὺς τάφους τοὺς φωνάζουν «ντροπὴ σὲ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦν ντροπὴ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου».

Ὅσον ἀφορᾶ τέλος, στὰ λεγόμενα ἑνὸς τοπικοῦ πολιτικοῦ τῆς «πρώτης φορᾶς ἀριστερᾶς» ὅτι δηλαδή: «Ἕνας μεταλλικὸς σταυρὸς ὕψους 10 μέτρων, ποὺ στήνεται σὲ ἕναν δημόσιο χῶρο μὲ τὸ ἔτσι θέλω, χωρὶς καμία ἄδεια καὶ καμία προδιαγραφὴ ἀσφαλείας, ἀποτελεῖ μία ἐπικίνδυνη αὐθαιρεσία – γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στὴν αἰσθητική, καὶ μάλιστα σὲ ἕναν χῶρο ἀρχαιολογικοῦ ἐνδιαφέροντος», δὲν χρειάζεται νὰ τοῦ ἀπαντήσουμε ἐμεῖς, διότι ἔχει ἀπαντήσει ἤδη τὸ κόμμα στὸ ὁποῖο ἀνήκει μὲ τὴν πολιτικὴ ποὺ ἀσκεῖ ἐδῶ καὶ μία τετραετία, μία πολιτικὴ ποὺ ἀσκεῖται μὲ «τὸ ἔτσι θέλω», μὲ «χωρὶς καμία ἄδεια καὶ καμία προδιαγραφὴ ἀσφαλείας» ὅσον ἀφορᾶ στὸ χειρισμὸ τῶν ἐθνικῶν θεμάτων(βλ. Μακεδονικό), μὲ «ἐπικίνδυνη αὐθαιρεσία» στὸ χῶρο τῆς Παιδείας (βλ. μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν), «γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στὴν αἰσθητικὴ» τῶν Ὑπουργῶν καὶ βουλευτῶν τοῦ κόμματός του!

Κατόπιν ὅλων τῶν παραπάνω θεωροῦμε ὅτι πολὺ σωστὰ ἔπραξαν ὅσοι πῆραν τὴν πρωτοβουλία τῆς ἀνέγερσης τοῦ ὑπερμεγέθη Σταυρικοῦ συμβόλου τοῦ χριστιανῶν.
Εὖγε σὲ αὐτοὺς ποὺ πιστοὶ στὸ Σύμβολο τῆς θυσίας τῆς πίστεώς τους, θυσίασαν καὶ θυσιάζουν, διακινδύνευσαν καὶ διακινδυνεύουν ἐπίγεια καὶ προσωρινὰ ἀγαθὰ χάριν τῆς ὁμολογίας καὶ τῆς μαρτυρίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν ποὺ Ἐκεῖνος προσφέρει στοὺς ἀγαπώντας Αὐτόν.

6 σχόλια:

  1. O ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
    Μιχάλης Τάντης

    O Ανδρέας Δενδρινός θέλοντας να απεικονίσει τη μάχη της ιδεολογίας μας, παραπέμπει στη μάχη του Περσέα με τη Μέδουσα. «Όμορφη αλλά με φίδια στη θέση των μαλλιών της οποίας ένα και μόνο βλέμμα αρκούσε να πετρώσει αυτόν που δεν αντιστάθηκε στο θέαμά της». Στην παρομοίωση αυτή εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο μαχητής Περσέας πολεμούσε κάτι κακό. Όπως εμείς στις μέρες μας.

    Μήπως όμως και στη πραγματικότητα οι εχθροί μας δεν είναι γοητευτικοί για τις πλατιές μάζες; Ευκολία, αγαθά χωρίς κούραση, εύκολα λόγια και όλα αυτά που έχουν καταστήσει τους συμπολίτες μας “ζητιάνους” μιας ζωής, που μόνο η σκληρή και επίμονη εργασία μπορεί να προσφέρει. Στην ουσία οι συμπολίτες μας έχουν υπνωτιστεί από τις Σειρήνες, αλλά για να παραμείνουμε στον μύθο του Περσέα, έχουν κυριολεκτικά πετρώσει!

    Άκαμπτοι και αδρανείς σε σκέψη και πράξη, πολλοί συμπολίτες μας πλέον φαντάζουν ως άθυρμα του οποιουδήποτε κοινοβουλευτικού θηρίου, που θα θελήσει να εκμεταλλευτεί την πλήρη αδράνειά τους. Δεν πρόκειται όμως να περιαυτολογήσουμε και να μιλήσουμε για τον αγώνα, που δίνουμε κατά του πολιτικού συστήματος ή της ιδεολογικής επικράτησης των προπαγανδιστικά “ισχυρών”.

    Ως εθνικιστές δεν πρέπει να αρκεστούμε σε μια στενή αντιπαλότητα. Κάτι τέτοιο αφενός δεν μας ταιριάζει αλλά και αφετέρου θα βόλευε τους ολιγαρκείς αντιπάλους μας. Ολιγαρκείς ναι, γιατί πολύ απλά και οι ίδιοι στη πλειοψηφία τους έχουν αποδεχθεί την ευκολία της απεργίας, του αντεθνικιστικού λόγου και της στείρας αντίδρασης στα πάντα. Η ουσία είναι που τους λείπει.

    Και είναι η ουσία η οποία θα μας επιτρέψει να επικρατήσουμε. Όμως ουσία χωρίς όραμα και υπέρβαση δεν υπάρχει!
    Δεν πρέπει να είμαστε συμβιβάσιμοι, ούτε ολιγαρκείς. Για εμάς δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της εθνικής αναγέννησης, για εμάς δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο από τα πάντα! Στις μέρες που οι Τούρκοι προκαλούν με κάθε τρόπο, ακούμε προτροπές για δυναμικές αντιδράσεις σε πολιτικό αλλά και στρατιωτικό επίπεδο. Σωστά όλα αυτά, αλλά γιατί; Μια στρατιωτική νίκη υπέρ του αιωνίου εχθρού τη θέλουμε όλοι, αλλά θα σταματήσουμε εκεί; Το όραμα, όπως λέει και ο Ίων Δραγούμης, θα πρέπει να είναι η αναβίωση της αυτοκρατορίας και όχι απλά μια νίκη που θα δείξει ότι είμαστε απλά δυνατοί…
    Ο εθνικός μας εγωισμός πρέπει να τονωθεί. Και αφού τονωθεί να γιγαντωθεί!

    Η αυτοκρατορική παράδοση του Ελληνισμού δεν πρέπει σβήσει από αυτό το κάτι που κάποιοι ονομάζουν ταξική συνείδηση. Η συνείδησή μας είναι εθνική και ισχυρή! Μια τάξη ούτε μπορεί, ούτε θα επιβληθεί του Γένους! Είμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας, θα επιβάλλουμε στις επόμενες γενιές να είναι υπερήφανες για εμάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. “Το πρώτο πράγμα που είδα όταν βγήκα στην ξηρά ήταν το άστρο του Δαβίδ”
    ΠΗΓΗ

    Iσραηλινό μέσο μαζικής ενημέρωσης παραδέχεται ότι Εβραίοι από το Ισραήλ και την Αμερική πληρώνονται από την ισραηλινή κυβέρνηση για να διαχειρίζονται σχεδόν όλα τα «κέντρα βοήθειας για πρόσφυγες» στην Ελλάδα, (“greek refugee aid centers are mainly operated by israelis”), ενισχύοντας άμεσα την μαζική εισροή παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη. Την ίδια ώρα το Ισραήλ αρνείται να δεχθεί πρόσφυγες, χτίζει τοίχους για να τους κρατήσει έξω και επιτρέπει μόνο Εβραίους που είναι φυλετικά καθαροί μέσω tests DNA να μεταναστεύσουν στο Ισραήλ...

    Διαβάστε περισσότερα:

    https://grothia.gr/enimerosi/sionismos/81946/quot-to-proto-pragma-poy-eida-otan-vgika-stin-xira/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο ΨΟΦΟΔΕΞΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ Π. ΦΑΛΗΡΟΥ ΚΑΙ Η «ΕΓΚΑΡΔΙΑ» ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ «ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ»
    08/03/2019

    Την παρουσία του ψοφοδεξιού δημάρχου Παλαιού Φαλήρου, Διονύση Χατζηδάκη, στην παρακρατική αντισυγκέντρωση κατά της «Ελληνικής Αυγής για την Περιφέρεια Αττικής», που διοργάνωσαν προ ημερών στην ευρύτερη περιοχή τα… σαπάκια του ΣΥΡΙΖΑ, αποκάλυψε η φυλλάδα των Ιών.

    Μάλιστα, ο ψοφοδεξιός δήμαρχος είχε και μια συζήτηση «σε εγκάρδιο κλίμα» με τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, για τον συντονισμό της δράσης τους κατά των μόνων αντιπάλων του σάπιου συστήματος που εκπροσωπούν αμφότεροι. Ιδού:

    «Αξίζει να σημειωθεί πως κοντά στην περιοχή βρέθηκε χθες και ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διονύσης Χατζηδάκης, ο οποίος συζήτησε σε εξαιρετικά εγκάρδιο κλίμα με τον υποψήφιο δήμαρχο υποστηριζόμενο από τον ΣΥΡΙΖΑ στο Παλαιό Φάληρο, Κώστα Μερκουράκη, για την αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής».

    Ψοφοδεξιοί κι αριστεροί, είναι οι δύο όψεις του ιδίου συστημικού νομίσματος και δε διστάζουν να το διαλαλούν!

    (ΥΓ): Μπουμπούκο, σκάσε!

    ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος:

    Ποδοπατήσαμε κάθε τι, που ἦταν ἱερό για τους πατέρες μας, και γι' αὐτό στη συνέχεια ποδοπατηθήκαμε ἐμεῖς οι ἴδιοι.

    http://arpati.blogspot.com/2019/03/blog-post_275.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευγε και χιλια Μπραβο.
    Ευχομαι ο Σταυρος που με αυταπαρνηση κατασκευασατε να ειναι το οπλο ολων σας, ολων των δοκιμαζομενων χριστιανων στην μαρτυρικη νησο της Λεσβου, της Ελλαδος αλλα και των απανταχου ορθοδοξων.
    Καλο πνευματικο αγωνα αδερφια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τέλειο άρθρο το μόνο που δεν σχολίασε ειναι ότι η Λέσβος πάντα ήταν κόκκινη στον χάρτη στις εκλογές πάντα ήταν αριστερό νησί κ το κυριότερο την επισκέφθηκε ο Παπάς... Οπότε τίποτα δεν τη σωζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.