Κίνδυνος γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ἡ «μετασυνοδικὴ μεταπατερικὴ μεταδοτικὴ νάρκωσις»

Γράφει ὁ Ἀρχιμ Παΐσιος Παπαδόπουλος,

Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Φιλώτα Φλωρίνης

Μερικὰ πράγματα δὲν θὰ χρειαζόταν νὰ λέγονται διότι, θεωρεῖται, πὼς οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας βρίσκονται «ἐπὶ σκοπόν»,  γιὰ νὰ βλέπουν, νὰ ἀντιλαμβάνονται καὶ νὰ ἐνημερώνουν τὸ ποίμνιό τους. 

Φτάσαμε ὅμως σὲ ἐκεῖνο ποὺ εἶχε συμβεῖ στὴν παλαιὰ διαθήκη (Ἀριθμ. 22, 22-35), ὅταν ὁ «προφήτης» Βαλαὰμ ἀντὶ νὰ ἀποπέμψει τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Βαλάκ, ποὺ τοῦ ἔστειλε δῶρα προκειμένου νὰ καταρασθεῖ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνος ἐπειδὴ προσπάθησε νὰ συμβιβάσει τὰ ἀσυμβίβαστα, χρειάστηκε νὰ ὁμιλήσει ὁ γάϊδαρός του! Καὶ ἐνῶ ὑποτίθεται ὅτι ὁ Βαλαὰμ ἦταν αὐτὸς ποὺ ἔβλεπε τὸν Θεὸ καὶ μιλοῦσε ἐξ Ὀνόματός Του, τελικὰ ἀντὶ τοῦ «προφήτου» ὁμίλησε ο γάϊδαρός του, διότι αὐτὸς ἦταν, «ὁ ἀληθῶς ὁρῶν».

Ὁμολογουμένως, ἔχει βαρὺ τίμημα ἡ ἀπόφαση σὲ κρίσιμες στιγμές. Καὶ εἶναι ἐπιλογὴ εὐθύνης, ὁ Ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας  ὅταν ἀντιληφθεῖ νὰ χειμάζεται τὸ λογικό του ποίμνιο νὰ πάρει θέση. Ἂν ἐνημερώσει, θὰ προκληθεῖ βέβαια σάλος. Κάποιοι, “καθὼς πρέπει” θὰ σκανδαλισθοῦν. Ἴσως, νὰ θεωρηθεῖ καὶ τρελός. Εἶναι δύσκολο νὰ καταγγείλει τὴν παρανομία τὴν ὥρα ποὺ ἄλλοι...

κάνουν τὰ στραβὰ μάτια. Νὰ σιωπήσει πάλι, γιὰ νὰ μὴν ἔρθει σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τοὺς ἄλλους καὶ ἔτσι τοὺς φέρει σὲ δύσκολη θέση… σηκώνοντας ὅμως ὁ ἴδιος τὴν εὐθύνη, διότι δὲν ξεκαθάρισε τὴν θέση του στὴν ὕπουλη συνοδικὴ εἰσβολὴ καὶ τὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς αἵρεσης ὡς Ἐκκλησίας, αὐτὸ εἶναι χειρότερο. Ἰσχύει, λοιπόν, καὶ ἐδῶ ἡ ἀρχή “τό μὴ χείρον βέλτιστον”. Καὶ τὸ κυριότερο, βέβαια, εἶναι πλέον θέμα συνείδησης.

Πάντοτε ἤθελε ἀνδρεία, ἤθελε καὶ σθένος, νὰ μπεῖς σὲ μία τέτοια διαδικασία, ποὺ δὲν γνωρίζεις καὶ πῶς θὰ βγεῖς. Ἔπρεπε νὰ ἀποδείξεις αὐτὸ ποὺ λές. Σήμερα ὅμως ὑπάρχουν τὰ σύγχρονα μέσα, ἡ εἰκόνα ἀπὸ τὰ βίντεο, τὴν τηλεόραση, τὸ διαδίκτυο ποὺ μιλοῦν ἀπὸ μόνα τους. Ὑπάρχουν ἐπίσης καὶ ἠχογραφήσεις καὶ μαρτυρίες καὶ γραπτὲς δηλώσεις. Δὲν μπορεῖς νὰ ἰσχυρίζεσαι ὅτι δὲν γνωρίζεις. Ἂν δὲν γνωρίζεις καὶ σὲ πληροφοροῦν ἄλλοι, ὅμως ἐσὺ δὲν θέλεις νὰ ἐνημερωθεῖς ἀλλάζει τὸ πράγμα. Τότε τοποθετεῖσαι πλέον, ἔστω καὶ ἂν δὲν θέλησες νὰ πάρεις θέση μὲ δηλώσεις. Δεν εἶναι, δηλαδή, πλέον ζητούμενο ἂν ἡ αἵρεση ἐπισημοποιεῖται μὲ τὶς κινήσεις τοῦ Πατριάρχη. Δὲν τίθεται θέμα περὶ ἀποδείξεων διότι αὐτὲς ὑπάρχουν ἀλλὰ φτάνουμε στὸ “διὰ ταύτα”, πῶς θὰ τοποθετηθεῖ ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ἱερέας καὶ βέβαια ὁ κάθε πιστὸς ἀπέναντι στὴν παρανομία! 

Γράφει ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος «Μπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν προσευχὴ νὰ βοηθήσει περισσότερο ἀλλὰ τὴν σιωπή του θὰ τὴν ἐκμεταλλευθοῦν οἱ ἄλλοι καὶ θὰ ποῦν “ὁ τάδε καὶ ὁ τάδε δὲν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μὲ τὸ μέρος μας· συμφωνοῦν μαζὶ μας”. Ἂν δὲν ἀρχίσουν μερικοὶ νὰ χτυποῦν τὸ κακό, νὰ ἐλέγχουν δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, θὰ γίνει μεγαλύτερο κακό».

Ἀντὶ λοιπὸν νὰ σχολιάζουν -ἐκ τοῦ προχείρου-  ὅσοι τώρα συμβιβάζονται μὲ τὴν αἵρεση καὶ ἐπιρρίπτουν εὐθύνες σὲ ὅσους ἐνημερώνονται καὶ ἐνημερώνουν, ἐκείνους ποὺ πραγματικὰ ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ μάθουν, ἂς ἀναλογισθοῦν ἂν πραγματικὰ  ἐνημερώνονται καὶ ἀπὸ ποιούς! Καὶ πόση πληρότητα μπορεῖ νὰ ἔχει μία ἐνημέρωση ποὺ δὲν στηρίζεται στὴν προσωπικὴ ἔρευνα, ἀλλὰ εἶναι σκόρπιες θέσεις τοῦ περιβάλλοντός τους ποὺ ἐκφράζουν  μόνο ἐκείνους ποὺ τὶς μεταφέρουν (ταχυδρόμους). Ἔπειτα ἀπ’ αὐτό, ἔχουν τὴν ἀπαίτηση νὰ εἴμαστε τόσο ἀφελεῖς, ὥστε νὰ ὑπακοῦμε σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν σκηνοθεσία πού εἶναι σκέτο θέατρο; ΟΧΙ!

Ὁ λόγος τῶν ἀποστόλων «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ.5,29) εἰσάγει καὶ σήμερα τὴν ἔννοια τῆς κακῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ἁγίας ἀνυπακοῆς καὶ σαφῶς ὁρίζει, ὅτι ὅταν αὐτὰ ποὺ ἐντέλλονται οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀντίθετα μὲ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἐκκλησιαστικοὶ ταγοί, δὲν ὑπακοῦμε στὶς ἐντολές τους! Στὶς δὲ Διαταγὲς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐπισημαίνεται: «Ὁμοίως καὶ οἱ λαϊκοί, τοῖς τῇ γνώμη τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασι μή πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε, λέγει γὰρ καὶ Θεός... Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου αὐτῶν, ἴνα μὴ συναπολῆσθε αὐτοῖς... ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καγῶ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Διατ. Ἁγ. Ἀποστ. βιβλ. ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄).

Καθημερινὰ ἀναρτῶνται στὸ διαδίκτυο ἄρθρα, σχόλια ποὺ ἀφοροῦν τὴν Σύνοδο ποὺ συγκλήθηκε. Ἀναρωτιέμαι, μελέτησαν οἱ ἐπίσκοποί μας τὴν ἔκθεση καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, πού ἀφοροῦσαν ἀπὸ τότε τὴν Σύνοδο πού ἔμελλε νὰ συγκληθεῖ; Στὸν ἐκκλησιαστικὸ τύπο, ἐπίσης, δημοσιεύονται θέσεις ἀκόμη καὶ πραγματεῖες ποὺ ὅσοι τὶς ὑποστηρίζουν, τουλάχιστον, κοπιάζουν προκειμένου νὰ ἐνημερωθοῦμε.  Ὅταν κανεὶς δὲν ἐνημερώνεται στοιχειωδῶς καὶ ἀκούει μόνο τὰ σχόλια τοῦ περιβάλλοντός του, ποὺ κατὰ κανόνα εἶναι ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν φιλοδοξίες καὶ σιτίζονται στὰ ἐπισκοπικὰ τραπέζια κουνώντας τὰ κεφάλια, στὶς τεκμηριωμένες τοποθετήσεις ποὺ γίνονται, γελώντας εἰρωνικά, μόνο καὶ μόνο ἀπὸ ἀνθρωπαρέσκεια, ἐπαναπαύοντας ἔτσι τὸν λογισμό τους, τότε πῶς μπορεῖ νὰ βλέπουν μὲ διαύγεια καὶ νὰ ἀξιολογοῦν σωστά;

Εἶναι εὔκολο νὰ καπακώνουμε τοὺς ἄλλους ἐπειδὴ ἔχουν διαφορετικὴ θέση, ἀναλογισθήκαμε ὅμως ὅτι ἐνεργοῦμε ἔτσι ἐπειδὴ μᾶς διακατέχει τὸ βόλεμα; Ἡ Ἐκκλησία ὁπωσδήποτε δὲν θὰ χαθεῖ, διότι ὁ Κύριος τὸ εἶπε: «Καὶ πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Αὐτὸ ὅμως μᾶς δικαιολογεῖ νὰ ἐπαναπαυόμαστε καὶ νὰ θεωροῦμε ὅτι ὅλα πηγαίνουν καλά; Ἔτσι ἐνεργοῦσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες; Ἀντὶ νὰ δοῦμε ποιὸ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἔκαναν οἱ  ὁμολογητὲς τῆς Πίστεως καὶ ποιὸ εἶναι τὸ ἐφικτὸ τὴν ὥρα τούτη, τί μπορεῖ νὰ γίνει πρακτικά, πρὶν τὴν μάχη ἀκόμη παραδοθήκαμε στὸν ἐχθρό;

Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸν λόγο οἱ ἅγιοι Πατέρες στὴν διαχρονικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως μᾶς διασώζει ἡ Ἱερὰ Παράδοση καὶ πληροφορούμαστε ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, χρησιμοποιοῦσαν τὸν ἀναθεματισμό, ὡς μέσο γιὰ τὴν θεραπεία ἀπὸ τὴν αἵρεση, προκειμένου νὰ σωθεῖ τελικὰ ὁ αἱρετικὸς συνειδητοποιώντας τὴν πλάνη του, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦν μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν αἱρεσιάρχη.

Δὲν λέμε, ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε ἱστορικὴ μνήμη καὶ νὰ διδασκόμαστε ἀπὸ ὅσα ἔχουν γίνει; Ἂς σκεφθοῦμε λοιπόν, κάτω ἀπὸ ποιὲς συνθῆκες ἀγωνίσθηκαν οἱ προηγούμενοι Πατέρες. Εἶχαν τότε οἱ ἅγιοι ἀνθρωπίνως τὰ μέσα νὰ ἀντισταθοῦν; Εἶχαν βοήθεια; Καὶ ὅμως τὰ κατάφεραν! Γιατί; Διότι τὸ εἶδαν τὸ θέμα πνευματικὰ . Εἶδαν τί θέλει ὁ Θεός, καὶ ὁπωσδήποτε, βρέθηκαν κάποιοι ἅγιοι γεροντάδες νὰ τοὺς ἐμψυχώσουν γιὰ νὰ ἀντισταθοῦν ὅπως καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, ὁ ἅγιος Ἀντώνιος. Ὁ καθένας στὸ πόστο του ἂς ἀναλογισθεῖ τὴν εὐθύνη ποὺ ἔχει. Ἀναρωτιέμαι πλέον μὲ αὐτὰ ποὺ γίνονται. Μήπως ἁμαρτάνουμε ἐπειδὴ θέλουμε  νὰ κρατήσουμε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας, ἐφ’ ὅσον θέλουν νὰ μᾶς τὴ νοθεύσουν μὲ τὸν Οἰκουμενισμό;  Ποιὸς ἀντιστέκεται, ποιὸς μιλᾶ; Τί γεροντάδες εἶναι αὐτοὶ πού σιωποῦν μὲ ὅσα γίνονται; Οἱ ἱερεῖς, οἱ πνευματικοὶ  πάλι, πού ἀποκοιμίζουν τὰ πνευματικά τους τέκνα, τί εὐθύνη ἔχουν;

Σύμπτωμα καὶ αὐτὸ τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, πού, ἐπειδὴ δὲν προτείνει τὴν κάθαρση γιὰ φωτισμό, ἔχει πλέον τὸν πνευματικὸ ναρκισσισμὸ τῆς αὐταρέσκειας σὲ ὅτι ἐνεργεῖ, ἔστω, καὶ ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι ἀρεστὸ στὸν Θεό. Ὁ ναρκισσισμὸς ὅμως αὐτὸς στὴν πραγματικότητα κρύβει τὴν ραθυμία, πού προέκυψε ἀπὸ τὴν λήθη, τὴν λησμονιά, τῶν Ἁγίων Γραφῶν, τῶν Ἱερῶν κανόνων, τῶν ἀγώνων τῶν ἁγίων Πατέρων -ποιὸς τὰ μελετᾶ πλέον αὐτά;- ἀλλὰ καὶ τῶν ὑποσχέσεων ποὺ δώσαμε ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου. Τί λόγοι ἐκφωνήθηκαν στὶς χειροτονίες μας, τί δάκρυα; Τὰ λησμονήσαμε ὅλα, Κρίμα! Ἔγινε γνωστὸ τί εἶπε κάποιος πρωτοσύγκελος σὲ ἕναν ἐπίτροπο «ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀντιδροῦν ὁ Μάξιμος, ὁ Ἰγνάτιος καὶ ὁ Παΐσιος». Λὲς καὶ τὸ σωστό, ἡ ἀλήθεια, εἶναι συνάρτηση τοῦ πλήθους. Ἀγνοοῦν ὅτι ὁ ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητὴς εἶχε μείνει μόνος μὲ τὸν ὑποτακτικό του καὶ ὅταν τοῦ εἶπαν ποιὰ  εἶναι ἡ Ἐκκλησία ἀπάντησε εὐθαρσώς, ἐγὼ μὲ τὸν μαθητή μου τὸν Ἀναστάσιο.

Ἄχ, πάτερ Αὐγουστίνε! Ποῦ εἶσαι νὰ δεῖς τί γίνεται στὴν ἐπαρχία, ποὺ ἐσὺ ἁγίασες. Πολὺ γρήγορα οἱ κατέχοντες ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα ὄχι μόνο σὲ λησμόνησαν ἀλλὰ καὶ πολεμοῦν ὅσους -μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ- θέλουν τουλάχιστον νὰ κρατήσουν κάτι.

Εὔχεσθε ἀδελφοί μου νὰ μὴν παρασυρθοῦμε. Νὰ προσεύχεσθε! Ζητοῦμε τὴν ἐν Χριστῷ βοήθειά σας. Σὲ ὅλους δὲ ἐκείνους, ποὺ θέλουν νὰ μᾶς χαρακτηρίζουν σχισματοποιούς, ἀπαντοῦμε: Ἐσεῖς διαφοροποιηθήκατε ἀπὸ ὅ, τί μᾶς παρέδωσε ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ Γέροντάς μας! Καὶ βέβαια, προτάσσουμε ὡς ἀσπίδα ἀπέναντι στὴν σύγχρονη αἵρεση τῶν οἰκουμενιστῶν, καὶ σὲ ὅσους πολὺ ἀφελῶς καὶ δουλικώς  ὑπέγραψαν τὰ κείμενα τῆς ληστρικῆς συνόδου τῆς Κρήτης, τὸ λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺ εἶπε:  «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἠμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμὶν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμίν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω,  εἰ τὶς ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλ. 1 8-9). Φυσικὰ αὐτοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι κηρύττουν τὸ Εὐαγγέλιο, ἐμεῖς ὅμως ἰσχυριζόμαστε ὅτι δὲν χτυποῦν τὴν αἵρεση καὶ τοὺς λυκοποιμένες!