14 Νοε 2014

Ἐπιστολὴ τοῦ καθηγητῆ Δ.Τσελεγγίδη γιὰ τὸν Διμερῆ Θεολογικό Διάλογο Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν, στό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας

Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης, 
Κα­θη­γη­τής τῆς Θε­ο­λο­γι­κῆς Α.Π.Θ.
Πρός Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος
Κοι­νο­ποί­η­ση: Σέ ὅ­λους τούς Ἱ­ε­ράρ­χες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος
Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Ἅ­γι­ε Πρό­ε­δρε
Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,
Γιά ἄλ­λη μιά φο­ρά, ὡς Πα­νε­πι­στη­μια­κός Κα­θη­γη­τής τῆς Δογ­μα­τι­κῆς Θε­ο­λο­γί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, θά ἤ­θε­λα νά ἀ­πευ­θυν­θῶ εὐ­λα­βῶς πρός Ἐ­σᾶς, ὡς τήν Ἀ­νω­τά­τη Δι­οί­κη­ση τῆς το­πι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, γιά ἕ­να σο­βα­ρό­τα­το ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό θέ­μα.
Συγ­κε­κρι­μέ­να, πρίν λί­γες ἡ­μέ­ρες, ζή­τη­σα νά ἐ­νη­με­ρω­θῶ ἀ­πό κά­ποι­ους γνω­στούς μου Ἐ­πι­σκό­πους γιά τόν Δι­με­ρῆ Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γοὈρ­θο­δό­ξων καί Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν, στό Ἀμ­μάν τῆς Ἰ­ορ­δα­νί­ας (15-19 Σε­πτεμ­βρί­ου 2014). Εἰ­δι­κό­τε­ρα, ἐ­ρώ­τη­σα νά μά­θω, ἄν ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος συ­ζή­τη­σε ἐν Συ­νό­δῳ καί ἔ­λα­βε κά­ποι­α ἀ­πό­φα­ση γιά τόν ἐν λό­γῳ Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο. Καί, πα­ρά τό γε­γο­νός ὅ­τι οἱ τρεῖς ἀ­πό τούς Ἐ­πι­σκό­πους αὐ­τούς ἦ­ταν Συ­νο­δι­κοί, μοῦ ἀ­πάν­τη­σαν πώς δέν ἐ­γνώ­ρι­ζαν τί­πο­τε γιά τό πε­ρι­ε­χό­με­νο αὐ­τοῦ τοῦ Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου.
Τό ἴ­διο, ἀ­κρι­βῶς, συ­νέ­βη καί μέ τήν ἐ­ρώ­τη­σή μου σχε­τι­κά μέ τήν Δι­ά­σκε­ψη τῶν Ἀν­τι­προ­σώ­πων ὅ­λων τῶν το­πι­κῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Ἐκ­κλη­σι­ῶν στό Σαμ­πε­ζύ τῆς Ἐλ­βε­τί­ας. Οἱ Ἐ­πί­σκο­ποι τῆς Ἑλ­λα­δι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας –καί μά­λι­στα Συ­νο­δι­κοί- ἀ­γνοῦ­σαν οὐ­σι­α­στι­κά τό πε­ρι­ε­χό­με­νο αὐ­τοῦ τοῦ Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου.
Καί, ἐ­νῶ ἡ Γ΄ Προ­συ­νο­δι­κή Πα­νορ­θό­δο­ξη Δι­ά­σκε­ψη (21-28 Νο­εμ­βρί­ου 1976) ἀ­πε­φά­σι­σε, ὅ­τι «ἡ κα­τά τήν δι­ε­ξα­γω­γήν τῶν Θε­ο­λο­γι­κῶν Δι­α­λό­γων ἀ­κο­λου­θού­με­νη με­θο­δο­λο­γί­α…
προ­ϋ­πο­θέ­τει τήν σχε­τι­κήν πλη­ρο­φό­ρη­σιν τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­πί τῶν δι­α­φό­ρων ἐ­ξε­λί­ξε­ων τῶν Δι­α­λό­γων», δέν ὑ­πάρ­χει στήν πρά­ξη, ἡ «σχε­τι­κή πλη­ρο­φό­ρη­σις» οὔ­τε κἄν στά μέ­λη τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ὡς γνω­στόν, στούς Θε­ο­λο­γι­κούς Δι­α­λό­γους συ­ζη­τῶν­ται σο­βα­ρό­τα­τα θέ­μα­τα πί­στε­ως καί ζω­ῆς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Πῶς, λοι­πόν, εἶ­ναι ἐ­πι­τρε­πτό τά θέ­μα­τα αὐ­τά νά θε­ω­ροῦν­ται «ἀ­πόρ­ρη­τα» καί γι’ αὐ­τό ἀ­προ­σπέ­λα­στα στά πλέ­ον ἁρ­μό­δια πρό­σω­πα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού εἶ­ναι οἱ Ἐ­πί­σκο­ποι στό σύ­νο­λό τους; Γι΄ αὐ­τό, κά­θε πι­στός μέ αἴ­σθη­ση εὐ­θύ­νης γιά τήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή ζω­ή, εὔ­λο­γα δι­ε­ρω­τᾶ­ται, για­τί κά­ποι­οι, προ­φα­νῶς ἠ­θε­λη­μέ­να, κρα­τοῦν τούς Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας σέ ἄ­γνοι­α καί για­τί δέν ἐν­δι­α­φέ­ρον­ται γιά τήν Συ­νο­δι­κή ἐ­νη­μέ­ρω­ση καί ἀ­πό­φα­σή τους, γιά τό­σο σο­βα­ρά θέ­μα­τα, πού ἀ­φο­ροῦν τήν σύ­νο­λη Ἐκ­κλη­σί­α; Ὡ­στό­σο, βέ­βαι­α, ἡ ἀ­κρι­βής γνώ­ση τοῦ πε­ρι­ε­χο­μέ­νου τῶν Θε­ο­λο­γι­κῶν Δι­α­λό­γων, ὅ­πως καί ἡ με­τά­δο­ση τῆς γνώ­σε­ως αὐ­τῆς στό πλή­ρω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, εἶ­ναι δι­καί­ω­μα ἀλ­λά καί ὑ­πο­χρέ­ω­ση ὅ­λων τῶν Ἐ­πι­σκό­πων.  

Καί σέ προ­γε­νέ­στε­ρη ἐ­πι­στο­λή μου (5-10-2009) -μέ ἀ­νά­λο­γη ἀ­φορ­μή- ὑ­πεν­θύ­μι­σα, ὅ­τι ἡ Κα­νο­νι­κή τά­ξη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­πι­βάλ­λει: α) Νά γνω­στο­ποι­εῖ­ται τό θέ­μα τοῦ Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου στούς σε­πτούς Ἱ­ε­ράρ­χες μας. β) Νά τί­θε­ται ­τό θέ­μα -ἐ­ξαι­τί­ας τῆς με­γά­λης θε­ο­λο­γι­κῆς ση­μα­σί­ας του- στήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, προ­κει­μέ­νου νά συ­ζη­τη­θεῖ μέ βά­ση τόν ὑ­πάρ­χον­τα σχε­δια­σμό (Προ­σχέ­διο Κοι­νοῦ Κει­μέ­νου) τῆ­ς ἁρ­μό­διας Ἐ­πι­τρο­πῆς, νά το­πο­θε­τη­θεῖ ἐ­π' αὐ­τοῦ ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α καί νά ἐκ­δώ­σει τή Συ­νο­δι­κή Πρό­τα­σή της. γ) Ὁ Ἀν­τι­πρό­σω­πος τῆς Ἑλ­λα­δι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας νά με­τα­φέ­ρει τή Συ­νο­δι­κή Πρό­τα­ση στόν Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο, καί νά κι­νη­θεῖ καί ὁ ἴ­διος ἐν­τός τῶν ὁ­ρί­ων τῆς Προ­τά­σε­ως.

Ἐ­πι­προ­σθέ­τως, θά ἦ­ταν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κῶ­ς ἐν­δε­δειγ­μέ­νο, τό Κοι­νό Κεί­με­νο, πού ἐν­δε­χο­μέ­νως θά προ­κύ­ψει ἀ­πό τή Μι­κτή Δι­ε­θνῆ Ἐ­πι­τρο­πή, νά τε­θεῖ στήν κρί­ση τῆς ὅ­λης Ἱ­ε­ραρ­χί­ας μας. Καί στή συ­νέ­χεια, ἡ ἐ­π’ ­αὐ­τοῦ Συ­νο­δι­κή ἀ­πό­φαν­σή της νά ἀ­πο­στα­λεῖ στό Συν­το­νι­στι­κό Κέν­τρο τῆς ὅ­λης Ἐκ­κλη­σί­ας, στό Οἰ­κου­με­νι­κό Πα­τρι­αρ­χεῖ­ο.
Τα­πει­νῶς, φρο­νῶ ὅ­τι αὐ­τή εἶ­ναι ἡ ὀρ­θή ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἀν­τι­με­τώ­πι­ση τοῦ συγ­κε­κρι­μέ­νου αὐ­τοῦ θέ­μα­τος, στήν πρά­ξη. Μό­νον ἔ­τσι, φα­νε­ρώ­νε­ται μέ πλή­ρη δι­α­φά­νεια ἡ λει­τουρ­γί­α τοῦ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κοῦ Συ­νο­δι­κοῦ θε­σμοῦ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Ὅ­μως, δυ­στυ­χῶς, πο­τέ τά θέ­μα­τα τῶν δέ­κα ἕ­ως τώ­ρα Συ­νε­λεύ­σε­ων τῆς Μι­κτῆς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς γιά τόν Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο δέν τέ­θη­καν ὑ­πό­ψη τοῦ σώ­μα­τος τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆ­ς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, προ­κει­μέ­νου οἱ Ἱ­ε­ράρ­χες μας νά πά­ρουν θέ­ση στά θέ­μα­τα αὐ­τά, Συ­νο­δι­κῶς. Κα­τά συ­νέ­πεια, πο­τέ ὁ Ἀν­τι­πρό­σω­πος τῆς Ἑλ­λα­δι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού με­τεῖ­χε στίς Συ­νε­λεύ­σεις τῆς Μι­κτῆς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς, δέν εἶ­χε στά χέ­ρια του τήν Συ­νο­δι­κή ἀ­πό­φα­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας του, τήν ὁ­ποί­α ὑ­πο­τί­θε­ται ὅ­τι ὑ­πο­στή­ρι­ζε καί κα­τέ­θε­τε. Ἀλ­λά, ἄν ἔ­τσι ἔ­χουν τά πράγ­μα­τα καί οἱ Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας βρί­σκον­ται σέ ἄ­γνοι­α γιά ὅ­σα ἔ­γι­ναν, πῶς δι­α­κη­ρύσ­σε­ται ὅ­τι ὁ Θε­ο­λο­γι­κός Δι­ά­λο­γος δι­ε­νερ­γεῖ­ται ὄ­χι μέ τίς ἐ­νέρ­γει­ες ὁ­ρι­σμέ­νων προ­σώ­πων ἤ Ἐκ­κλη­σι­ῶν, ἀλ­λά μέ ἀ­πο­φά­σεις ὅ­λων ἀ­νε­ξαι­ρέ­τως τῶν κα­τά τό­πους αὐ­το­κε­φά­λων καί αὐ­το­νό­μων Ἐκ­κλη­σι­ῶν;

Καί, ἀ­φοῦ πρίν πέν­τε χρό­νια ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας πῆ­ρε ἀ­πό­φα­ση, ὁ Ἀν­τι­πρό­σω­πός της νά ἐ­νη­με­ρώ­νει τήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο καί νά παίρ­νει τή σχε­τι­κή Συ­νο­δι­κή Ἀ­πό­φα­ση κα­τά τή με­τά­βα­σή του στή Συ­νέ­λευ­ση τῆς Μι­κτῆς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς, για­τί οἱ Συ­νο­δι­κοί Ἀρ­χι­ε­ρεῖς -πα­ρά ταῦ­τα- κρα­τῶν­ται σέ ἄ­γνοι­α;
Μή­πως, ὅ­μως, τό ἴ­διο ἀ­κρι­βῶς δέν συμ­βαί­νει καί μέ τίς Προ­συ­νο­δι­κές Πα­νορ­θό­δο­ξες Δι­α­σκέ­ψεις, καί στήν προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση μέ τήν πραγ­μα­το­ποι­ου­μέ­νη αὐ­τές τίς ἡ­μέ­ρες Δι­ά­σκε­ψη στό Σαμ­πε­ζύ, ὅ­που προ­ε­τοι­μά­ζον­ται θε­ο­λο­γι­κά καί ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κά θέ­μα­τα, πού θά ἀ­πα­σχο­λή­σουν τή μέλ­λου­σα νά συ­νέλ­θει τό 2016 Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Σύ­νο­δο τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας;

Ἀλ­λά, καί με­τά τήν Προ­συ­νο­δι­κή Δι­ά­σκε­ψη τῶν Ἀν­τι­προ­σώ­πων τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Ἐκ­κλη­σι­ῶν στό Σαμ­πε­ζύ, σί­γου­ρα θά ἀ­κο­λου­θή­σουν καί ἄλ­λες πα­ρό­μοι­ες, μέ­χρι τήν τε­λι­κή σύγ­κλη­ση τῆς Ἁ­γί­ας καί Με­γά­λης Συ­νό­δου, τό 2016. Ἐ­ξαι­τί­ας, ὅ­μως, τῆς κο­ρυ­φαί­ας ση­μα­σί­ας τῶν ἀ­πο­φάν­σε­ών της, εἶ­ναι ἐ­πι­βε­βλη­μέ­νο οἱ­ Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας νά γνω­ρί­ζουν τήν ὅ­λη ἐ­ξέ­λι­ξη τῆς θε­μα­το­λο­γί­ας, πού θά ἀ­πα­σχο­λή­σει τήν Με­γά­λη αὐ­τή Σύ­νο­δο, προ­κει­μέ­νου νά δι­α­μορ­φώ­σουν τήν ἁρ­μό­ζου­σα, ὑ­πεύ­θυ­νη, θέ­ση τους. Ἄλ­λω­στε, μό­νο μέ αὐ­τές τίς προ­ϋ­πο­θέ­σεις μπο­ρεῖ νά ἐκ­φρα­στεῖ ἡ δέ­ου­σα Συ­νο­δι­κή Δι­α­γνώ­μη καί νά ἐ­πι­δο­θεῖ στήν Ἀν­τι­προ­σω­πεί­α τῆς το­πι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, γιά τά πε­ραι­τέ­ρω.

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε καί Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,
Με­τά ἀ­πό ὅ­σα εἶ­πα ἕ­ως ἐ­δῶ, ἔρ­χο­μαι στόν κύ­ριο λό­γο, πού μέ ὤ­θη­σε νά γρά­ψω αὐ­τήν την ἐ­πι­στο­λή. Κα­ταρ­χήν, ἡ πρό­θε­σή μου δέν εἶ­ναι νά μεμ­φθῶ κα­νέ­ναν, ἀλ­λά νά ἐκ­φρά­σω τήν ἀ­νη­συ­χί­α καί τόν προ­βλη­μα­τι­σμό μου, ὡς ἁ­πλοῦ πι­στοῦ καί ὡς κα­θη­γη­τοῦ τῆς Θε­ο­λο­γί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, γιά τόν κίν­δυ­νο πού βλέ­πω νά δι­α­γρά­φε­ται, σα­φῶς, μέ τήν ἀ­πό­κλι­ση ἀ­πό τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή λει­τουρ­γί­α τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Ἔ­χω τήν γνώ­μη, ὅ­τι οἱ ἐ­νερ­γοῦν­τες μέ τίς πα­ρα­πά­νω ἐ­σφαλ­μέ­νες ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κῶς πρα­κτι­κές, δέν ἐκ­φρά­ζουν τήν ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Ἀν­τί­θε­τα, μά­λι­στα, δι­ο­λι­σθαί­νουν -ἀ­νε­πι­γνώ­στως, ἴ­σως- πρός τόν Πα­πι­σμό. Καί, γιά νά γί­νω σα­φέ­στε­ρος, ἐ­πι­τρέψ­τε μου, νά σᾶς ἐκ­θέ­σω τίς ἐ­π’ αὐ­τοῦ θε­ο­λο­γι­κές ἀ­πό­ψεις μου, μέ κά­θε συν­το­μί­α.

Ὁ Πα­πι­σμός -πρω­το­γε­νῶς- προ­έ­κυ­ψε, ὡς συ­νέ­πεια τῆς κα­κο­δο­ξί­ας του γιά τόν τρό­πο τῆς ὑ­πο­στα­τι­κῆς ὑ­πάρ­ξε­ως τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Κα­τά συ­νέ­πεια, εἶ­ναι μί­α νε­ώ­τε­ρη Πνευ­μα­το­λο­γι­κή αἵ­ρε­ση. Συγ­κε­κρι­μέ­να, οἱ Δυ­τι­κοί ἔ­κα­ναν σύγ­χυ­ση τῆς Θε­ο­λο­γί­ας (ἀ­ΐ­δι­ες σχέ­σεις) καί Οἰ­κο­νο­μί­ας (φα­νέ­ρω­ση τοῦ Θε­οῦ στόν κό­σμο καί τήν Ἱ­στο­ρί­α). Ἡ σύγ­χυ­ση, ὅ­μως, αὐ­τή προ­έ­κυ­ψε, ὅ­ταν οἱ Δυ­τι­κοί ὑ­πο­βάθ­μι­σαν στήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή ζω­ή τους τήν χα­ρι­σμα­τι­κή πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Βέ­βαι­α, στήν ὑ­πο­βάθ­μι­ση αὐ­τή προσ­δι­ο­ρι­στι­κή ση­μα­σί­α εἶ­χε ἡ ἐκ­κο­σμί­κευ­ση καί ἡ ἁ­μαρ­τω­λή ζω­ή, μέ τήν προ­ω­θη­τι­κή δύ­να­μη τοῦ ἐ­γω­κεν­τρι­σμοῦ. 

Ἔ­τσι, ὁ­δη­γή­θη­καν ἀ­να­πό­φευ­κτα καί στήν υἱ­ο­θέ­τη­ση τοῦ κο­σμι­κοῦ θε­σμι­κοῦ προ­τύ­που τοῦ ἱ­στο­ρι­κοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τός τους καί δό­μη­σαν πυ­ρα­μι­δο­ει­δῶς τή Δυ­τι­κή Ἐκ­κλη­σί­α, συρ­ρι­κνώ­νον­τας καί πε­ρι­θω­ρι­ο­ποι­ών­τας τόν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κό θε­σμό τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας, ἡ ὁ­ποί­α προ­σκρού­ει εὐ­θέ­ως στόν ἐ­γω­κεν­τρι­σμό τοῦ ἑ­κά­στο­τε Πρώ­του. Καί ἱ­στο­ρι­κά, ὅ­μως, πι­στο­ποι­εῖ­ται, ὅ­τι πρῶ­τα ὑ­πο­βαθ­μί­ζε­ται στήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή ζω­ή ἡ χα­ρι­σμα­τι­κή πα­ρου­σί­α καί λει­τουρ­γί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος καί κα­τό­πιν δο­μεῖ­ται, θε­σμι­κά ἐ­σφαλ­μέ­νως, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. 

Μέ ἄλ­λα λό­για, ἡ συρ­ρί­κνω­ση τῆς ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῆς λει­τουρ­γί­ας τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας πα­ρα­πέμ­πει ἱ­στο­ρι­κά στόν θε­σμό τοῦ Πα­πι­σμοῦ, μέ τή κο­ρύ­φω­σή του στό κα­κῶς νο­ού­με­νο Πρω­τεῖ­ο καί τό ἐ­πηρ­μέ­νο Ἀ­λά­θη­το τοῦ Πά­πα, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­θε­σε ἑ­αυ­τόν ὑ­πε­ρά­νω καί τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, πρᾶγ­μα πού συ­νι­στᾶ ἀλ­λο­τρι­ω­μέ­νη θε­σμι­κή ἔκ­φρα­ση «ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ» τύ­φου, ὁ ὁ­ποῖ­ος, κα­τά τόν Ἅ­γιο Γρη­γό­ριο τόν Πα­λα­μᾶ, εἶ­ναι «τό μό­νον πά­θος ἀ­νί­α­τον» (Λό­γος ἀ­πο­δει­κτι­κός, Πε­ρί ἐκ­πο­ρεύ­σε­ως τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, Λό­γος δεύ­τε­ρος, 2).

Με­τά ἀ­πό τά πα­ρα­πά­νω, νο­μί­ζω, ὅ­τι εὔ­λο­γα δι­ε­ρω­τᾶ­ται κά­θε ἐκ­κλη­σι­α­στι­κά εὐ­αι­σθη­το­ποι­η­μέ­νος πι­στός, μή­πως μέ τήν ἀ­κο­λου­θού­με­νη τά τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια με­θο­δο­λο­γί­α -ἡ ὁ­ποί­α συρ­ρι­κνώ­νει συ­στη­μα­τι­κά τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή λει­τουρ­γί­α τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας- κά­ποι­ος ἐ­πι­δι­ώ­κει νά τε­θεῖ ἐ­πά­νω ἀ­πό ὅ­λους τούς Ἐ­πι­σκό­πους καί τε­λι­κά ἐ­πά­νω ἀ­π’ ὅ­λη τήν Ἐκ­κλη­σί­α. Μή­πως, ὅ­μως, μέ τόν τρό­πο αὐ­τό «κυ­ο­φο­ρεῖ­ται» καί μιά κά­ποι­α μορ­φή Πα­πι­σμοῦ στό χῶ­ρο τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας ἤ μή­πως δι­ο­λι­σθαί­νου­με κι’ ὅ­λας -πρα­κτι­κῶς- πά­νω στίς ρά­γες τοῦ Πα­πι­σμοῦ; Καί τό λέ­γω αὐ­τό, για­τί ἡ ὑ­πο­βάθ­μι­ση τῆς ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῆς λει­τουρ­γί­ας τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας τό λι­γό­τε­ρο πού κά­νει εἶ­ναι νά «κυ­ο­φο­ρεῖ» τίς προ­ϋ­πο­θέ­σεις τῆς «γεν­νή­σε­ως» τῆς ἀρ­ρώ­στιας τοῦ Πα­πι­σμοῦ στήν Ἐκ­κλη­σί­α μας.

Βέ­βαι­α, ἡ κα­τά­στα­ση αὐ­τή εἶ­ναι γνω­στή στούς «πα­ροι­κοῦν­τας» στήν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ. Ἤ­δη ἀ­πό πο­λύ και­ρό, Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας δη­λώ­νουν ἐμ­πό­νως τήν δυ­σφο­ρί­α τους, τήν ἁ­γί­α ὀρ­γή καί τήν ἱ­ε­ρή ἀ­γά­νά­κτη­σή τους -σέ στε­νό κύ­κλο τους- ὅ­τι δέν λει­τουρ­γεῖ ὀρ­θά, δυ­στυ­χῶς, τό Συ­νο­δι­κό Σύ­στη­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ὅ­ταν πρό­κει­ται γιά τά οὐ­σι­ώ­δη θέ­μα­τά Της.

Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,
Ἐ­δῶ, δέν πρό­κει­ται γιά κά­ποι­ο θέ­μα νο­μι­κῆς ἤ Κα­τα­στα­τι­κῆς ἁ­πλῶς τά­ξε­ως, ἀλ­λά γιά πρό­σκρου­ση σέ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή λει­τουρ­γί­α, ἀ­φοῦ ὁ Τρι­α­δι­κός Θε­ός ἔ­τσι εὐ­δό­κη­σε, συ­νο­δι­κῶς, νά ἐκ­φρά­ζε­ται θε­σμι­κά ἡ Ἐκ­κλη­σί­α Του.
Ἀ­π’ ὅ­σα, λέ­χθη­καν πα­ρα­πά­νω, ἕ­να εἶ­ναι ἀ­πο­λύ­τως σα­φές, ὅ­τι ὑ­πάρ­χει «ἔλ­λειμ­μα» Συ­νο­δι­κό­τη­τας. Αὐ­τό, πρα­κτι­κῶς, ση­μαί­νει ἔλ­λει­ψη βι­ώ­σε­ως τῆς χα­ρι­σμα­τι­κῆς πα­ρου­σί­ας τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος ἀ­πό κά­ποι­ους ἐκ­φρα­στές τῶν θε­σμῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, καί στήν συγ­κε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση τοῦ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κοῦ θε­σμοῦ τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας.

Ἡ Συ­νο­δι­κό­τη­τα, ὡς ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή λει­τουρ­γί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐγ­γυᾶ­ται τήν χα­ρι­σμα­τι­κή πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος ἐ­ξί­σου σέ ὅ­λους τούς Ἐ­πι­σκό­πους, ἐ­φό­σον αὐ­τοί εἶ­ναι «ἑ­πό­με­νοι τοῖς ἁ­γί­οις Πα­τρά­σιν». Ἄλ­λω­στε, ἡ Συ­νο­δι­κό­τη­τα -καί ὡς θε­σμι­κή ἔκ­φρα­ση τῆς τα­πει­νώ­σε­ως τῶν Ἐ­πι­σκό­πων-  ἑλ­κύ­ει τήν θεί­α Χά­ρη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, τό ὁ­ποῖ­ο, ὡς Πνεῦ­μα τῆς Ἀ­λη­θεί­ας, φω­τί­ζει καί κα­τευ­θύ­νει διά τῶν Ἐ­πι­σκό­πων τήν Ἐκ­κλη­σί­α «εἰς πᾶ­σαν τήν ἀ­λή­θειαν» (Ἰ­ω. 16,13).
Πῶς, ὅ­μως, θά πα­ρα­σχε­θοῦν οἱ ἐγ­γυ­ή­σεις γιά τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή ἔκ­φρα­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἄν συρ­ρι­κνώ­νε­ται ἤ ἀ­δρα­νεῖ -σέ κο­ρυ­φαῖ­α θε­ο­λο­γι­κά θέ­μα­τα- ἡ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή λει­τουρ­γί­α τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας;
Μέ ὅ­σα, ἐν συν­το­μί­ᾳ ἔ­γρα­ψα, ἀ­πευ­θύ­νο­μαι πρός Ἐ­σᾶς Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας, γιά νά Σᾶς ἐκ­φρά­σω τίς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ χα­ρα­κτῆ­ρα ἀ­νη­συ­χί­ες μου καί πα­ράλ­λη­λα νά θέ­σω ὑ­πό­ψη Σας μιά συ­νο­πτι­κή θε­ο­λο­γι­κή ἀ­πο­τί­μη­σή μου γιά τή με­θο­δο­λο­γί­α τῶν Θε­ο­λο­γι­κῶν Δι­α­λό­γων καί τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ση­μα­σί­α, πού ἔ­χει ἡ πρω­το­γε­νής Συ­νο­δι­κή κά­λυ­ψή τους.

Μέ βα­θύ­τα­το σε­βα­σμό
υἱ­ι­κῶς ἀ­σπά­ζο­μαι τήν δε­ξιά Σας

Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης
Κα­θη­γη­τής τῆς Θε­ο­λο­γι­κῆς Σχο­λῆς
τοῦ Ἀ­ρι­στο­τε­λεί­ου Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης

6 σχόλια:


  1. Οι οικουμενιστες δεν σταματανε την ξεφρενη πορεια τους προς την κολαση, γιατι θελουν να κανουν  παρεα με τον σατανα. Τωρα εμεις οι Ορθοδοξοι,  αποτειχισμενοι απο την αιρετικη και σχισματικη τους κοινωνια, χωρις να ειμαστε εντειχισμενοι σε συνοδους, τι θα κανουμε ?,  θα κατσουμε να τους βλεπουμε να παρασερνουνε τους πιστους στον πνευματικο θανατο ? και μετα θα βγαινουμε στο διαδυκτιο να συζηταμε τα  αισχη που εχουν κανει ?.
    Να ξεσηκωθουμε αγαπητητοι αδελφοι  ολοι οι Ορθοδοξοι Αποτειχισμενοι του Ακαινοτομητου Πληρωματος της Εκκλησιας και  να παμε να τους βγαλουμε απο τους επισκοπικους θρονους που κατεχουν σημερα.  Να μην τους αφηνουμε να μπαινουνε  στις Εκκλησιες για να  της μολυνουνε με την σατανικη οικουμενιστικη κοινωνια τους.
    Χρειαζονται δραστικα μετρα.
    Ο Προφητης Ηλιας Αγιος ητανε αλλα καθαρισε τους ιερεις της αισχυνης του βααλ.
    Μπορει να πει κανεις σημερα οτι ο Προφητης Ηλιας δεν ειναι Αγιος επειδη καθαρισε τους σατανιστες της εποχης του ?
    Ας το πει κανεις αν εχει κοτσια οτι ο Προφητης Ηλιας δεν ειναι Αγιος της Εκκλησιας μας ?
    Αν το πει θα ειναι αιρετικος προφητο-αγιομαχος.
    Ο Αγιος Νικολαος απο την μανα του δεν επινε γαλα τεταρτη και παρασκευη και στην Συνοδο τραβηξε χαστουκι τον αρχιαιρεσιαρχη αρειο για τις σατανικες κακοδοξιες του.
    Και οταν τον βαλανε φυλακη και θα τον τιμωρουσαν την αλλη μερα για το χαστουκι που εριξε στον βλασφημο  και διαστροφεα  αρειο, πηγε στην φυλακη ο Χριστος και η Παναγια και τον δωρισανε  ενα Ευαγγελιο και ενα ωμοφοριο.
    Αντε να τελειωνουμε με τους οικουμενιστες, γιατι αμα αναλαβουμε εμεις να τους ξηλωσουμε θα ειναι καλυτερα για αυτους και ανωδυνα θα την περασουν. Αν ομως δεν κινηθουμε εμεις και τους αναλαβει ο Αγιος Θεος τοτε θα ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα για αυτους με πολυ κλαμα.

    Συνεχιζεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνεχεια :

    Λοιπον απο τα πρωτα μετρα που πρεπει να καθιερωσουμε ειναι :  η απαγορευση της εισοδου στους ναους απο τους πιστους  οταν εισερχονται οι οικουμενιστες επισκοποι, απαγορευση της εισοδου στους ναοους απο τους πιστους  οταν εισερχονται οι συγκοινωνοι επισκοποι των οικουμενιστων επισκοπων, απαγορευση της εισοδου  στους  ναους απο τους πιστους  οταν εισερχονται  ιερεις  που μνημονευουν  τους οικουμενιστες επισκοπους, απαγορευση της εισοδου στους ναους απο τους πιστους οταν εισερχονται ιερεις που μνημονευουν τους συγκοινωνους επισκοπους των οικουμενιστων επισκοπων. Εξω απο την Ορθοδοξη Εκκλησια οι αρχιαιρεσιαρχες, σχισματικοι, καινοτομοι, υποδικοι,  οικουμενιστες επισκοποι της  μασονιας του διαβολου.
    Οσοι μνημονευτε, αναγνωριζετε, κοινωνειτε αμεσα η συγκοινωνειτε εμμεσα θα αποτειχιστειτε απο τους οικουμενιστες ?, θα διακοψετε την αιρετικη και σχισματικη    κοινωνια μαζι τους ? για να ερθετε να αγωνιστειτε εντος του  Ενος Ακαινοτομητου Πληρωματος της Εκκλησιας της Ελλαδος ?   για να τους ξηλωσουμε απο τις επισκοπικες θεσεις που κατεχουν ?  η θελετε να καταδικαστειτε να χαθειτε και να κολαστειτε μαζι τους ? Οσοι εχετε αποτειχιστει απο τους οικουμενιστες ενω ταυτοχρονα  τους κανετε υπακοη και συνεχιζετε να σχιζετε την ενοτητα της πιστεως και την κοινωνια του Αγιου Πνευματος της Μιας Εκκλησιας, τι θα κανετε ? Θα φυγετε απο το σχισμα των νεο-ημερολιγιτων  οικουμενιστων επισκοπων της σατανικης μασονιας ?,  για να γυρισετε με το παλαιο εορτολογιο και να ερθετε να αγωνιστειτε εντος του  Ενος Ακαινοτομητου Πληρωματος της Εκκλησιας της Ελλαδος ?,  για να τους ξηλωσουμε απο τις επισκοπικες θεσεις που κατεχουν ?,  η  θα τους ακολουθησετε στην θανασιμη και κολασιμη πορεια τους ?
    Εσεις που αναγνωριζετε μνημονευετε και κοινωνειτε με ολους  τους παρασυναγωγους επισκοπους των Γ.Ο.Χ. Ελλαδος, των μασονικων παραταξεων  του διαβολου, θα αποτειχιστειτε απο την κοινωνια του πνευματικου θανατου που σας προσφερουν ?  για να ερθετε να αγωνιστειτε σαν αποτειχισμενοι απο την κοινωνια των αιρετικο-σχισματικων οικουμενιστων επισκοπων,  εντος του Ενος Ακαινοτομητου Πληρωματος της Εκκλησιας της Ελλαδος για να  τους  ξηλωσουμε  απο τις επισκοπικες θεσεις που κατεχουν ?,  η μηπως βολευτηκατε στην ατελειωτη παρασυναγωγη σας και το θεμα εκλεισε για εσας ? και δεν σας ενδιαφερει τωρα πια ?
    Οσοι Ορθοδοξοι Χριστιανοι εχουν αγαπη για την αληθινη πιστη του Χριστου ,  εχουν φιλοτιμο για νομιμο αγωνα και αθληση , και πραγματικη διαθεση για σωτηρια και αγιοτητα,  οφειλουν να αποτειχιστουν απο την κοινωνια : 1) των υπερ-παν-αιρετικων οικουμενιστων, 2) των σχισματικων νεο-ημερολογιτων οικουμενιστων, 3) των παρασυναγωγων παραταξιακων, και να ερθουν να αγωνιστουν  εντος του  Ορθοδοξου Διαχρονικου Ακαινοτομητου Πληρωματος της Μιας Αγιας Καθολικης και Αποστολικης Εκκλησιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο μεστός θεολογικά λόγος του αξιότιμου καθηγητή Δογματικής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, κ Τσελεγγίδη, που απευθύνεται στην Ιεραρχία της Εκκλησιάς της Ελλάδας, είναι πραγματικά μια «όαση» και μια ανάπαυση για το ποίμνιο που αγωνιά για τα τελούμενα.

    Οι επισημάνσεις του κ. καθηγητή, αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής γιατί με νηφάλιο αλλά και ουσιαστικό τρόπο επισημαίνουν τις ολέθριες παρεκκλίσεις που οδηγείται, (συνειδητά :::), η Ιεραρχία και κυρίως τις υπόγειες εν κρυπτώ διεργασίες που συντελούνται εν αγνοία του υπολοίπου σώματος της εκκλησίας. Η επιστολή αυτή είναι ένα ηχηρό καμπανάκι για τα όσα έπονται και για τον κίνδυνο της μεγάλης απώλειας του ορθού λόγου που οδηγείται η όλη διαδικασία στους θεολογικούς διαλόγους Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, που διεξάγονται κυριολεκτικά κάτω από το τραπέζι καταργώντας ουσιαστικά το συνοδικό δεδομένο της Ορθοδοξίας.

    Ας ευχηθούμε η επιστολή αυτή να εύρη ώτα ακουόντων και να συνετίσει, όσο ακόμα υπάρχει καιρός, αυτούς που οδηγούν την Ιεραρχία στην καταστροφική απώλεια της Θειας Χάρης, με ολέθριες συνέπιες για την ίδια και κυρίως για το ίδιο το ποίμνιο.

    Αν δεν συνετιστούμε όλοι, κλήρος και λαός, παραμονές της επίσκεψης του Πάπα στο Φανάρι για την οποία οι πληροφορίες είναι πραγματικά το λιγότερο «περίεργες», οι τριγμοί θα είναι τόσο δυνατοί, που θα είναι πια πολύ δύσκολο να εξακολουθήσει να υπάρχει η σημερινή ενότητα επ’ ευθύνη όσων οδηγούν την Ορθοδοξία στους δρόμους της απώλειας.

    ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
    Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο καθηγητης καλα τα λεει αλλα μου φαινεται οτι ψαχνει να βρει γωνια στο δεκαρικο...
    Εδω ρε αδερφε οι επισκοποι που κανονικα θα επρεπε να ειναι ΛΑΟΠΡΟΒΛΗΤΟΙ εκλεγονται με ενα σωρο συζητησεις κρυφες-φανερες-πανω -κατω απο το τραπεζι κλπ.... κ εσυ περιμενεις απο τον παπα της ανατολης να σου δωσει κ αναφορα το τι γινεται με τους διαλογους ;;;;;;;;;;;;;;
    Που ζεις ;; στον παραδεισο νομιζεις βρισκεσαι που ειναι ολα αγγελικα πλασμενα ;;;
    Θα τα συμφωνησουν με τον ενα η τον αλλο τροπο κ θα σου πουν κανε υπακοη.......................!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Κ εσυ σαν προβατο θα πρεπει να κανεις υπακοη στον οικουμενισμο για να σωθεις.............
    Το πιστευε και μη,ερευνα-του Χριστου-το εκαναν πιστευε,και μη ερευνα.
    Κατηντησαν την πιστη οθωμανικη αυτοκρατορια..Να κανεις οτι σου πει ο προεστως.............
    Ο Θεος βοηθος.
    (Να δημοσιευσεις το μηνυμα φιλαρακι γιατι ειναι γραμμενο με πονο.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο Ιερώνυμος από την πρώτη στιγμή της εκλογής του μιλούσε για το πόσο απαραίτητα είναι η αρχή της συνοδικότητας και η ενίσχυση της ενότητας της ιεραρχίας! Τώρα όλα αυτά, δυστυχώς, ανήκουν στο παρελθόν..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ο 'πατερικός' που σχολίασε παραπάνω και ο κος Τζελεγκίδης είναι στα μάτια μου τα δύο άκρα ενός διπόλου, οι λοιποί βρίσκονται κάπου στο ενδιάμεσο. Τι να πούμε πράγματι αυτά που γίνονται σηκώνουν δραστικά μέτρα, αλλά αν πούμε να εφαρμόσουμε τους ιερούς κανόνες σε όλους, τότε αλίμονό μας όλοι είμαστε για αφορισμό. Γι' αυτό και επειδή ζούμε σε χρόνους αποκαλυπτικούς, άλλως αισχατολογικούς οι περισσότεροι άγιοι πνευματικοί προτιμούν να κρατούν μία μετριοπαθή στάση στους 'αφορισμούς'. Ο οικουμενισμός πράγματι είναι ότι χειρότερο... πιο κακό από κάθε αίρεση αλλά αν αρχίσουμε να λαμβάνουμε τέτοια απροκάλυπτα μέτρα τότε η πολιτεία που είναι πίσω απ' τους επισκόπους και τους στηρίζει θα αρχίσει να στρέφεται εναντίον των πιστών. Για τούτο αρκεί να τους περιορίζουμε και να μην κοινωνούμε μαζί τους στην πράξη, άλλως να τους βάλουμε στο περιθώριο αυτούς που θέλουν να βάλουν εμάς, το λαό και την συνοδικότητα στο περιθώριο. Οι δε αρχιερείς που φαίνεται να μην αντιδρούν στις παρανομίες των αντιπροσώπων στους διαθρησκειακούς διαλόγους δεν σημαίνει ότι συναινούν αλλά νομίζω ότι το κάνουν καθώς ως επίσκοποι έχουν εξουσία να δεχθούν ή να απορρίψουν τα συμφωνηθέντα. Το ξέρουν και γι' αυτό δεν αντιδρούν μέχρι να δουν τι συμφωνήθηκε και εν συνεχεία αναλόγως θα πράξουν. Η συνοδικότητα μπορεί να διώκεται και για τούτο να συρρικνώνεται αλλά δεν εξαλείφεται τόσο εύκολα. Ο κάθε επίσκοπος είναι ο φορέας του πληρώματος των χαρισμάτων στην τοπική του εκκλησία και ως τούτος δεν είναι εύκολο να παραγκωνισθεί. Ο κάθε επίσκοπος μπορεί να υιοθετήσει ή να καταδικάσει κάθε παρέκκλιση στην αίρεση σε επίπεδο διαλόγου. Αυτό εύχομαι και για αυτό δεν πρέπει να πάψουμε να προσευχόμαστε και να μνημονεύουμε κάθε επίσκοπο ώστε ο Θεός να τους ενισχύει στο δύσκολο έργο τους. Εμείς δε να είμαστε κοντά και έτοιμοι να βοηθήσουμε στην εφαρμογή αυτού του έργου κάθε επίσκοπο.

    Πάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.