Τὸ «καρκίνωμα» τῶν μεγαλοκαναλιῶν

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Κάθε πρωὶ καὶ  κάθε βράδυ θὰ παρελαύνουν ἀπὸ μπροστά σου ὅλοι αὐτοὶ ποὺ σὲ ἔριξαν στὸν γκρεμό, θὰ χαμογελοῦν εὐτυχισμένοι γατὶ σὲ «ἔσωσαν», γιατί σὲ ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν δυστυχία καὶ δικαιωμένοι ἀπὸ τὸ μεγάλο τους ἔργο θὰ δοξάζουν τὴν εἰκονική τους ἐπιτυχία πάνω στὰ ἐρείπια τῆς μεγάλης σου δυστυχίας.

Ἂν αὐτὴ τὴν χώρα  ποὺ λέγεται Ἑλλάδα καὶ καβαλάει μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἱστορικὲς κληρονομιὲς οἱ πολιτικοί της τὴν ξεπούλησαν μὲ προδοτικὸ τρόπο, τὰ μεγλαοκάναλα εἶναι αὐτὰ ποὺ ἔθρεψαν, καλλιέργησαν, γιγάντωσαν καὶ συνεχίζουν νὰ ἐκτρέφουν τὴν μεγαλύτερη προδοσία στὴν σύγχρονη ἱστορία τῆς χώρα μας. Μετὰ τὴν παράδοση τῆς χώρας στὴν μνημονιακη κατοχή, ἀνέλαβαν νὰ παίξουν τὸν πολὺ σημαντικὸ ρόλο τῆς χειραγώγησης τῶν πολιτῶν συχνὰ μέσω ἐκφοβισμοῦ ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ὑπάρξουν ἀντιδράσεις πλὴν τῶν ἐλεγχόμενων ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ προκαλέσουν ρωγμὲς στὸ κατοχικὸ καθεστὼς τοῦ ξεπουλήματος τῆς χώρας. Αὐτὸ ὀνομάστηκε «ἐπικοινωνιακὴ πολιτική». Εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς οἱ περισσότεροι τηλεοπτικοὶ «ἀστέρες» τῶν δελτίων εἰδήσεων ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι οἱ ἴδιοι ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια σὰν μία ἰδιότυπη μασονία. Ὅσοι καινούργιοι ἐμφανίζονται, περνοῦν πρῶτα ἀπὸ τὴν «ἱερὰ ἐξέταση» τῆς «ἐπιτροπῆς ἔλεγχου συνειδήσεων». Ἡ ἀφοσίωσή τους στὴν ἐπιχείρηση τοῦ ἐπηρεασμοῦ τῆς κοινῆς γνώμης κατὰ τὰ συμφέροντα τοῦ καθεστῶτος, εἶναι ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν προώθησή τους. Βεβαῖα ὑπάρχουν καὶ κάποιες ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις γιὰ νὰ δικαιολογοῦν...

τὸν κανόνα.

Πέραν ὅμως ὅλων τούτων, ἡ ἑλληνικὴ τηλεόραση ἔπαιξε καὶ τὸν ρόλο τῆς ἀποταύτησης τῆς κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς συνείδησής μας μὲ τὸν πιὸ ἔντεχνο τρόπο μέσω τῆς ὑποβολῆς καὶ κυριολεκτικά τοῦ ὑπνωτισμοῦ τῶν τηλεθεατῶν. Ἀπαξίωσε τὸν γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια, ἐπειδὴ ὑποτίθεται ὅτι βασίζεται στὴν τυραννία τοῦ «πατέρα ἀφέντη», στὴν «σεξουαλικὴ καὶ οἰκονομικὴ καταπίεση», τὴν «ἄμισθη ἐργασία» τῆς γυναίκας καὶ στὴν… «ἔλλειψη κατανόησης» πρὸς τὶς σωματικὲς καὶ ψυχολογικὲς ἀνάγκες τῶν παιδιῶν. Τὴν μητρότητα, ἐπειδὴ ὑποτίθεται ὅτι παρεμποδίζει τὴν «ἐλευθερία», τὴν «ὁλοκλήρωση τῆς προσωπικότητας» καὶ τὸ «δικαίωμα στὴν ἐργασία καὶ στὸν ἔρωτα τῆς γυναίκας». Τὴν ἱστορία, ἐπειδὴ εἶναι φορέας «σωβινισμού», «ἐθνικισμοῦ», «προκαταλήψεων» καὶ «μίσους». Τὸν πατριωτισμό, ἐπειδὴ εἶναι «ρατσισμὸς» καὶ «φασισμός». Τὰ ἐθνικὰ σύνορα, γιὰ τὸν ἴδιο λόγο. Τὴν Ὀρθοδοξία, εἴτε διότι εἶναι ὑποτίθεται ἀπαρχαιωμένη, εἴτε διότι διαπνέεται ἀπὸ ἀντιφεμινισμό, εἴτε διότι ἡ ἠθική της «καταπιέζει» τὶς «φυσικὲς» σεξουαλικὲς τάσεις τοῦ ἀνθρώπου εἴτε ὅτι στρέφεται κατὰ τῆς «ἐλευθερίας» τους καὶ κατὰ τοῦ «δικαιώματός» τους στὴν ὁμοφυλοφιλία ἢ στὸν «ἀπελευθερωτικὸ» πανηδονισμό.  Καλλιέργησε ὅλα τὰ ἀρνητικὰ στοιχεῖα τῆς ἀνθρώπινης ψυχοσύνθεσης καὶ κυρίως ὅσα ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἐριστικὰ πάθη, γιατί αὐτὰ ἔχουν τεράστια ἐνέργεια καὶ προκαλοῦν πολὺ μεγάλη τηλεθέαση. Πολλὲς ἐκπομπὲς δημιούργησαν αὐτὸ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ἀποκαλέσουμε «τηλεοπτικὴ ἐξομολόγηση», μὲ παρουσιαστὲς τηλεαστέρες «ἐξομολογητές», συχνὰ συνεπικουρούμενοι ἀπὸ ὑποτιθέμενους  ψυχοθεραπευτές, ψυχολόγους, δημοσιογράφους, ἠθοποιούς, ὁμοφυλόφιλους, λεσβίες,  πρόσωπα τῆς νύχτας ποὺ ἀρέσκονται σ’ αὐτὸν τὸν ρόλο. Σ’ αὐτὲς τὶς ἐκπομπὲς φαίνεται ἀπὸ τὴν μία μεριὰ ἡ τραγικὴ ἀνάγκη πολλῶν ἁπλῶν ταλαιπωρημένων ἀνθρώπων  νὰ ποῦν κάπου τὸ πρόβλημα ποὺ τοὺς βασανίζει καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ αὐτοὶ ποὺ «τρίβουν» τὰ χέρια τους μὲ τὴν ἔκθεση τῶν δυστυχισμένων ποὺ ἔχει τεράστιο οἰκονομικὸ ἀντίκτυπο στὶς τσέπες τους.

Ὅλο αὐτὸ τὸ οἰκοδόμημα στηρίχτηκε στὴν ἰδιότυπη δικτατορία τῆς τηλεμέτρησης τῶν ἐκπομπῶν, μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἄπατες τῆς σύγχρονης νεοελληνικῆς ἱστορίας. Νὰ θυμηθοῦμε ὅτι τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2006 ἀσκήθηκε δίωξη κατὰ τῆς AGB, (τῆς μονοπωλιακῆς ἑταιρείας μέτρησης τῆς τηλεθέασης), μὲ βάση πόρισμα ποὺ συνέταξε ὕστερα ἀπὸ 18 μῆνες ἔρευνας ἡ εἰσαγγελέας Πρωτοδικῶν, κυρία Εὐαγγελία Τουλουπάκη. Τὸ κατηγορητήριο περιλάμβανε τὰ ἀδικήματα τῆς ἀπάτης κατὰ συρροὴ καὶ κατ' ἐξακολούθηση  ἀλλὰ καὶ τῆς ψευδοῦς ὑποβολῆς ὑπεύθυνης δήλωσης κατ' ἐξακολούθηση. Συνοπτικά, τὸ πόρισμα ἀνέφερε ὅτι οἱ κατηγορούμενοι, (δηλαδὴ ἡ AGB),  διαβεβαίωναν ψευδῶς τὰ κανάλια ποὺ εἶχαν ὑπογράψει συμβάσεις μὲ τὴν ἑταιρεία πὼς πραγματοποιοῦσαν ἀδιάβλητες καὶ ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένες μετρήσεις τηλεθέασης, ἀπὸ τὴν ἀξιοπιστία τῶν ὁποίων κρίνεται καὶ ἡ κατανομὴ τῆς διαφημιστικῆς πίτας. Ἡ ἐγκυρότητα τῆς μέτρησης τῆς τηλεθέασης κατέρρεε μὲ μεγαλοπρεπῆ τρόπο. Κάποιοι τότε ζήτησαν νὰ σταματήσουν οἱ μετρήσεις τηλεθέασης ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη ἐταιρία, ἐνῶ ἄλλοι ζήτησαν νὰ σπάσει τὸ μονοπώλιο καὶ νὰ ὑπάρξει ἡ δυνατότητα καὶ ἄλλες ἑταιρεῖες νὰ διεξάγουν μετρήσεις τηλεθέασης. Τελικὰ τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν ἔγινε. Τὸ δικαστικὸ θέμα χάθηκε στοὺς «δαιδάλους» τῆς ἑλληνικῆς δικαιοσύνης, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συνεχιστεῖ καὶ νὰ ἀποκορυφωθεῖ ἡ ἀποβλάκωση, τὸ τηλεοπτικὸ «ξεβράκωμα» καὶ ὁ τηλεοπτικὸς κανιβαλισμὸς σὰν ἡ ἀποθέωση τῆς «τηλεοπτικῆς δικτατορίας» τῶν μετρήσεων τηλεθέασης

Αὐτὴ ἡ τηλεοπτικὴ ἀπάτη τὰ τρία τελευταῖα χρόνια πῆρε μία ἰδιαίτερη ἐκ τῶν περιστάσεων ἐθνοκτόνο διάσταση. Τὸ μεγαλύτερο «ὅπλο» τῆς μνημονιακῆς κατοχῆς ἀναδείχτηκε ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ τηλεοπτικὸ «καρκίνωμα» ποὺ μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ διαθέτει διέσπασε τὸν λαό, χαλιναγώγησε τὴν ὀργή του, ἔθαψε τοὺς ἀντιφρονοῦντες, ἀνάδειξε τοὺς ὑπηρέτες τῆς ξένης κατοχῆς καὶ συνεχίζει ἀπτόητο τὸ ἔργο του μὲ ἀντίτιμο τὴν ἐξαγορὰ τῶν τεράστιων χρεῶν του πρὸς τὸ ἑλληνικὸ δημόσιο. Κάποτε ὅμως αὐτὰ τὰ χρέη ἀρχίζουν νὰ πνίγουν τοὺς ἴδιους τοὺς παραλῆπτες τους καθὼς ἡ ἀπληστία δὲν ἔχει ὅρια καὶ οἱ ἄπληστοι στὸ τέλος τρῶνε τὶς ἴδιες τους τὶς σάρκες. Ὅσο γι΄ αὐτὴ τὴν χώρα ποὺ λέγεται Ἑλλάδα, ἂν δὲν κοπεῖ τὸ «ἀπόστημα» τῆς τηλεοπτικῆς προδοσίας πολὺ δύσκολα αὐτὸς ὁ τόπος θὰ δεῖ καλύτερες μέρες. Οἱ φυλακὲς δὲν εἶναι γιὰ τοὺς λεβέντες ἀλλά... γιὰ τοὺς ἀπατεῶνες καὶ τοὺς προδότες.