Γι'αὐτό, στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐκκλησίας ποὺ δὲν ἔχουν
συνειδητοποιήσει τὴν χαρὰ τῆς μετάνοιας, τὴν σχέση μὲ τὸν Θεό, εἶναι γεμάτοι μὲ
πολλὰ ἀπωθημένα, μὲ πολὺ καταπίεση καὶ βγάζουν χίλιες δύο νευρώσεις καὶ
ψυχολογικὰ προβλήματα. Τί φταίει; Ἡ θρησκευτική τους ζωή. Γιατί; Γιατί ὁ
Χριστὸς δὲν εἶναι θρησκευτικὴ ζωή! Εἶναι προσωπικὴ σχέση. Ποια εἶναι ἡ
προσωπικὴ σχέση; Λέω στὸν Θεό: "Ἡ ζωή μου εἶναι μαύρη! Εἶμαι χάλια ὅσο δὲ
πάει! Ζῶ στὸ ψέμα καὶ στὴν ἁμαρτία. Καὶ τί ζητῶ; Ὄχι νὰ μὲ κάνεις καλύτερο, ἀλλὰ
θέλω νὰ 'ρθεῖς στὴ ζωή μου! Δὲ θέλω νὰ μοῦ χαρίσεις τὸν Παράδεισο. Σὲ θέλω ἐσένα!
Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, ὅ,τι θέλεις δῶσε ἐσύ".
Τὰ πράγματα τότε εἶναι διαφορετικά.
Οἱ λογισμοὶ ποὺ μᾶς
πιάνουν καὶ οἱ ἀμφιβολίες καὶ οἱ ἀντιδράσεις καὶ οἱ ἀπορίες ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ εἶναι
γιατί νιώθουμε ἀνασφαλεῖς ἐνώπιόν του Θεοῦ. Γιατί φτιάξαμε μία ἰδέα περὶ Θεοῦ
ποὺ δὲν ἀνταποκρίνεται στὸν πραγματικὸ Θεό. Καὶ δὲν νιώθουμε ἄνετοι καὶ ἀσφαλεῖς
κοντά Του. Καὶ συνήθως, οἱ λογισμοὶ βγαίνουν ὅταν δὲν ἀφήνεσαι σὲ μία σχέση. Δὲν
νιώθεις σίγουρος. Ἢ θεωρεῖς ὅτι πρέπει νὰ περάσουν ἀπ' τὰ χέρια σου τὰ πράγματα,
νὰ ἐλέγχεις τὴ σχέση. Οι λογισμοί, οἱ ἀμφιβολῖες εἶναι καρπὸς τῆς
διάθεσής μας νὰ ἐλέγχουμε μία σχέση. Πότε ἐλέγχουμε μία σχέση; Ὅταν δὲν εἴμαστε
σίγουροι γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ ἄλλου.
Ὅταν, λοιπόν, ἐγὼ εἶμαι σίγουρος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, δὲν
θέλω...
νὰ Τὸν ἐλέγξω. Θέλω ν' ἀφεθῶ. Δὲν ἔχω λογισμοὺς τότε. Εἶμαι σίγουρος.
Ξέρει ὁ Θεός. Ξέρεις ὁ Θεός. Τὸ "ξέρει ὁ Θεὸς" ἔχει πραγματικότητα ὅταν
εἶναι καρπός του ὅτι κάποτε ἔστω γιὰ λίγο ζήσαμε καὶ βεβαιωθήκαμε καὶ εἴχαμε ἐμπειρία
τῆς ἀγάπης του. Τότε, ἔχοντας αὐτὴ τὴ μνήμη, λέμε μὲ σιγουριά: "Ξέρει ὁ
Θεός". Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐλευθερωτικό.
(Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ π.Βαρνάβα
Γιάγκου - Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας iomilia.net)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου