Στάρετς Λεωνίδας: «Ἡ Ἀδελφική Ἀγάπη»

Ἀδελφικὴ ἀγάπη…

Μαθητής: Δὲν βλέπω ἀγάπη ἀνάμεσα στοὺς ἀδελφοὺς καὶ δὲν βρίσκω κανένα, μὲ τὸν ὅποιο νὰ μπορῶ νὰ συζητήσω πάνω σὲ θέματα ἅγιας Γραφῆς.

Γέρων: Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ μὴν ὑπάρχει ἀγάπη ἀνάμεσά τους! Αὐτὸ εἶναι τὸ σωστὸ συμπέρασμα, στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ καταλήγεις. “Αν δεν βλέπεις ἀγάπη ἀνάμεσά τους, αὐτὸ ὀφείλεται σὲ σένα. Σὺ δὲν ἔχεις ἀγάπη. Σὺ πρέπει νὰ δείξεις ἀγάπη. Καὶ τότε θὰ δεῖς, ὅτι ἢ ἀγάπη κατοικεῖ πλούσια μέσα στὴν καρδιά τους. Καὶ μὴ τὸ ξεχνᾶς ποτέ. Ἔχομε ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς συνανθρώπους μας. Μὰ νὰ ζητᾶμε ἐμεῖς ἀγάπη ἀπὸ τοὺς ἄλλους — αὐτὸ ἢ ἅγια Γραφὴ δὲν τὸ λέει πουθενά! “Ὅταν οἱ ἄλλοι δὲν μποροῦν, ἢ δὲν ἔχουν τὴν τόλμη, νὰ συζητήσουν μαζί σου πάνω στὶς ἅγιες Γραφές, μὴν ἐπιμένεις. Ὅποιος ἔχει ταπείνωση, ἔχει καὶ ἁπλότητα· καὶ ὅποιος ἔχει ἁπλότητα, δὲν περιεργάζεται τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ. Τὰ δέχεται μὲ πίστη. Καὶ ἀρκεῖται στὶς ἔννοιες – γνώσεις, ποῦ ἢ πίστη τοῦ ἀποκαλύπτει. Ὃ Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ζητήσει λόγο, γιατί δὲν γίναμε θεολόγοι, ἄλλα γιατί δὲν φροντίσαμε γιὰ τὸν...

ἑαυτὸ ποῦ πάντοτε μᾶς δίδει, ὅσα εἶναι γιὰ τὸ συμφέρον μας. Γιατί ἐμεῖς εἴμαστε νήπια. Καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ἐννοήσουμε τὰ κρίματα Ἐκείνου, ποῦ κυβερνᾶ τὸν κόσμο, ὁλόκληρο.

Καὶ ἔτσι, Τοῦ ζητᾶμε πράγματα, ποῦ, ἂν καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ ὑπηρετήσουν τὴν σωτηρία μας, ἐμᾶς θὰ μᾶς ἔβλαπταν, γιατί θὰ τὰ χρησιμοποιούσαμε κατὰ τρόπο ἐπιζήμιο. Γι’ αὐτό, ὁ στοργικὸς Πατέρας μας δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ γευτοῦμε ὅλα τὰ χαρίσματά Του ποῦ συντελοῦν στὴν σωτηρία. Ἐπειδὴ μπορεῖ νὰ μᾶς γίνουν αἰτία ἀπώλειας! Τί θὰ γινόταν, ἂν ὃ Θεός, ποῦ ὅλα τὰ γνωρίζει, ἐκπλήρωνε τὸν κάθε μᾶς πόθο; Ἐγὼ νομίζω, χωρὶς ὅμως νὰ εἶμαι καὶ σίγουρος γ ἰ ‘ αὐτό, ὅτι τότε ὅλος ὃ κόσμος θὰ χανόταν! Ὃ Θεὸς δὲν ἀπορρίπτει τὶς προσευχὲς τῶν ἐκλεκτῶν Του. Μὰ καὶ δὲν ἐκπληρώνει ὅλα τὰ αἰτήματά τους. Καὶ αὐτό, ἐπειδὴ φροντίζει γιὰ ὅλα μὲ τὸν πιὸ καλὸ τρόπο. Καὶ μὴ ξεχνᾶς ποτέ, ὅτι οἱ ἄνθρωποι ποῦ ζοῦν, χωρὶς νὰ προσέχουν ἰὸν ἑαυτό τους, δὲν γίνονται ποτὲ ἄξιοι νὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ἢ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἂν ποτὲ βρεθοῦν ἄξιοι τέτοιων δωρεῶν, χάρις στὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ καὶ μόνο, τοῦτο συμβαίνει λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος τῆς ζωῆς τους.

Λές, ὅτι δὲν ἔχεις κάμει καμιὰ πνευματικὴ προκοπὴ μέχρι τώρα, ἐπειδὴ αὐτὸ διαπιστώνεις! Δὲν ἔχεις δίκιο. Μόνο τὰ αἰσθήματα αὐτὰ μποροῦν νὰ σπείρουν τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση μέσα στὴν καρδιά σου. Καὶ ὅταν ἀποκτήσεις πραγματικὴ συναίσθηση, ὅτι στερεῖσαι καρπῶν πνευματικῶν, τότε μόνο θὰ τὸ καταλάβεις καλὰ ὅτι πρέπει νὰ καταβάλλεις ἀμείωτη προσπάθεια νὰ βιάσεις τὸν ἑαυτό σου, χάριν τοῦ Χριστοῦ. διαφορετικό. “Αν δὲν τὴν ἔχεις αὐτὴν τὴν ἁπλότητα, ἀπόκτησε τὴν: Μὲ τὸ νὰ μὴν ἔχεις ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό σου. Μὲ τὸ νὰ θυμᾶσαι τὸν σκοπό, γιὰ τὸν ὁποῖο ἦρθες ἐδῶ. Μὲ τὸ νὰ θυμᾶσαι τὴν ζέση καὶ τὴν ψυχικὴ διάθεση ποῦ εἶχες στὴν ἀρχή, τότε ποῦ ἐπισκέφθηκε τὴν καρδιά σου ὁ Θεός. Αὐτὴ ἡ ἀλλοίωσης τῆς δεξιᾶς του Ὕψιστου. Γιὰ ἐκεῖνον ποῦ βρίσκεται σὲ ὑπακοή, τοῦ Θεοῦ συνεργοῦνος τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο. Ἢ ἀληθινὴ αὐταπάρνηση κάνει πάντοτε εὔκολο τὸν ζυγὸ τῆς σωτηρίας. Καὶ ἐπειδὴ οἱ πειρασμοὶ δὲν ξεπερνοῦν ποτὲ τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ, ὅποιος ἐπιθυμεῖ νὰ σωθεῖ, μπορεῖ (μὲ τὴν δύναμη τοῦ ‘Ὀνόματος ‘Ἐκείνου ποῦ δίνει σὲ ὅλους δύναμη, δήλ. τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ!) ὅλα νὰ τὰ κάμει. Καὶ αὐτὸ εἶναι μία τόσο ἱερὴ ἀλήθεια ποῦ, ὅποιος διαθέτει ἔστω καὶ λίγη ζωντανὴ πίστη, ποτὲ δὲν θὰ τὴν ἀμφισβητήσει. Τοῦ ὀλιγόπιστου, ἀκόμη καὶ τὸ ἐλάχιστο μόριο σκόνης, τοῦ φαίνεται βουνό! Ἀντίθετα, τοῦ πιστοῦ ὅλα του φαίνονται ἅπλα. Γιατί, ὅποιος ἔχει πίστη, μπορεῖ νὰ μετακινήσει ἀκόμη καὶ ὁλόκληρα βουνὰ πειρασμούς.

 Στάρετς Λεωνίδας…

Βατοπαίδι