Κηπουρὸς στὸ Ἅγιο Ὅρος

Παιδίον ἤθελον νὰ μὲ πάρουν εἰς τὸ Καυσοκαλύβιον. Ἐπῆγα ἐκεῖ Κυριακή. Τὴν Δευτέρα πρωὶ λόγω ποὺ ἦτο Ὀκτώβριος μήνας καὶ ὅλοι μάζευαν τὶς ἐλιές, μὲ πῆραν μαζί τους καὶ μὲ διδάσκον ὅτι ὃ δόκιμος Μοναχὸς ποὺ θὰ ἔλθει εἰς τὸ Ἅγιο Ὅρος, κατὰ τὴν παράδοση τῶν πρὸ ἠμῶν ἁγίων Πατέρων, πρέπει νὰ τοῦ παραδοθεῖ ἢ ἐργασία τοῦ κηπουροῦ. Διότι ὃ κῆπος εἶναι ἢ μεγαλύτερη ἀποθήκη ἕκαστου Μοναστηρίου. Ὅταν ἔλθει ἕνας ξένος, θὰ τρέξει ὃ ἀρχοντάρης εἰς τὸν κηπουρὸ διὰ νὰ τοῦ δώσει ἕνα εἶδος κηπουρικοῦ, πορτοκαλιοῦ ἢ λεμονιοῦ ἢ μαρουλιοῦ ἢ ὅτι ἄλλο ὑπάρχει τὴν ἐποχὴ ποὺ θὰ ἔλθει ὃ φιλοξενούμενος. Διὰ αὐτὸ καὶ μόνον ὃ δόκιμος Μοναχὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ μάθη τὴν κηπουρική.

Ὅταν μετὰ ταῦτα πῆγα εἰς τὸ μέγα Πανεπιστήμιο τῆς Μοναχικῆς Πολιτείας, ποὺ εἶναι τὸ Κοινόβιο, εὐθὺς οἱ πατέρες τοῦ Κοινοβίου μου ὑπέδειξαν γραφικὲς ἀποδείξεσι, ὅτι: «Ἢ πρώτη ἐντολὴ τοῦ πανάγαθου...

Θεοῦ ποὺ ἐδόθη εἰς τὸν προπάτορα Ἀδὰμ ἠτο νὰ ἐργάζεται τὴν γῆ. Καὶ μετὰ τὴν παρακοὴ ἐπεδόθη εἰς τὴν γεωργίαν καὶ ἀπολάμβανε τοὺς καρποὺς τῆς γεωργίας ἐκ τῶν κόπων τοῦ καθὼς γράφει ἡ Ἅγια Γ ραφὴ ἕως εἰς τὰς μέρας τοῦ Νῶε. Οἱ δὲ πρὸ τοῦ Νῶε δὲν ἔτρωγαν κρέας. Δὲν σοὺ λέγομεν πολλὰ Γέρο Χρῆστο, διότι μὲ τὴν ἡλικία σου θὰ τὰ διαβάσεις.

Οἱ πρῶτοι ἀρχηγοὶ τῆς Μοναχικῆς Πολιτείας εὕρισκαν λίγο νερὸ φύτεψαν λίγα λάχανα καὶ ζῶντες ἔτσι ἔφτασαν σὲ μέτρα ἁγιότητας. Ἐδῶ στὸ Ἅγιο Ὅρος ὅπου ἦλθες, πήγαινε ἐπάνω στὴν σπηλιὰ τοῦ ἁγίου Σίμωνος τοῦ κτήτορας τοῦ μοναστηριοῦ τούτου θὰ δεῖς νερὸ ἁγίασμα τοῦ Ὁσίου καὶ μικρὰ κηπάρια, τὰ ὁποῖα ἄνοιξε καὶ ἔζη ἐκ τῶν λάχανων ποὺ ἔσπερνε.

- Δὲν σοὺ λέγομεν πολλά, διότι μὲ τὴν ἡλικία σου θὰ τὰ ἐννοήσεις καλύτερον.

» Ἦλθε ἐδῶ κρυφὰ ὃ Ἴωασαφ τὸ βασιλόπουλο τῆς Σερβίας. Τὸν ἔβαλαν εἰς τοὺς κήπους, ἐργάσθηκε ἔξι χρόνια ὡς κηπουρὸς καὶ μετὰ ἔξι χρόνια εἰς τὰ τελευταία του ἀπεκαλύφθη ὅτι ἦτο βασιλοπαῖς καὶ ἀπόθανε κηπουρὸς τοῦ Μοναστηρίου.

» Βλέπεις αὐτὸν τὸν κοντὸ ὅπου ἔρχεται ἐδῶ γεμάτος χαρὰν καὶ ἀγαλλίαση; Ἔκαρη Μοναχὸς ἔξωθέν του Μοναστηρίου. Ἦλθε ἀπὸ τὴν Ἀμερική, ἔδωσε ὅλον τὸν κόπο τοῦ εἰς χρυσὸν (λίρες) καὶ τοὺς παρεκάλεσε νὰ τοῦ ἐπιτρέψουν νὰ κτίση κατωθεν τοῦ ἁγίου Σίμωνος ἕνα κελλίον ὄχι μὲ πέτρες ἀλλὰ μὲ καπάκια ἔλατησια. Ὃ μακαρίτης ὃ Γέροντας παπὰ Νεόφυτος ἦτο διορατικὸς καὶ τοῦ ἐπέτρεψε. Ἔκαμε τὸ κελίον ἀπὸ καπάκια καὶ τί ἔτρωγε αὐτὸς μόνον ἤξερε. Εἶχε ὅμως κήπους καὶ καλλιεργοῦσε καὶ τὴν παραγωγὴ ποὺ ἤσαν διάφοροι καρποὶ τὴν ἔδιδε εἰς τὸ Νοσοκομεῖο. Ἔρχεται ἐδῶ εἰς τὴν ἐκκλησία καθὼς τὸν βλέπεις καὶ εἰς τὸ τέλος ἑκάστης Λειτουργίας ἀναχωρεῖ κρυφά, ἢ ἀρετὴ τοῦ εἶναι κρυπτή.

» Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴν στέρνα εἶναι τοῦ Θεολόγου τὸ Κάθισμα, εἶναι ὡραιότατοι κῆποι εἰς τοὺς ὁποίους σπέρνουν κουκιά. Δύο ἡμέρες παγκοινιὰ . Καὶ μὲ αὐτὰ τὰ κουκιὰ περνᾶ τὸ Μοναστήρι δίδοντας ἀγάπη καὶ εἰς τοὺς ἀσκητὲς καὶ ἐρημίτες. Καὶ αὐτοὶ εὐχαριστοῦν τὴν Παναγίαν ποῦ τοὺς δίδουν κουκιὰ καὶ ὅτι ἄλλο ὑπάρχει ἑκάστην τῶν κόπων τῶν πατέρων. Καὶ σύ, ἂν δὲν σοὺ ἀρέσει ἢ κηπουρική, πρέπει νὰ φύγεις ἀπὸ τὸ Μοναστήρι».

Κατόπιν ἔφυγα καὶ πῆγα εἰς τὴν Ἅγιαν Ἄνναν. 'Ἐκεῖ μου ἔλεγαν «Ἐδῶ εἶναι στέρνα, καὶ ἂν δὲν βάλεις νερὸ δὲν ἔχεις νὰ πιεῖς».

Δηλαδὴ ἂν δὲν πεθάνεις εἰς τοὺς κήπους δὲν θὰ ἤμπορης νὰ συντηρηθεῖς εἰς τὴν Σκήτη.

Ἄλλο τί δὲν φοβήθηκαν εἰς τὴν Σκήτη παρὰ μόνον τὶς ἐλιὲς ποῦ τὶς ἔτριβον μὲ τὴν πλάτην. Ὃ μακαρίτης ὃ Γέροντας ἦτο διακριτικὸς καὶ ἔσπρωχνε μὲ ὅλη τὴν δύναμή του.

Ἐπειδὴ μὲ ρωτᾶτε σᾶς τὰ λέγω αὐτά, καὶ σεῖς ὅτι θέλετε κάμετε. Τόσα ἔτη δὲν τὰ ἔλεγα διότι φοβούμουν νὰ μὴ σκανδαλισθοῦν οἱ νέοι πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὅρους.

Ἐπειδὴ μὲ ρώτησε ἕνας Ἡγούμενος ἑνὸς Κοινοβίου τοῦ τὰ εἶπα προφορικῶς καὶ τοῦ ἔφερα παράδειγμα τὸν προηγούμενο τῆς ἱερᾶς Μονῆς Διονυσίου παπὰ Γαβριὴλ ποῦ εἶναι 90 ἐτῶν καὶ σκάβει τὰ χωράφια. Καὶ ὅποιος θέλει νὰ γίνει καλόγερος εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ μάθη τὴν κηπουρικὴ ἐργασία, ἄρχιζων μίαν ὥρα τὴν ἡμέρα ἕως νὰ μάθη καλὰ καὶ μετὰ θὰ βλέπει ντομάτες κ.λπ. κηπουρικὰ ἑκάστην τοῦ κόπου του καὶ θὰ εἶναι ὅλος γεμάτος χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.

ΒΙΒΛ. ΓΕΡΟΝΤΙΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ. Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΜΩΛΟΣ ΛΟΚΡΙΔΟΣ

‘Απαντα Ὀρθοδοξίας