Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκὶς
«Τὰ γράμματα εἶναι τὸ στολίδι τοῦ ἀνθρώπου»
Εἶναι ἀπὸ ποίημα τοῦ Γεωργίου Ἀθάνα ἡ ὡραία φράση «χτίστης τῆς Ρωμηοσύνης». Παραθέτω τὸ τροπαιοφόρο στιχούργημα:
«Στὸ Μέγα Δέντρο ξεκινᾶ,
στὸ Καλοντάει ἁγιάζει,
χτίζει σχολειά, χτίζει ἐκκλησιές,
χτίζει τὴ Ρωμηοσύνη.
Πάτερ Κοσμᾶ, σὰν νὰ ‘τᾶν χτὲς
τὸ κήρυγμά σου ἀχάζει (=βροντᾶ)
στὴ Ρούμελη, στὴν Ἤπειρο
στὴν ἀπεραντοσύνη».
Στὶς 24 Αὐγούστου κάθε ἔτους ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Γένος μᾶς τιμᾶ καὶ γεραίρει τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Ἰσαποστόλου καὶ Ἐθναποστόλου, τοῦ ἁγιορείτη καλόγερου ποὺ προετοίμασε ἠθικῶς καὶ πνευματικῶς τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση. Τέσσερις ἀποστολικὲς περιοδεῖες ἔκανε. Μὲ βαθιὰ μόρφωση, κάτοχός της «θύραθεν» παιδείας, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὸ ὅπλο τὸ ἀήττητόν της ἁγιότητας, ἀφήνει τὸ 1760 περίπου τὸ Ἅγιον Ὅρος (Μονὴ Φιλοθέου) πηγαίνει στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ζητάει τὴν εὐλογία καὶ ἄδεια τοῦ πατριάρχη Σεραφεὶμ Β’, προκειμένου νὰ ἀρχίσει κηρυκτικὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο στὴν....
κυρίως Ἑλλάδα, «ἐπειδὴ τὸ γένος μᾶς ἔπεσε εἰς ἀμάθειαν».
Ἔτσι ξεκινάει τὶς περιοδεῖες του πού, σχεδὸν χωρὶς διακοπῆ, διαρκοῦν εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια. Περιόδευσε σχεδὸν ὅλη τὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, ἀπὸ τὴ Θράκη ὡς καὶ τὸ βόρειο μέρος τῆς Πελοποννήσου, πέρασε στὶς Κυκλάδες, ἔφτασε στὰ Ἑπτάνησα καὶ ἐπέμεινε κυρίως στὴν Ἤπειρο (καὶ στὴν σκλαβωμένη Βόρειο) καθὼς καὶ στὴ Δυτικὴ Μακεδονία, ὅπου ὑπῆρχαν καὶ τὰ περισσότερα κρούσματα ἀλλαξοπιστίας ἢ ἐγκατάλειψης τῆς «πατρίου φωνῆς», τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας.
Περνοῦσε ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ σταματοῦσε σὲ κάθε τόπο δύο μέρες. Ἔκανε ἕνα πρῶτο κήρυγμα τὸ βράδυ τῆς ἄφιξής του, ἕνα δεύτερο τὸ ἑπόμενο πρωὶ καὶ ἕνα τρίτο τὴν ἴδια μέρα τὸ βράδυ. Τὸ κήρυγμά του συγκλονίζει, ἀνασταίνει ψυχές, παρηγορεῖ, ἀφυπνίζει, τονώνει τὴν ἐλπίδα τῶν ὑπόδουλων Ἑλλήνων σὲ μία μελλοντικὴ ἀπελευθέρωση –ἀνάσταση τοῦ Γένους. Ἡ γλώσσα τοῦ ἁπλή, ζωντανὴ καὶ χυμώδης, ἡ γλώσσα τοῦ λαοῦ, ὅπως εἶχε διαμορφωθεῖ μέσα στοὺς αἰῶνες τῆς δουλείας μὲ τὰ ἡρωικὰ τραγούδια τῶν κλεφταρματολῶν καὶ ὄχι τὰ γλωσσικὰ ξεφτίδια καὶ οἱ πλαδαρὲς μεγαλοστομίες τοῦ λογιοτατισμοῦ.
(Ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης στὸ περισπούδαστο σύγγραμά του γιὰ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ μὲ ἀφορμὴ ἀναφορὰ τοῦ ἁγίου γιὰ τὸ ἔργο τῶν Ἀποστόλων, γράφει σὲ ὑποσημείωση στὴν σελίδα 100: «Τὸ ἔργον τῶν Ἀποστόλων, τῶν κηρύκων, τῶν τιμίων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου, μεταβάλλει τὴν χέρσον γῆν εἰς κῆπον Χριστοῦ, εἰς ἐπίγειον παράδεισον. Ἐὰν ὅλοι οἱ κληρικοί, καὶ μάλιστα οἱ ἐπίσκοποι, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἔθνους, εἰργάζοντο ὅπως εἰργάσθη κατὰ τοὺς χρόνους τῆς δουλείας ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, σήμερον ἡ Ἑλλὰς θὰ ἦτο κατοικία Ἀγγέλων, ὁ πλέον εὐχάριστος τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ συνέρρεον οἱ ξένοι ὄχι διὰ νὰ ἴδουν τὰ ἀρχαία μνημεῖα, ἀλλὰ διὰ νὰ ἰδοῦν πῶς ἡ Ἑλλὰς ἔγινε καινὴ κτίσις, ὑπόδειγμα χριστιανικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας». Μεγάλη ἀλήθεια! Ποῦ ἦταν οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πνευματικοί, πλὴν τῶν τιμητικῶν ἐξαιρέσεων, ὅταν οἱ ἀνθρωποκάμπιες τῆς πολιτικῆς βυσσοδομοῦσαν κατὰ τοῦ κράτους καὶ τοῦ λαοῦ; Τί πράμα εἶναι αὐτό; νὰ μιλοῦν οἱ διεφθαρμένοι τζιτζιφιόγκοι καὶ νὰ σιωποῦν οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ποιμένες τοῦ λαοῦ; Τὸ λάβαρο τῆς Ἐπανάστασης τοῦ ’21 τὸ κρατοῦσε ἕνας ἐπίσκοπος καὶ μόνο αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἔδινε ἀπερίστροφο δικαίωμα στὴν Ἐκκλησία νὰ περιφρουρεῖ «ἀνυστάκτως» τὰ παιδιά της. Ἀνεξέλεγκτοι οἱ ξένοι λυμεῶνες, συνεπικουρούμενοι ἀπὸ τοὺς ἡμέτερους κύκλους τῆς κακόνοιας «ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία, οἱ ἐχθροί του σταυροῦ», μετέτρεψαν τὴν πατρίδα μας ὄχι σὲ «καινή», ἀλλὰ σὲ κενὴ κτίση...).
Εἶχε συλλάβει μὲ ἐνάργεια ὁ Πατροκοσμᾶς ὅτι τὸ δοῦλον Γένος θὰ φθάσει στὸ «Παθούμενο» μόνο μὲ τὰ φῶτα τῆς Παιδείας. Γι’ αὐτὸ πρῶτο του μέλημα στὰ κηρύγματά του ἦταν τὸ χτίσιμο σχολείων. Ἀλλὰ τί σχολείων;
«Νὰ σπουδάζετε καὶ σεῖς ἀδελφοί μου, νὰ μανθάνετε γράμματα ὅσον μπορεῖτε. Καὶ ἂν δὲν ἐμάθετε οἱ πατέρες, νὰ σπουδάζετε τὰ παιδιά σας, νὰ μανθάνουν τὰ ἑλληνικά, διότι καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἶναι εἰς τὴν ἑλληνικήν. Καὶ ἂν δὲν σπουδάσεις τὰ ἑλληνικά, ἀδελφέ μου, δὲν ἠμπορεῖς νὰ καταλάβεις ἐκεῖνα ὁπού ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία μας. Καλύτερον, ἀδελφέ μου, νὰ ἔχεις ἑλληνικὸν σχολεῖον εἰς τὴν χώρα σου, παρὰ νὰ ἔχεις βρύσες καὶ ποτάμια καὶ ὡσὰν μάθης τὸ παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος...».
Τὸ ἄκουγαν οἱ ἀγαθοὶ Ἕλληνες, φιλοτιμοῦνταν ἀπὸ τὴν θυσιαστικὴ τοῦ προσπάθεια, πρόσφεραν τὰ τιμαλφῆ τοὺς οἱ γυναῖκες καὶ πάνω ἀπὸ 1000 σχολεῖα χτίστηκαν χάρις στὴν ἐπίδρασή του... ἀλλὰ σχολεῖα ἑλληνικὰ καὶ ὄχι σχολεῖα-φυτώρια γενιτσαρισμοῦ σὰν τὰ σημερινά.
Σ’ ἐκεῖνα τὰ σχολεῖα τῆς σκλαβιᾶς, τὰ φανερὰ καὶ τὰ «κρυφὰ» ὅπου ὁ κατακτητὴς δὲν τὰ ἐπέτρεπε, «...ἡ ψυχὴ τοῦ Ἔθνους ἀγρυπνοῦσε. Φτωχοὶ παπάδες καὶ δάσκαλοι, ποὺ ἐτρέφοντο μὲ λίγο ψωμί, εἶχαν τὸ σθένος εἰς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς τῶν, σθένος ποιητῶν. Καταλάβαιναν τὴν εὐθύνην ποὺ τοὺς ἐβάρυνε νὰ συνεχίσουν τὴν ἑλληνικὴν παράδοσιν• διηγοῦντο εἰς τὰ Ἑλληνόπουλα ποιὰ ἦταν ἄλλοτε ἡ πατρίδα τους καὶ τοὺς ἐδίδασκαν δύο ὀνόματα: Ἑλλὰς καὶ ἐλευθερία», γράφει ὁ ἀκαδημαϊκὸς Σίμος Μενάρδος (ἀρχιμ. Ἰω. Ἀλεξίου, «ἡ Παιδεία στὴν Τουρκοκρατία», σέλ. 181). Ἀπὸ τέτοια σχολεῖα ξεπήδησαν τὰ λιοντάρια τοῦ Εἰκοσιένα. Προφήτευσε κάποτε ὁ ἅγιος: «Τὸ κακὸ θὰ σᾶς ἔρθη ἀπὸ τοὺς διαβασμένους». Δὲν εἶπε μορφωμένους. Ὁ λαός μας τοὺς μορφωμένους τοὺς ἔλεγε γνωστικούς, ἐνῶ τοὺς διαβασμένους, πολύξερους. Πολύξεροι εἶναι οἱ ἀνόητοι ἡμιμαθεῖς ποὺ «μεταρρυθμίζουν», «ἀναγεννοῦν», «ἀναπτερώνουν» τὴν Παιδεία, γιὰ νὰ καταλήξουμε σήμερα, ἀντὶ νὰ ἔχουμε σχολεῖα «ἑλληνικά», ποὺ θὰ φωτίζουν τοὺς μαθητές, μὲ «ψυχὴ καὶ Χριστό», κατάντησαν μάνδρες ἀφιλοπατρίας, ἀθεΐας καὶ γλωσσικῆς ἀφασίας. Γιατί σχολεῖα ποὺ δὲν ἀρδεύονται ἀπὸ τὴν ἀείρροη πηγὴ τῆς παράδοσής μας «εἶναι ἕνα τίποτα». Ἀντιγράφω τὴν σκέψη τοῦ Ζ. Λορεντζάτου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ «Ρωμιὲς» (Δόμος, 1990).
«Κάθε νιόκοπη γενιὰ ἂν δὲν φυσήξη τὸ κάρβουνο τῆς παράδοσης, νὰ τὸ κάνει νὰ κοκκινίσει, κάλλιο νὰ τὴν κλαῖς. Εἶναι γενιὰ νεκρὴ καὶ τὰ γεννήματά της κοιλάφαρνα. Αὐτὸ ποὺ λέμε πρωτοποριακὸ δὲν ὑπάρχει, εἶναι ἕνα τίποτα. Ὅλα εἶναι παράδοση δηλαδὴ ζωὴ στὴν ἀνώτερη φάση της• ζωὴ καὶ παράδοση ταυτόσημες. Ὅλα τέλος εἶναι: παράδοση ἢ τίποτα. Καὶ αὐτὸ εἶναι παράδοση μέσα σὲ μία γλώσσα, στὸ προκείμενο τὴ γλώσσα τὴν ἑλληνική: ὁ Ὅμηρος- καὶ-ὁ Σολωμός: ἐσύ».
«Θὰ ‘ρθῆ πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίικο• νὰ μὴν τὸ πιστέψετε• θὰ φύγη πίσω» ἔλεγε σὲ μία ἄλλη τοῦ προφητεία ὁ ἅγιος. Τὸ ψευτορωμαίικο, τὸ χαρτοβασίλειο τῆς κομματοκρατίας καταρρέει. Ἂς μὴ φοβόμαστε καὶ ἂς μὴν ἀκοῦμε τὶς ἐμετικὲς σειρηνωδίες τῶν ξένων-«ὁ φιλήκοος τῶν ξένων, εἶναι προδότης- ἔλεγε ὁ Καπποδίστριας. Ἔρχεται τὸ ἀληθινὸ ρωμαίικο. Τώρα ἀποτινάζουμε τὰ σάπια λέπια τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ μας. Λίγο σκάψιμο θέλει καὶ θὰ ξαναβροῦμε τὸν ἑαυτό μας. Κι ἂς γίνουν τὰ σπίτια καὶ οἱ αἴθουσες διδασκαλίας «κρυφὰ σχολειά». Φωνάζει καὶ βροντολαλεῖ τὸ ἁγιασμένο πετραχήλι τοῦ νεομάρτυρα ἁγίου Κοσμᾶ: «Εἶναι μία μηλιὰ καὶ κάνει ξινὰ μῆλα. Ἐμεῖς τώρα τί πρέπει, νὰ κατηγοροῦμεν τὴ μηλιὰ ἢ τὰ μῆλα; Τὴν μηλιά. Λοιπὸν κάμνετε καλὰ ἐσεῖς οἱ γονεῖς (καὶ οἱ δάσκαλοι) ὁπού εἴστενε ἡ μηλιά, νὰ γίνωνται καὶ τὰ μῆλα γλυκά».
Ἔτσι χτίζονται Ρωμηοσύνες...
*
(Τόσο πολὺ τιμᾶ ἡ κακορίζικη «Παιδεία» μας τὸν μεγαλύτερο Δάσκαλο τοῦ Γένους ὥστε στὸ Δημοτικὸ δὲν ὑπάρχει οὔτε ἡ ἐλάχιστη ἀναφορὰ στὸ ἔργο του, ἐνῶ στὸ Γυμνάσιο στὴν «Ἱστορία Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας» Α, Β, Γ Γυμνασίου, στὴν σελίδα 42 διαβάζουμε στὶς 5-6 μόνο ἀράδες καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἀνάμεσα στοὺς πρώτους διαφωτιστὲς ἀνήκει καὶ ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός... Τὸ 1779 συνελήφθη ἀπὸ τὶς ὀθωμανικὲς ἀρχὲς καὶ ἐκτελέστηκε». Πρῶτον δὲν ἦταν διαφωτιστής, ὅπως τὸν θέλουν οἱ γραικύλοι... φωταδιστές. Δεύτερον τὰ «συνελήφθη καὶ ἐκτελέστηκε», ταιριάζουν σὲ κατάδικούς του ποινικοῦ δικαίου. Οἱ ἅγιοι ὁδηγοῦνται στὸ μαρτύριο, δοξολογώντας τὸν Θεὸ καὶ εὐλογώντας τὸν κόσμο.
Τρίτον, ἐνῶ ὁ Κοραὴς τιμᾶται, στὸ ἴδιο βιβλίο, μὲ τρεῖς σελίδες, ὁ ἅγιος ποὺ ἔδωσε καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Γένους τιμᾶται μὲ μόνο μὲ 7-8 σειρές, χωρὶς μάλιστα νὰ ἀναγράφεται τὸ ἐπίθετο «ἅγιος». Ἔργα καὶ ἡμέρες τοῦ ψευτορωμαίικου...).
Είναι πράγματι λυπηρό και όνειδος για τήν μαθητιώσα Νεολαία μας , να μην διδάσκεται και να παιδαγωγείται λάθος σήμερα για τήν ζωή και δράση Αγίων Μαρτύρων και Προφητών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξέχουσα θέση κατέχει ανάμεσα τους ο ¨Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός - κατα κόσμο γνωστός Πατροκοσμάς
Μικρά αποσπάσματα απο τίς Προφητείες του Αγίου Κοσμά
1. «Αὐτὸ μιὰ μέρα θὰ γίνη Ρωμαίϊκο καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο».
(Συνήθιζε νὰ λέγη εἰς διάφορα μέρη τῆς ὑποδούλου Ἑλλάδος, τὰ ὁποῖα μετὰ ταῦτα ἀπηλευθηρώθησαν).
2. Ὦ εὐλογημένο βουνό, πόσες ψυχὲς γυναικόπαιδα θὰ σώσης ὅταν ἔλθουν τὰ χαλεπὰ χρόνια!».
(Εἶπε τὴν προφητεία αὐτὴν ἐν Σιατίστῃ καὶ ἀλλαχοῦ ἀντικρύζων τὰ βουνά, τὰ ὁποῖα κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἔγιναν κρησφύγετα τῶν γυναικοπαίδων).
3. «Καλότυχοι σεῖς, οἱ ὁποῖοι εὑρέθητε ἐδῶ πάνω εἰς τὰ ψηλὰ βουνά, διότι αὐτὰ θὰ σᾶς φυλάξουν ἀπὸ πολλὰ δεινά. Θὰ ἀκοῦτε καὶ δὲν θὰ βλέπετε τὸν κίνδυνο. Τρεῖς ὦρες ἢ τρεῖς μέρες θὰ ὑποφέρετε».
(Ἐλέχθη εἰς τὴν περιφέρειαν Σιατίστης).
4. «Τὸ ποθούμενο θὰ γίνη στὴν τρίτη γενεά. Θὰ τὸ ἰδοῦν τὰ ἐγγόνια σας».
(Ἐλέχθη ἐν Χειμάρρᾳ).
5. «Θἄρθη καιρὸς νὰ σᾶς πάρουν οἱ ἐχθροὶ σας καὶ τὴ στάχτη ἀπὸ τὴ φωτιά, ἀλλὰ σεῖς νὰ μὴν ἀλλάξετε τὴν πίστιν σας, ὅπως θὰ κάμουν οἱ ἄλλοι».
Σημείωσις: Οἱ προφητεῖες αὐτούσιες καὶ τὰ σχόλια στὶς παρενθέσεις ἐλήφθησαν ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Ας δούμε όμως το εκπαιδευτικό όραμα του Κοσμά όπως φαίνεται μέσα από τα δικά του λόγια…
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο ρόλος του σχολείου πρέπει να είναι θρησκευτικός και να προετοιμάζει τον άνθρωπο για το μοναστήρι: «Να μαζευθήτε όλοι να κάμετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και πτωχά. Διότι από το σχολείον μανθάνομεν τι είνε Θεός, τι είνε Αγία Τριάς, τι είνε Άγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία· τι είνε ψυχή, σώμα κ.λ.π. Διότι χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος· από το σχολείον ανοίγει το μοναστήριον» (Διδαχή Α΄).
«Και αν δεν σπουδάσης τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια· και ωσάν μάθης το παιδί σου γράμματα, τότε λέγετε άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας· το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια» (Διδαχή Ε΄).
2. Το σχολείο έχει σαν σκοπό τη γνωριμία με την ορθοδοξία: «Διατί πάντα εις τα σχολεία γυμνάζονται οι άνθρωποι και ηξεύρουν και μανθάνουν το τι εστί ο Θεός, το τι είνε οι άγιοι άγγελοι, τι είνε οι καταραμένοι δαίμονες και το τι είνε η αρετή των δικαίων. Το σχολείον φωτίζει τούς ανθρώπους. Ανοίγουν τα ομάτια των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών να μανθάνουν τα μυστήρια». (Διδαχή ΣΤ΄).
3. Οποιαδήποτε γνώση εκτός της ορθοδοξίας είναι του Διαβόλου: «Έμαθα και πέντε εξ ελληνικά και έμαθα πολλών λογιών γράμματα, εβραϊκά, τουρκικά, φράγκικα και από όλα τα έθνη, με την χάριν του Χριστού μας και πολλά τα εδιάβασα. Και όλα τα εθνικά κάλπικα τα ηύρα· όλα ευρέματα και σπέρματα του Διαβόλου, και κατά αλήθειαν, αδελφοί μου, τόσον τα εμελέτησα τα γράμματα». (Διδαχή Η΄).
4. Όσο για τις υπόλοιπες γνώσεις…: «Ωσάν εξέπεσεν το πρώτον τάγμα και έγιναν δαίμονες, τότε επρόσταξεν ο πανάγαθος Θεός και έγινεν ο κόσμος ούτος. Και από τον καιρόν οπού έκαμε τον κόσμον είνε 7288 χρόνοι…. Ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα είνε κολλημένα εις τον ουρανόν». (Διδαχή Α΄).
Αυτό ήταν το εκπαιδευτικό όραμα του Κοσμά του Αιτωλού. Να ανοίξουν σχολεία όπου οι χριστιανοί (όχι οι «μιαροί» Έλληνες) να μαθαίνουν ελληνικά ώστε να καταλαβαίνουν το ευαγγέλιο (περί ιστορίας ουδείς λόγος), να μάθουν την ορθόδοξη πίστη και να προετοιμαστούν για το μοναστήρι. Το σχολείο αντιμετωπίζεται από τον Κοσμά σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση της ορθοδοξίας και όχι του έθνους, έννοια η οποία απουσιάζει παντελώς από τις διδαχές του.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής: Από ποιό σημείο των διδαχών του Κοσμά του Αιτωλού προκύπτει ο εθνικός ρόλος της εκπαίδευσης;
Απάντηση: Από πουθενά. Το κήρυγμα του Κοσμά του Αιτωλού δεν έχει καμία σχέση ούτε με το έθνος, ούτε με ανεξαρτησίες, ούτε με επαναστάσεις. Δεν τον ενδιέφερε η αποτίναξη της δουλείας την οποία θεωρούσε ο ίδιος «θεόσταλτη» και «προς το συμφέρον μας», επειδή δεν πείραξε την πίστη μας αλλά τον απασχολούσε περισσότερο να μην ξυρίζονται οι άντρες: «Και εγώ βλέπω εδώ και είνε εξήντα και ογδοήντα χρονών γέροντες, και ακόμη ξυρίζονται. Δεν το εντρέπεσθε να ξυρίζεσθε; Δεν ήξευρεν ο Θεός οπού έδωκε τα γένεια;» (Διδαχή Α΄).
Ιδού το κατάντημα της "νέας" Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον Κολοκοτρώνη στην Μαρία Ρεπούση.
Από τον Μακρυγιάννη στα τούρκικα "σίριαλ".
Από τον Κοσμά Αιτωλό στον "ανώνυμο" 12:47.
Ανώνυμε 12:47, το γεγονός ότι σήμερα εσύ μιλάς Ελληνικά - και λες αυτές τις κοτσάνες - οφείλεται ΕΝ ΠΟΛΛΟΙΣ στον Πατροκοσμά, ο οποίος ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΟΣ ανέκοψε το κύμα εξισλαμισμών στην ηπειρωτική Ελλάδα τον 18ο αιώνα.
Κορο'ι'δεύεις και ειρωνεύεσαι "ανώνυμε" - καθισμένος στην ασφάλεια του σπιτιού σου - κάποιον ο οποίος έδωσε την ΖΩΗ του γι' αυτά που πίστευε.
Ειρωνεύεσαι τον Πατροκοσμά διότι δεν είχε "επιστημονικές" γνώσεις. Είναι σαν να ειρωνεύεσαι τον Αριστοτέλη επειδή πίστευε ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από την Γη.
ΝΑΙ, ανιστόρητε "ανώνυμε", την εποχή του Πατροκοσμά η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ήταν το στήριγμα του Γένους, ήταν το Α και το Ω στην ζωή των υποδούλων και αυτή η ΘΡΗΣΚΕΙΑ τους διαχώριζε από τον κατακτητή.
ΝΑΙ, εξυπνάκια "ανώνυμε", εκείνη την εποχή τα ΚΟΛΥΒΟΓΡΑΜΜΑΤΑ που μάθαιναν οι παπάδες και οι μοναχοί στα παιδιά κράτησαν ΖΩΝΤΑΝΗ την Ελληνική Γλώσσα, είτε σου αρέσει είτε όχι.
Ο πολύς Κοραής, τον οποίο λατρεύετε όλοι εσείς οι "διαφωτισμένοι", είχε την πολυτέλεια να κρίνει τους πάντες από το Παρίσι, και μέχρι τέλους ήταν αντίθετος στην Επανάσταση, διότι την θεωρούσε "πρόωρη".
Ο Πατροκοσμάς όργωσε ΜΟΝΟΣ όλη την Ελλάδα κάτω από το βλέμμα του κατακτητή, ανέκοψε τους εξισλαμισμούς, έσωσε την Ελληνική Γλώσσα και τελικά τον κρέμασαν οι Τούρκοι μετά από διαβολή των Εβραίων.
Όταν έστω κι ένας από εσάς τους "διαφωτισμένους" ευρωλιγούρηδες νεοπαγανιστές θα κρεμαστεί από τους Τούρκους μετά από διαβολή των Εβραίων, τότε θα δικαιούστε να πιάνετε στο στόμα σας τον Πατροκοσμά.
Μαθήματα "ελληνικότητας" όχι σ'εμάς κύριε. Το καταλάβατε ;;
Αν και δεν νομίζω ότι θα διαβάσεις αυτό το μήνυμά μου , διότι εσείς οι νεοπαγανιστές απλά αφήνετε τα "σεντόνια" σας από ιστολόγιο σε ιστολόγιο και φεύγετε.