Ἀγαπητό Ρωμαίϊκο Ὁδοιπορικό,
Σᾶς ἀποστέλλω μία προσωπική ἐμπειρία πού ἔζησα σήμερα καί θά παρακαλοῦσα νά τήν κοινοποιήσετε γιά νά ὠφεληθοῦν οἱ ἀναγνῶστες σας.
Σήμερα, ὅπως σχεδόν κάθε καλοκαιρινή ἡμέρα, πήγαινα στή δουλειά μου μέ τό ποδήλατό μου. Καθώς πλησίαζα σέ πολύ κεντρικό σημεῖο τῆς Θεσσαλονίκης, δέν πρόσεξα ὅτι ἦταν βρεγμένο τό ὁδόστρωμα, ἔχασα τόν ἔλεγχο καί ἔπεσα κάτω ἀρκετά ἄτσαλα. Δέν πρόλαβα νά σηκωθῶ καί ἀμέσως δύο ἄνθρωποι ἔτρεξαν πρός τό μέρος μου θέλοντας νά μέ βοηθήσουν. Μέ ρώτησαν ἄν εἶμαι καλά καί μέ ὁδήγησαν ἔξω ἀπό τό δρόμο. Τούς κοίταξα στό πρόσωπο καί ἀπό τά σημάδια πού εἶχαν διαπίστωσα ὅτι ἦταν ναρκομανεῖς. Ναί, ναρκομανεῖς! Ἦταν οἱ ἴδιοι ποῦ καθημερινά περιφρονοῦμε, ἀπαξιώνουμε, "φτύνουμε" καί περιθωριοποιοῦμε ἐνῶ εἶναι τά θύματα τῆς ὑπόθεσης. Εἰλικρινά συγκινήθηκα! Οἱ δῆθεν φυσιολογικοί ἄνθρωποι ἁπλά μέ κοιτοῦσαν ἐνῶ οἱ "ἄρρωστοι" ἔτρεξαν ἀμέσως δίπλα μου μέ τήν ἀγωνία ζωγραφισμένη στά πρόσωπά τους. Καί ἀναρωτήθηκα: Ἀλήθεια, πόσο σκληροί γινόμαστε κρίνοντας μόνο ἀπό τό "φαίνεσθαι" χωρίς νά γνωρίζουμε τί μεγαλεῖο κρύβεται πίσω ἀπό κάθε ἀνθρώπινη ψυχή; Τελικά ποιός χρειάζεται τήν αὐτομεμψία καί τή μετάνοια περισσότερο; Μήπως ἔμεις οἱ "ὑγιεῖς";
Ἀπό σήμερα καί στό ἑξῆς θά...
ἀντιμετωπίζω τοῦ ἀνθρώπους αὐτούς μέ ἐντελῶς διαφορετικό μάτι. Ἀπό σήμερα δέν θά κοιτάω τά ἐξωτερικά, ἀλλά τήν ψυχή τοῦ κάθε ἀνθρώπου ποῦ τυραννιέται ἀπό τά ναρκωτικά καί θά προσεύχομαι μέ περισσότερη ζέση γι' αὐτή. Αὐτό πού θά κρατήσω ἀπό τό σημερινό συμβάν εἶναι ὅτι ἐμεῖς οἱ "φυσιολογικοί" ἄνθρωποι συχνά ἀποδεικνύουμε μέ τή στάση μας ὅτι εἴμαστε πολύ περισσότερο ναρκωμένοι ἀπό τή φιλαυτία μᾶς ζώντας ὁ καθένας στή γυάλα του καί ἀδιαφορώντας γιά τόν συνάνθρωπο.
Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων γιά τή φιλοξενία.
Μέ ἐκτίμηση Δημήτρης ἀπό Θεσσαλονίκη
Όντως διδακτική η ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήρε λεβεντόπαιδα, πάλι μας συγκινήσατε! Να' στε καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο και μόνο που κοινοποίησες την ιστορία σου Δημήτρη!Αλλά για να μην είμαστε τόσο ευάλωτοι να είστε σίγουροι ότι παντού υπάρχουν καλοί και κακοί. Αρκεί μια συμβουλή : να έχετε τα μάτια σας δεκατέσσερα και να ακούτε τα άτομα που έχουν κάποια εμπειρία παραπάνω με τους χώρους της νύχτας και του περιθωρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή